Wat speelt er in je gedachte bij een depressie?
 

Zoals de vraag luid: waar houden je gedachten je constant mee bezig? Oftewel waar denk je dan veel bij na. Bijvoorbeeld, denk je aan dood of iets dergelijks.


Laat maar horen,

Groeten,

Rob.

Alle negatieve dingen die ik dan kan bedenken...

idd dood, negatieve dingen, dingen die je hebt meegemaakt enz

alles eigenlijk... niet alleen de negatieve dingen en dood, maar ik denk ook aan de positieve en zo, alleen komen die er dan toch weer slecht uit, omdat "het slechte en negatieve" overheerst...

In m'n dagboek soms als ik me minder goed voel, schrijf ik neer dat ik hier weg wil vluchten en dat ik geen mens wil om me heen, dan overdrijf ik ook altijd en zie ik alleen de slechte dingen en herinneringen. Als ik het teruglees vind ik het zo belachelijk. Raar toch hoe je van de ene stemming in de andere zo plots kan veranderen. Gelukkig komen die minder leuke momenten zelden voor en minder dan vroeger.

Meer een gevoel wat zoveel inhoudt als: 'de mensen om me heen zijn allemaal onwetend, waardeloos, zullen zichzelf uiteindelijk vernietigen en verdienen dat ook. De mensen die mij denken te kennen, kennen mij niet echt. Ze gaan af op een illusie, onwetende dwazen. Ze zien het gewoon niet. Alles is zinloos, omdat alles toch kapot gaat op den duur, so why bother? Niemand snapt het behalve ik...'

That about sums it up :) :D

Mensen, bedankt voor al jullie reacties. Heeft iemand toevallig ervaring met de tijdsduur voor een depressie. Hoe lang het duurt voordat je ervan af bent. Tevens de vraag of iemand ervaring heeft met een psychologisch onderzoek.

mvg,

Rob.

Dat hangt ervan af. Vroeger was dat bij mij enkele dagen dat ik in een dipje zat, soms enkele uren, soms was dat een week lang dat ik me loom voelde. Maar als ik regelmatig dingen doe om me te ontspannen en op andere ideeen te brengen, gaat dat vlug over, maar dat komt en dat gaat. Het is belangrijk met iets bezig te zijn en niet te zitten piekeren. Uitgaan en wat drinken kan het ook verhelpen. Als je er mee leert omgaan, dan wordt die (lichte) depressie zelfs nog plezant ook.

k kan af en toe echt behoorlijk depressief zijn...maar dan ontdek k ook vaak nieuwe problemen bij mezelf.... niet dat aan mij ligt maar t zijn vaak heel veel van die kleine dingetjes die het verschil dan uitmaken.... geldzorgen, liefdesverdriet en bla bla bla t speelt allemaal best mee....

maar na een avond voor je uit zitten kijken en denken gaat t vaak al weer beter bij mij

hoe mooi het kan zijn en de vraag waarom dat niet zo is

ik ben al vanaf mn negende "officieel" depressief, en ik ben nu 18. best al een hele lange tijd dus, maar t hangt van de persoon zelf af en van die situatie waarin deze verkeerd.

en dan mn antwoord op de eerste vraag:
dood.. vrienden... mezelf kapot maken

Hey.. klinkt bekend, same here

Er is geen tijdsduur vast te stellen. Het hangt denk ik heel erg af van de oorzaken van je depressie, wordt die veroorzaakt door iets wat nog steeds aan de gang is is het een stuk lastiger dr af te komen dan wanneer het veroorzaakt wordt door een gebeurtenis uit het verleden, ook weer afhangende van hoe heftig die gebeurtenis is. Soms heeft het niet eens een aanwijsbare oorzaak, dan lijkt het me ook lastig er af te komen omdat je dan geen bepaald iets hebt om je op te richten (te veranderen, te verwerken o.i.d.). In ieder geval ben je al een stuk verder als je er echt vanaf wil komen en ook bereid bent daar actie voor te ondernemen.

Verder heb ik wel eens een psychologisch onderzoek gehad maar kennelijk was dat zo traumatisch dak het heb verdrongen ofzo? Ik weet het iig echt niet meer, dus kan je dr niet veel over vertellen.

Ik heb wel proffesionele hulp gehad bij het Riagg, maar ben eigenlijk zelf uit mn depressie geklommen, die hulp kwam pas achteraf. Bij mij was het deels dat een van de factoren die de depressie veroorzaakte verdween/minder werd.. Dat helpt al een heel stuk. Bovendien wou ik mn leven niet meer op die manier leven, als het dan kut is, dan maar proberen het zo min mogelijk kut te maken.. en nu ist zelfs best leuk :)

Ik zou het ook nu zeggen als, ik heb wel een goed, maar een zwaar leven.. maar ik ben niet ontevreden

Kan je zo vroeg al depressief zijn? :confused:

Hmm, klinkt zeer bekend, bij mij was het zo dat het zeer heftig begon. De hele dag denken dat je kanker had bijv. Tot op dit moment dat ik zo nu en dan bang ben dat mijn ouders bijv. doodgaan of iets dergelijks. Kan ook geen films zien en zoiets,over heel dit gebeuren zit nu een tijd van ongeveer een week of 6. Vroeger ben ik nog nooit depri geweest altijd opgewekt. Ik hoop wel dat dit overgaat. Bedankt voor je info lady x. Succes verder


Groeten,

ROb.

schijnbaar wel ja, anders had t vast niet in mn dossier gestaan :( ik had zelfs volgens de doktoren en t consultatiebureau kenmerken van een depressieve baby :confused: mja ik heb t ook niej bedacht

Kan idd, ik was ook op vrij vroege leeftijd depressief, niet zo dat de diagnose ook echt is gesteld op die manier. Maar ik weet wel dat ik heel vaak moest huilen en slecht sliep omdat ik me zo klein en nutteloos voelde op zo'n grote wereld. Ik was op die leeftijd zelfs ook al met zelfmood bezig enzo :S Heb daar toen heel veel aan gedacht al. Ben dr toen het dichtste bij geweest, daadwerkelijk met mes op mn pols gestaan (toen was ik een jaar of 7), maar uiteindelijk niet gedaan omdat ik me bedacht dat het toch nooit zou lukken aangezien de oppas zou weer thuis zou zijn..

De beste methode om mezelf om zeep te helpen met het minste kans met mislukken. Dat gaat er veelal in mijn hoofd om.

- oorzaken van de depressie
- eerdere zm-poging
- manieren om de dood tegemoet te komen
- de vraag: waarvoor leef ik nog?