Ooit iemand ontmoet waarvan je dacht
 

'met hem/haar/het wil ik de rest van mijn leven blijven'? :D

Jah. Mijn vriendje <3

En mijn eerste grote liefde trouwens :D Maar ik ben van gedachten veranderd :P

Vaker het omgekeerde gedacht

Ja, met die dame hieronder :D

Ja, en wel met DmCraanen! Wat een toeval deze posts onder elkaar haha.. Hij is niet mijn eerste vriend maar wel de eerste en enige bij wie ik dit gevoel heb :) En jijzelf DAH?

Mijn eerste vriend :).

Ja en tot nu toe elke keer erachter gekomen dat het toch niet zo was

Ja, mijn eerste vriendje, waarmee ik nog steeds van plan ben de rest van mijn leven mee te delen maar dan op vriendschapmanier. En ook mijn tweede (huidige) vriend.

ja hoor

nee

Jazeker. :)

Ik moet hier wel aan toevoegen dat ik met mijn laatste "relatie" op een vriendschappelijke manier wel mijn hele leven verbonden wil blijven

Nope.

nee

:bloos:[nou ja eigenlijk wel,maar het was niet wederzijds,hij was een homo

Ja, bij iedereen met wie ik een relatie heb gehad.

ja, ze heeft me afgewezen. sinds toen geloof ik niet meer in liefde

Vind je dat niet een beetje overdreven? :D

Daar komt hij nog wel een keer op terug ;)

Jaaa, mijn huidige en tevens eerste vriendje. <3 Ik ben trouwens ook zijn eerste (en als het aan hem ligt enigste) vriendinnetje.
Nog steeds zó ontzettend gelukkig met elkaar, vandaag 11 maanden samen. :)

Ik weet dat het tegenwoordig behoorlijk bijzonder is dat mensen bij hun eerste liefde blijven, maar 't kan zeker. En wij denken allebei dat wij daar een voorbeeld van zijn. :)

Mijn vader en moeder hadden liefde op het eerste gezicht blablabla en nu zijn ze al 29 jaar samen. Nou, da's wel heel knap.

Ja, once, didnt happen though;)

Voor mij is dat een beetje het idee van verliefd zijn.

niet perse denk ik.. Ik ben ook weleens verliefd op iemand geweest terwijl ik in mijn achterhoofd altijd wist dat het iets tijdelijks was

Als ik verliefd ben, denk ik echt niet meteen aan de toekomst. iig niet een 'voor de rest voor mijn leven'-toekomst. meer we zien wel en het is leuk zolang het leuk is.

Met mijn huidige vriend echt wel:)

Volgens mij niet perse van verliefd zijn maar wel van liefde en relatie aangaan. Maar iedereen doet het anders natuurlijk.

Neenee ik snap dat mensen ook verliefd kunnen zijn zonder dat ze denken dat ze daar de rest van hun leven mee kunnen delen, maar als je verliefd bent heb je in elk geval de neiging alles zo te draaien alsof het heus wel mogelijk is.

Maar ik heb het nu voor de tweede keer in mijn leven. En uiteraard vind ik mezelf de tweede keer minder naief ;)

Dit slaat de spijker op zijn kop (Y)

Jaah!!! maar ze wilde niet, gevoel heb ik overigens nog steeds:S

via vrienden heeft ze gezegt dat ze niet wilde:S maar nooit in real life

zal ik de kans nog eens wagen na een jaar????:S

Als iemand via vrienden zegt dat ze je niet wil, is ze zeker weten niet degene met wie je samen moet willen blijven. Het ontbreekt haar dan aan elke vorm van ruggengraat.

En nee, ook na een jaar moet jij je verre houden van dit soort kippetjes.

(Dit gaat overigens alleen op als jij haar wel in real life vertelde dat jij haar wilde, anders heb jij net zo min ruggengraat).

Nee.

Ja, anders was ik nooit getrouwd. :)

Dat had ik bij mijn man meteen, ook met het idee dat als een relatie niet zou werken, we hoe dan ook goede vrienden zouden blijven. Tot nu toe werkt de relatie al ruim 11 jaar, dus prima (y)

Ja, en door diegene voel ik me al ruim 4 maanden kut.

Ja, helaas wel. Dat gaat je hoe dan ook een keer een kutgevoel geven.

Is dat niet in iedere liefde? Als jij een relatie hebt maar je weet al dat je het uit wil maken na 2 maand, is dat dan liefde?

Overigens zeer gelukkig met vriendin, daar blijf ik wat mij betreft wel tot mijn dood mee samenleven :D

Haha ja, dat dacht ik ook op mijn 15e ;)

Ik heb het alleen tijdens mijn eerste vriendje gehad, maar toen ik het na 8 maanden uitmaakte wist ik dat het een naïeve gedachte was. Tenminste... naïef, het is nooit iets wat je met zekerheid kan zeggen. Vroeger vond ik altijd dat je geen relatie moest aangaan als je in het begin al niet dacht dat het voor eeuwig was, daar ben ik nu wel vanaf gestapt. Ik heb inmiddels meerdere relaties gehad waarvan het heel duidelijk was dat het niet met trouwen en baby's zou worden, maar toch was het op dat moment ontzettend de moeite waard om bij elkaar te zijn (Y)

Ja, dat heb ik wel eens gedacht. Het was niet echt mijn vriendin - ik weet niet wat we van elkaar waren. We waren niet platonisch, maar ook niet echt dat we zomaar op ieder moment aan elkaar plukten, en we vertelden elkaar vrolijk over onze crushes op allerlei andere mensen. Als we bij elkaar waren, gingen we heel vaak gewoon allebei een boek lezen, of ik ging afwassen en zij zat achter de computer, of wat dan ook.

Ik mis haar.

Yep, en vrijwel gelijk ingezien dat het waarschijnlijk nooit zou gaan. Self-fulfilling prophecy of niet, dat verandert niets aan het gevoel. Shit happens.

Hmm. Ik dacht dat altijd bij mijn vorige vriendje, dat ging uit na twee jaar. Nu heb ik een nieuw vriendje en denk ik het weer, maar we zijn inmiddels bijna drie jaar bij elkaar. Wel met tussenpauzes though - het ging een poosje niet zo goed. Maar wie weet wat het wordt? Dit is een relatie waar ik zoveel tijd & moeite & energie & liefde in heb gestoken, als ik er nu geen vertrouwen in zou hebben dat we de rest van ons leven bij elkaar zouden blijven kon ik er net zo goed direct mee ophouden. Wat niet betekent dat ik zéker weet dat we de rest van ons leven bij elkaar blijven.