Wat zou je doen als je partner je eenmalig zou slaan?
 

Een meisje die ik ken heeft haar relatie verbroken omdat haar vriend haar geslagen heeft. Dit was de tweede keer in 2,5 jaar tijd. Wat zouden jullie doen als dit eenmalig gebeurde?
Er meteen een punt achter zetten? Of toch nog proberen omdat je zielsveel van diegene houdt?

Ik denk dat ik er zelf meteen mee zou stoppen maar ik kan mij niet voorstellen dat ik ooit in die situatie terecht kom. Dus ik ben benieuwd hoe jullie hier over denken.

Backhanden met de brandende intensiteit van 1000 woestijnzonnen.

Oeh, interessant topic. (Y)

Zelf weet ik het niet zo goed. Ik denk dat ik diegene nog een kans zou geven, maar ik kan me ook voorstellen dat ik zo ontzettend geschrokken ben van de agressiviteit dat ik diegene toch een tijdje niet zou willen zien. Maar uiteindelijk zou ik het vergeven. :y

Mijn vriend heeft me ook wel een paar keer geslagen, maar dat was helemaal niet zn bedoeling en vervolgens bied hij zeker een week lang continue sorry gezegd.
Maar goed hij is best agressief, daar heeft hij medicijnen voor dus uit maken zou ik het niet.

Ligt aan de situatie.. Als ik bijvoorbeeld z'n moeder zou beledigen, begrijp ik best dat ik 'n klap kan verwachten.

Ben zelf geen vrouw, maar ik zou het onder geen voorwaarde toestaan, ook van mezelf niet. Als ik daartoe kom (wat ik niet verwacht) dan had ik het al veel eerder uit moeten maken, met woorden moet het wel geregeld kunnen worden

Uitmaken zou ik niet doen. Pols omdraaien en neerleggen is meestal mijn eerste reactie als ze dat bij mij zou doen. (zorg-grepen zijn zo handig)

Want vrouwen (kunnen) geen mannen slaan

Deze post was niet van mij. :o

Edit: ik zou een counter doen met de yard stick:

Als een vrouw me zou slaan heb ik het waarsschijnlijk verdiend en al zou ik er een slaan... Dat gebeurt niet

En dat vind je dan normaal?
Hij kan zijn boosheid dan toch ook op een andere manier uiten?

Ik kan niet voor AzN spreken, maar ik was het met haar eens, dus ik reageer toch.
Ja, natuurlijk kan hij zijn boosheid dan ook op een andere manier uiten, en ik denk ook dat dat beter zou zijn. Maar mensen zijn niet perfect. En als je iets zodanigs ergs doet als zijn moeder beledigen, is het niet meer dan logisch dat hij heel boos wordt. En dan kan er een klap vallen. Dat is imo natuurlijk niet goed, maar wel begrijpelijk, en je hebt er dan zelf ook deels schuld aan. Dan zou ik het ook niet uitmaken (al lijkt het me dat er wel iets mis is in een relatie als je de moeder van je partner gaat lopen beledigen, maar goed).
Als mijn partner me helemaal in elkaar zou slaan of echt mishandelen wel, denk ik, maar om één klap na zoiets... nee.

Als een van mijn toekomstige vriendinnen mij een keer zou slaan zou ik haar eerst tot rust brengen. Ik snap ook best wanneer ik zoiets zelf aan had moeten zien komen. Dan praat ik daar gelijk over, dan is het vertrouwen niet direct weg in een relatie, maar als dat geregeld zou gebeuren zou ik de backhand op volle toeren laten draaien.
Ik zou echter nooit moedwillig mijn partner slaan, als ik mijn partner zou slaan, dan zal ik echt niet kunnen stoppen met mijn excuses aan te bieden.

Ik heb nooit gezegd dat ik dat dan normaal zou vinden, maar ik kan me wel voorstellen dat je in 'n soort reflex iemand 'n klap verkoopt als diegene je moeder 'n *** zou noemen. Je handelt meer uit schrik dan uit woede en op zo'n moment denk je niet echt na over wat je doet. Wat ik bedoelde, was dat ik je in zo'n situatie niets kwalijk zou kunnen nemen en daarbij maakt 't voor mij persoonlijk ook eigenlijk niet uit wie van welk geslacht is.

