Medelijden met anderen
 

Heey,
Ik ben een jongen van 12 jaar en ik zit met een groot probleem, eigenlijk al best lang, ik heb veel te vaak heel veel medelijden met anderen, als ik kinderen zie op het schoolplein die alleen zijn, of als ik iemand zie die alleen is en iets in een supermarkt laat vallen ofzo, dan zit ik daar de hele dag mee in mijn hoofd en blijf ik het zielig vinden, heeft iemand anders dit ook of heeft iemand tips? Ik wil er graag van af, want ik kan me niet goed meer concentreren.
P.S. ik weet niet of pschylogie het goede topic is? :bloos:
In ieder geval bedankt :-)

Wat een aangename verandering over "anderen kunnen mij niets schelen", maar medelijden hebben met iemand die iets laat vallen... hoe kan je daar medelijden mee hebben?

Het woord alleen al: mede-lijden. Je lijdt mee. Als ik iets laat vallen in de supermarkt lijdt ik niet; dan lach ik, breng ik 't naar een vakkenvuller en zet ik mijn reis door de winkel voort met een vers ongevallen product.

Wat denk je als iemand iets laat vallen? Hoe denk je dat zo-iemand lijdt?

Ahh wat lief, ik heb een flashback naar mijn vroegere zelf. Treurige is: je groeit er vanzelf overheen, want anders blijf je bezig. Of, nou ja, misschien blijf je wel bezig. Maar de meeste mensen houden het niet vol.

Misschien helpt het om je te beseffen dat die andere mensen niet zo veel hebben aan jouw medelijden. Als je meeleeft met iemand, dan is dat een goed moment om diegene te helpen, bijvoorbeeld als hij/zij in de supermarkt iets laat vallen - dan help je met oppakken. En kinderen op het schoolplein kun je misschien een praatje mee maken. Dan heb jij het gevoel dat je iets gedaan hebt, en hopelijk heb je hun dag ietsje beter gemaakt. Dan hoef je niet met dat medelijden te blijven zitten.

Dat heb ik ook wel, maar zoals Freyja zegt je groeit er wel overheen, gedeeltelijk in ieder geval. :)

Had ik ook toen ik klein was. Nu dus niet zo erg meer.
Nu kan ik er meestal wel tegen als er wat dan ook om me heen gebeurt, als mensen maar niks bij m'n familie doen kan ik er mee omgaan. Anders is de oorzaak niet altijd even veilig.

Daar heb ik ook soms last van, maar minder. Probeer je op andere dingen te concentreren en meestal groei je er vanzelf wel overheen. Bij mij is het ook vermindert dan 2jaar geleden.

ik heb dat ook wel, maar wss wat minder dan jij.

mss kan dit helpen
http://inoveryourhead.net/the-comple...giving-a-fuck/

Als ik iemand iets zie laten vallen en ik sta erbij probeer ik altijd te helpen. Daarbij zag ik altijd een .. Niet al te mooie.. Meid altijd stil en alleen fietsen. Ik begroet haar altijd hartelijk en wil der binnenkort iets mee ondernemen. Ze zei op het begin nooit wat trug mja. Uiteindelijk wel :)

Verder denk ik wel eens "Shit, had ik dat nu maar gedaan" maar dan is het van "leermomentje. Volgende keer beter"

Je kunt het gevoel misschien wel stillen door die ander dan heel even te helpen. Zoals Freyja al zei: een praatje maken met iemand die alleen staat, helpen met opruimen, of wat dan ook. Ten eerste zie je dan dat het meestal wel meevalt en ten tweede heb je dan voor jezelf een manier om het af te sluiten, 'het was zielig, gelukkig kon ik helpen'. Bovendien zou het heel lief van je zijn :p