Ik vond het mwah. Het las wel prima, maar vond het verhaal gewoon niet zo heel leuk. Ik vond er persoonlijk iets teveel bruut geweld en technologisch gezemel inzitten. Ik miste gewoon een beetje de sympathy voor de hoofdrolspeler.

Het valt me mee, tot nu toe, er zitten wel wat leuke dingen in. Maar het hoofdpersonage vind ik wel erg onsympathiek en ik begrijp niet waarom hij meteen onderuit gaat bij het zien van zijn broer, maar dat wordt ongetwijfeld nog verder uitgelegd. En dat zijn haar tussen de hengsels van haar tas is gekomen, vind ik bijzonder onwaarschijnlijk, maar goed, dat zal wel noodzakelijk zijn voor het verhaal.

Tot nu toe vind ik het niet zo spannend en boeiend. Soms zijn er stukken waarbij ik denk van 'ja, nu gaat het leuk en spannend worden!' maar vervolgens zakt dat weer af en vind ik het weer mwah. Dat was bij een ander boek van dezelfde schrijver ook zo, dus ik gok dat zijn schrijfstijl mij gewoon niet echt aanspreekt. :p

Ik vind 'm tot nu toe ook niet erg sympathiek, inderdaad, en ik begrijp 'm ook nog helemaal niet; nu is hij sowieso héél erg anders dan ik, dus inleven is sowieso wat lastiger, maar veel dingen zijn - neem ik aan - ook gewoon nog niet gezegd, zoals waarom hij meteen een paniekaanval kreeg toen hij zijn broer zag. Ik vind het ergens wel moeilijk me in te leven in wat zijn baan is, omdat ik daar dus echt níets mee heb en hij er juist voor leeft. Verder ga ik dat stukje van die tas eens opnieuw lezen, want ik kan me dat helemaal niet zo herinneren :o (Wel dat hij daar stond te klungelen etc, maar als idd z'n haar tussen de hengsels kwam... dat is wel heel gek :D Even kijken hoe het beschreven wordt!).

Kijk, ik weet dat het het genre is. Net als Andijvie kan ik me weinig voorstellen bij de belevingswereld van dit personage. De baan die hij heeft (had), zijn interesses en manier van denken... Zo ben ik niet. Maar dat hoeft natuurlijk niet per se een probleem te zijn in een boek. Dat wordt het pas bij die beschrijvende stukken over hoe dat bedrijf in elkaar zit, dat is gewoon niet zo boeiend. En ik dacht dus dat het van nut zou zijn, die haren tussen de hengsels, vanwege het dna of zo, maar dat is helemaal niet, door dat pasjessysteem is sowieso al duidelijk dat hij daar was. Dat met die broer zat trouwens precies zoals ik dacht, al blijf ik het nog steeds maf vinden dat hij direct onderuitging en zichzelf vervolgens volledig ging bezatten en zichzelf daarna maar eens in een kantoor opsloot (met welk doel precies...?)
Die blogberichten, moet ik mij nu voorstellen dat hij die daadwerkelijk op internet zet? Wat denken jullie? Op zich houd ik altijd wel van zulk soort tussendoordingetjes.

En stel hè. Je bent ergens. En daar is ook een lijk. En je weet: shit hé, iedereen gaat denken dat ik deze persoon vermoord heb. Wie van jullie lijkt het dan slim om in te gaan breken in het huis van degene die vermoord is?

Maar goed, ook dat zal het genre zijn, hoofdpersonages van thrillers zijn altijd nogal dom, anders is het niet spannend. Vind wel nog steeds dat er leuke dingen in zitten, grappige zinnen, al lijkt dat naarmate het verhaal vordert wat te verminderen en plaats te maken voor plat geweld.

Ik ben toch wel benieuwd naar de uiteindelijke plot, maar volgens mij wordt er een denkfout gemaakt. Op bladzijde 149 gaat het over drie verschillende zones, een daarvan is de 'maatschappelijke confrontatie'. "[...]West-Europa. Nergens anders, want nergens anders waren christendom en islam zo sterk aanwezig in een en hetzelfde gebied."

Eeeh, hoezo? Sowieso valt er nogal wat op af te dingen hoe belangrijk het christendom is in West-Europese landen zoals Nederland, maar daarnaast, wat te denken van landen als: Suriname, Indonesië, Kenia, India, Mozambique...? Allemaal landen met een grote populatie christenen en moslims. Ik neem aan dat er dus wat anders bedoeld wordt, maar die zin klopt gewoon niet. Maar goed, dat neem ik dan maar voor lief.

Ik vond het niet zo'n spectaculair boek eigenlijk. Meestal kan ik me goed inleven in de hoofdpersoon, of het ik-figuur, maar in dit boek lukte dat helemaal niet. Sommige dingen vond ik niet heel realistisch en in een boek vind ik het juist fijn als het merendeel realistisch is.
En zoals ik al eerder zei: een ander boek van Charles den Tex vond ik ook niet heel boeiend om te lezen. Ook in dat boek kon ik me niet inleven in de hoofdpersoon en bleef ik bij bepaalde stukken met vraagtekens zitten. Ik denk dat de schrijfstijl van Charles den Tex me gewoon niet zo aanspreekt. :p

