1
 

1

Als jij zelf wel graag kinderen wil (zo niet nu, dan in de toekomst) en je weet vrij zeker dat je een goeie moeder zult zijn, kun je je afvragen of hij jou überhaupt wel goed genoeg kent...? En of hij enige kennis van zaken heeft..? De beste moeder in mijn omgeving (behalve de mijne :P) is mijn schoonzus, en dat is een stoere vrouw van hier tot Tokio.

En als hij een moederlijk type zoekt, klinkt het meer alsof hij iemand wil die zijn was doet en zijn brood smeert, en dat betekent dat hij dan maar beter weer terug naar zijn eigen moeder kan -o- Getverdemme, hoe freudiaans.

Ik zou idd eens praten met hem over wat zijn beeld van een moeder dan is, wat hij dus min of meer van jou verwacht. En dan zo samen tot een realistisch beeld te komen van jou als moeder en hem als vader. Als het hem idd gaat om een moedertje met schort om en iedere ochtend braaf de boterhammetjes voor hem gesmeerd voor de lunch... mja, dan wordt het sowieso tijd voor hem dat beeld aan te passen. (Of idd terug te gaan naar zijn eigen moeder ;) )
Ik vind zijn reactie wel érg overdreven, dus ik hoop dat er met hem te redeneren valt. Als het wat rustiger is, kunnen jullie misschien een keertje op een kindje passen oid? Dan krijgt hij misschien ook een realistischer beeld van kinderen. Maar dan moet je wel van te voren afspreken hoe en wat, anders krijg je dat hij gewoon lekker met dat kind gaat spelen en zodra er iets is hij jou roept ipv dat hij zelf ook verantwoordelijkheid neemt. Het kan op zich wel een goede les zijn :Y

Weet jij al of je ooit kinderen wil? En hoe oud is hij? Als hij ouder is en nu heel sterk dat gevoel heeft, kan ik me voorstellen dat hij niet lang meer wil wachten. Misschien twijfelt hij aan jullie relatie omdat jij nog niet zo ver bent als hij en hij bang is dat het ook nooit zal komen?
De enige die weet waarom hij opeens aan je twijfelt, is hijzelf. Laat hem het beter uitleggen, want hier kun je niks mee. Wat bedoelt hij met 'moederlijk type'?

Als hij jou perfect vindt, zou hij jou ook perfect vinden voor zijn toekomstige kinderen, lijkt me.
Blijkbaar vindt hij jou al niet perfect en ziet hij dusdanig veel negatieve kanten, dat hij je niet als opvoeder van zijn kinderen wil. Het lijkt me dat er in zijn liefde voor jou, of in jullie relatie, dus meer mis is, dan alleen maar het kinderen-deel.

Je zou toch zelf ook niet iets met een man willen waarvan je zegt 'oh voor mij is hij goed genoeg, maar voor mijn kinderen.. nee'. Dan gaat er in de relatie echt al iets fout.

Ik denk eigenlijk niet dat dit te redden valt.. Het is waarschijnlijk niet dat hij jou zich niet als moeder kan voorstellen, maar hij kan zich jou (blijkbaar) niet als de moeder van zijn kinderen voorstellen.

Dat heeft volgens mij niet zozeer te maken met jouw eventuele 'moederkwaliteiten', maar meer met wat (wie) hij zoekt in een relatie...


Ontzettend kut wel.. zeker wanneer je net lang samen weggeweest bent en het goed hebt samen kan ik mij voorstellen dat het je volledig verrast...Hang in there en laat deze onzekerheid niet te lang duren. Iedereen kan soms weleens wat ruimte gebruiken, maar eigenlijk zou iemand niet lang moeten nadenken of hij bij de ander zou willen blijven (is mij heel recent verteld, there's truth in that)

1

1

Hmmz vind het toch wel bizar dat hij opeens een moederlijk type wil, terwijl hij idd duidelijk op jou viel hoe jij bent. En dat hij denkt dat een goeie moeder überhaupt een moederlijk type is :confused: Ik ben ook echt niet zorgzaam en zachtaardig, maar voor familie en vrienden ben ik wel heel lief en zorgzaam - beetje als jij denk ik. En hoe zorgzaam je voor andermans kinderen bent, zegt echt helemaal niets over je eigen kinderen... Ken genoeg mensen die eigenlijk niks met kinderen hebben, maar wel gek zijn op die van henzelf.

