Ik mis haar.
 

Beste L&R-ers.

Hier een topic over mijn beste middelbareschoolvriendin. We hebben altijd een onstuimige relatie gehad, maar als het goed ging tussen ons ging het wel zo gewéldig, het was altijd zo leuk!
Het kwam vaak voor dat ze afspraken op het laatste moment afzegde enzo, maar ik hield daar rekening mee en ik kon er wel mee leven.
Maar iets meer dan een jaar geleden is ze veel te ver gegaan. Ze was uitgenodigd op de bruiloft van mijn moeder, en ze wilde heel graag gaan. Ze wilde dan ook haar camera mee, zodat ze mooie foto's kon maken (mijn moeder had geen zin in een fotograaf verder), en we zouden op het huis passen terwijl mama op huwelijksreis was. We hadden er allebei heel veel zin in, dacht ik. Ik vroeg haar regelmatig of ze al een ticket had geboekt, want ze is soms een beetje moeilijk qua initiatief. Ze zei steeds dat ze bijna een ticket had geboekt maar nog een bevestiging moest krijgen. Op een gegeven moment zei ze dat ze een ticket had, maar dat ze een paar dagen later zou komen dan ik omdat ze anders haar zusjes verjaardag miste. Dat vond ik prima. Ik regelde dat ze mee kon rijden van het vliegveld met andere bruiloftsgasten, en ging vast naar mijn moeder.
Toen die andere bruiloftsgasten arriveerden, was mijn vriendin er niet bij. Ik belde haar, ik smste haar, was superbezorgd, maar ik hoorde niets. Mijn smsjes werden natuurlijk steeds bozer, ze liet maar niets horen. Ik heb zelfs haar vader gesmst.
Pas in December, dus ruim een half jaar later, kreeg ik een mailtje van haar. Hoe erg het haar speet en hoe slecht ze zich voelde over wat ze me had aangedaan en dat ze hoopte dat ik vriendinnen had gemaakt waar ik meer aan had dan aan haar.
Ik kon niet anders dan haar meteen vergeven, al heb ik een vrij koel mailtje teruggestuurd en hebben we verder geen contact gehad.

Maar nu mis ik de tijden met haar toch heel erg. Het was echt superleuk. En we waren wel zo'n 10 jaar lang heel goede vriendinnen. Ik snap wel dat het niet zo verstandig is om zelf de eerste stap te zetten, omdat ik dan alle afstand die ik met moeite heb gehouden, ongedaan maak. Zal ik via haar vader of zusje (daar heb ik ook een goede relatie mee omdat ik daar zoveel thuis ben geweest en bij het meubilair hoorde :p) proberen of die haar kunnen stimuleren weer in contact te komen met mij? Of moet ik het zelf nog proberen? Of moet ik accepteren dat deze vriendschap nooit meer terugkomt?

Ja, wat jij hier moet doen, ligt toch echt aan jezelf. In die situatie zou ik te trots en koppig zijn, en zou ik haar lekker laten sudderen...

Als ik het goed begrijp woont ze in het buitenland? Want je hebt het over een ticket wat ze heeft geboekt?

Ik zou zeggen investeer de tijd die je hebt niet in iemand die je zo heeft laten zitten maar steek die energie liever in de mensen die je op dit moment kent.

Imo is vriendschap iets wat net zoals een relatie over kan gaan. Mensen veranderen. Ik denk dat je gewoon terug moet kijken naar het verleden met plezier en niet moet gaan malen over hoe het nu had kunnen zijn.

Ik geloof dat de bruiloft in Engeland was.

Speelde er niet nog wat meer, of heb ik nu de verkeerde persoon in mijn hoofd, Fizzle? :o

Je moet het natuurlijk zelf weten, je kunt afgaan op principes of op het gevoel van ahhh ik wil haar terug, maar goed. Anyway, als het zo is als het hier staat, dan zou ik zelf eens een mailtje sturen met hoi, hoe is het inmiddels, en vervolgens afwachten of ze verder zelf enthousiast is dat ze contact zoekt. Dan zet jij het eerste stapje en dan zie je vanzelf of ze blij is dat jij dat hebt gedaan. Maar hoe het verder ook loopt, de kans dat het weer exact gelijk wordt, is gewoon klein. Jullie zijn ouder geworden en hebben andere dingen meegemaakt intussen, dus je moet sowieso niet hiermee beginnen omdat je exact hetzelfde weer terugwil.

