Vader - zoon / moeder - dochter
 

In hoeverre bemoeien jouw ouders zich met jouw sociale leven? Zijn ze altijd kritisch tegenover je vriend(en) / vriendin(nen) (beschermend) of juist ondersteunend en vinden ze het allemaal prachtig (herleving eigen jeugd)?

Ze zijn wel kritisch, maar dr is nog nooit iemand "afgekeurd" zeg maar. Ze gaan er vanuit dat ik met een goeie jongen thuiskom. Mijn moeder geeft ook wel eens kritiek hoor als er iets gebeurt ofzo. Maar ik denk wel dat mijn ouders heel eerlijk zouden zijn als ze mn vriend niet mochten. Hoewel ze me nooit zouden verbieden om met iemand te gaan.

ik geef weer iemand anders gelijk.. ik verkeer precies indezelfde siteutie als miro

dr tussenin..

Mn ouders bemoeien zich er niet mee, laten me mn eigen fouten maken, mn eigen vrienden kiezen en alles. Maar laten me wel weten als ze denken dat iets niet goed is voor me, op een manier dat ik zelf de ruimte heb wat ik doe met die kritiek..

Verder als ik dan idd wordt gekwetst door iets waar ze me al voor hadden gewaarschuwd enzow staan ze wel gewoon nog voor me klaar en alles..

Ik vind dus eigenlijk dat ze er perfect mee omgaan

Mijn ouders zijn best kritisch. Op dit moment willen ze ook niet dat ik een vriendje heb. Ze zijn er op tegen omdat ze me te jong vinden. Ze willen niet dat ik me op mijn 18e al aan iemand ga binden.
Verder willen ze ook dat ik op een gezonde manier met jongens omga. Ze zouden ook boos worden als ik, wanneer ik t net uit heb met een vriendje, weer een ander zou hebben.

Aan de ene kant vind ik dit wel prettig, mijn buurmeisje die al 3 jaar aan een jongen vast zit, al zeker weet dat ze gaan trouwen, ja daar ben ik wel redelijk allergisch voor! '

Mijn ouders willen gewoon dat ik mijn eigen leven leid.

Aan de andere kant ben ik blij dat ik op kamers ga, zodat ik als ik een vriendje zou krijgen, rustig met hem iets kan afspreken zonder dat mijn ouders zich er mee bemoeien. Dat zou me wat meer vrijheid geven om zelf uit te zoeken of t iets zou worden of niet!

Mijn ouders laten me volledig vrij.
Maar ik heb nauwelijks vrienden en geen vriendin, dus niks om je druk over te maken.
Maar als ik uit wil, mag ik uit toe hoe laat ik wil, en ik mag uitnodigen wie ik wil.

Mijn ouders zijn nogal kritisch, hebben mijn zus verboden met een bepaalde jongen om te gaan, gelukkig heeft ze dan een 'betere' jongen ontmoet en is ze ermee getrouwd. Ook mijn andere zus moest haar vriend laten vallen. Daarom kom ik dus niet graag thuis met een jongen die ik net heb leren kennen.
Leuk is het dus bij ons thuis :rolleyes:
Mijn ouders zijn goed maar op sociaal vlak kan ik ze heel moeilijk begrijpen en andersom.

Mijn ouders zullen altijd hun mening geven over de jongens waarmee ik samen ben, maar ze weten ook dat ze dit niet kunnen veranderen. Het is tenslotte mijn leven, en ze weten ook dat ik veel te koppig ben om op dat gebied te luisteren.

Op het gebied van vrienden, daar bemoeien ze zich ook niet mee. Dit zijn ook dingen die je zelf moet bepalen volgens mij. Je ouders zouden je toch niet mogen verbieden om om te gaan met iemand?! :rolleyes:

Wat ik wel merk is dat mijn vader veel bezorgder is om mij. Soms zelfs te. In zijn ogen ben ik nog hetzeflde kleine meisje van vroeger. Hij heeft het moeilijker dan mijn moeder om mij los te laten, maar misschien is dit wel normaal.
'k Vind het ook niet zo erg. Ik zie 't eerder als een teken dat ze om me geven, ook al is het soms lastig...

Kritisch tegenover vrienden zijn ze niet echt..
Wel heeft m'n moeder sowieso een hekel aan internet, en aan alle contacten via internet.
De herleving van de eigen jeugd zit er niet echt in :S
Over uitgaan enzo heb ik vaak ruzie en over de plaatsen waar ik uitga. Laat uitgaan vinden ze ordinair en degenen die rondhangen in het café waar ik kom ook.

