Geboren in de Bollenstreek
 

Rijdend door het landschap van West-Nederland
denk ik
Hoe vrij de bomen door de wind heen waaien
Hoe schoon de bloemen rijzen na 't zaaien
Hoe groots de wieken van de molens draaien

Tot na jaren ik dan zie: de fierheid
in de schouders van de Bollenstreek, haar lasten dragend
En tot mij komt hoe zij, haar last en schoonheid,
door mij, alblijvend, heen zal jagen

Niet massaal East negeren dropschatjes.

Ik vind deze mooi :y maar - waarom begin je soms wel met een hoofdletter en soms niet?

Ik vind het makkelijker om iets te zeggen op gedichten waar ik duidelijk dingen niet goed aan vind! :(

En daarmee wil ik zeggen dat ik het een goed gedicht vind. Ik heb er eigenlijk niets op aan te merken. Het onderwerp is origineel (maar trekt mij niet helemaal, want mijn puberhormonen hebben meer met puberthema's vol emoties en drama dan met bollenstreken).

Alleen vind ik de constructie "Tot na jaren ik dan zie: de fierheid" een beetje raar. En dan het deel 'tot na jaren ik dan zie' - ik zou eerder zeggen 'tot ik na jaren dan zie' of 'tot ik dan, na jaren, zie:' of zoiets.