She would probably break her fragile hand on my face. :p

De kans dat mn vriendin dat ooit zou doen is echt 0,000001% dus ik verwacht het niet en zou ook totaal niet bij haar passen. Zou het dan ook niet nodig vinden om gelijk een punt achter de relatie te zetten. Zou haar eerst tot rust proberen te brengen en er daarna eens over praten.
Als ze vaker agressief zou zijn enzo, zou een klap wel de druppel kunnen zijn die de emmer doet over lopen om er we leen punt achter te zetten.

afhankelijk van de situatie dus.

Dat denkt iedereen.

Ik had altijd de instelling: een tweede klap komt er niet, na de eerste is het volledig afgelopen. Als je eenmaal slaat, heb je dat in je en dan blijf je maar uit mijn buurt. Maar ik ben ook wel ietsje minder principieel daarin geworden, vooral omdat ik zelf ook wel ooit dingen heb gedaan die ik dacht dat ik nooit zou doen. Het is dus afhankelijk van de situatie. Als het echt wordt gedaan om de ander onder controle te houden, dan is het inderdaad einde verhaal.

????

Waarom is het zo erg als je moeder beledigd wordt? Als iemand doodserieus tegen mij zou zeggen "je moeder is een hoer/kutwijf" (wat ik sowieso al een hilarische gedachte vind), dan zou ik hem verbaasd aankijken en zeggen "helemaal niet, hoe kom je daar nu bij?" Ik zou er echter niet boos om worden, en ik kan me ook totaal niet voorstellen waarom iemand in godsnaam boos zou worden als iemand zoiets over je moeder zou zeggen. Tenzij het waar zou zijn, misschien. Maar dan is het geen belediging meer, maar de waarheid.

En in mijn relatie kan ik het me totaal niet voorstellen dat hij me zou slaan. Als dat ooit zou gebeuren... ik kan me niet eens een situatie voorstellen waarin dat zou kunnen gebeuren. Als iemand het zou doen, zou ik het zijn, denk ik.

Ik denk dat het er heel erg vanaf hangt op welke manier het gebeurt, en hoe de relatie op dat moment in elkaar zit. Als het al slecht gaat is het voor mij sowieso klaar, maar ik denk dat als ik al een lange tijd samen ben met iemand en we ontzettende ruzie hebben en er dan per ongeluk een klap wordt uitgedeeld ik er wel over na moet denken wat ik ga doen.

wij zijn beiden zo, dat we eerst weg zouden lopen. En dan is de ergste frustratie er ook wel af.Maar mocht het gebeuren, denk ik dat het einde oefening is. Ik laat me niet slaan, door niemand niet. En eerlijk gezegd, geldt dit voor mijn meisje ook.

Hangt er vanaf. Zolang ik me niet bedreigd ga voelen, of me niet mishandeld voel, zolang de relatie gewoon gelijkwaardig blijft en ik gewoon van me af durf en kan meppen als het nodig is, denk ik niet dat het echt een oneindig groot probleem is. Ik kon er bijvoorbeeld ook nooit echt een probleem van maken dát mijn ouders mij sloegen, hooguit van de reden waarom. Als er gebroken botten oid en angst en ongelijkwaardigheid bij komt kijken, dan is het wel over, denk ik.

Andersom kan ik zelf wel heel boos worden, en dan iedereen aan duizend stukjes willen scheuren. Maar ik neem aan dat tegen de tijd dát ik een beetje een vaste partner heb, ik ondertussen wel genoeg zelfbeheersing heb om niet meer te slaan/schoppen/whatever. En zeker niet aan één stuk door. En ik ben niet sterk genoeg om veel meer dan oppervlakkig schade aan te richten, denk ik, dat scheelt ook wel.

