Ontwakende morgen
 

De morgen gloeit vurig
gedreven door tonen
van vele wakende vogels

In heldere druppels van dauw
wiegend aan bloemen en takken
glinsterend in het vroege ochtendlicht

zie je haar gezicht
zacht en voorzichtig glimlachen
in de zoete ochtendlucht

Kleine wijziging in de eerste strofe.

Dauw met hoofdletter? Waarom?

Je gedicht, het geeft opzich wel wat magie af, maar ik kan geen beeld vormen van wat er nu is. Ik zie geen begin of eind, en dan kan ik er weinig mee. Je zinnen zijn wel mooi :), alleen doet het geheel me verder weinig...

Precies...Het lijkt of hij nog niet af is...

Foutje :o :D

Over de rest: ik ben er zelf ook nog niet zo tevreden over, maar weet niet hoe en wat ik moet veranderen.

Wat wil je zeggen/bereiken met het gedicht?

Ik wil een magisch/sprookjesachtig beeld geven van hoe de nacht verandert in de morgen.

Mmm, beetje kort voor mij, om een magietje te vangen.

:o, dit is wel het laatste dat ik eruit haalde :D:o...

Hmz, de nacht haal ik er niet goed uit, misschien moet je die wat duidelijker weergeven? Want je begint meteen met de ochtend...

Hmz ik ben hier geloof ik niet zo goed in :)

Dat valt best mee, want ik haal het er zelf ook nog niet uit :D

En tacidvs, het is inderdaad te kort, dat vind ik zelf ook, maar ik ben nog aan het bedenken hoe ik dit ga veranderen. Misschien ga ik het hele gedicht wel opnieuw schrijven. Ik ben hier in de vakantie mee bezig geweest, maar het kan veel beter! :)

Ik vind dat je goed begint, =mooi verwoord, maar laters zwakt het wat af>>zouk nog wat aan veranderen


xies

Vind de zinnen en je taalgebruik heel mooi (én magisch :D)
maar verder geeft het idd nog niet genoeg weer om echt door gegrepen te worden...
X