Relatie verloopt stroef
 

Goedemiddag, ik ben een jongeman van 21. Heb nu een half jaar een relatie met een meid van 19. Ik ben zelf spontaan, makkelijk in de omgang met mensen en heb ook vaak mensen om mij heen nodig. Zij is in grote groep een beetje verlegen, onzeker en heeft een relatie achter de rug waarbij ze bedrogen is. Vanaf het begin af aan is ze al onzeker geweest, en wou ze absoluut niet dat ik met vrouwen o pde foto ging toen ik met mijn vrienden op vakantie was in de zomer. Opzich kan ik wel begrijpen maar werd steeds erger. De laatste tijd vind ze het gek als ik online ben op facebook. Ze denkt dan gelijk dat ik praat met andere meiden, en maakt zich er helemaal gek mee. Nu ben ik zelf gewoon te vertrouwen, en is er ook geen reden om onzeker te zijn. Als ik ipv dikke kus, 'xxx' zeg in een SMS denkt ze al dat er iets aan de hand is. Ik irriteer me hier de laatste tijd zo erg aan. Als ik met vrienden wegga dan heeft ze het liefst dat ik haar heel de avond sms. Ik heb haar op haar sms gedrag aangesproken. Ze is hierdoor ook minder gaan SMS-en gelukkig. Ze heeft gewoon vaak bevestiging nodig en dat zit me ook op een gegeven moment hoog. Ik wil gewoon een volwassen relatie met iemand die zelfstandig keuzes kan maken en handelen. ik werk fulltime en zij zit 2 dagen in de week thuis. Werk is ze aan het zoeken. Dat betekend dus dat ze 2 dagen heel de dag de tijd heeft om op de kleine dingen te letten. Dat wordt nu wel wat minder maar toch zit ik er mee. Ik stoor me hier aan en heb haar verteld dat mijn gevoel wel minder wordt door al deze onzin. We hebben best vaak ruzie. Maar dat is meestal als we elkaar niet zien. Ik heb wat vrijheid nodig en zij is het liefst elke dag bij mij. In mijn vorige relatie heb ik dat ook meegemaakt dus dat wil ik geen 2e keer. Heeft iemand tips? Ik twijfel echt nu over deze relatie maar wil er wel alles aan doen om het goed te krijgen. En voor de duidelijkheid, ze zit nu wel bij een psycholoog om van haar onzekerheid af te komen.

Het lijkt me dat het probleem duidelijk is; haar onzekerheid. Ze gaat daarvoor naar een psycholoog, dus ze is daar zeer zeker mee aan het werk. Als je serieus je best wilt doen voor deze relatie, dan moet je haar de ruimte bieden om hier in te kunnen groeien en zelfverzekerder te worden. Dat betekent dat je moet proberen te accepteren dat ze soms te veel bevestiging zoekt. Dat wil echter niet zeggen dat je er in mee hoeft te gaan! Je kunt begripvol zijn, maar tegelijkertijd rustig duidelijk maken dat je die avond weg bent met je vrienden en je telefoon die avond uit gaat doen. Het is belangrijk dat ze beseft dat jij haar geweldig vindt en van haar houdt, maar dat júist haar onzekere gedrag jou weg kan jagen. Daar zal zij dus echt actief wat aan moeten gaan doen, en daar moet jíj dan weer op kunnen vertrouwen :)

Freyja zegt het al. Ze werkt al aan haar zelf. Ze mist duidelijk wat sociale vaardigheden.
Je zou ruimte moeten geven.

Haar gebrek aan sociale vaardigheden kun je haar niet verwijten, het is onderdeel van haar karakter geworden en je hebt voor haar gekozen.

Wel vraagt ze onredelijke dingen van jou. Tenminste, ik vind het raar en onredelijk en jij ook, je kunt er niet mee leven. Toch? Dan is het duidelijk: geef aan wat je wil van een relatie en is dat niet de relatie die je met haar kunt hebben, dan houdt het op.

Ik wil haar juist ruimte geven maar als ik zeg we zien elkaar een week niet word ze helemaal gek. Ik zeg haar ook dat ze zich niet zo afhankelijk op moet stellen. Ik heb ook nog een eigen leven, kom op joh.