Ik ben zelf absoluut niet vergevingsgezind, dus ik had geen contact meer met haar opgenomen als ik jou was. Als je dat echter wel wilt (en dat lijkt me wel, anders had je deze topic niet geopend ;)), dan sluit ik me aan bij Lusi. Langzaam weer opnieuw beginnen.

Ik zou zelf er ook nogal lak aan hebben, maar zoals de rest al zei ligt dat aan jezelf. In het geval dat ik weer contact wilde zou ik nog even proberen om uit te vinden waarom ze dat deed....maar het feit dat ze zelf niet e-mailt of zo is niet echt hoopvol.

Maar ze heeft zelf wel ge-emaild, een halfjaar later nog, met excuses. Terwijl ze ook nooit meer wat had kunnen laten horen. Sindsdien hebben we geen contact gehad.
Jullie denken dus dat direct contact zoeken beter zou zijn dan indirect, via haar familie?

Als je weer contact met haar wil, zou ik haar mailen of bellen en niet haar familie.

ik zou eerst gewoon met haar contact zoeken via mail sms telefoon etc.
gewoon langzaam opbouwen en mocht ze je persoonlijk willen zien moet zij het initiatief nemen hoe moeilijk het ook is.
en ohja definitief contact met haar inplaats van met haar family ;)

Ja, sowieso(y) Ik heb iets soortgelijks gehad met mijn beste vriendin van de basisschool, na elkaar een jaar of 2/3 amper gesproken te hebben kreeg ik opeens een mailtje van haar, en toen we daarna afsproken was het als vanouds gezellig. Da's nu alweer een jaar of vier/vijf geleden en het gaat nog steeds tof:cool:(y)

Hmm. Het klinkt wel heel goed. Ik heb wel zin om haar een mailtje te sturen. Maar ik ben ook een beetje bang dat ik dan weer belazerd en teleurgesteld ga worden door haar. Als we weer vriendinnen zijn zegmaar. Pfoe.

Niet geschoten, altijd mis. En dan zul je je blijven afvragen of het nu wel anders is. Ik zou het gewoon doen, kijken hoe het loopt. Heb een soortgelijk iets meegemaakt en sinds een jaartje oid hebben we weer contact en is het niet alleen weer zoals vroeger, ook een stuk volwassener. We zijn beiden best wel gegroeid en veranderd in positieve zin, wat het nu misschien zelfs wel beter maakt dan dat het vroeger was. :) Dus ik zeg, gewoon doen. Mailtje sturen, reactie afwachten en als zij niet wil dan weet je ook waar je aan toe bent. Als het na een keer afspreken, niet goed voelt, kan je het altijd nog afkappen. :o

Mja. Ik heb gehoord dat ze in het jaar dat we elkaar niet gesproken hebben, twee keer van studie is veranderd, dus minder wispelturig is ze denk ik niet geworden. Ik zal haar een kort berichtje sturen dat het al meer dan een jaar geleden is dat we elkaar hebben gesproken, ofzo.

Dat heb ik zojuist gedaan.

Het is natuurlijk wel iets groots wat ze je heeft aangedaan.. niet zo dat ze een uitgaansavondje heeft laten schieten.
Wat mij belangrijk lijkt, en wat ik nog niet terug vind is de exacte reden waarom ze niet gekomen is..
Als jij al zolang vriendinnen bent, dan moet je elkaar blind kunnen vertrouwen en kennen. Als jij de exacte reden weet, dan kun jij beoordelen of dat een goede of een flut reden is.

Dan nog is het geen excuus om niet te reageren op al je berichtjes en pas een half jaar later een sorry mailtje te sturen...

Als jij denkt dat je haar nog kunt vertrouwen, of weer kunt gaan vertrouwen moet je weer contact met haar opnemen.

Maar genoeg mensen in de wereld die je ook goed kunt leren kennen en leuke dingen mee kan doen!

succeS!

