Jaloezie in een relatie (afgesplitst van 'Wat is liefde?')
 

Liefde brengt geen jaloezie mee. Als je van iemand houdt zoals ie is kun je niet jaloers zijn, omdat jaloezie afbreuk doet aan de persoon waar je zogenaamd van houdt. Jaloezie gaat om jezelf, en niet om de ander.


Leg uit?

Volgens mij heb je het over verliefdheid.

@volk jaloezie komt zeker om de hoek kijken als het om liefde gaat. Liefde brengt meerdere emoties met zich te weeg en hier onder valt ook dat je een persoon of wat dan ook niet kwijt wilt. Jaloezie is de reactie die mensen vertonen als ze het idee hebben dat de relatie met hun partner wordt bedreigd door een ander.

En chemische stoffen zijn ook in werking na de verliefdheid-fase hoor. In een later stadium worden namelijk vooral endorfinen aangemaakt. Deze geven een gevoel van ontspanning en rust. En zo kan ik nog wel verder doorgaan.

^Jaloezie is niet automatisch een gevolg van liefde. Misschien bij verliefdheid, maar zeker niet bij liefde. Als je echt van iemand houdt, wil je degene niet kwijt maar wil je echt alleen maar het beste voor hem of haar. Jaloezie is in mijn ogen een teken van wantrouwen en zwakte, blijkbaar ben je niet zeker genoeg van je relatie om niet bang te hoeven te zijn dat de ander je wel trouw is. Het kan uiteraard gebeueren dat mijn vriend het uitmaak om met iemand anders gelukkig te worden. Dan is dat zijn keuze en zal ik daar heel erg verdrietig om zijn, maar jaloers ben ik niet. Ik hou van hem, dus wil ik graag hij zo gelukkig mogelijk wordt. En als dat met mij is, wordt ik daar heel erg gelukkig van. Als dat niet is, dan is dat jammer en wordt ik daar heel verdrietig van, maar zal ik niet jaloers zijn. Het is zijn keuze en als hij denkt daar gelukkig van te worden, dus wie ben ik om daar aan te twijfelen.

@secret agent. voor een deel heb je gelijk maar voor een deel ook niet. Je kunt jaloezie onderscheiden in twee categorieen: ziekelijke en reele jaloezie. Wat jij beschrijft is de ziekelijke kant van jaloezie. De reele kant is echter dat wanneer er gevaar dreigt voor de relatie door een derde, deze emoties met zich mee brengt(Waaronder jaloezie).

En om jou verhaal te beargumenteren:
Jaloezie is een emotie. Emoties zijn moeilijk te beheersen en of te verbergen. Dat dit in jouw geval wel lukt, wil niet zeggen dat iedereen dat kan. Oftewel op zn filosofisch gezegd: "Alleen al het feit dat jij er zegt geen last van te hebben, betekent al dat er dus degelijk jaloezie is tijdens liefde.".

^Waarom is datgene wat ik omschrijf ziekelijk? En wat is dan reeel?

@secretagent. Je schrijft: "Blijkbaar ben je niet zeker genoeg om...".Bij de ziekelijke vorm van jaloezie ga je ervan uit dat je partner niet trouw is en dat deze dus ook vreemd zal gaan o.i.d. zonder dat er een echte bedreiging is. Dit wordt de ziekelijke vorm genoemd (Ziekelijk klinkt misschien een beetje zwaar, maar goed zo staat het nu eenmaal in de boeken..)

Maar stel je gaat uit met je vriend en dr stapt een a-klasse model die echt ongeloofelijk knap is op je vriend af. Je vriend reageerd hierop en begint ook te flirten met haar. Kun jij mij dan nog steeds vertellen dat je geen jaloezie voelt (Als gevolg van angst en wantrouw)?

Wanneer is jaloezie dan reeel? En dat je niet zeker genoeg bent, waarom is dat dan meteen ziekelijk?

