Wie o wie ging al eens vreemd?
 

Vertel je fouten

-> L&R

Goed idee.

Wat er fout ging in het verbergen of wat er fout ging waardoor ik vreemdging? Grijns.
Met mijn huidige vriendin is het natuurlijk nooit gebeurt, zou niet nodig zijn en stel dat ze het merkt. Dan is het wel erg, in tegenstelling tot vreemdgaan bij speelmaatjes.
Bij de speelmaatjes van vroeger ging ik weleens vreemd, maar dat was toch nooit echt serieus. Niet bij die maatjes zelf en niet bij degenen waarmee ik vreemdging. Vaak genoeg gehad dat ik #1 had, vreemdging en overstapte op #2, dan hetzelfde deed bij #3 en zo doorging tot #5. Niet aan te raden, ook niet iets wat goed voor je ego is. Als ze namelijk niks betekenen voor je heb je ook weinig ermee bereikt.

1 keer vreemdgegaan lang, lang geleden. Meteen daarna ook heel veel spijt van gehad en sindsdien nooit meer gedaan.

Heb tijdens mijn vorige relatie een 'affaire' gehad. Dat wil ik nooit meer. Het vrat ontzettend aan me.

Ik ben nog nooit vreemd gegaan. Zie ik het nut niet van in, als ik iemand anders wil neuken dan maak ik het eerst uit.

Mensen die vreemd gaan, zijn gewoon niet verliefd.

QFT.

je bent doorgaans ook niet je hele relatie lang verliefd op de gene van wie je houdt

Nee, maar toch zeker 80-90% van de tijd. En die 10-20% is dan alleen liefde, als je echt van iemand houdt dan ga je ook niet vreemd. Want dan zit die persoon continu in je hoofd. Bij mij in ieder geval.

Ben nog nooit vreemd gegaan en zal het ook nooit doen.

Als ik andere bitches zou willen ballen zou ik in de eerste plaats geen relatie nemen.

Ik heb één keer met een ander gezoend terwijl ik een vriend had. Het ging al een tijdje wat minder en ik twijfelde ontzettend of ik er nog mee door wilde gaan. Dat ik toen met een ander zoende, dat ik dat kon laten gebeuren, maakte voor mij heel veel duidelijk en ik heb toen de relatie verbroken.

Jij misschien, Volk, maar vrijwel niemand is na de eerste jaren nog 80-90% van de tijd verliefd. En als je echt van iemand houdt, hoeft die persoon heus niet continu in je hoofd te zitten (beetje obsessief lijkt mij), en ookal zit die persoon wel continu in je hoofd, dan nog zou je vreemd kunnen gaan? Nogal naief beeld heb je imho. Als er al mensen zijn die het werkelijk hun hele leven zo ervaren als jij beschrijft, dan is dat nog maar een héél klein deel.

Wat trouwens niet wegneemt dat ik vreemdgaan slecht vind. Maar ik zie met enige regelmaat om me heen dat mensen die een lange en goede relatie hebben, toch ook wel eens geïnteresseerd raken in iemand anders. En dat niet iedereen voldoende zelfbeheersing heeft in zo'n situatie, weet ook iedereen. Ik bedoel dat niet als excuus, maar het is véél te kort door de bocht om te zeggen dat zo iemand dan niet van zijn partner houdt. Was het maar zo simpel.

Voor mijn relaties houd ik de volgende stelregel aan: Je kunt best iemand anders interessant vinden, maar met die persoon vreemdgaan is imho belachelijk. Of je vindt die ander zo interessant dat je dan maar met je huidige relatie (i.e. mij) moet kappen; of je wilt niet dat je huidige relatie verbroken wordt, maar dan moet je het er maar voor over hebben om niet met die ander te flikflooien. Zo veel moeite is het nou ook weer niet om níet met iemand te zoenen. Als iemand dat niet voor mij over heeft, dan is de relatie voor hem blijkbaar niet interessant genoeg.

Ik zeg toch ook dat het bij mij zo werkt? Ik snap niet zo goed wat er naief aan is. Ik doe de mensen waar ik van houd in ieder geval geen pijn, dus dan kan ik ook niet vreemd gaan. Ik kan niet oprecht en met heel mijn hart van iemand houden en dan die persoon zoveel pijn doen alleen maar om effe kortstondig plezier te hebben.

Ben nog nooit fysiek vreemdgegaan, maar heb het randje wel een aantal maal opgezocht..

Gezien je quote was je opmerking:
Dat vind ik dus onzin. Dat het alleen voor jou wel zo geldt, is natuurlijk prima.