Misschien dat hij moederlijk type gelijk stelt aan iemand die graag kinderen wil, en dat weet Optima nog niet.

Dit is toch wel de ultieme belediging, waarom wil je nog een relatie met iemand die blijkbaar nogal minderwaardig over je denkt?

^Ik vind het geen belediging wanneer iemand mij niet als moeder zou zien, eerder een teken dat ze mij niet goed (genoeg) kennen...

Ik vraag me ook af wat zijn beeld is van een moeder, misschien verschillen jullie daarin 'gewoon' heel erg van mening. Ik ken immers genoeg mensen die ook écht geen 'standaard ouders' zijn, en toch zijn het hele goed ouders. En ziet hij jou niet als moeder van random kinderen of niet als moeder van zíjn kinderen? Daar zit nogal een verschil in. Imo valt het in het eerste geval nog wel het een en ander te veranderen door veel te praten ofzo. In het tweede geval heb je botte pech, denk ik.... Ik wil heel graag kinderen, altijd gewild, en toch wilde ik geen kinderen met mijn ex. Niet dat we daar al aan toe waren, maar toch.

Verder zou ik het echt heel erg achterlijk vinden van hem als hij denkt 'ik ben 32 dus moet opschieten want mannen kunnen zich zo ongeveer voortplanten tot ze dood zijn. Mijn vriend is 33 en wil graag kinderen, maar niet voordat ik ze wil. En dat duurt nog minstens vijf jaar. Hij heeft maar te wachten, graag of niet. Als hij je een soort ultimatum gaat stellen, zou ik sowieso gaan, anders krijg je kinderen om de totaal verkeerde reden.

Ik denk dat hij dusdanig graag kinderen wil dat hij nu aan het bedenken is of hij nog meer tijd gaat investeren in jou of het uit gaat maken om een geschiktere vrouw te zoeken. Ik bedoel als je kinderen wilt met iemand moet je toch op zijn minst wel even bij elkaar zijn geweest en aangezien hij snel kinderen wil, ziet hij tijd met een vriendin waarmee hij dat niet ziet gebeuren als verspilde tijd. Dat is een beetje het gevoel dat ik er bij krijg, maar ik ken jullie niet dus ik kan er naast zitten.

Persoonlijk zou ik het als belediging opvatten als mijn vriend mij niet als geschikte moeder zou zien. Je weet natuurlijk nooit helemaal van tevoren hoe het uitpakt maar ik heb het vertrouwen dat als ik eenmaal een kindje zou hebben dat ik heus wel weet wat ik moet doen en ik denk dat dat voor de meeste vrouwen wel zo is. Kan je vriend ook uitleggen waarom hij nit ziet als de moeder van zijn kinderen? Ik zou me eigenlijk gaan afvragen of ik zo iemand nog wel zou zien als de mogelijke vader van mijn kinderen...

Het ligt er maar net aan waar het zich op richt:
- Ik zie jou niet als moeder, als in: ik vind je geen bemoederend type.
- Ik zie jou niet als de moeder van mijn kinderen, als in: ik vind je echt niet goed genoeg voor mijn kinderen.

Ja, dit ja.

Niet goed genoeg om moeder te zijn van zijn kinderen, maar wel goed genoeg om te neuken totdat hij de perfecte moeder voor zijn kinderen heeft gevonden?