Ja, dat doet mij niks. Mijn vriend kennende heeft hij waarschijnlijk niet eens in de gaten dat er geflirt wordt. Daarnaast, waarom zou ik daar jaloers op zijn? Een model is mooi en leuk en aardig, maar waarom zou ik me daar druk om maken? Ik zie daar werkelijk geen probleem in. Waarschijnlijk zal ik op zo'n moment van een afstandje dat staan bekijken en dan heel hard lachen, omdat mijn vriend met dat soort dingen heel erg onhandig is met flirtende meiden en geen idee heeft hoe hij daarmee om moet gaan. Ik voel me in mijn relatie zeker genoeg en vertrouw mijn vriend daarin mateloos. Hij heeft heel bewust voor mij gekozen en hij geeft mij meer dan genoeg het gevoel dat hij nog steeds vanmij houdt en smet mij samen wil zijn. Waarom zou ik daar aan twijfelen?

reeel is een term uit de boeken. Reele jaloezie wil zeggen dat wanneer er een echte bedreiging bestaat die de relatie kan breken er jaloezie naar boven komt. (Reele bedreiging = een echte bedreiging zoals ik noemde met dat model)

Maar wederom zeg je dat het jou niks uit maakt dat wanneer er geflirt wordt met je vriend. Echter wanneer dit fout zal gaan en je vriend gaat dus wel vreemd ( stel dat, ik weet dat je ervan overtuigd bent dat jou dit niet zal gebeuren), hoe zou je er dan over denken? Ik neem aan dat je van je vriend houdt en hem niet kwijt wil. Ben je dan nog nuchter genoeg om te zeggen: "Het kan uiteraard gebeueren dat mijn vriend het uitmaak om met iemand anders gelukkig te worden. Dan is dat zijn keuze en zal ik daar heel erg verdrietig om zijn, maar jaloers ben ik niet. Ik hou van hem, dus wil ik graag hij zo gelukkig mogelijk wordt"?

Je stelt mij nu twee keer dezelfde vraag en ik ga die vraag niet twee keer beantwoorden.

Haha oke, nja dan sta je sterk in je schoenen. Maar ik kan je verzekeren dat je dan wel een van de uitzonderingen bent

ik ben ook een uitzondering kennelijk

Ik ben ook niet jaloers, als mijn vriend, vader, moeder of vriendinnen met iemand anders praten voor wie ze misschien ook liefde voelen. Want voor die personen voel ik allemaal liefde. Ik ben graag bij ze, ik vertrouw ze, ik doe graag mijn best om te zorgen dat ze mij ook vertrouwen. Dat is voor mij liefde. Verliefdheid heeft daar maar heel zelden mee te maken. En als ik verliefd ben, betekent dat ook niet per se dat ik van diegene houd.

Als je van iemand houdt dan wil je dat die persoon gelukkig is en het goed met die persoon gaat. Als mijn vriend vreemd zou gaan, prima. Ik zou het jammer vinden maar ik ben niet jaloers want blijkbaar is het iets wat hem gelukkig maakt. Jaloezie heeft echt niks met liefde te maken maar alleen met onzekerheid en angst. Jaloezie is iets willen wat je niet hebt. Je kunt jaloers zijn omdat je vriend een ander meer aandacht geeft dan jou, maar die jaloezie heeft dan niks met liefde te maken. Want als je echt van de persoon hield zag je in dat het aandacht geven aan die persoon hem gelukkig maakt. En daarbij, je moet toch wel onzeker zijn en niet stevig in je schoenen staan als je jaloers wordt op iemand die wat meer aandacht krijgt. Jaloezie draait om je eigen ego, en heeft echt helemaal niks met liefde te maken. Ik wil mijn vriend niet kwijt nee, maar ik zal me nooit bedreigd voelen door andere vrouwen ofzo. Want als hij weg/vreemd gaat is het zijn keuze en maakt dat hem blij. En als je van iemand houdt wil je dat die persoon gelukkig is. Doet misschien eventjes pijn, maar van jaloezie is dan geen sprake. In mijn ogen is alle jaloezie ziekelijke jaloezie, een belachelijke emotie waar je jezelf en vaak ook anderen pijn mee doet.

Volgens mij zeg ik het nu een beetje dubbel, maar dat deed jij ook :P

Nog even een kleine toevoeging, emoties zijn te beheersen en naar je hand te zetten. Tenzij er iets mis is in je lichaam.

