Niet tevreden met mijn leven
 

Ja, zie de TT dus. Ik ben totaal niet tevreden met de manier waarop ik nu leef, ik ben zo gewoon doodongelukkig. Dit komt voornamelijk door verkeerde keuzes die ik heb gemaakt in het verleden, keuzes die ik eigenlijk niet meer kan veranderen. Ik voel me als het ware gevangen in de wereld waarin ik nu leef. Ik zonder me eigenlijk gewoon het liefst af om achter de pc te kruipen, zodat ik kan ontsnappen aan mijn echte leven. Ik heb ook het idee dat ik enkel thuis mezelf echt kan zijn, al weet ik niet eens echt meer wie 'mezelf' is. Nu klinkt het misschien alsof ik al enorm veel heb meegemaakt in mijn leven en de 40 al gepasseerd ben, maar ik ben pas 17. 'Mentaal' gezien heb ik inderdaad wel veel meegemaakt, gezien ik continu last heb gehad van allerlei psychische klachten en ik ook een tijdje in een depressie heb gezeten (waarvan ik nog steeds niet zeker weet of ik er uit ben). In ieder geval voel ik me op dit moment heel rot, en heb de afgelopen weken meerdere 'mentale inzinkingen' gehad, zoals ik ze zelf noem. Ik zou gewoon willen dat alles anders gelopen was. Ik schaam me voor de 'mij' in het verleden, en ik word somber van de 'mij' in het heden. Ik weet het niet meer. Ik heb meerdere malen geprobeerd mijzelf te verbeteren, maar dit lijkt wel een onmogelijke taak, zeker aangezien de vele slechte karaktereigenschappen (introversie, dromerigheid, naïviteit, pessimisme) die ik bezit. Ik heb af en toe gewoon het idee dat mijn persoonlijkheid niet geschikt is voor deze wereld. Ik heb verder eigenlijk niemand aan wie ik dit zou willen vertellen, dus dan maar hier. Dit topic is dan ook eigenlijk vooral bedoeld om mijn hart te luchten en natuurlijk kan ik jullie moeilijk om advies vragen (dit is immers maar een wazig verhaal, maar ik treed liever niet te veel in detail over mijn leven), maar ik zou het stiekem toch wel erg op prijs stellen. Bedankt voor het lezen, in ieder geval.

Groet,

Phaent.

1. Verander a.u.b. je avatar. Want ik word er een beetje somber van. Neem een wat vrolijke kleur :);) (y)
2. Heb je vrienden?

Wat zou je dan wel willen, wat je nu niet hebt? Want eigenlijk vind ik je post heel vaag 'ik ben ongelukkig, want ik wil een ander leven maar dat gaat niet lukken' - en nergens welk leven je dan nu hebt en wat je wil veranderen.

Ik denk trouwens ook dat het belangrijk is om te weten en accepteren wie jij bent. Want misschien wil jij wel een leven dat helemaal niet echt bij jou past, en 'wil' je het alleen maar omdat het populair is om zo'n leven te hebben. Tenminste, ik ben ook zeventien, en volgens mij doe ik me dat vaak genoeg aan. :P Het is bijvoorbeeld nu eenmaal heel erg statusverhogend om een rijk sociaal leven te hebben met veel vrienden en veel uit te gaan. En ergens zou ik héél graag willen dat mensen denken 'tjonge, die is mooi/geweldig/sociaal/fantastisch, kijk hoeveel vrienden ze heeft!'. Maar ik ben daar helemáál niet geschikt voor. Ik zou echt gek worden als ik 24/7 mensen om me heen heb - dat kost me meer energie dan ik heb - en ik ben eigenlijk helemaal niet zo goed in vrienden onderhouden, omdat ik er niet heel veel tijd en aandacht ik kan stoppen. Ik vind het wel leuk en aardig als ik bij een vriend zou zijn, maar ik vind het ook wel gezellig om alleen te zijn. (En dat laatste kost me dan weer niet zoveel energie.)

Dus misschien heb jij ook zoiets. Ik kan me zelfs heel goed indenken dat jij persoon X zou willen zijn (want dat is algemeen geaccepteerd) terwijl jij helemaal niet geschikt bent als persoon X. En het beste wat je dan kunt doen is denken 'ik word persoon X toch nooit, dus laat ik ook ophouden met te doen alsof, en gewoon mezelf zijn'. Maar in plaats daarvan zal iemand (denk ik) veel eerder zichzelf gaan vergelijken met fictief persoon X en zichzelf op alles afkraken waarin hij/zij van die persoon verschilt.

