Maar ik vrees 'vrij werk' ook een beetje.
 

Ik twijfel heel erg tussen de volgende gedichten om in te sturen:

Mijn voet slaapt. Hij neemt me mee langs
de getelde schapen, de wolkjes, het hekje,
het gras, stapt in een grote waterplas en
is weer wakker.

---

Ik vul liefde bij
drink er wat van
't glas is weer leeg,
alsof ik er wat van kan.

---

Achter het behang

Waar bloedspetters op de muur zitten,
en geheimen op geschreven staan.

Waar op gespuugd is,
met hoofden tegen aan is gestompt,
en vliegen op dood geslagen zijn.

Ik werp er mijn laatste blik op,
en ik behang de oneindige muur opnieuw.

---

Zelfs zijn ongestoorde muziek miste de klanken,
dus het publiek. Hij zocht onder banken,
vieze prullenbakken, maar nergens vond hij,
wat hij zocht kon alleen de dood hem geven.

Hij hoefde niks te zeggen want ik begreep,
de greep van zijn bestaan. Dat hij vast zat in
niet- slapen om te overleven. Hij zit daar vredig,
(onterecht) vol moed.

Licht, lampen, PATS!

Sneu, dat hij nou zo sterven moet.

---

De sokken stapelen zich op als
niemand ze komt wassen. De wijnvlekken
blijven zitten op de plek waar jij ooit lag en ik lach,
want die zit.

Mijn slapen stapelt zich op alsof er niemand is
om mee te delen. De avonden weg te strelen en
gesprekken met me aan te gaan over Mondriaan.

De nachten blijven doorlekken en ik vind meer plezier in
oude lijntjes overtrekken.

---

Omhoog

Mijn gedachten op de dwangmatische piloot.
Door rood gereden gesprekken, met mezelf vermeden,
verleden tijd maar geen spijt van het praten met jou.
Het staat je, de gedachten verlaten je niet. Verbied,
verraad en vermom je, ze mogen je niet pakken. HUn
wapen laten zakken omdat jij sneller bent. Ik ken je,
je loog. Jij deed je handen niet omhoog.

---

Wasmand

Boeken over stapels gegooid over hoop,
over blijven waar je bent want ik meen.
Voetstappen verstopt dus niet gehoord,
je mond vol mislukte woorden proppen.

Maar je spuugt het papier uit en fluistert
vol haat dat je hier toch wel weg gaat.
De wasmand gaat over je te grote lichaam
ik heb je gevangen. Ik wil dat je bang bent.

Bloed uit je ogen, ze maken geen verschil.
Ik waan me naar je handen, ze lijken te tranen,
dikke druppels van mijn geïmproviseerde touw.
Ik hou er niet van, ik wou me enkel binden.

---

Welke vinden jullie, lieve doperwtjes, welke ik moet insturen? :)

kusje!

Mijn persoonlijke voorkeur:

Gedichtje één vind ik heel erg lief.
'Sokken stapelen zich op..' vind ik mooi. Ik zou in ieder geval deze insturen. (Waarvoor?) De oude lijntjes overtrekken <3

Daarnaast wil ik ook nog even zeggen dat ik van 'Omhoog' dit erg sterk vind:

"Ik ken je,
je loog. Jij deed je handen niet omhoog."

Dankje voor je reactie, twaalf!


flyaway en dingaantouwtje naamzoek, dit topic mag wel dicht, aangezien het niet echt meer actueel is.

Maar actualiteit is nu juist zo naar! ;) :P

Dan gaat ie dicht