Mm valt me op dat opeens niemand jaloers is terwijl dat een van de meest voorkomende emoties is tijdens een relatie

Waar baseer je dat op?

Misschien in slechte relaties. Maar ik heb me nog nooit jaloers gevoeld in een relatie. Liefde is bij mij de meest voorkomende emotie, samen met geluk en blijdschap. Er zit iets niet goed in de relatie als er sprake is van jaloezie.

Ik heb me in mijn vorige relatie wel heel veel jaloers gevoeld, en dat zat inderdaad knetterscheef. Met de huidige ben ik nooit jaloers. Maar maakt dan ook continu duidelijk dat ik voor hem degene ben met wie hij zijn leven wil delen.

Ik ben het eens met Volk en Secret Agent, maar ik zou graag de nuance aan willen brengen dat hoewel het niet de líefde is die je jaloers laat voelen, je naast gevoelens van liefde natuurlijk wel gevoelens van jaloezie kúnt hebben. Die worden imho alleen veroorzaakt door andere dingen, voornamelijk dat je ego bedreigd wordt (je kunt het niet hebben dat je partner iemand anders misschien ook leuk/leuker vindt dan jou) en dat je iets wat je hebt niet kwijt wilt raken, bezitterigheid dus.

Ik heb me in een relatie nooit jaloers gevoeld, maar de enige relatie die ik had, was ook niet echt iets om jaloers van te worden. :P (Ik vond 'm wel leuk, maar echt verliefd was ik niet - en eerlijk, ik wíst ook zeker dat hij van mij hield, dus ik hoefde me niet druk te maken om andere meisjes.) Toen ik daadwerkelijk heel erg verliefd op iemand was (maar er geen relatie mee had) was ik wel heel jaloers. Maar ook vanuit een onvermogen om 'm zelf aan te spreken en dan deden andere meisjes dat wel en dan had ik zoiets van 'sodemieter op hij is van mij! :mad:' - maar dat dan juist omdat hij het níet was.

Maar eigenlijk bedenk ik me dan ook dat ik in een echt serieuze relatie niet jaloers zou zijn. Misschien wel onzeker (in een pril begin) als hij met een ander leuk/lief iemand praat, maar als wij dan al iets hebben, nou ja, dan is hij van mij en niet van háár. En als ik zeker weet dat hij van me houdt, zou ik me er niet eens meer druk om maken.

Ik weet alleen niet hoe ik ertegenover zou staan als-ie dan daadwerkelijk héél erg geïnteresseerd in iemand (of gewoon: iets) zou zijn - meer dan in mij. Als ik bijvoorbeeld een fanatiek schaker zou treffen, die meer om schaken geeft dan om mij. Dán zou ik wel boos en verdrietig worden - maar of dat écht jaloezie is weet ik niet zeker. En als ie wegliep met een ander, hm. Ik kan me zowel voorstellen dat ik dan jaloers word, als dat ik gewoon verdrietig ben. Dat hangt er denk ik wel vanaf hoe de relatie was, bij iemand op wie ik vooral verliefd was en bij wie de relatie nog pril was, zal ik denk ik véél eerder jaloers worden, dan bij een lange stabiele relatie, dan zou ik misschien meer zoiets hebben van 'hé, ik heb mijn kans gehad, en hij past toch meer bij haar, en ik ken hem helemaal en ik weet ook precies waarom hij dit doet, en ik word er heel verdrietig van, maar ik ben niet jaloers'. Ofzo.

Oh, en ik denk dat ik wél jaloers zou kunnen worden als ik een prille relatie had met iemand die heel mooi en knap en sexy is, maar eigenlijk niet echt bij mij past, en dan met iemand anders (mooi, vrouwelijk, jong) gaat praten.