Maar als ik met iemand thuiskom wordt diegene altijd heel hartelijk ontvangen. Als ik een vriendje had namen ze het zelfs eerder voor hém op dan voor mij :S
Ze tonen altijd interesse in iemand enzo, op zich wel goed :)

Ze zijn altijd bang dat er wat gebeurt, het liefst zouden ze me bij elke stap aan de hand nemen :S

nou... m'n ouders hebben mij nog nooit een vriendschap verboden, of er een afgekeurd, maar ik kwam ook met heel normale mensen thuis. Ik weet niet hoe ze zouden reageren als ik met een jongen zou thuiskomen, die ze niet vertrouwen.

*gaat het even vragen :)*

Mama: "ik denk dat ik met je zou praten, maar het is heel moeilijk. Ik wil niemand van je vrienden afkeuren, maar ik wil ook niet dat ze jou pijn doen" :)

M'n vader laat zich er nit zoveel over uit, maar m'n moeder vindt dat ik leuke vrienden heb en praat bijna altijd positief over ze.

Wel,
mijn pa trekt het hem allemaal niet zo erg aan! Hoewel hij met m'n goede vrienden(die dus ook over de vloer komen)heel goed overeen komt! En ook mijn ma vind het allemaal niet erg, dat ze regelmatig over de vloer komen! Omdat ze ze dan ook goed kent! En van de meeste kent ze ook de ouders enzo! En dan maakt het haar allemaal niet zo uit!
Maar als ik met iemand wegga die ze van geen kanten kent! Is het een hele ondervraging! Zoals als er nu een gast aan m'n deur staat en ik ga binnen vragen of ik ff met hem naar het dorp mag ... moet ik eerst de hele ondervraging doorstaan om daarna TOCH te mogen gaan! Ze wil gewoon steeds weten met wie ik op de baan ben! Wat ik eigenlijk wel vrij normaal vind, dat ze zo beschermend is!
Maar meestal ga ik uit met m'n vriendinnen en jongens die al ietsje ouder zijn! En die brengen ons tegen het uur dat we thuis moeten zijn naar huis en gaan daarna verder fuiven! Dan wil ze zeker zijn dat ze niet drinken! Ze zegt zelfs van als die beloofd heeft om je naar huis te doen en je ziet dat hij gedronken heeft, dan heb ik liever dat je belt om je te komen halen dan dat die je naar huis doet!( wat ik heel tof vind, dat ze dan ook niet kwaad word, omdat ze dan weet dat ik de juist beslissing heb genomen!)
Ik mag helemaal niet klagen over mijn ouders, in hoeverre ze zich bemoeien met m'n vrienden en m'n sociale leven! Natuurlijk was m'n ma eerst niet tevreden dat ik wegging met gasten die ouder waren dan ik, maar ik denk dat ze nu de ingesteldheid heeft van 'zolang ze ze niet mee naar huis brengt is er niets aan de hand'!
Het enige waar m'n ma aan moet werken is aan m'n uur dat ik thuis moet zijn! :p :p
Maar voor de rest heb ik er geen problemen mee!
Bij mij thuis is het m'n ma die de broek draagt en m'n pa die gewoon goedkeurend knikt! Hem maakt het allemaal niets uit!
Their cool! :D

Mijn ma heeft wat vriendschappen vern**kt :s Ze kraakt elke vriend(in) zowat af, of tegen mij of tegen die persoon zelf...

Bij mij is het ook meer m'n moeder dan m'n vader. Dat komt ook omdat m'n moeder vaker thuis is en dus meer vriend(inn)en van mij te zien krijgt. Maar ook m'n vader is eigenlijk alleen positief over mijn vriend(inn)en. :)

Vreemd .. de vriend van mijn zusje wordt 'getolereerd' zoals mijn vader dat zegt. Het betekent zoveel als "ik gooi hem niet direct de deur uit als hij hier komt, maar ben niet blij hem hier te zien" .. zo zijn mijn ouders :/

Na ja, bij mijn zusje iig .. bij mij weet ik het niet. Lijkt me erg vaag om mee te maken :d

die willen gewoon graag weten met wie k omga, waar k die leer kennen, waarover wij babbelen aan telefoon hoe het bij hen thuis gaat en in de liefde... of zij roken of zij drinken...

alles zo'n beetje...
x

Mijn ouders zijn kritisch maar ook ondersteunend. Ze zeiden gewoon wat ze van mijn vriend vonden.. maar zullen nooit iets afkraken of mij verbieden met iemand om te gaan.
ik kan goed merken wat ze denken... maar het is meer zo van ik denk erzo over dan dat ze het doordringen.... Ze geven soms advies ivm sociale leven maar dat is verder zo alles..
(alles door elkaar :S)