Dumpen, die handel.

dit is de beste reactie hier.(y)
Het is heel belangrijk wat hij precies zei:

- Ik zie jou niet als moeder, als in: ik vind je geen bemoederend type.
in dit geval kan het nog wat worden, praat met hem erover en zeg dat je je gekwetst voelt dat hij jouw niet als een bemoederend typ ziet en vertel hoe jij kinder zou opvoeden misschien ziet hij dan wel in dat je moeder kunt zijn

- Ik zie jou niet als de moeder van mijn kinderen, als in: ik vind je echt niet goed genoeg voor mijn kinderen.
in dit geval is alles voorbij, dit betekent vrij vertaalt: ik zie jouw niet als de ware

dus denk goed na wat hij precies zei,
ik wens je veel sterkte in deze moeilijke tijd

:D(y)

Ik zou die 'pauze' niet afwachten. Je laat je toch zeker niet pushen voor het krijgen van een baby.
Stel dat het jullie niet lukt om zwanger te worden? Dan ben je ook niet goed genoeg meer..

Lijkt me een geldige reden.

Als je zelf al zegt dat er geen toekomst in zit, dan lijkt het me duidelijk dat jullie niet voor elkaar zijn weggelegd. Ook denken jullie blijkbaar totaal verschillend over de nabije en vergelegen toekomst.
In zo'n situatie zou ik zeggen; En nog een heel fijn leven...
(hoe moeilijk dat ook kan zijn)

Pf 10 maanden pas? Dan lijkt het me eerder dat-ie gewoon van je af wil en met een of ander lame excuus komt. Wonen jullie uberhaupt al samen? Kinderen zijn toch nog helemaal niet aan de orde?

Verder ben ik het met syori eens en zou ik ernstig beledigd zijn. En óf hij heeft een heel specifiek beeld voor ogen van hoe de moeder van zijn kinderen eruit moet zien, wat niet erg realistisch is want mensen zijn altijd wel anders opgevoed en hebben andere ideeën. Dan wordt het gewoon hopeloos omdat hij te kieskeurig is en te veel kritiek heeft op anderen. Óf hij vindt dat er iets mis is met jouw ideeën, normen, principes, etc. En dan is het ook hopeloos.

Net zoals jij bepaalde eigenschappen/kwaliteiten zoekt in jouw partner, doet hij dat ook. Schijnbaar is 'moederlijkheid' of 't hebben van 'n kinderwens één van zijn eisen aan z'n potentiële partner. Als jij daar niet aan kunt voldoen en hij wijst je daarop af, dan kun jij (noch hij zelf) daar in mijn ogen weinig aan doen.. Je kunt 'm hooguit ervan proberen te overtuigen dat je momenteel nog niet toe bent aan kinderen, maar dat dat met de tijd wel zal veranderen en dan is 't aan hem of hij 't geduld daarvoor heeft.

Ik vind het vreemd dat hij zo abrupt hiermee komt. Bovendien zijn jullie nog niet heel erg lang samen en vraag ik me af of kinderen dan al aan de orde zijn? Is het niet meer een paniekreactie vanwege zijn pas verkregen voortplantingsdrang?

1

Volgens mij verandert iedere vrouw sowieso best veel zodra ze een kind in haar buik heeft. Het is niet te voorspellen wat voor een moeder jij wordt en hij moet zich daar ook totaal geen zorgen over maken, als hij van je houdt dan weet hij dat het wel goed zal komen.

^ Heel veel vrouwen veranderen wel in hun houding ten opzichte van kinderen. Ik heb drie jaar geleden serieus overwogen me te laten steriliseren en had wel het inzicht dat ik wellicht als 29-jarige niet hetzelfde zou denken als als 19-jarige. Toen er later leuke kinderen langskwamen, kon ik ze wel leuk vinden. Nog steeds vind ik veel kinderen ronduit vervelend en hoef ik echt niet ondergekwijld te worden, maar ik houd wel van het dochtertje van mijn zus en heb er alles voor over. Bij mij kwam het dus sneller dan ik zelf had gedacht.