Oftewel, als ik mezelf een relatie indenk, word ik wel heel jaloers bij onzekere, onstabiele relaties, en niet bij stabiele, serieuze relaties waarvan ik weet dat hij van mij houdt en dat ook blijft doen. En dan lijkt jaloezie gewoon een angst die ingegeven wordt door de gedachte dat jullie relatie/band niet goed genoeg is (bijvoorbeeld omdat je 'm niet eens durft aan te spreken. :D)

Ik snap volledig wat je bedoelt, maar ik denk toch dat je niet helemaal gelijk hebt. Ik heb het even voor je opgezocht, aangezien ik psychologie studeer en dit heel interessant vind haha. Zo citeer ik uit het boek Sociale psychologie, Roos Vonk: "Jaloezie wordt vaak negatief bestempeld, het is kinderachtig of een teken van onzekerheid. Volgens evolutionair psychologie heeft jaloezie echter ook positieve functie: Het fungeert als beschermschild van de relatie (Buss, 2000), doordat het werkt als een alarmbelletje wanneer je partner interesse heeft in een ander. Kijk je daarentegen achteloos toe hoe je partner verliefd wordt op een ander, dan geef je je rivaal de vrije hand. Bovendien geef je een heel 'raar' signaal af aan je partner: 'het interesseert me niet of je bij me blijft of niet'. Dat jaloezie inderdaad verband heeft met liefde vond Bunk (1981) in een onderzoek onder 380 studenten. Naarmate de studenten meer liefde voor hun partner rapporteerden, scoorden ze ook hoger op jaloezie. Hoe sympathiek men de partner vond hing daarentegen niet samen met jaloezie.

Ik verwijt je verder niks en probeer ook echt geen haat te creëren, maar vind dit een zeer interessant onderwerp en wil ook alleen je mening beargumenteren ;)

Wat intressant LouBega!

@LouBega

Prima geformuleerd

Jaloezie in dit geval geeft dus aan dat je jezelf op een bepaalde manier onzeker maakt om de ander LouBega!? Ik vind dit wel interessant, want ik ken wel mensen die dan tegen mij klagen van, ja en straks doet ze dit, en ik wil haar sowieso niet kwijt, maar dan gebeurt er dit. Deze mensen zijn dus bang om hun relatie te verliezen en worden daardoor sneller jaloers?

SayWhat

Volgens mij zeg je gewoon wat ik zeg hoor, pas als je onzeker bent over je relatie ben je jaloers. Het is niet het signaal van 'het interessert me niet of je bij me blijft of niet' maar meer 'ik gun je alle geluk van de wereld, ook als je dat elders vindt'.

Volgens onderzoek is dus aangetoond dat hoe verliefder de partners waren, hoe meer er sprake was van jaloezie. Daar heeft onzekerheid in hoe ik het beschrijf niet veel mee te maken.

Echter defineert ieder zijn eigen situatie anders. Wat ik dus wil zeggen is dat jaloezie dus degelijk een verband heeft met liefde, zoals uit onderzoek is gebleken

hoe meer je van iemand houdt hoe banger je bent om zo iemand te verliezen. Dat is logisch. Maar jaloezie is hoort bij onzekerheid, wanneer je zeker bent van je relatie hoef je niet jaloers te zijn.

Verliefdheid is heel iets anders dan liefde, en jij gebruikt die termen nu door elkaar. Ik wil best geloven dat verliefdheid jaloezie mee kan brengen, maar liefde dus niet.

Nee ik gebruik de termen niet door elkaar. Misschien dat ik het je beter kan uitleggen, als jij mij uitlegt wat jij ziet als verliefdheid en liefde

Liefde is wat je (meestal) voelt voor je familie en vrienden, je partner en kinderen. Dat onvoorwaardelijke, dat je wil dat ze gelukkig zijn en dat jou dat gelukkig maakt, ook al maken ze niet de keuzes die jij in gedachte had.

Verliefdheid is dat heftige hormonale, het gevoel niet zonder iemand te kunnen, de weke knietjes, heel de dag aan iemand denken, de vlinders, de aan- en afhankelijkheid. De roze wolk en blind zijn voor de foutjes. Dat wat na een tijdje wegzakt.

En verliefdheid heeft naar mijn mening niks met liefde te maken.

Voor een deel heb je hierin gelijk, maar voor een deel ook niet.

Je kunt liefde niet defineren als een soort. Er bestaan namelijk meerdere soorten liefdes. Dat je namelijk niet dezelfde gevoelens voelt voor je kind als je partner is daar al een teken van ( Al is het maar op sexueel gebied).

Verliefdheid is inderdaad zoals jij het hierboven beschrijft, echter is verliefdheid een stadium (meestal de eerste) in de liefde. Dit wordt ook wel romantische liefde genoemd.

Dat liefde en verliefdheid inderdaad een verschil van elkaar zijn heb je volkomen gelijk in.

Echter kan er ook jaloezie optreden bij liefde. Denk aan bijvoorbeeld dat jou kind iets niet heeft, maar wel graag wil hebben, terwijl alle andere kinderen dat wel hebben. psychologisch gezien is dit een meer meelevend principe maar wordt vaak wel gedefinieerd als jaloezie.
Bij liefdesrelaties, waar zowel liefde als verliefdheid in voorkomen, is duidelijk te spreken van jaloezie. Dit slaat dan ook op het citaat wat ik eerder heb geschreven.

Ik ben het toch niet met je eens. Wat ik voel voor mijn moeder en broertje en vriend of vrienden is allemaal hetzelfde. Alleen zit er bij mijn vriend ook seksuele aantrekkingskracht bij en zie ik in hem een goeie levenspartner, iets wat in mijn ogen ook los staat van liefde. En misschien komt het door mijn opvoeding, maar als mijn kind iets zou willen hebben dat andere kinderen wel hebben heeft ie pech.

Maar misschien hebben we een verschillende definitie van jaloezie. Ik zie jaloezie als het willen hebben van iets dat een ander heeft maar jij niet. En in een goede relatie, waarin je zeker bent van jezelf is daar geen sprake van. Je hebt namelijk genoeg aan jezelf en de rest is leuk als extra, maar als het er niet is is dat niet erg.

Misschien komen we er ook niet uit. Ook goed. In mijn visie heeft jaloezie niks met liefde te maken, sterker nog, in mijn ogen is het een beetje een gebrek aan liefde. Want als je jaloers bent houd je dus niet genoeg van de ander om hem zijn geluk te gunnen zo als die persoon het zelf wil. En als jij of anderen het daar niet mee eens zijn vind ik dat geen probleem.

^Jij verwoordt wat ik niet helemaal kan. Of jaloezie een gebrek aan liefde is, weeet ik nog niet helemaal, maar ik vind het zeker een beetje gebrek aan vertrouwen, in je relatie, jezelf en de ander. Maar verder ben ik het helemaal met je eens!

^dit

"...zien als het willen hebben van iets dat een ander heeft maar jij niet. ..."

Hier heb je gelijk in, maar jaloezie in een relatie vat ik toch wat anders op. Waarschijnlijk ligt daarin ook onze miscommunicatie. Ik praat meer over jaloezie tijdens een relatie, waarbij het fungeert als beschermschild etc. zoals ik al eerder beschreef. Jij hebt het meer over jaloezie in de vorm "iets willen hebben wat een ander wel heeft".

Maar dat is jaloezie in een relatie toch ook? Als iemand jaloers is omdat haar vriendje de hele avond bij een of amnder mooi meisje om de nek hangt, is ze toch jaloers omdat zij eigenljk de aandacht wil die dat andere meisje krijgt?

Dus je zegt nu dat er wel jaloezie is tijdens liefde...

Nee. Jij zegt dat jaloezie in een relatie een ander soort jaloezie is dan iets willen wat de ander heeft. En daar reageer ik op. Daarnaast heb ik nooit gezegd dat er geen jaloezie voorkomt in relaties, alleen dat in mijn relatie geen jaloezie voorkomt.

Daar bedoel ik mee dat ljaloezie niet automatisch gepaard gaat met. Het is neit zo dat, wanneer er liefde is, er ook meteen jaloezie is. En dat beweer jij wel.
Jij vindt dat jaloezie in een relatie iets anders is dan iets willen wat de ander heeft. Leg dat eens uit, want daar ging het me eigenlijk om?

Om het makkelijk te zeggen is psychologisch gezien jaloezie in een relatie jaloezie en jaloezie in de vorm van iets willen wat de ander heeft, afgunst. Maar misschien is het handig om hier een apart topic over te plaatsen, aangezien we nu allemaal behoorlijk offtopic gaan?

En wat is dan volgens jou jaloezie?

Ik denk dat jaloezie een emotie is die naast vele andere emoties kan bestaan. Als een gevolg, maar ook dat andere emoties eraan kunnen meehelpen. Zeggen dat jaloezie en liefde absoluut niet naast elkaar kunnen bestaan vind ik te stellig en daar ben ik het absoluut niet mee eens. Wat dat betreft ben ik hierin met Freyja. Ook vind ik het inderdaad opvallend dat hier blijkbaar niemand is die ooit jaloers wordt, want mijn ervaring vertelt mij dat bijna iedereen hier wel eens mee wordt geconfronteerd, maar op het forum zullen dan alleen maar uitzonderingen zitten. ;)

Van mezelf ben ik een vrij jaloers persoon. In relaties bedoel ik dan, want met familie en vrienden heb ik er helemaal geen last van. Ik heb bij voorkeur ook liever een vriend die ook een beetje jaloers kan zijn. En dan heb ik het natuurlijk niet over psycho-crazy-jealous, of zo. Ik denk namelijk dat er wel degelijk iets bestaat als een "gezonde dosis jaloezie."

Ook denk ik dat er bepaalde gevallen zijn waarin jaloezie een hele normale reactie kan zijn. Om even een heel dom voorbeeld te noemen:

Je hebt borstkanker gehad, je twee borsten zijn geamputeerd en plotseling vind je het minder leuk als je man contact heeft met die ene hele aantrekkelijke collega. Ligt het dan aan die man? Absoluut niet. Ligt het aan jezelf en je eigen onzekerheid? Ja, natuurlijk. Maar het is wel de liefde die de jaloezie aansterkt. Je bent namelijk opeens bang (of veel banger dan normaal) om je man kwijt te raken. Veel banger dat andere vrouwen opeens veel interessanter zijn, etc.

Ik kan je nu al vertellen dat ik in dat geval ontzettend jaloers zou worden. Die jaloezie ontstaat dan uit je eigen onzekerheid, maar wordt aangesterkt door de liefde die je voor je man hebt én de angst hem te verliezen.

Jaloezie wordt pas ongezond als het je relatie teveel beïnvloedt. Wanneer je boos wordt op je partner omdat hij/zij met een ander praat, wanneer je te achterdochtig gaat doen en hem/haar gaat controleren; m.a.w.: wanneer je niet meer inziet dat het jouw probleem is en het de ander gaat kwalijk nemen. Dan is het een probleem.

Eerlijk zijn over bepaalde onzekerheden en angsten en die met je partner delen -op een normale manier- vind ik absoluut geen slecht iets in een relatie. En als je territoriaal bent (en dat ben ik ook), kun je daar echt wel op een normale manier mee omgaan zonder dat je er problemen mee veroorzaakt. Soms gaat het misschien een beetje moeilijk, maar het is echt wel mogelijk. Zolang je je maar wel blijft realiseren dat het jouw probleem is, en niet die van een ander.

Ook wil ik even toevoegen dat er een groot verschil is tussen echt bang zijn je partner kwijt te raken en "gewoon" een beetje jaloers/territoriaal zijn.

Ik heb het even afgesplitst. ;)

Misschien heb ik er gewoon een rare kijk op, maar in mijn visie sterkt de liefde de jaloezie niet. Het is de onzekerheid die dat doet. Het is bezitterigheid die dat doet, je wil hem hebben en ziet hem als territorium, als bezit dat bij jou hoort. Dat hij misschien wel eens gelukkiger kan zijn met het kijken naar of misschien wel een relatie aangaan met borsten (plus persoon) is iets wat je koud laat, je wil hem gewoon niet kwijt. Dus word je onzeker, omdat je hem het eventuele geluk van kijken of zijn met een ander niet gunt. Als ik je zeg bedoel ik trouwens je in het algemeen, niet specifiek jij.