:eek: WAAH! Nou, mijn ouders zijn echt helemaal gek op m'n vriend. "wanneer komt-ie weer?" "mam, hij is gisteren nog geweest" "ja, maar wanneer komt-ie weer?" :D
M'n vader ging m'n vriend te drinken inschenken, en dan bleven ze uren op de bank zitten, terwijl ik allang wilde gaan slapen... :( :)

Mijn moeder vindt het geweldig, ik en mijn vriend.. :)
Ben ik natuurlijk ook blij om.. Ze heeft nooit gezeurd over een vriendje dat ik had.. mijn pap trouwens ook niet, maar pa die zegt er nooit zoveel van, die ziet het allemaal wel aan, mam niet, die wil altijd vanalles weten enzo... :D *nieuwsgierig mens*

En over vrienden doen ze ook niet moeilijk, ze vinden dat ik zelf wel uit kan maken wie de juiste vrienden zijn en wie niet.
Ze zullen niet zeggen dat ik met een bepaald persoon niet om mag gaan ofzo.

Vrienden van school zien ze meestal niet echt vaak. Daar bemoeien ze zich niet zo heel veel mee. Vragen er wel eens naar, maar verder niet echt. Naar vriendjes vraagt mijn vader wel veel, of hij maakt er plagende opmerkingen over. M'n moeder zegt er meestal weinig over. Alleen dat ze hem wel aardig vond en of hij nu echt mijn vriend was. Mijn vader iets meer, vraagt ook meer, maar ik kan met hem er wel goed over praten :)...

mijn ouders vinden mijn vriendjes meestal wel goed enzow...
Vooral mijn huidige vriend, hij was eerst altijd beetje verlegen enzow, totdat hij een week alleen was, en steeds bij ons at, zodat hij niet hoefde te koken...
Nu ouwehoeren hij en mijn moeder wat af man, niet normaal meer....
mijn vader is altijd iets achterdochtiger, maar nu is ie helemaal gewend enzo

Mijn ouders zeiden, toen ik op mijn 13e met een jongen van 16 thuiskwam, helemaal niets. Ik heb meer commentaar van 'vriendinnen' gehad dan van hen. Later, toen ik al een jaar ofzo met hem had, was het van 'en je mag niet met 'm naar bed'. Hmm.

Op mijn vrienden hebben ze nooit aanmerkingen, zijn ze heel makkelijk mee. Mijn vader is zowieso nooit thuis.

mijn ouders vinden sommige mensen dan misschien niet zo prettig, en ze zeggen er dan ook wel wat van, maar ze laten me verder wel vrij. Ik moet het maar zelf uitzoeken, en kom er later wel achter of het echt goed of slecht was

mijn ouders zeggen er nooit wat van. Je ziet het wel aan ze wat ze er van vinden.

Mijn nieuwe vriend vinden ze wel heel aardig en daar ben ik superblij mee. en mijn nieuwe vrienden vinden ze ook super!

Ouders willen wel weten met wie ik omga enz.. Maar er is nog nooit en vriend(in) afgekeurd.

Er zijn wel vriendjes afgekeurd, maar de huidige ligt erg goed bij m'n ouders:D

Over vrienden zijn mijn ouders altijd positief, dat komt omdat ik daar open over ben, alle verhalen vertel, en omdat ze bij me thuis komen. Ze zullen zich er soms mee bemoeien bijvoorbeeld wanneer iemand teveel aandacht van me vraagt, ik me laat inpakken, kleine dingen waar ik me niet goed bij voel.
Soms heb ik dat zelf niet door en dan maken ze me dat duidelijk.
Ik vind dit heel positief, lief dat mijn ouders daar op letten en ik mag doen en laten wat ik wil, dit komt omdat ze vrienden heel belangrijk vinden.

ouders, wat zijn dat

Veel te beschermend!En zo bezorgd wat nergens voor nodig is :mad: Wordt er gek van! :( Moeders...

mijn ma is niet het probleem, die probeert me te steunen en laat me verder met rust, maar me pa......hij controleert alles! van me smsbox (inmiddels met wagtwoord dat hij niet weet) tot aan me schooltas. nieuwe vrienden laat ik niet thuis komen, want dan moeten ze zich identificeren (denk aan wat doet jouw vader voor werk? waar woon je? hoe ken je haar?)
dus ja mijn pa is lastig :( :mad: