Bewustzijn
 

ik heb eindelijk weer eens iets af :cool: of zo voelt het tenminste!


BEWUSTZIJN

In een droom
was het water in mijn navel
de bron van de boom
en ik had takken als rafelranden
en vingers als knoppen
vastgeklemd
maar opengebarsten
toen het lente werd.

En de restlucht zoog zich uit mijn longen
en mijn nieren dreven, ingebed in bloed,
steeds verder weg van mij,
en ik zag
hoe eenzaam ze waren
en glibberig. Twee lege organen.

En mijn baarmoeder verdronk
in uitgestelde ongesteldheden; ik had
te lang gewacht,
toen mijn darmen openwaaiden,
ik had teveel verwacht, zag hoe ze vervlogen.

En met de wetenschap ontdaan te zijn
van alles wat ik was, bleek mijn ik
slechts
een utopie van mijn hersenkwab.

Ik vind hem erg sterk. Je taalgebruik is prettig en het loopt prima. Je begint lekker psychedelisch en dat grijpt de aandacht. Het enige waar ik problemen mee heb is:

mijn hart / zich ontrukte aan de duisternis van mijn borstkas.

Het valt uit de toon met de rest van je verwoordingen, wat origineel en direct is, terwijl dit bijna melodramatisch is. Ik weet zeker dat je daar wel wat beters voor kan verzinnen :)

Ik kan het deel gewoon weglaten, denk ik zo. Ik vond mijn opsommingen stiekem toch een beetje te veel worden, maar ik had nog niets bedacht over dat het hart-deel misschien wat cliché/dramatisch is. Dan krijg je gewoon:



Spoiler, want anders is het weer zo'n lap tekst die je helemaal voorbij moet scrollen. :P

En dank je wel voor je commentaar!

Ik vind dat hart-stukje ook niet echt in je gedicht passen. Misschien gewoon die een na laatste strofe helemaal weglaten (oh, hihi, ik lees nu pas je eigen tweede opmerking, ik zeg doen!)? En oja, ik begon met lezen en die eerste strofe vond ik lijken op zo'n gedicht van iemand die voor het eerst schrijft, maar ik had het nog niet gelezen. Toen ik las, vond ik het tof, het is voor mijn idee iets heel anders dan wat je normaal schrijft en ik moest ook even wennen aan de 'horror'stijl die je gebruikt. Horror is het slechte woord, maar ik weet niet welk woord ik wel moet gebruiken. Nouja, misschien snap je het. Ik vind het over het algemeen wel geslaagd.

Je bedoelt dat je de opmaak beginnelingenopmaak vond? Of is het niet de opmaak maar iets anders?

En dan voer ik dat met dat hart definitief door. :Y

En ik vind het stiekem leuk om af en toe heel gruwelijk te zijn in mijn gedichten. :O Dat je eerst denkt GADVERDAMME en dan toch terug moet kijken. Zoiets. Of gewoon omdat ik zulke gedichten aankan terwijl ik bij niet-horrorfilms af en toe al angstig wegkruip en dat ik dan met mijn gedichten een beetje wraak kan nemen op de mensen die horrorfilms wel aankunnen. ;)

horror *O*

Ik kan dit waarderen! Vind eerste en laatste strofe wat betreft woordgebruik en betekenis beter dan de andere twee. Laatste strofe vind ik erg leuk! Kan ook komen omdat ik nu met mijn minor psychology net bezig ben met dit soort denkbeelden (dualisme en materialisme).

Hier moest ik nog op reageren :o Nee, nou, het kwam meer op mij over als zinnetjes die gewoon random aan elkaar waren geplakt. Maar toen ik het las dus niet meer ;)

Ik wist niet eens dat ik in mijn gedicht bezig was met dualisme en materialisme! Nou ja, ik ben niet zo goed bekend met de term dualisme, maar ik vermoed dat je doelt op het 'wat ben 'ik' in mijn lichaam' oid. Of hoe je het precies moet verwoorden. :P

En dankjewel! :Y

Hmm. En wat nu als ik de opmaak radicaal omgooi? :O Bijvoorbeeld:


Bewustzijn

In een droom was het water in mijn navel, de bron van de boom.
Ik had takken als rafelranden, en vingers als knoppen:
vastgeklemd, maar opengebarsten toen het lente werd.

De restlucht zoog zich uit mijn longen, mijn nieren dreven,
ingebed in bloed, steeds verder weg van mij:
ik zag hoe eenzaam ze waren, en glibberig. Twee lege organen.
En mijn baarmoeder verdronk in uitgestelde ongesteldheden,
ik had te lang gewacht, toen mijn darmen openwaaiden,
ik had teveel verwacht, zag hoe ze vervlogen.

En met de wetenschap ontdaan te zijn van alles wat ik was,
bleek mijn ik slechts een utopie
van mijn hersenkwab.

Ik heb eerst gekeken en het keek heel anders. Ik heb het gelezen en het las heel anders. Veel liever en normaler. Niet zo horror-ig. De eerste opmaak paste beter bij je gedicht.

Ik vind het wel altijd typisch hoe opmaken zoiets kunnen doen voor je gedicht. Ik moest zelfs een paar keer 'en' weghalen omdat het ineens niet meer paste. Eigenlijk zou ik daar meer mee moeten experimenteren. :O /algemene mededeling