Verslaafd aan hem? :s
 

Heey ik ben een meisje van 15 en heb een groot probleem
Ik ben met een jongen zeg maar mijn eerste echte grote liefde, met hem wil ik heel mijn leven voort. We hebben onze toekomst al helemaal gepland we praten er veel over. ik hou zoveel van hem maar ik denk soms te veel. Hij mag bij me blijven slapen van mijn ouders maar het is een beetje een gewoonte geworden alsof hij al bij mij woont. Elk weekend blijft hij slapen en ik zie hem dan ook heel dikwijls op woensdag, vrijdagavond, uitzonderlijk savonds na school maar elke keer wanneer hij terug naar huis moet ben ik verdrietig en denk ik eraan dat ik hem weer moet missen in de herfst vakantie is hij 4 dagen na elkaar bij mij blijven slapen op zondag had hij gestuurd naar zijn papa om hem te komen halen om 1 uur het was toen 12 uur maar hij lag tot dan nog in bed. Ik werd kwaad op hem omdat hij altijd precies weg wil van mij ik heb toch da gevoel maar hij zegt van niet. En hij zegt dat hij mij dood graag ziet en weet dat ook, hij is zo lief. Maar ik weet echt niet hoe ik mijn probleem moet oplossen bijna elke dag ween ik soms zelf voor geen rede. Ik heb het ook dikwijls moeilijk omdat mijn mama in een depressie zit. Ik woon samen met mijn mama papa en broer en toch voel ik me dikwijls alleen ik sluit me wel meestal op in mijn kamer, ik probeer soms beneden te zitten maar soms gaat het niet meer en wil ik me weer verstoppen toch zei ik vroeger alles tegen mijn mama we hadde zo'n goede band maar die lijd daar ook onder. Mijn vriendje woont alleen met zijn papa die ook in een depressie zit. Maar mijn mama neemt haar verantwoondelijkheid maar mist mij zo vaak en word er nog derpiër van, en zijn papa drinkt en neemt geen verantwoordelijkheid die kijkt er bijna niet naar om. Maar mijn vriend praat er zo weinig over en ik wil er ook voor hem zijn ik voel me schuldig dat ik altijd ween en ook nadat ik kwaad ben geweest en domme dingen heb gezegt. Ik heb het gevoel dat ik mijn allerliefste schatje die bijna nooit iets verkeerd doet ooit ga kwijt spelen aan mijn eigen stomiteiten. Soms denk ik zelfs dat ik in een depressie zit want soms doe ik mezelf pijn en flip ik helemaal krijg ik een woedebui maak ik veel dingen kapot en krijg ik er achteraf spijt van :( niemand weet ervan behalve mijn liefje. Kan iemand mij alsjeblieft helpen ik ben het zo beu ik wil terug normaal kunnen leven want ik voel me precies leeg gezogen mijn leven draait alleen nog maar rond hem en elke dag hem niet zien voelt als een verspilde dag.
Alvast heeeeeel erg bedankt! :)

Wat een berg info in één alinea

Heftig allemaal! Nou ga ik een hele grote dooddoener roepen: puberteit. Daardoor beleef je veel gevoelens ontzettend intens, negatieve maar ook positieve. Het is wel begrijpelijk dat als je het in je thuissituatie zo zwaar hebt je heel erg veel waarde hecht aan je vriendje, omdat je bij hem weg kan vluchten van alle moeilijkheden. Ook is het begrijpelijk dat je graag er wil zijn voor hem, omdat hij het moeilijk heeft en je net zo veel voor hem wil betekenen als hij voor jou doet. Maar misschien gaan jullie anders om met jullie problemen? Ik kan je niet echt een oplossing geven voor je probleem, probeer vooral rustig te blijven en iets te vinden om jezelf bezig mee te houden als hij niet bij je is. Probeer ook niet zijn probleem over te nemen, het is misschien heel vervelend, maar het is zijn vader, en jij kan er niet voor zorgen dat die ophoudt met drinken en verantwoordelijk gaat doen. Je kunt alleen er zijn voor je vriendje, duidelijk maken dat je er voor hem bent als hij eens wil praten ofzo, maar probeer het niet uit hem te trekken. Je bent geen psycholoog natuurlijk. :)

Een muur van tekst met alleen huilerig onzin erin

Liefde is een spel en alles erin gooien zit er niet echt in...
Dingen plannen kun je altijd tijd, maar niet alles zal gaan zoals je wilt.
Je bent misschien hopeloos verliefd, maar meer ook niet.
Normaal leven? Sorry maar je bent die fase voorbij, je hormonen hebben je al overgenomen.

Je vriendje vind dat je erg aan hem kleeft (denk ik te lezen), geef hem wat ruimte, neem een foto van hem.
En kijk er de hele dag na, maak een filmpje van hem desnoods... maar niet 24/7 op zijn schouders...
Een beetje privacy of ruimte geven kan geen kwaad... want ik denk dat hij de type is dat niet zoveel...

op zijn kiezen heeft zitten, als ik ook verliefd zou zijn... zou ik netals jou denken en zijn...
maar ik kan het niet weten omdat ik het nooit ben geweest...
Maar ik zou mezelf opofferen voor mijn partners gelukkigheid, zelfs ten koste van mijn eigen gelukkigheid.

In een relatie is het geven en nemen...
en als je meer neemt dan je geeft komt er minder goede dingen voor terug...

Neem bij baantje of studeer wat harder voor je toekomst...
Denk eraan met alle dingen die je met hem kunt doen als je eerder klaar bent met studeren...
of het geld hebt voor eigen huis etc... kinderen xd

pff ik zal wel wat gemist hebben tijdens lezen, want ik heb gescant...
maar dit is mijn advies

Als je geen nuttige reactie hebt waar TS wat aan heeft, is het misschien een idee om niet te reageren? ;)

Kan iemand deze vent van L&R af slepen?

Verder heeft Cherry Springs wel het meeste gezegd wat hierop van toepassing is..

Dat

heb je vriendinnen?

My thoughts exactly.

Altijd grappig, mensen die advies willen geven zonder dat ze zelf ervaring hebben

OT: Je zult ook je ding doen als je partner er niet is. Je leunt nu (naar mijn mening) veel te veel op je vriendje en dat is natuurlijk niet de bedoeling. En het is natuurlijk onzin dat je boos wordt omdat hij op een gegeven moment weer weg moet.

Je hebt misschien geen oplossing voor mijn probleem maar het stelt me heel wat gerust. Ik probeer nu ook meer weg te gaan met mijn vrienden en vriendinnen en probeer hem ook wat meer ruimte te geven. Soms is het wel sterker dan mezelf om zo veel met hem af te spreken. Maar ik zal mij er moeten bij neerleggen dat ik nu in een moeilijke tijd zit. Toch ben ik hem ontzettend dankbaar dat hij zoveel geduld met mij heeft.
Zeer hartelijk bedankt voor de tips! :)

Je bent niet depressief, je bent 15.