Ik zou trouwens niet zeggen dat de karaktereigenschappen die jij zo slecht vindt van jezelf, per definitie slecht zijn. Ze zijn er gewoon, en ze maken je uniek, en daardoor kun je sommige dingen beter, en sommige dingen slechter. Ik heb trouwens het gevoel dat je het aan die karaktereigenschappen wijt dat je jezelf tot een heleboel dingen niet kunt 'dwingen' omdat het lijkt dat je er niet genoeg energie/doorzettingsvermogen voor hebt. Terwijl ik denk dat het misschien eerder zoiets dat jij A wilt, maar karaktertrek B hebt, die er voor zorgt dat A helemaal niet bij je past. En doordat A dan niet bij je past, zul je er nooit helemaal in slagen om A te worden. En waar jij dan denkt 'zie je, door karaktertrek B kan ik A niet, dus zal ik voor altijd stom blijven' is het eigenlijk hetzelfde verhaal als hierboven. Iemand die X wil worden, maar Y is, zal altijd falen als diegene zich blijf richten op X en dat verheerlijkt als ideaal. En daar word je niet gelukkiger van. Beter is het om te accepteren 'ik ben Y met karaktereigenschap B, en ik zal nooit een A worden, maar dat is niet erg'. Maarja, dan ben je weer puber, en dan wil je vooral zo gewóón mogelijk zijn, en net als de rest, en dat gaat niet altijd even goed. Zeker als je niet zo bent zoals de typetjes die ze altijd in reclames opvoeren.

Maar goed, om maar weer even bij het begin van mijn verhaal/post terug te komen, wat zou je dan willen, en wat heb je nu, en waardoor denk je dat je het niet kan veranderen?

Zo, gedaan. :P Beter?

En er zijn wel wat mensen waar ik redelijk veel mee optrek op school, al zijn ze dan wel op één hand te tellen, maar ik durf deze niet echt vrienden te noemen. Buiten school ga ik nauwelijks met ze om, en bovendien kan ik bij hen mezelf totaal niet zijn (al weet ik dus niet eens wie 'mezelf' precies is) en voel ik me ook helemaal niet op me gemak bij hen. Ik heb verder ook niet echt het idee dat ik in die vriendengroep 'thuishoor'. Daarom zit ik ook veel liever gewoon thuis. Ik zou wel graag meer contacten willen hebben, maar ik voel me er mentaal gewoon niet goed genoeg voor en ben bovendien van mezelf al niet echt sociaal..

(y) =D

Heel erg bedankt voor je uitgebreide reactie! Ik moet er nu vandoor helaas, maar ik zal vanavond zo snel mogelijk reageren.

doe je aan sport?

Wat een lastig, ingewikkeld verhaal. Ik wacht nog even af wat jij nog meer over jezelf verteld (lees: Op Em. haar post reageert) en dan zal ik ook even een reactie plaatsen.)

Je kunt stil blijven staan in het verleden, en blijven hangen in het feit dat je leven niet zo is gelopen als dat je had gewenst, maar je kunt ook naar de toekomst kijken, dichtbij of verder weg.
Wat zou jij willen veranderen aan de wereld, zodat je er wel in past? En hoe zou je dat kunnen realiseren?
En wie zegt jou dat er niet meer mensen zijn die er hetzelfde over denken als jij en waarmee je een klik zou kunnen vinden?

Er was ooit een club waar je lid van kon worden: "Wij horen er niet bij". Als ik me goed herinner moest je betalen om er lid van te worden. Dan hoorde je nergens bij... (behalve...).

Verder kan ik je aanraden om eens met een therapeut/psych of vertrouwenspersoon te gaan praten. Een die jou begrijpt en waar je iets verder mee komt.

Zo, ietwat laat, maar hier ben ik dan. Nogmaals erg bedankt voor je reactie, trouwens.