@Lou: onder afgunst versta ik een ander iets niet gunnen, bijvoorbeeld tijd met je vriendje (of ex).

En als je jaloers bent wil je dat wat je niet hebt maar de ander wel heeft. Bijvoorbeeld datzelfde vriendje of ex. Dan is het niet zo zeer dat je het die derde niet gunt, maar dat je gewoon die persoon wil hebben.


Offtopic: Ik was eigenlijk al helemaal klaar met de discussie, had een mooi pm'tje gekregen en het was in mijn hoofd al helemaal afgesloten. En toen bleek het topic te zijn gesplitst! Haha...

Maar waarom zou het één het ander uitsluiten. Dat je wilt dat iemand gelukkig is, is één ding. En dat je graag wilt dat hij gelukkig is met jou, is een ander ding. En die twee dingen kunnen toch naast elkaar bestaan zonder dat de één afbraak doet aan de ander? Als mijn vriend mij nu zou dumpen omdat hij gelukkiger is met iemand anders dan zou ik blij zijn dat hij gelukkig is en ik zou me kut voelen omdat ik hem kwijt ben en ik zou jaloers zijn op die andere persoon. Die drie dingen kunnen makkelijk naast elkaar bestaan zonder afbraak aan elkaar te doen.

Natuurlijk heeft in veel gevallen onzekerheid ermee te maken, maar veel onzekerheden komen alleen naar boven in bepaalde situaties, of in combinatie met bepaalde andere gevoelens. En ik vind het te ver gaan om te zeggen dat er een inherente "slechtheid" aan jaloezie vastzit.

Ik denk dat er veel verschillende manieren zijn om jaloers te zijn op mensen. En dan gaat het niet zozeer om personen maar ook om situaties.

Zo kan ik bijvoorbeeld "jaloers" zijn op mensen die wel de mogelijkheid hebben om mijn vriend te zien, terwijl ik in een ander land zit. Dit heeft dan niets te maken met wie die personen zijn en hoe mijn vriend zich gedraagt tegenover die personen, maar het betekent dat ik het kut vind om zo ver bij hem vandaan te zijn en dat ik jaloers ben op andere personen die wel bij hem in de buurt zijn. Heeft ook helemaal niets met afgunst te maken of met onzekerheid (hypothetische personen, die ik overigens niet ken).

Dat is ook geen reele bedreiging. Reële jaloezie is in reactie op een partner die een affaire heeft of verliefd is op iemand anders, dus als er al een probleem ís, niet als je alleen maar bang bent dat er misschien ooit een probleem zou kunnen ontstaan (zoals het geval is wanneer je partner even met een aantrekkelijk iemand praat).

Ik ben heel soms jaloers. Dat is eigenlijk nooit wanneer mijn vriendin erbij is, ik kan in haar ogen wel zien dat het goed zit.

Ik ben vooral goed in mezelf dingen in mijn hoofd halen wanneer wij niet bij elkaar in de buurt zijn. Dat is eigenlijk voorgekomen in al mijn relaties, maar komt nooit vaker voor dan 1 a 2 keer per jaar. Denk dat het meer zegt over hoe ik op die dagen in mn vel zit, dan dat het iets zegt over de relatie zelf overigens.

Nuh, ik heb altijd toffe vriendinnetjes gehad en die hebben me nooit een reden gegeven om jaloers te zijn. Voor random bitches kan ik me al helemaal niet jaloers maken.

Wat jij beschrijft wordt fait accompli jaloezie genoemd, (e.g. Buunk, 1995; Parrott, 1991)

Jij gooit de hele tijd met termen die je niet eens uitlegt. Leg dan eens fatsoenlijk uit wat je dan wél bedoeld met reeele bedreigingen, jaloezie, liefde en verliefdheid.

Volgens mij heeft LB de eerste module van de LOI cursus psychologie afgerond en wil hij ons betoveren met zijn pas opgedane kennis die hij zelf nog niet helemaal kan duiden;)

:D Volgens mij ook, maar ik hou niet zo van vage opmerkingen en dan niet uitleggen wat je bedoelt. Geen woorden gebruiken die je niet begrijpt, dat principe.