Als er al wordt geslagen, is de situatie dan niet al zodanig ontspoord dat een relatie al stuk is gelopen? Je slaat niet zomaar iemand, als je het wel doet is het vreemd dat je een relatie hebt, maar wanneer dat gebeurt is de reden denk ik groot genoeg dat het voor de klap al wel beslist zal zijn.
In OP's bericht staat er dat dat meisje is weggegaan na die klap, maar het was dus al een tijdje wat minder. Of er waren oorzaken die al een tijdje doorliepen.

fijn om te weten dat het eenmalig is (y)

Dat is waar, maar mijn vriendin (en de andere meisjes waarmee ik een relatie heb gehad), zijn te lief voor anderen. Zullen niet snel van zich af bijten en al helemaal niet iemand slaan. Zo zijn ze gewoon geen van allen.
Het is echt niet zo dat ik dat zeg omdat ik helemaal gek ben op mn vriendin, aangezien ik hetzelfde ook nog steeds denk over mijn exen die ik nu toch echt niet allemaal meer mag.

Het lijkt me ook maar een slecht/onveilig gevoel als je denkt dat er WEL een kans bestaat dat je vriendin/vriendje je slaat...

Mijn vriend en ik stoeien best vaak, daarbij kunnen ook wel blauwe plekken en schaafwonden ontstaan soms (vooral bij mij :P). Als hij me in volle ernst zou slaan zou ik hem nog wel een kans geven denk ik, al hangt het ook af van de aanloop er naar toe. Ik denk dat het wel kan gebeuren dat iemand zoiets doet en er zo erg van schrikt dat het nooit meer gebeurt. Maar inderdaad een hele verstandige beslissing van je vriendin om er meteen mee te kappen nu het nog een 2e keer gebeurt, want dan kan het dus echt nog veel vaker gaan gebeuren.

Ik heb hier de afgelopen dagen best wel over nagedacht, ik weet nog steed niet wat ik zou doen. Mijn vriendje is absoluut niet agressief aangelegd, dus als hij zou slaan, zou ik er écht ontzettend van schrikken. Mijn eerste reactie zou zijn om terug te meppen, denk ik. Maar aan de andere kant zou ik ook daar ook zo van schrikken dat ik helemaal in mezelf zou terug zou kruipen en zou gaan en de week daarop hem niet meer zou willen spreken. Ik weet niet of ik hem terug zou nemen, als hij fysiek geweld zou gebruiken, zou hij mijn vertrouwen dusdanig beschadigen dat ik niet weet of ik me them verder zou willen. Aan de andere kant zou ik heel erg bij mezelf te rade gaan om et zien waar het zó fout ging dat ik geslagen werd.
Als er geslagen wordt in onze relatie, zal ik waarschijnlijk degene zijn die de eerste klap uitdeelt. Ik dekn dat ik daar zo van zou schrikken dat ik er zelf voor zou kiezen om hem een tijdje niet te zien, om er achter te komen waarom ik hem zou slaan.

en
Primo: Als je zoveel van iemand houdt dat je het gevoel hebt dat je nog heel lang bij die persoon wilt zijn, lijkt het me raar als je diegene fysieke pijn wilt doen, wat jou ook is aangedaan. Oké, iemand kan chronische problemen heeft waardoor het slaan verklaard wordt (bijv. drugs of alcohol), in dat geval kan de partner zelf besluiten of die de oorzaak van het slaan weg wil helpen nemen. Als iemand geen last heeft van voornoemde problemen en toch slaat, is het een primaire reactie waarbij de liefde op dat moment niet opweegt tegen het verlangen om iemand direct en fysiek te straffen. Wegwezen bij zo iemand dus. Secundo: Mijn eigen vriend heeft een zelfbeheersing waar je U tegen zegt en zelfs op een moment waarop ik hem meer dan genoeg reden heb gegeven om boos te worden en bij mij weg te gaan, heeft hij ervoor gekozen om mij te vertrouwen en mij te helpen met het oplossen van de situatie waarin ik zat, in plaats van me te slaan. Zo'n reactie tekent iemands karakter, en in mijn geval loste het de enige reden waarom wij uit elkaar zouden gaan op. Een vriend die op zo'n moment gaat slaan, zorgt naar mijn mening juist voor extra problemen binnen de relatie, en is dus niet iemand met wie ik samen zou willen zijn. Overigens is slaan zelden eenmalig, als er één klap is gegeven herhaalt die reactie zich als er zich weer een zelfde soort situatie voordoet, lijkt me.