Ik heb een tijdje nagedacht over je post en ben tot de conclusie gekomen dat er een grote kern van waarheid in zit. Je persoonlijkheid kan je natuurlijk niet van de ene op de andere dag compleet veranderen, dat heb ik ook wel eerder gemerkt. Het is misschien inderdaad het beste om maar te accepteren dat ik niet de persoon kan zijn die ik voor ogen heb. Dat zal lastig worden, maar ik ga het proberen. Maar, een ander groot probleem is dat ik NU niet mezelf ben, hoe ik leef, en dat ik juist 'mezelf' weer wil vinden, als het ware. De persoon die ik graag zou willen zijn is 'mezelf' (maar dan een soort verbeterde versie ervan, zonder de slechte eigenschappen, al moet ik dat mezelf maar gewoon afleren). Ik kan wel proberen mijn persoonlijkheid te accepteren, maar de manier waarop ik nu leef totaal niet, omdat ik zo ongelukkig ben.

Al met al zou ik dus eigenlijk het liefst met een schone lei willen beginnen.. maar hoe? Daarbij komt ook nog kijken dat ik eigenlijk niet meer weet wie 'mezelf' precies is, en waar ik van houd, omdat ik me al die jaren totaal anders heb voorgedaan..

Tot voor kort niet, maar tegenwoordig loop ik drie à vier keer in de week hard. Hoezo eigenlijk?

Ik weet dat het inderdaad maar een wazig verhaal is, wat eigenlijk alleen nog maar waziger en waziger is geworden na mijn latere posts.. Mijn excuses daarvoor, maar beter kan ik het echt niet uitleggen.

Ik ga nu maar slapen denk ik, moet er morgen weer vroeg uit. Andere berichten zal ik morgen proberen te beantwoorden. In ieder geval iedereen echt bedankt!

Misschien kun je iets concreter duidelijk maken wat je wilt? Wil je bijvoorbeeld meer vrienden? Wil je leuker gevonden worden? Wil je meer doen in je leven? of jezelf leren accepteren?

Zoals je zelf al toegeeft is dit nogal vaag en dat geeft niet, maar ik denk dat het misschien zelfs een onderdeel van het probleem kan zijn. Als je voor jezelf concreet maakt wat je wilt bereiken, is het makkelijker om een weg ernaartoe uit te stippelen.

kom op zeg, je bent pas 17, je leven begint net! bedenk wat je wil en ga ervoor (y) en als je het niet alleen kan, is er vast wel iemand die je wilt helpen.

Inressen :) Maar ik wou ook weten of je lichamelijk ook problemen had ;)

Ik probeer ook zoveel mogelijk naar de toekomst te kijken, maar in de toekomst zie ook niet veel goeds. Als ik doorga met leven zoals ik nu leef zal ik waarschijnlijk nog lang ongelukkig blijven.

En wat ik zou willen veranderen.. Zoals ik al eerder heb gezegd zou ik graag 'mezelf' weer willen zijn en op een manier willen leven waar ik gelukkig van word. Dingen doen die ik echt leuk vind en echt plezier in dingen hebben. Vrienden waarbij ik me op me gemak voel en lol mee kan hebben. Dingen ondernemen in mijn vrije tijd, in plaats van alsmaar achter de pc te zitten of een beetje voor me uit te staren. En ik zou verdomd graag een keer uit willen gaan, of gewoon überhaupt iets leuks willen doen met vrienden , maar die paar 'vrienden' die ik nu hebben zitten totaal niet op uitgaan en dergelijke te wachten en zitten ook het liefst achter hun pc. Geen idee hoe ik dat alles ga realiseren, want ik blijf dus maar gevangen in het wereldje waar ik nu zit.

En er zullen vast wel mensen zijn met een zelfde soort probleem, maar die zal je niet snel tegenkomen in het dagelijks leven, denk ik.

En een vertrouwenspersoon, iemand die ik écht vertrouw en aan wie ik dit echt durf te vertellen heb ik niet echt. Een psycholoog zou kunnen, maar dat bewaar ik als laatste optie, zeg maar. Nog even afwachten hoe het er de komende tijd aan toegaat met me.

Eigenlijk ongeveer alle punten die je noemt. Nou ja, meer vrienden hoeft niet per se, als ik maar gewoon een paar goede vrienden zou hebben, waarbij ik me goed kan voelen. Zie mijn vorige post ook, daarin ben ik iets concreter.;)

Dat is ook wel zo, ja. Maar toch, ik kan er niet zomaar 'voor gaan'. Dat is nou juist het probleem, ik kan maar moeilijk uit mijn huidige situatie komen.

