Ik vrees die actualiteit ook!
 

Zouden jullie je mening over mijn twee gedichten willen geven die ik op dit moment wil insturen voor JDDV? Gedicht 1:


E-mail

De postzegel was scheef geplakt, de lijntjes stonden
te dichtbij, zei je altijd. Je olijke handschrift verraste me,
evenals de doorgekraste pogingen tot mijn adres. Het is
van klein naar groot, je was niet de enige die dat vergat.

Het is altijd fijn om brieven te krijgen, maar deze keer
schrok ik ervan. Wat je schreef kon ik nauwelijks bevatten.
De perfect rechte letters hielden mijn blik vast op het papier
en lieten me niet gaan. Hoe kon ik je zo overschatten.

---

Ik denk persoonlijk dat deze wat te onduidelijk is, al heb ik er zelf wel een goed beeld bij. :O En gedicht 2:

---


Vergrijzing

Je trekt er eentje uit en
krijgt er drie voor terug.

Liefde, liefde, liefde!

In die ander zie ik inderdaad niet zo goed het beeld, wat is jouw beeld?

Dat de social media steeds sneller en groter uitbreid. Mijn beeld is dat twee mensen heel lang brieven schrijven, maar dat de ene in e-mail over wil gaan. Vandaar de perfect rechte letters, de brief is getypt.

Snap je die over vergrijzing trouwens wel? :)

Oh ipv die eerste zit ik ook nog te denken aan deze:


A13

Als mijn leven als een snelweg liep,
rechte witte lijnen, we gaan vooruit!
En ongelukken bestonden niet, evenals
onzichtbare kogels door je achterruit.

Ah, oke :)

En ja, die over vergrijzing is geweldig!

Deze is voor mijn gevoel niet helemaal af. Of tenminste, je begint met zo'n 'als' waar achteraan je nog een 'dan' verwacht, maar die 'dan' komt niet en dat komt onaf op mij over. Beter gezegd, het zinsverband klopt niet. Hoewel de rijm wel echt fijn is.