Ik zou haar proberen op een rustige manier uit te leggen waarom je ook wat ruimte nodig hebt en dat voor haar ook goed zou zijn, en dat het niet wil zeggen dat je niet van haar houdt. Laat haar ook weten hoe belangrijk het voor je is, want als het zo blijft doorgaan dan wordt je knettergek van haar en dan kun je het beter uitmaken (misschien beter om dat niet zo tegen haar te zeggen. ;)).

Ik denk dat je het haar eens heel letterlijk en zonder te verbloemen moet uitleggen. Doe het wel wanneer jullie bij elkaar zijn en de tijd hebben om te praten, zodat ze dit niet op haar dak krijgt, vijf minuten later weg moet en je dan een week niet ziet, want dat zou wel aardig gemeen zijn. Blijkbaar wil ze er wel aan werken, anders zou ze niet bij die psycholoog lopen, dus je hebt in ieder geval al bevestiging dat ze het wel serieus neemt. Confrontatie werkt vaak beter dan subtiliteit; je moet namelijk wel laten weten dat het je écht dwars zit en als je steeds subtiel blijft doen krijgt zij misschien de ernst niet mee.

Inderdaad ik sta nu echt op het punt dat het teveel is. Vooral is terugkijk vraag ik me af waarom ik dit allemaal gepikt heb. Nu heb ik er een heldere kijk op en heb het er ook al met een aantal mensen over gehad. Dankje!

Wil je die week dan ook echt zónder haar? of heb je dan domweg geen tijd om af te spreken? Ik vind het nogal raar dat je tegen haar zegt dat je haar 'gewoon' een week niet wil zien imho...

Door een week elkaar niet te zien, en je eigen ding te doen, en alle last ff van je schouders af te halen door alle ruzies kom je er allebei weer helderder uit :). Dan kan je ook van een afstandje je relatie bekijken en naar de dingen wat er fout gaat. Lijkt me niet zo heel stom idee dus.

Tja, dat kan. Maar praten jullie het na die week dan ook echt uit?

vind je haar nog wel leuk? het klinkt namelijk niet echt alsof je dit nog een serieuze kans wil geven. Zij pakt haar problemen aan, wat wil je nog meer? Je kan niet van haar verwachten dat ze van het ene op het andere moment verandert. Heb je haar wel eens gevraagd of en hoe je haar zou kunnen helpen? En weet ze hoe het voor jou is? Weet ze dat jij haar echt niet zomaar laat gaan en dat je trots bent dat ze er wat aan doet? Ik snap ook wel dat het vreselijk irritant is als iemand zich zo afhankelijk opstelt en zo onzeker is, maar ze gaat ervoor naar een psych en als je haar verder wel geweldig vindt, zou dit toch niet zo'n probleem moeten zijn?

heel leuk idee en zo, maar zo werkt het natuurlijk niet als het alleen jouw idee is om elkaar niet te zien. Je denkt toch niet dat zij 'er helderder uitkomt', als jij zegt dat je haar een week niet wil zien en zij zich een week lang zorgen maakt en zichzelf gek maakt van onzekerheid??

Inderdaad, dat vind ik dus ook. Verder vind ik het nogal wat dat je dit soort dingen al moet doen na een relatie van een half jaar... Was het in het begin niet net zo? Is er iets gebeurd waardoor zij veel onzekerder is geworden?
Dat ze sowieso wat introverter is in gezelschap, tja, daar verander je niets aan. En dat ze bedrogen is in haar vorige relatie is ook niet zo maar wat.
Ze wordt nu bij een psycholoog behandeld voor haar onzekerheid, respecteer dat en accepteer gewoon dat ze wat onzeker is. Die gedragsverandering is echt niet zomaar gebeurd, hoor.

Het klinkt alsof je al hebt besloten dat je er geen trek meer in hebt, en dat is op zich begrijpelijk. Als je echt van haar houdt, kan je er ook voor kiezen om er voor te vechten. Dat het moeilijk zal worden lijkt me duidelijk, maar het ligt helemaal aan jou zelf hoe ver je wilt gaan voor je relatie.

Ze was zo in het begin ook al dus het is niet in onze relatie gaan vormen.

Ja, dat zeg ik, ik vraag of het erger is geworden door iets dat gebeurd is.