Ah, oké. Nee, heb verder niet echt veel last van lichamelijke problemen. Ben op zich wel gezond geloof ik, goed gewicht ook, had/heb enkel een ietwat slechte conditie.;)

Je voelt je blijkbaar alleen, geïsoleerd en ziet geen mogelijkheid aansluiting bij mensen buiten jouw "wereld" te vinden.
Hard rennen is een sport maar wel één die je alleen beoefent. Misschien is een duosport of teamsport beter voor je.
Verder valt me je zeer correcte taalgebruik op, je bent dus niet wereldvreemd o.i.d.

Het is ook moeilijk, maar het enige wat er aan te doen valt is 'er voor gaan'. Je kunt wel hele boeken hierover schrijven en avonden lang erover praten en weetikwatalnogmeer, maar de enige manier om hier uit te komen, is toch echt door actie te ondernemen. En ik weet echt wel dat dat moeilijker gezegd is dan gedaan, maar alleen door een hobby te zoeken (ga een teamsport doen, wordt leider bij de plaatselijke scouting, leer een instrument bespelen, wordt vrijwilliger bij het plaatselijke poppodium. Alleen door de deur uit te gaan, kom je uit het cirkeltje waar je nu in zit.

als je niks doet, verandert er ook niks. dus geef jezelf een schop onder je kont en begin gewoon ergens. misschien helpt het je als je haalbare (tussen)doelen stelt. dan zie je wat je allemaal al voor elkaar gekregen hebt en het zelfvertrouwen dat je daarvan krijgt, kan je alleen maar helpen.

Het kan best zijn dat je aanleg hebt voor depressie. En dat is een probleem die je niet moet onderschatten. Ik heb dezelfde karaktereigenschappen. Maar ik zou het niet per se slecht noemen. het heeft me veel geleerd, en geeft mijn creativiteit een uiting met diepgang. Ik moet er alleen beter mee om leren gaan, want mensen zijn hun gedachten niet, en gedachten horen je leven niet over te nemen. Misschien moet jij er ook gewoon mee om leren gaan op een gezonde manier.

Dat had ik me ook al bedacht, inderdaad. Ik heb alleen nog geen sport op het oog die ik graag zou willen beoefenen.

En bedankt, al heb ik nou niet echt het idee dat er een groot verband is tussen taalgebruik en wereldvreemdheid.:p

Dat klopt wel, ja. Ik heb wel wat hobby's, zo volg ik ook pianolessen, maar toch kan ik daar maar weinig plezier in hebben (had ik vroeger ook al niet trouwens, geen idee waarom ik daar ooit mee begonnen ben). Ik voel me daar mentaal gewoon niet goed genoeg voor, en ik denk dat dat voor andere hobby's waarschijnlijk niet anders zal zijn. En ik weet ook gewoon niet goed wat ik wel wil.

Jezelf 'een schop onder de kont' is ook makkelijker gezegd dan gedaan, ik heb namelijk geen idee wat ik dan zou moeten doen.

Het stellen van echt concrete, haalbare doelen zou overigens best wel eens een goede tip kunnen zijn. Alleen weet ik jammer genoeg ook al niet waar ik dan zou moeten beginnen en wat voor doelen ik zou moeten stellen..

Dat zou kunnen, inderdaad. En ik heb ook wel veel geleerd van mijn depressie, zo heb ik er veel zelfkennis door opgedaan en ben ik er over het algemeen een stuk wijzer en volwassener van geworden. :) En ik hoop dat ik er inderdaad op een dag beter mee om kan gaan, al zou ik natuurlijk liever willen dat ik volledig van mijn depressie afkom.