Die reden weet ik dus ook niet. Ze heeft haar excuses aangeboden na
een half jaar, maar verder heeft ze nooit iets laten horen. Dus ook niet waarom ze niet is gekomen. En ik denk zeker niet dat ze nu beter te vertrouwen is. Maar het was zo leuk vroeger :o

wat ze heeft gedaan kan echt niet, maar je weet nu dat ze niet echt betrouwbaar is. zou me voor kunnen stellen dat je nu een ander soort vriendschap met haar kan hebben, leuke dingen, feestjes, niks ingewikkelds of heel persoonlijk.

heeft ze intussen iets laten horen?

Nee, ze heeft nog niks laten horen. Heb het berichtje op facebook gestuurd, misschien checkt ze dat niet vaak. Ze heeft perioden dat ze sowieso zelden op de computer is.

Dit:o

Alhoewel dat misschien niet het beste is. Aan de ene kant kan ze een goede reden hebben om niet te komen maar om dan niks te laten horen. Zólang? Ik zou mij gebruikt voelen.

Hoe leuk het vroeger ook was. In een vriendschap moet je wel op elkaar kunnen vertrouwen.

en zeker nu ik dus hoor dat ze geen echte reden heeft gegeven...
Dan zou ik toch echt zeggen van jammer, maar dit heeft geen toekomst. Ik focus mij op andere vriendinnen die wel te vertrouwen zijn!

Volgens mij kan Fizzle er anders vrij goed op vertrouwen dat dat meisje erg onvoorspelbaar was...
Als je je daarbij neer kunt leggen en je denkt dat je in de verdere vriendschap hier geen problemen mee hebt, dan kun je het altijd proberen. :o

Ja, jullie hebben wel gelijk. Maar inderdaad, ik ken haar erg goed, en weet hoe goed ze te vertrouwen is, dus als er ooit weer een vriendschap komt, zal ik niet dit soort dingen of vakanties met haar plannen. Avondjes uit bijvoorbeeld kan prima, als zij dan niet komt opdagen ga ik gewoon met iemand anders. (y)

Dat lijkt me het beste, kijk hoe ze reageert op je facebook bericht nu en weet gewoon wat je aan haar hebt... avondje uit lachen, maar gewoon niet teveel meer delen met haar en tja misschien reageert ze nu al helemaal niet meer, dan moet het ook gewoon klaar zijn dan heb je je best gedaan!

Jah, ik denk dat ik het gewoon een beetje van me af moet zetten. Leuk als ze reageert maar toch andere vrienden zoeken.

Ik heb een mailtje terug! Een open, afwachtend mailtje, ik heb het idee dat zij zich ook zo over de situatie voelt: ze vraagt zich af hoe het met me is en of het ooit weer wordt zoals eerst, maar is bang dat dat niet zo is en voelt zich awkward over wat gebeurd is. :)

dan probeert ze natuurlijk een beetje te polsen hoe jij gaat reageren..
Nou ja als er een reden bij staat waarom ze toen der tijd zo deed? Dan kun jij die reden beoordelen en verwerken. En daarna dan bedenken of je weer meer tijd en energie in die relatie wil stoppen.

Staat er geen reden bij, en wil je toch duidelijkheid? Spreek dan wat met haar af face to face en vraag het haar. Dan weet je waar je aan toe bent!

Hmm, ik denk eigenlijk dat het makkelijker is als we er nooit meer over praten. :o
En ik ga natuurlijk ook niet meteen terugmailen. Ik laat dat een dagje rusten. *hard to get speel*. Ik ga gewoon zorgen dat ik dit nooit meer als serieuze diepe vriendschap zie. :)

zolang ik geen reden hoor, zou ik er geen moeite aan verspillen. Als jij zo belangrijk bent voor haar dan komt ze maar naar jou toe! Goed om niet meteen als een hondje te reageren;)!
Hoop voor je dat jou keuze de beste blijkt te zijn! Succes in ieder geval!

Denk niet dat ze een reden heeft, in ieder geval geen goede want dan had ze dat meteen wel verteld. Misschien is het toch handig om het even kort te bespreken en het dan pas te laten zitten, zodat het niet tussen jullie in blijft hangen. succes iig!

Dankjulliewel! :)