Los daarvan vind ik zijn houding ronduit absurd, als ik zo alles snel doorlees. Ik zou inderdaad niks afwachten en gewoon doei zeggen. Sowieso, je gaat een relatie aan met een persoon en de combinatie moet wel of niet geschikt zijn voor kinderen. Als je per se kinderen wil, dan zit dat er zo diep in dat je daar al voor kiest bij je partner. Hoe hij nu doet, zou ik onacceptabel vinden en er wel behoorlijk klaar mee zijn. Kakvent.

Aangenomen dat jij jezelf ook beschouwen doet als een van die jonge, spannende meisjes, kan het natuurlijk zo zijn dat hij zich ineens beseft, om zich heen kijkende als een man van 32, dat hij een andere kant op wil gaan. Dan is het leuk hebben samen en van elkaar houden misschien ineens niet meer genoeg.

Kan me goed voorstellen dat de 6 jaar tussen 26 en 32 in sommige gevallen (weet natuurlijk niet hoe het bij jullie is) een groot verschil kan zijn en dat het leven van de gemiddelde man van 32 niet meer bestaat uit 'spannende jonge meisjes'.


Vind alle kritiek op hem wat zwaar.. Hij twijfelt en is eerlijk over zijn twijfel. Twijfel hoort nu eenmaal ook bij een relatie (hoewel Volk ongetwijfeld straks gaat roepen van niet).

Ja, hij had zijn twijfel wat subtieler kunnen verwoorden, maar dat maakt het niet ineens andere twijfel.

Twijfel op zich is geen punt, maar wáár hij aan twijfelt, dat lijkt me raar als je elkaar goed kent, en dat hij opeens zó drastisch van mening is veranderd, is ook raar. Tenzij het wél geleidelijk aan is gebeurd, maar hij heeft ondertussen niets gezegd, en dat is dan wel weer hufterig.

Maar misschien vind jij het niet vreemd dat iemand zo'n sterk (arche)typisch beeld heeft van een "moeder", en daar vervolgens ook een relatie mee wil. Ik krijg er alleen freudiaanse rillingen van.

Ik denk dat wanneer een man aan een bepaalde fase van z'n leven begint, zijn gehele optiek veranderd. Dat houdt ook in dat hij met andere dingen rekening houdt en dus ook andere eisen/verwachtingen heeft van een eventuele partner. Daar komt nog bij dat ik weet dat een groot gedeelte van de vrouwen (en mannen) geen idee heeft van wat het inhoudt om een kind op te voeden...
Dan is zijn twijfel aan haar (maar dus stiekem ook aan zichzelf) opeens niet zo raar.
Als hij namelijk alle vertrouwen in zichzelf had gehad had hij waarschijnlijk niet zo heftig gereageerd.

Haha, dat valt wel mee hoor. Ik denk dat ik het punt van die man wel snap. Zeker als het kwam na een uitbarsting. Ik kan me voorstellen dat zo'n uitbarsting niet moederachtig is en dat hij zoiets helemaal niet voor zijn kinderen wil. Daarbij, mijn vriend is de beste man ter wereld, maar ik denk niet dat hij de beste vader ter wereld zou zijn. Als ik echt kinderen zou willen zou ik iemand anders zoeken. Wat je zoekt in een vader en wat je zoekt in een man zijn 2 verschillende dingen. Maar ik wil geen kinderen dus is mijn vriend op dit moment het beste dat er is.

Aan de andere kant, jullie ken elkaar nog maar net anderhalf jaar. Als hij op zoek is naar een moeder, dan is dit wel het moment om erover te beginnen of voor altijd te zwijgen. Hij is al best oud en ik kan me voorstellen dat hij geen nog oudere vader wil zijn. Hij zal niet de eerste man zijn die 35 de laatste grens vind voor kinderen ook al blijft hij nog even sperma produceren. Als hij echt snel kinderen wil zit hij nu sowieso al verkeerd. Misschien is hij in die 18 maanden een andere levensfase ingegaan en ben jij nog niet klaar voor die stap. Dan kan ik me voorstellen dat jullie allebei beter af zijn zonder elkaar.

lol

Dit is echt de meest zinloze up ooit.

Daar ben ik het helemaal mee eens. Deze gaat dicht.