wat moet ik doen?
 

Hoi
Sinds een tijdje is er bij ons thuis aardig wat aan de hand. Het begon met de dood van mijn,opa begin dit jaar. Vooral mijn moeder had het dat erg moeilijk mee. Na een maand of 2 had ze een hevige burn-out te pakken. Daar is ze nu nogsteeds niet vn af. Mijn vader bleek autisme te hebben. Dat maakte alles er ook niet makkelijker op. Ik heb ook 3 broers. Met de oudste heeft mijn vader altijd al wel problemen gehad. Maar mijn vader gebruikt hem echt als zondebok en dat is Super zielig. Daar kunnen mijn moeder en ik ook totaal niet tegen. Mijn ouders hebben daar in het verleden ook al hevige relatieprolmen mee gehad. Maar nu loopt mijn vader ook al tegen een burn-out aan en hebben ze weer problemen . ze slapen al een tijdje niet meer bij elkaar in bed of in de kamer, wat mij echt zorgen baart. Ik hoor ze ook ruziën enzo en ik wil dat het eens ophoudt en dat ze weer gewoon gaan doen. Want ik wil niet elke dag een huilende moeder en een vader die elke avond als hij thuis is weer achter de computer kruipt. Wat kan ik doen om alles weer normaal te krijgen?

Ps. Respect als je dit alles hebt gelezen.

Tsjaa, ik zit zelf ook in een vergelijkbare situatie, dus ik weet wel hoe het voelt. :/

Je kan proberen er over te praten of naar een gezinspsycholoog gaan (of hoe dat ook heet) maar dan moeten de anderen natuurlijk wel instemmen.

Het enige dat jij kan doen is je hoofd koel proberen te houden en proberen om zoveel mogelijk op een helpende manier met je vader en moeder te praten. Ik denk dat je teveel hooi op je vork neemt als je zelf alles op probeert te lossen.

Die burn-out en autisme lijken mij op iets waar iedereen zich op aan moet passen en dat is best moeilijk met zoveel mensen in huis. Als ik jou zo hoor praten over van alles ben jij volgens mij wel iemand die goed in de gaten heeft wat er aan de hand is. Dat kan je gebruiken als je met je ouders en je broers praat. Als je anderen wilt helpen moet dat natuurlijk niet ten koste gaan van jezelf. Zelf denk ik dat jullie meer bereiken met elkaar steunen dan ruzie te maken.

Ik vind het in ieder geval heel rot voor je en wens je heel veel sterkte toe

Soms zijn situaties niet op stel en sprong 'normaal' te maken. Dan moet je daar een tijdje doorheen, zo goed en kwaad als het kan. Ik zou adviseren om ergens een rustpunt te zoeken. Dan heb je iets om op terug te vallen als je het even niet trekt. Probeer je ook goed te richten op je eigen leven en de dingen die je in de toekomst wilt bereiken.

Kan ik dan ook niets doen om het een beetje te verzachten? Ik ben altijd al wel een beetje de bemiddelaar geweest, dus ze willen wel naar me luisteren. Mijn broers zijn ter informatie. Al het huis uit.

Ik ben bang van niet, maar je kan er wel met ze over praten, dat zou ik ook doen. Tenminste praat er met iemand over en prop niet alles op, je moet ook zoals ze hierboven zeggen ook een rustpunt vinden, anders neem je teveel hooi op je vork en dat willen je ouders zeker niet en gaan zij zich ook rot voelen tegenover jou.

Zit ook in een soortgelijke situatie :(

het beste is om je eigen dingen te blijven doen... en daar toch nog plezier uit te putten.
en met mensen te praten die je kunnen helpen of het van je af te schrijven.
of misschien eens met een tante praten ofzo? of een goede vriend?

ik vind het heel naar voor je en kan je helaas niet meer tips geven, omdat ik zelf er ook mee zit.. :/