Ik snap het niet zo goed. Je opent hier een topic omdat je niet tevreden bent met je leven en je in het algemeen veel dingen moeilijk vind en het idee hebt dat de nasleep van je depressie nog bezig is en dat je het daar moeilijk mee hebt en je vraagt om tips en adviezen, maar alles wat aangedragen wordt, sla je af. Het is alsof je verwacht had dat iemand hier met de WonderTip komt waardoor jij je in een keer goed zou voelen. Zo werkt het helaas niet.
Je hebt het idee dat je weinig plezier in eventuele hobby's zou kunnen beleven, maar dan heb je de verkeerde hobby's. Die zijn er voor gemaakt om plezier in te hebben, of het nou kantklossen, breien, borduren, op je hoofd staan of sporten is, het is bedoelt om een goed gevoel van te krijgen. Als je dat niet krijgt, is het geen hobby en zoek je verder naar een volgende.
Concrete doelen stellen is wel slim, maar je weet niet waar je meot beginnen. Dat snap ik best wel, maar als je al begint met 'ik weet niet waar ik moet beginnen, dus begin ik maar helemaal niet', kom je nooit ergens, dan kun je beter in bed blijven liggen. Begin met heel simpele dingen. Bijvoorbeeld 'voor vrijdag heb ik contact opgenomen met de sportvereniging om te vragen of ik een keer kan komen kijken.' Of 'voor vanavond moet ik vijf opdrachten van mijn wiskundehuiswerk gemaakt hebben.'
Je hebt nog geen sport op het oog die je zou willen beoefenen. Heb je al gezocht? Weet je wel wat je niet wil? Zo wil ik bijvoorbeeld absoluut geen teamsport, geen balsport, geen vechtsport en geen 'individuele sport' en ben ik bij capoeira uitgekomen. Als je al weet adt je graag in teamverband wil spelen, maar niet met een bal en een net, kun je op zoek gaan naar verschillende sporten die wél bij je wensen aansluiten. Ga een keer kijken bij een training, dommer word je er nooit van.
En die aanleg voor depressie... Tsja. Ik ben ook depressief geweest en ben daar nu ongeveeer een jaar vanaf. Ze zeggen wel eens dat, wanneer je eenmaal depressief bent geweest, de kans veel groter is dat je het nog eens wordt. En in het begin heb ik me daar ontzettend druk omgemaakt, maar daar ben ik mee opgehouden, want daar schiet je echt geen reet mee op. Probeer te genieten van hele kleine dingen, ook al lijken ze nog zo belachelijk. Laatst stond ik 's avonds laat op het balkon en recht voor mijn neus zaten een egeltje en een kat. Die egel zat daar vrij rustig en die kat vond het rete-interessant, dus bleef maar op een heel vriendelijke manier tegen dat beest aan het porren. Dat vond ik zo mooi! Of geniet van de zon op je gezicht, een mooi nummer, een welgemeend complimentje. Het is heel erg cliché, maar het zijn uiteindelijk de kleine dingen die het leven mooi maken en je zult die dingen zelf moeten zien, dat doet niemand anders voor je.

"Ik heb voor maandag tenminste één concreet doel bedacht"

Je kan elke dag opnieuw beginnen :) Want gisteren kun je het natuurlijk niet doen. En ik zou beginnen met gaan uitzoeken wat je precies allemaal leuk vindt, want dat is gewoon superleuk om te doen! Gewoon alles proberen, en vind je het niks, nou dan niet, en vind je het wel wat, hoera! En dan alles van sushi eten tot kickboxen tot schilderen op nummer tot gitaar spelen tot honden knuffelen tot... you get my point.

Oh en je zegt bovenaan dat dit je slechte eigenschappen zijn: introversie, dromerigheid, naïviteit, pessimisme. De enige slechte daarvan lijkt me pessimisme, omdat je daar zelf heel ongelukkig van wordt. Maar introvert zijn en dromerig en naïef, dat is toch allemaal geen probleem? Ik stel me nu een lief, rustig en prettig persoon voor :)

Dit dacht ik inderdaad ook al toen ik het eerste bericht in dit topic las. Zou het niet eens een idee zijn om te bedenken welke (naar jouw idee) positieve eigenschappen je hebt? Je kunt hier ook best dingen die je kunt/bent neerzetten waarvan jij denkt dat ze niet zoveel voorstellen. Misschien heeft iemand hier nog een idee wat voor leuke of nuttige dingen je daar mee zou kunnen doen.

Ik zag trouwens dat je op het vwo zit, ik neem aan in een van de laatste 2 jaar gezien je leeftijd. Ben je al bezig met wat je na school zou willen doen? Dat vind ik op zich een goede manier om je op de toekomst te richten. Praat er eens over met je decaan/mentor of informeer je via het internet (intressetestjes doen kan bijv. via studiekeuze123.nl). Dan zie je misschien duidelijker wat je met je toekomst en met die 'schone lei' die je zo graag wilt zou willen beginnen.