Ik ben het grotendeels met je eens, Kikaa, terwijl ik het niet eens nodig vind dat een boek realistisch is. Maar er zit een verschil tussen realisme en geloofwaardigheid. Een fantasyboek is bijvoorbeeld vaak niet realistisch, er vliegen andere wezens rond of het is een wereld zonder water, eigenlijk alles is mogelijk, maar erg waarschijnlijk dat er een vergelijkbare situatie is of zal zijn, is het niet. Onrealistisch dus. Sommige mensen (jij misschien) vinden dat niet fijn, andere vinden dat leuk. Maar waar het 'De macht van meneer Miller' aan ontbreekt, is geloofwaardigheid. Naast dat de situatie misschien niet realistisch is, gebeuren er ook dingen die ongeloofwaardig zijn. Het hele idee dat West-Europa hét voorbeeld is waar een maatschappelijk religieconflict speelt, klopt niet, maar goed, dat zou je dan nog kunnen beschouwen als een soort alternatieve werkelijkheid, zoals bij romans. Maar waarom de hoofdpersoon nu precies tegen de vlakte gaat en zich in dat kantoor opsluit vanwege het verschijnen van Kees/Kirsten, wordt gewoon niet genoeg gemotiveerd, ik raakte niet echt overtuigd. De schrijfstijl van Charles den Tex spreekt me wel aan, de humor die hij gebruikt bijvoorbeeld, maar de verhaallijn en overtuigingskracht doen dat allemaal wat teniet.

De geweldscenes hadden van mij wat minder gemogen en de technische stukjes waren soms nogal ongeloofwaardig, maar ik was steeds wel nieuwsgierig hoe alles nou in elkaar zat.

Oh, en die scene van die 213 Bregers in de hal kon ik echt voor me zien :p

Ik vond het allereerst toch echt wel heel spannend. Steeds als hij achterna gezeten werd, dacht ik even dat het toch over zou zijn. Natuurlijk weet je dat de hoofdpersoon niet dood gaat, maar telkens was ik er toch een soort 'bang' voor, dus ik leefde me behoorlijk in volgens mij.
Ondanks het feit dat ik niks heb met zijn 'type' beroep, kon ik me ook daar erg goed in inleven. Ik vond sommige gedachtengangen best gaaf, zoals dat je misschien niet de goede vraag stelt als je geen antwoord krijgt, ipv dat het antwoord ontbreekt. Alleen dan op de manier zoals het in het boek stond :p

Het geweld was soms wel wat too much ja. Ik bedoel, met een halter op iemands kop rammen enzo.. dat had niet gehoeven van mij. Ook vond ik dat er soms werd gedaan alsof de lezer oerdom moest zijn, want na 2x beschrijven wat voor ubernetwerk Mister Miller wel niet moest zijn, snapte ik het wel. En daarna werd het toch weer keer op keer uitgelegd. Maar de manier van vertellen maakte dat ik het ondanks die twee bezwaren alsnog een heel gaaf boek vond. Het las zo heerlijk vlotjes weg. En de wendingen zoals met die broer/zus en uberhaupt het vinden van dat lijk, vond ik ook tof. Ik zag ze niet aankomen.
Al met al een leuk boek wat mij betreft en ik ben aan nummer 2 van dezelfde schrijver begonnen.

Die 213 Bregers vond ik ook wel leuk ja :D Anderzijds vond ik het wat... eenvoudig, om op die manier de plot in te richten. En misschien ben ik nog dommer dan Den Tex veronderstelde, maar ik snapte het eigenlijk nog steeds niet, met dat netwerk. Ja, wel wat je er allemaal mee zou kunnen doen, omdat je rechtstreeks in kon breken in iemands computer, maar was Meneer Miller nu enkel de naam van dat hele ding, of was dat wel de leider van het hele geheel? :confused;

Volgens mij was Meneer Miller de naam van het programma en het pseudoniem van de persoon die daarmee de gehele wereldpolitiek in handen had. En ik bedoel dat ze dus keer op keer maar uitlegden dat je dus niet alleen maar dingen kan lezen van de ander, maar ook kan wijzigen. Ik had dat vanaf moment 1 al wel bedacht en vond het dus erg overbodig allemaal. En er is ook meerdere keren uitgelegd dat daarmee de polarisatie toenam, het anti-islam-beleid van regeringen werd verscherpt, etc.

Ja zie, dan was er dus toch een persoon die de gehele wereldpolitiek in handen had, al was het maar een pseudoniem, maar die werd toch eigenlijk helemaal niet uitgeschakeld? Ja, het systeem zelf wel, en Breger ook, maar verder werd hij niet echt genoemd. Maar dat was misschien ook niet nodig. En ik vond het maar ingewikkeld met die computers, maar het voordeel was dat de hoofdpersoon dat ook vond, haha. En ik hoopte maar steeds dat die plot van het anti-islambeleid beter werd gemotiveerd, dus ik vond dat niet echt overbodig, ik vond het juist niet voldoende.

Ik vond het een vermakelijk boek, schrijfstijl was wat mij betreft prima, past ook bij het genre; vlot, meegrijpend. Daar heeft het iig niet aan gelegen :P Ik vond het inhoudelijk ook wel spannend, maar ik vond het net iets te vaak ongeloofwaardig worden. Ik begreep de keuzes van de hoofdpersoon ook vaak niet (waarom ging hij inderdaad naar dat appartement van die Radekker? En ik vond het ook gek dat hij bij die Jessica introk, terwijl hun relatie volgens mij helemaal niet zo geheim was? Hij gaat er op een gegeven moment van uit dat zij hem heeft verlinkt, maar waarom kan niet gewoon iemand iets gezegd hebben over hun relatie en is die groep van Breger toen eens bij haar gaan kijken? Maar misschien heb ik iets gemist.
Ik heb Michael maar enkele keren begrepen, ik vond hem echt te ver van me af blijven staan.

Op het einde, met al die Bregers in bussen, vond ik het iets te veel Bassie en Adriaan versus De Baron worden ofzo. Mja, gewoon echt niet geloofwaardig meer (maar wel nog spannend :P ). Die directeur/leider zei nog net geen:'Drommels, drommels, drommels!!' :bloos:

Qua spannende boeken hou ik toch van wat meer geloofwaardigheid...