Ik ben 100% met Volk in dezen. Als je verliefd bent en/of van iemand houdt, hoe kun je dan in godsnaam met een ander lopen rotzooien zonder dat die persoon in je gedachten is/komt? Vreemdgaan is iets dat je bewust doet, het gebeurt niet "per ongeluk". Ook is er geen enkel geldig excuus, zoals bijvoorbeeld "ik was dronken" of "mijn relatie was al een tijdje slecht." Zelfs als je dronken bent weet je dat je een relatie hebt en komt je tong niet "per ongeluk" in iemand anders keel terecht, en als je relatie slecht is maak het dan uit. Wat een onzin allemaal.

Pfft, vreemdgaan. Nooit gedaan en gaat ook nooit gebeuren.

Ik weet niet hoe jij zoent, maar mijn tong komt uberhaupt nooit in iemands keel terecht, zelfs niet met vreemdgaan :p

Precies :Y

Dat iemand in je gedachten komt, wil toch niet zeggen dat je niet vreemd kunt gaan :confused:

wat lijkt het me fijn om zo ongenuanceerd en principieel als Syori te zijn;)

Nou, weet je, stiekem is het best simpel. Mensen maken dingen soms nodeloos ingewikkeld.

Ik denk dat vreemdgaan altijd een bewuste keuze is en ik ben het dan ook eens met Syori daarin. Maar ik kan me wel voorstellen dat ik die keuze zou kunnen maken om op dat moment met een ander te rotzooien. Maar goed, achteraf ben je wel echt de schuldige en kun je je er in mijn ogen niet uitlullen met excuusjes, dus dan moet je de consequenties ervan ook maar aanvaarden.

ooh ik bedoel niet alleen nu, het valt me vaker op :)

ja een aantal keer. vind het jammer dat ik zo makkelijk opensta tot verleidingen, maar ik denk dat dat is wie ik ben.:S de keren dat ik vreemd ben gegaan heb ik het meestal verteld en uitgemaakt, of direct uitgemaakt als er geen kans was dat ze erachter zouden komen. dit om onnodig kwetsen te voorkomen.
als ik vreemdging dan was het omdat er iets niet goed zat in de relatie, vaak met een combinatie van elkaar al een tijdje niet gezien hebben en alcohol. ik heb er altijd spijt van gehad dat ik het gedaan heb, maar blijkbaar leerde ik niet zo goed van mijn fouten. ik ga ook niet zeggen dat ik het nooit meer zal doen, omdat dat gewoon niet te voorspellen is.:P ik weet dat ik het nu op dit moment niet zou doen, maar je kunt als mens veranderen en situaties en verdovende middelen helpen daar zeker in mee.

Wat ik bedoel is dat degene met wie je een relatie hebt toch nooit helemaal 100% uit je gedachten is? Dus het moment dat je op het punt staat vreemd te gaan schiet die persoon toch je gedachten binnen? Hoe kun je dan toch doorgaan?

Ik snap er werkelijk niets van. En sowieso snap ik niet hoe het mogelijk is een ander zo dichtbij te laten komen dat je jezelf in zo'n situatie zet. Jezelf grenzen stellen is toch niet moeilijk? Je eraan houden ook niet. Sowieso zijn die grenzen er dan toch automatisch?

Misschien ben ik er gewoon te dom voor, maar ik snap het niet dat mensen vreemdgaan, of dat überhaupt willen, of een (zelfs vaak goede) relatie willen weggooien voor een kortstondig pleziertje. Ik begrijp er geen fuck van.

Huh? Zit je me nou de gek aan te steken? :o

Volgens mij zijn heel veel dingen heel simpel, maar ik heb wel vaker in de gaten dat anderen dat niet met me eens zijn..

In het geval van vreemdgaan: Het is helemaal niet moeilijk om niet vreemd te gaan; je zoent/rotzooit/neukt gewoon niet met een ander. Simpel.

Ik word zelf vrij makkelijk verliefd, dus in de 11 jaar dat ik nu een relatie ben, ben ik wel meerdere malen 'verliefd' geweest. Meestal was dat niet meer dan een crush, dus dat stelde niet veel voor en was hoogstens irritant. Maar 1x werd die crush meer dan een crush en echt verliefdheid + aantrekking, helemaal omdat het ook werd beantwoord. Dat was echt wel moeilijk, maar ik heb nooit op het punt gestaan vreemd te gaan en ben er ook altijd open over geweest. Mijn man wíst dat ik verliefd was en dat ik het daar echt moeilijk mee had. Degene op wie ik verliefd was wist overigens ook dat ik een relatie had en hij had zelf ook een relatie, dus dat was soms echt awkward als we elkaar zagen (en duidelijk de aantrekking voelden). Overigens was het nooit zo dat mijn man ineens door m'n hoofd vloog en ik dáárdoor mezelf tegen moest/kon houden, ik wílde domweg niets met die verliefdheid, dus het blokkeerde daarvoor al.
Ik begrijp hierdoor overigens wel dat de stap naar vreemdgaan geen hele grote hoeft te zijn; als mijn huidige relatie niet zo goed zou zijn geweest op dat moment, was het denk ik makkelijker om tóch die verliefdheid echt toe te laten. Maar ik weet wel van mezelf dat ik dat niet kan én vooral niet wíl.