Ik zit met precies hetzelfde als jij, TO. Maar jij bent nog jong genoeg om iets van je leven te maken, een studie te volgen, alles. Gezien je leeftijd ga je binnenkort wellicht met een vervolgstudie begninen, en dan verandert je leven totaal. Je leert nieuwe mensen kennen, je leert nieuwe dingen, je gaat misschien wel verhuizen naar een andere stad. Er is dus nog helemaal niks verpest en helemaal niks aan de hand.
De komende jaren zijn het moment voor je, ik heb mijn leven helaas al verpest.

Met drieëntwintig ben je inderdaad veel te oud om nog wat van je leven te maken... jemig ja dan kun je niks meer, het houdt immers per direct op.

^Jij zegt wat ik denk, ik wist alleen niet zo goed hoe ik het netjes moest verwoorden :o

@Stefenootje: Wat is er in godsnaam dan zó verkeerd gegaan dat je nú al het idee hebt dat je leven helemaal vergald en niet meer te redden is? Ik ben maar een jaartje jonger en ben ook nog aan een opleiding begonnen, ik ken genoeg mensen die veel ouder zijn dan jij en evengoed hun leven nog helemaal omgooien. Ik ben heel erg benieuwd naar de argumenten waarom jouw leven op de 23e al helemaal voorbij en verdoemd en mislukt en vastgeroest is.

Mijn vriend is met 28 aan een nieuwe opleiding begonnen in een nieuwe stad... Mijn moeder trouwens met 38 en twee kinderen nog. Mijn oma heeft ál haar opleidingen vanaf middelbare leeftijd tot laat in haar leven gedaan. En dat is alleen nog maar je studie; je kunt je leven elke dág veranderen, in zulke minieme dingen. Je hoeft alleen maar een praatje te maken met iemand met wie je normaal niet praat, een keertje linksaf te gaan in plaats van rechts, een boek op te pakken dat je even op een totaal andere manier laat kijken. Nieuwe mensen leren kennen en nieuwe dingen leren doen kun je tot het moment dat je dood gaat, en wie weet daarna nóg.

Ik ben juist zo rond m'n 23e begonnen m'n leven eens flink aan te pakken. Daarvoor had ik een baggerleven. Ik was veel te onzeker om m'n dingen te kunnen doen. Dat is gewoon het gevolg geweest van een aantal vervelende omstandigheden. En geloof me, zonder een beetje zelfvertrouwen is er geen bal aan het leven. Maar men, als je het leven gewoon zelfverzekerd tegemoet gaat heeft het zoveel te bieden. Ik heb zeker nog wel het een en ander te leren, maar ik ben wel tevreden met hoeveel ik gegroeid ben in 2 jaar.

1 enkele zin heeft de verandering teweeg gebracht, dus ik herken ook wel wat Freyja zegt.

Wat ik gedaan heb is blokkerende denkpatronen veranderen. Was niet eenvoudig, maar ik vond het resultaat verbluffend.

Als alles vanaf mijn 23ste voor eeuwig hetzelfde zou blijven had ik beter op kunnen geven. Ik ben blij dat ik dat niet gedaan heb want je leven kan dus wel degelijk nog 180 graden draaien als je zo "oud" bent. En ik zat diep... En nu zit ik hoog!

Hoe heb je dat precies gedaan, Daboman? :)

Nee, dat klopt. Je hebt helemaal gelijk, op zo'n manier komt er natuurlijk nooit verandering in. Ik zal de komende tijd goed na gaan denken over eventuele hobby's en andere dingen die ik graag zou willen doen/bereiken, enkel op die manier kan ik uit mijn huidige, lamlendige positie komen. Toch wil ik wat ik nu heb en doe niet volledig opgeven, omdat ik bang ben dat ik nog meer in een sociaal isolement terecht kom. Muziek maken, wat ik ook regelmatig met wat anderen erbij toe, is één van de weinige dingen buiten school die ik nog onderneem (waar ook mensen van mijn school bij betrokken zijn), en ook al heb ik daar nog weinig plezier in, ik wil daar eigenlijk niet volledig mee stoppen.

