Witte woensdagvogels
 

Ik wilde een gedicht schrijven over de kracht
die zwaartekracht op naë vrienden
en afgeleefde vingers heeft,

maar ik was moe. Ik ben gaan slapen
en werd wakker op een woensdag,
het was een mooie woensdag want de lucht was blauw.

Toen ging ik schrijven, geen gedichten, ik schreef
achterlaatbriefjes,
ansichtkaartteksten, telefoongesprekken,
samenvattingen en
iets te late dankbetuigingen,
dat was genoeg. Een witte duizend
of nog meer beschreven briefjes die ik
gooide door de lucht, zo door het raam,
het waaide langs de woensdagzon,

er broedt een leven lang aan witte vogels
onder mijn balkon.

Ik vind het maar een vreemd boodschappenlijstje, Kat! ;)

En ik ga het zo nauwkeuriger lezen (zo = ooit), maar momenteel vind ik het leuk. En die links erin. <3 Leuk idee!

Toch nog wat anders gemaakt dan boodschappenlijstjes. Een nieuw experiment! :cool: Ik zie net dat het telefoongesprek niet helemaal goed is gegaan, die moet ik nog even rechtbreien zo, maar dat komt goed. Ik ben heel benieuwd of dit werkt. :y Ik heb namelijk echt géén idee. Dus, commentaar-commentaar, komtumaar!

edit: Em was sneller dan ik. :D Dank je!

Oh wat fijn dat je er weer bent, Azèche!

Goed. Ik vind dit gaaf. Het is bijna theater voor mijn gevoel. Het neemt je in een paar zinnen mee in een bepaalde sfeer/leefwereld en dat is goed (al ben ik wel erg makkelijk mee te nemen naar een bepaalde sfeer/leefwereld, dus wellicht bereik je niet al je lezers zo makkelijk).

De vorm is goed, de linken zijn leuk, al vroeg ik me meteen af hoe dit op op papier zou gaan uitzien.

Qua inhoud though, vind ik niet iedere zin even sterk, dus daarom hier wat opmerkingen.

Naë vind ik een erg, erg lelijk woord. Het is ook niet meteen duidelijk wat je bedoelt en ik vraag me af of je dit überhaupt op deze manier mag gebruiken (taalkundemensen naamzoek). Nabije is wat mij betreft beter, en doet geen afbreuk aan het ritme of zo. Afgeleefde vingers is een mooi beeld.

De afbreking tussen deze twee strofes is leuk. :y Van de komma na woensdag zou ik een punt maken, maar dat is smaak.

Ik vat ''dat was genoeg'' niet in deze context. En wat is ''een witte duizend''? ''die ik gooide door de lucht'' is lelijk, gevoelsmatig klopt ''die ik door de lucht gooide'' veel beter, maar dan nog steeds vind ik het geen mooie woordkeuze, vooral ''gooide'' niet. Waarom ''het waaide?'' Ik weet dat duizend briefjes enkelvoud is, maar je mag geloof ik ook meervoud gebruiken als je in een nieuwe zin naar die briefjes verwijst, niet? Dat zou in elk geval in het kader van de dichterlijke vrijheid mogen. Maar eigenlijk vind ik de laatste regel van deze strofe sowieso wat overbodig.

<3

*zwaait vriendelijk*

Ik vraag me dat ook af. :D Ik heb het wel eerst op papier gemaakt, maar daar is het voornamelijk gekrabbel met cijfertjes en verwijspijltjes enzo. Ik kan het wel fotograferen als ik weer thuis ben. :y

Naë is ongeveer mijn lievelingswoord. :( Ik bedoelde gewoon goede vrienden, vrienden die je erg na zijn. Maar misschien is het waar dat het alleen voor familie kan. Wat niet wegneemt dat ik naar dit woord echt vijf minuten glimlachend heb gekeken omdat ik het zo mooi vind. :o Zo elfachtig!

Mmm. Daar twijfelde ik ook over. Misschien doe ik dat nog.

'Dat was genoeg' is gewoon omdat ze genoeg geschreven heeft. De witte duizend zijn de papiertjes. Welk woord zou je liever zien voor 'gooide'?

[/quote] Waarom ''het waaide?'' Ik weet dat duizend briefjes enkelvoud is, maar je mag geloof ik ook meervoud gebruiken als je in een nieuwe zin naar die briefjes verwijst, niet? Dat zou in elk geval in het kader van de dichterlijke vrijheid mogen. Maar eigenlijk vind ik de laatste regel van deze strofe sowieso wat overbodig.