Ik denk ook dat de meeste, zo niet alle, mensen zich wel bewust zijn van hun relatie als ze op het punt staan om vreemd te gaan. Maar dat is niet voor iedereen een reden om zich te laten weerhouden. Voor mijzelf wel, hoor :P Ik zou het niet over mijn hart verkrijgen om dat mijn vriend aan te doen. Maar ik heb wel gezien dat dat niet zo was, terwijl die personen heus wel echt van hun partners hielden.

Ik denk ook dat het grijze gebied groter wordt naarmate je langer een relatie hebt (en er van overtuigd bent dat je die relatie wilt houden). Vroeger zou ik ook altijd gezegd hebben: als je met iemand anders wilt vozen (nog niet eens het ook echt doen, maar gewoon het willen), dan ben je niet meer verliefd, dus dan kap je met de relatie. Klaar. Maar ondertussen weet ik dat het voor de meeste mensen niet zo simpel zit. Op een gegeven moment komt er voor de meeste mensen een punt waarop je wél met iemand anders zou willen vozen, hoe zeker je ook weet dat je met je huidige partner verder wilt. Dan kun je dat natuurlijk negeren en niet vreemdgaan, en voor de meeste mensen is dat ook een vereiste binnen een relatie. Maar voor sommige mensen is die verleiding te groot, ondanks het feit dat ze hun partner niet kwijt willen.

Wat mijzelf betreft: ik zou het heel erg vinden als mijn vriendje met iemand anders wil vozen. Maar nog erger als hij het ook doet, want dan wilde hij blijkbaar ook niet de moeite doen voor mij om zich in te houden. Maar misschien heeft hij de afgelopen jaren best wel eens in een situatie gezeten waarin hij heel erg graag met een andere meid wilde vozen. Ik weet dat niet en wil het ook niet weten, en maak me er verder ook niet druk over. Andersom heb ik wel eens in een situatie gezeten waarin ik graag met iemand anders wilde vozen. Daar voelde ik me niet schuldig over, want ik wist absoluut zeker dat ik bij mijn vriend wilde blijven - wat natuurlijk hypocriet is, want ik had het wel heel kut gevonden als mijn vriend zou vertellen dat hij dat gevoeld had voor iemand anders. Maar toen heb ik me wel afgevraagd of het daadwerkelijke vozen nou ook echt emotioneel het verschil maakt..? Ik zou het nooit doen voor mijn vriend, maar voor mijzelf zou de actie weinig meer of minder hebben toegevoegd denk ik. (Dat maakt het overigens ook nooit een probleem om het níet te doen).

Ik ben een (zeer korte) tijd geleden (voor de eerste en tevens de laatste keer) vreemd gegaan. Het valt niet goed te praten, heb er verschrikkelijk veel spijt van. Nee, 1x en nooit nooit nooit weer :n

En dat terwijl ik nog altijd zo fel tegen vreemdgaan was, doe ik het zelf. Ik kan het gewoon nog steeds niet bevatten ..

Schaam* :facepalm:

Ik zou het overigens geen probleem vinden als mijn vriend met iemand anders zou willen vozen. Maar dan moet hij dat wel eerst komen vertellen zodat we het erover kunnen hebben en we de huidige afspraak, monogamie, aan kunnen passen. Ik ben ook alleen maar monogaam omdat hij dat graag wil en het helemaal geen moeite is om monogaam te zijn.

Ik ben nog nooit echt vreemdgegaan, maar heb mijn grenzen wel ontzettend opgezocht. Ik heb wel eens gedroomd dat ik vreemd was gegaan en het gevoel dat ik in die droom daarna had en ook toen ik vervolgens wakker werd is genoeg reden voor mij om het nooit te doen. Sowieso als ik me voorstel hoe ik me zou voelen als iemand mij dat aan zou doen, kan ik het iemand van wie ik beweer te houden ook echt niet aandoen.

Vreemdgaan vind ik zielig. Als je echt van iemand houdt blijf je hem trouw. Zo simpel is het.

(y)