:D Ja, maar dat is iedereen zonder dat ie daadwerkelijk woedend is, door het lint gaat, tot het randje wordt geduwd. Je hebt geen idee hoe iemand is als die beleefde/sociale laag echt weg is, om wat voor reden dan ook.

En daarom zeg ik dat iedereen dat denkt. Want je had namelijk geen relatie met iemand als je denkt dat diegene je zou kunnen slaan. Over het algemeen dan. En toch gebeurt het bij een op de zoveel relaties. Je bevestigt mijn punt dus.

2malig terug slaan :P
als die zou slaan zou ik hem nog 1kans geven, als die het nog eens doet is het wel uit denk ik.

Natuurlijk is het voor iedereen mogelijk om tot het randje geduwd te worden en er vervolgens overheen te gaan. Ik kan me ook best situaties voorstellen waarin mijn vriend iemand flink op zijn muil zou timmeren, als hij zelf bedreigd/aangevallen wordt, of eerder nog, iemand waar hij om geeft. Maar als het goed is, kom je in een relatie zelfs maar niet in de búúrt van dat randje, zelfs niet bij heftige ruzies of in een moeilijke periode. Ik kan me in ieder geval niets voorstellen dat ik zou doen, dat bij mijn vriendje die reactie zou oproepen. Ik kan hem gewoon niet zo boos maken, want de enige dingen die ik eventueel zou kunnen doen die hem zo zouden kunnen doen flippen, zóu ik nooit doen.

Maar goed, ik val dan ook absoluut niet op agressieve types, en dat is dus inclusief mensen die hard tegen iets aan gaan schoppen als ze pissig worden, of heel hard gaan schreeuwen (hypocriet genoeg ben ik zelf wél iemand die in grote frustratie met deuren gaat smijten en stampend de trap op loopt :o). Maar ik weet dat er toch veel meiden zijn die daar wél op vallen, of die het iig geen probleem vinden. Ik noem een "als je iets zodanigs ergs doet als zijn moeder beledigen, is het niet meer dan logisch dat hij heel boos wordt. En dan kan er een klap vallen", of "dat je in 'n soort reflex iemand 'n klap verkoopt" - in mijn sociale omgeving is dit idee alleen al verbijsterend.

Ligt eraan hoe hard en om welke reden.

Niet acceptabel.

Jezus, wat zijn er veel mensen die er voorwaarden aan verbinden en het in sommige gevallen acceptabel zouden vinden. :eek: Ik vind dat echt ontzettend shocking.

En dit:
Mijn eerste reactie was echt: ":confused:...come again?" Iemands moeder beledigen is onder geen beding een excuus om iemand te slaan. Straks ga je nog zeggen dat om het even welke belediging een goede reden is om te slaan, of dat het in zo'n geval opeens wel acceptabel was..

Wat een ontzettende onzin. Mij slaan doet iemand één keer en nooit meer weer, want dan kan 'ie opzouten.

ach joh, zo nu en dan een corrigerend tikje kan geen kwaad

Het ligt inderdaad aan de situatie. Maar over het algemeen zou ik hem een tijdje negeren en daarna praten. Zie ik vanzelf wel wat er gebeurt.

Als het over echt meppen uit woede gaat, wijs ik hem meteen en voor altijd de deur. Lijkt me niet dat daarover discussie kan bestaan? :confused: Als het een tik in een stoeipartij is, of een ''vriendschappelijk klopje'' dat net iets harder aankwam dan bedoeld was is het een ander verhaal. Mensen doen elkaar nu eenmaal wel eens pijn en dat is niet zo erg, maar wel als slaan om het pijn doen is.

Dit dus.

Ja, en dit zou ik dus geen "slaan" noemen.