Ook daar heb je helemaal gelijk in. Al maak ik, bedenk ik me nu, nu in mijn hoofd eigenlijk ook al, bewust of onbewust, dit soort doelen, maar lukt het me toch vaak niet om me daaraan te houden. Maar ik blijf het proberen.

Ik zal inderdaad maar eens gaan kijken.

Dat probeer ik ook, en dat doe ik ook wel af en toe. :) Gelukkig lukt het me nog wel regelmatig van dat soort kleine dingen te genieten, al is dit wel een stuk minder dan vroeger. Daarbij heb loop ik een overgroot deel van de dag te piekeren, om niks of om over alles en nog wat, en is het constant een chaos in mijn hoofd. Ook heel vervelend.

Elke dag opnieuw beginnen kan wat mij betreft niet, gezien ik toch een bepaald imago heb opgebouwd in de afgelopen jaren waar ik niet zomaar vanaf kom. Maar verder heb je wel gelijk, ik moet inderdaad de juiste hobby's gaan zoeken en ontdekken wat ik nou echt leuk vind en wat niet, wie ik nou echt ben dus.

Ik ervaar ze allen als slechte eigenschappen, gezien ikzelf er nogal ernstig onder geleden heb. Concentratieproblemen, somberheid, onzekerheid, verlegenheid.. En daarbij zijn mijn huidige problemen voor een groot deel ontstaan door deze karaktertrekken.

Ik heb NLP coaching gedaan om een nodige minimale hoeveelheid zelfvertrouwen te kweken, die ik kwijt was geraakt door een serie vervelende gebeurtenissen en omstandigheden. Vervolgens heb ik een sollicitatiecursus gedaan (ik had een parttime studentenbaan en wilde een volwaardige fulltime baan). Hierbij heb ik o.a. gewerkt aan uitstraling, mensen aankijken en rechtop lopen alleen al helpen veel. Dit zorgde ervoor dat ik het minimale dat nodig was om succesvol te solliciteren en heb ik een fulltime baan gevonden. Hier kwam ik nog wel zeer onzeker binnen, toen heb ik op intensieve dagen een dagboek bijgehouden om wat meer zelfinzicht te krijgen. Zo ging het langzaam maar zeker steeds beter. Op die manier werd ik iets minder vatbaar voor commentaar of slecht gebrachte kritiek. Want ik schreef m'n persoonlijke successen ook gewoon op, of ze nou groot of klein waren maakte niet uit.

Ik heb me ook wel eens afgevraagd waarom sommige mensen zo enorm succesvol zijn. Niet om mezelf mee te vergelijken, maar om te zien hoe ze het voor elkaar hebben gekregen. Want ooit moeten ze op een vergelijkbaar punt als ik hebben gestaan. Ook heb ik eens uit interesse de wikipedia-pagina van een actrice van mijn leeftijd gelezen. Juist daar had ik gelezen dat zelfvertrouwen een belangrijke rol heeft gespeeld in het door komen van de audities om vervolgens +/- 15 jaar later een getal van 8 cijfers op je bankrekening te krijgen. Waarom dan niet zelfverzekerd situaties tegemoet gaan? Je verliest niet altijd als je risico's neemt, soms win je. De gedachte zal wel geweest zijn ik ga lekker auditie doen en niet zozeer ik moet door de auditie heen komen.

Ook heb ik geleerd hoe dat soort gedachtes effect hebben op zelfvertrouwen. Als je uit gaat van "ik ga lekker auditie doen, lijkt me gaaf", staat er niets op het spel en kan je eigenlijk niet verliezen. Als je uit gaat van "ik moet door de auditie heen komen", word je vatbaar voor onzekerheid, want wat ga je dan denken als je faalt? Als je van nature al onzeker bent, ga je het automatisch op jezelf betrekken. Maar hoe kan je falen als je gewoon lekker auditie gaat doen?

Vervolgens wordt het een stuk gemakkelijker om dingen te ondernemen. Want het is meer om de activiteit zelf gaan draaien dan om er goed in te zijn. En wat nou zo ironisch is, is dat het goed worden erin dan vanzelf komt. Door op deze manier te denken heb ik successen geboekt waartoe ik mezelf nooit in staat zou hebben geacht.

Zo kon ik het verleden ook makkelijker los laten. Who cares wat je in het verleden hebt gedaan of meegemaakt, het gaat erom wat je nu doet. Juist als je blijft hangen in het verleden gaat het fout.