<3[/QUOTE]

Het waaide zodat die briefjes wegwaaien. Maar van die strofe heb ik sowieso echt duizend versies. Die post ik nog wel eens, maar ik moet zo weg.

En, bedankt! :y<3

Waarom ''het waaide?'' Ik weet dat duizend briefjes enkelvoud is, maar je mag geloof ik ook meervoud gebruiken als je in een nieuwe zin naar die briefjes verwijst, niet? Dat zou in elk geval in het kader van de dichterlijke vrijheid mogen. Maar eigenlijk vind ik de laatste regel van deze strofe sowieso wat overbodig.

<3[/QUOTE]

Het waaide zodat die briefjes wegwaaien. Maar van die strofe heb ik sowieso echt duizend versies. Die post ik nog wel eens, maar ik moet zo weg.

En, bedankt! :y<3[/QUOTE]Oh je vat e.e.a. anders op dan ik bedoelde.

Ik snap wat je met nae bedoelt, maar ik vind het dus een rotwoord, vandaar mijn suggestie nabije. :p

Met ''het waaide'' bedoelde ik: waarom niet ''ze waaide?''

Hmm, ''dat was genoeg'' vind ik dan een minder sterke zin, een ''zwakke schakel'' so to say. Het blijkt al uit de context of zo, dat het genoeg was, het voelt een beetje ''uitleggerig'' dat je het nog zo expliciet zegt.

Natuurlijk zijn ''een witte duizend'' de briefjes. :facepalm: Anyway, het klinkt me te gezocht in de oren. ''Duizend witte,'' zou ik mooier vinden.

Hmm, ipv gooien.... misschien werpen? Strooien? Laten dwarrelen?

Ik vind dit zeer origineel! Volgens mij heb ik dit nooit eerder gezien. En Quis vroeg zich af hoe het op papier eruit zou zien, maar volgens mij past het veel beter op het internet. Een soort van nieuwe internet-dichtstijl. <3

Over de inhoud wil ik alleen zeggen dat het heel erg bij je past, Azèche. Uit je woordkeuze en interpunctie en alles is te zien dat jij dit gedicht geschreven hebt. :y En ik zou er niets aan veranderen. Hoogstens iets weghalen.

Ik vind het bovenstaande stukje echt het beste en het mooiste uit dit (deze?) werk van je :y. Van mij zou die strofe wel hier mogen eindigen, maar dat stukje ("zo door het raam, ") mag er eventueel ook wel achter. Maar daarna zou ik het laten ophouden, want het is best overbodig, zoals Quis zegt.

Al met al vind ik dit van je gedicht: <33333333333333333333333333333333333333333333333333333333333! :bloos:

Wat geweldig! :eek:

Het waaide zodat die briefjes wegwaaien. Maar van die strofe heb ik sowieso echt duizend versies. Die post ik nog wel eens, maar ik moet zo weg.

En, bedankt! :y<3[/QUOTE]Oh je vat e.e.a. anders op dan ik bedoelde.

Ik snap wat je met nae bedoelt, maar ik vind het dus een rotwoord, vandaar mijn suggestie nabije. :p

Met ''het waaide'' bedoelde ik: waarom niet ''ze waaide?''

Hmm, ''dat was genoeg'' vind ik dan een minder sterke zin, een ''zwakke schakel'' so to say. Het blijkt al uit de context of zo, dat het genoeg was, het voelt een beetje ''uitleggerig'' dat je het nog zo expliciet zegt.

Natuurlijk zijn ''een witte duizend'' de briefjes. :facepalm: Anyway, het klinkt me te gezocht in de oren. ''Duizend witte,'' zou ik mooier vinden.

Hmm, ipv gooien.... misschien werpen? Strooien? Laten dwarrelen?[/QUOTE]

Volgens mij praten we soms een beetje langs elkaar heen. :D Maar, ik ga de laatste strofe wel herschrijven. :y Al heb je de laatste zin denk ik verkeerd begrepen. Want ik bedoelde hem zo:

Maar, heel erg bedankt voor je commentaar! Ik vind het heel nuttig. :y

Ja, ik had het ook oorspronkelijk geschreven voor internet, maar ik ben toch wel benieuwd hoe het er op papier uit zou zien. Vannacht had ik bedacht dat het wel gaaf zou zijn om het op een heel grote houten plaat te schrijven en dan met luikjes iets doen en daarachter papiertjes en eronder ook nog witte briefjes. :cool:

En als het een nieuwe dichtstijl is, mag ik het dan een naam geven? :bloos: Want ik heb het verzonnen! Ik noem het de naë!

O en nu moet ik weg. Maar, bedankt! :o<3