Het is al vaak voorgevallen dat ik per ongeluk mijn vriend een elleboog of een knietje of een mep geef of zoiets, maar ik ben gewoon heel erg klunzig. Zo staat hij ook regelmatig per ongeluk op mijn tenen of iets in die richting.
Als hij me zou slaan bij wijze van een schrikreactie, die volgens mij niet teweeg zou moeten worden gebracht door het beledigen van iemands moeder maar meer bij het maken van een plotselinge verkeerde beweging, als een reflex en het nooit zijn bedoeling was me daadwerkelijk te slaan, dan zou ik er niet zo veel moeite mee hebben.
Als hij me een keer zou slaan omdat we ruzie hebben of omdat hij boos op mij is, zou ik denk ik gauw weggaan. Als hij op zo'n manier zou reageren is dat een teken dat er iets flink verkeerd zit tussen mij en hem en hij niet meer de persoon is met wie ik graag in een relatie zou zitten.

Beetje offtopic misschien, maar:

Ik zag laatst een tv-fragment uit een documentaire die ging over mishandelde mannen. Komt er zo'n vent van een jaar of 50 in beeld met de woorden: "Ja, en dan sloeg ze me een paar keer hard tot ik blauwe plekken kreeg, en ja, ik deed niks terug, want ik sla uit principe geen vrouwen."

Jezelf in elkaar laten trappen door een vrouw :') In zo'n geval waar je jezelf moet verdedigen, zou ik gewoon terugslaan, en hard ook.

In de situatie van TS is het denk ik verstandig dat dat meisje het heeft uitgemaakt. Maar we weten de situatie niet; voor hetzelfde geldt had zij een brandende pook in haar handen en dreigde ze zijn piemel eraf te schroeien.

Ja, dit dus. Ik heb altijd al geroepen dat als een gast het ook maar in z'n hoofd haalt om z'n hand naar me op te heffen, dat ik 'm dan echt meteen het huis uit flikker. Zoiets tolereer ik absoluut niet en iemand die z'n woede niet onder controle heeft en me al dan niet 'perongeluk' zou slaan, is in mijn ogen een gigantische klootzak.
Het kan best dat iemand het bloed onder je nagels vandaan haalt, maar dan loop je weg, of je praat het uit, maar slaan doe je gewoon niet. Zeker niet als het een vrouw is. :nono:

Het is trouwens vrij onwaarschijnlijk dat mij dit ooit zou gebeuren, want ik val niet op macho types en bovendien is het wel bekend dat ik niet bang ben en gasten gewoon een knal teruggeef.

Emancipatie FTW -O-

Wat een onzin dat je iemand niet slaat, omdat die persoon een vrouw is. Als ik homo was geweest had het precies hetzelfde geweest voor mijn vriendje in dat geval. Dat het om een vrouw gaat hoort er helemaal niks mee te maken te hebben.

Eigenlijk heb je daar helemaal gelijk in.

Eens.

Klopt want je hoort niemand te slaan. Geen man en geen vrouw.
Alleen is de vrouw het ''zwakkere geslacht'' dus daarom vindt men dat denk ik:p

Mijn partner hoeft dat niet te proberen, dan is het klaar, dan houdt die persoon blijkbaar niet genoeg van me om de ruzie of wat de situatie dan ook is, op een normale manier op te lossen. Ik zie ook niet in waarom het dan maar eenmalig zou zijn.

Jaja, die hele emancipatie is een big joke. Zolang het van pas komt om de geemanicpeerde vrouw te zijn, dan zijn vrouwen dat, maar als het voordeliger is om 'het zwakke geslacht' te zijn, doen 'ze' dat toch liever.

Dit.

Jaja, die hele emancipatie is een big joke. Zo lang het mannen uitkomt om een geëmancipeerde vrouw te hebben, dan moeten ze dat zijn, maar als het voordeliger is om iemand van 'het zwakke geslacht' te hebben, dan hebben ze dat toch liever.

Wanneer is het voor een man dan voordeliger om een geëmancipeerde vrouw te hebben en wanneer om een iemand van 'het zwakkere geslacht' te hebben?