Gewoon dingen gaan doen waarbij het om de activiteit zelf draait is dan ook mijn advies.

Ik kan er eerlijk gezegd maar weinig bedenken.. Dit komt waarschijnlijk vooral doordat ik mezelf de afgelopen jaren totaal niet hebben kunnen uiten, waardoor mijn talenten ook nooit naar voren zijn gekomen. Maar als ik een aantal eigenschappen (het gaat hier over karaktereigenschappen, toch?) op zou moeten noemen: ik kan me goed verplaatsen in anderen en ik ben over het algemeen vrij vriendelijk..Al hebben deze twee eigenschappen ook weer negatieve gevolgen gehad (vriendelijkheid lijkt ook maar weinig te lonen, in deze maatschappij).

Ik heb inderdaad al wel een idee, zo dacht ik bijvoorbeeld aan Sociale Geografie en Planologie. Het is nog maar een idee, maar waarschijnlijk wel iets in die richting. Het moment dat ik aan mijn studie begin zie ik wel als dé kans om met een schone lei te beginnen, gezien ik een totaal andere omgeving terecht zal komen. Al is het natuurlijk de vraag of dat goed gaat, maar nu heb ik toch eigenlijk een groot deel van mijn hoop daarop gevestigd.

Wat een goede ontwikkelingen allemaal. Ik zit nu op het punt waar jij op je 23e zat. Ben nu bijna afgestudeerd en overweeg ook een sollicitatiecursus.

Wat anderen denken heeft toch niets te maken met of jij in jouw hoofd opnieuw begint?

En misschien moet je eens opnieuw naar die eigenschappen kijken. Ze hebben je misschien negatieve dingen gebracht, maar elke eigenschap kent een positieve en negatieve kant. Ik kan me voorstellen dat je door jouw naiviteit in staat bent om positieve kanten te zien van mensen, die meer cynische mensen niet meer op zouden merken. Of dat je door je rustige, introverte eigenschappen in staat bent om meer details op te merken en je inderdaad beter te verplaatsen in iemand anders.

Iets is nóóit alleen maar negatief of alleen maar positief (zie de voetbal, ellek nadeel hep z'n voordeel). Ikzelf bijvoorbeeld ben vrij extravert, wat jij misschien als een voordeel ziet, maar ik kan ook stróntirritant zijn en ik ben me er van bewust dat ik mensen ook echt op de zenuwen kan werken door mijn eeuwige gepraat en bemoeizucht.

Enne, ik ben het niet met je eens dat vriendelijkheid niet lijkt te lonen. Integendeel, ik ben over het algemeen vriendelijk en ik krijg eigenlijk ook altijd vriendelijkheid terug... zelfs in situaties waarin ik merk dat ik in mijn hoofd negatief doe over een persoon, vind dat die stom handelen of me aan iemand erger, en dan blijkt dat zij bijvoorbeeld heel vriendelijk mij gaan groeten of me ergens mee helpen, en dat mijn beeld dus veel te negatief was.

Er zit wel een duidelijk verschil in vriendelijk zijn en over je heen laten lopen... dat laatste wordt inderdaad niet beloond, daar maken mensen alleen maar gebruik van. Maar je hoeft niet onvriendelijk te zijn om jouw eigen grenzen goed aan te geven.

Mensen zijn niet bomen, als je iets niet van houd, verander het.

Heron, je zinsconstructie is erg onduidelijk...

Het klinkt alsof je er helemaal niet meer uit kunt komen in je uppie en natuurlijk kan een forum je daarbij steunen maar het is ook helemaal niet raar om een stap verder te gaan. Ik weet niet of je deze gevoelens al lang hebt of pas sinds kort? Een huisarts kan je door sturen naar iemand die proffesionele hulp kan bieden. Niet dat je gek bent ofzo maar een psychotherapeut kan je wel helpen om je te laten inzien waarom je deze rot gedachtes hebt en ook om gedachtes en de kijk op je leven te veranderen. Op de website hieronder kun je misschien wel wat herkenningspunten vinden. Let wel, een persoonlijkheidsstoornis (daar gaat die site over ) is er in verschillende vormen. Je kun took een lichte verstoring hebben. helemaal niet vreemd in 2011!:)

-weg-