Het klinkt inderdaad nogal alsof jij al bedacht hebt dat je het uit gaat maken en nu voor de vorm nog even wilt doen alsof je er heus wel je best voor doet, door bijvoorbeeld "bedenktijd" in te lassen. Prima als je haar niet leuk genoeg meer vind (hoewel ik wel vind dat je dan gemakkelijk opgeeft, kun je het ook niet af gaan dwingen), maar dan kun je daar maar beter ronduit voor uitkomen.

Er is niks gebeurd in de relatie wat het erger zou moeten maken. Het is me nu meer op gaan vallen omdat je in het begin echt verliefd bent en door de kleine dingen heen kijkt. Maar als ik de dingen nu zie dan kan ik dat niet meer door de vingers laten gaan. Hoewel ik wel moet zeggen dat ze de laatste 2 dagen nu wel meer gedeisd is en er wel alles voor wil doen. Morgen komt ze langs, dus ben benieuwd hoe dat gaat lopen. Vind het nog wel moeilijk om lief tegen haar te doen en haar veel aandacht te geven als ze niet bij me is. Ik weet dat het van 2 kanten moet komen, en dat ik er ook voor moet werken. Maar toch vind ik het moeilijk als ik kijk naar wat er in dat half jaar gebeurd is. Neemt niet weg dat ik het zal proberen morgen :-).

@Freyja, ik heb die pauze niet eens ingelast..

Dus de verliefdheid is nu al minder geworden?

Door al die onzekerheid van haar wel ja, dat gaat me op een gegeven moment hoog zitten en gaat irriteren.

Dan kun je er beter gewoon mee stoppen in plaats van het een lange pijnlijke strijd voor haar te maken.

Maar aan de andere kant heb ik ook het idee dat ik haar de tijd moet geven. ze zit immers bij een psycholoog en erkent haar probleem. Toch blijf ik tijwfelen of ik het geduld en energie heb om de verandering langzaam aan te laten komen. Ik ben nu immers met haar hoe ze is, en wil geen relatie met het idee van hoe ze ooit zal worden in de toekomst. Moeiljke situatie :confused:

Maak vast een beslissing als je er 100 % achterstaat. Als je nog twijfelt, ben je zelf ook onzeker dus wss ken je ook wel iets van haar gevoel. dus dat is goed om haar te kunnen begrijpen. maar als je twijfelt ga dan eerst goed de feiten na, is mijn vriendin motiverend genoeg om mentaal we willen versterken? wil mijn vriendin mij wel meer ruimte geven, ondanks dat ze zelf er wel om vraagt, maar heeft ze daar respect voor? betekent ze veel voor mij?

en de allerbelangrijkste vraag van de dag; als zij jou niet zou smsen opeens, plotseling geen onzekere berichten meer, echter helemaal niets. hoe zal je reageren? zal je dit heerlijk en relaxt vinden om ruimte te hebben of denk je ook van o jee, nu krijg ik toch echt wel een beetje de kriebels.

kan best zijn dat ze op een gegeven moment ook beslist om afstand te houden, omdat ze jou niet wil belasten, of dat erger beseft, dan kan het ook zijn dat zij op een gegeven moment kiest voor haar eigen weg, geen afhankelijkheid, geen bevestiging nodig, lijkt je dat fijn of ben je daar ook stiekem bang voor? ik heb dat zelf eens gehad en toen heb ik zelf besloten om het op de achtergrond te houden. maar dit was niet in relatie vorm. ik heb toen zelf besloten om niks meer te smsen, alleen af en toe. maar in relatie vorm vind ik het wel belangrijk om zo nu en dan even te weten hoe het met je vriend/vriendin gaat.



Zeg tegen haar anders dat het zo voor jullie beiden een onzekere situatie maakt in de relatie, zo kan ze het misschien ook beter begrijpen dan dat je haar totaal van slag maakt door te zeggen ; ik wil je niet spreken. Je kunt het wel subtiel zeggen en toch op die manier brengen.

''Ik begrijp dat je veel bevestiging nodig hebt, maar je moet mij niet meer vragen, nu is het tijd om jezelf te helpen, als je anderen vraagt blijf je altijd bevestiging vragen, dus nu moet je overeind blijven, schat (of zonder schat.:p) en zeggen dat je daardoor een duidelijke afspraak maakt dat ze leuke dingen bespreekt via de sms want dat maakt het een stuk zonniger en plezieriger!

en als er echt iets is, dat ze dan gewoon belt, maar ook echt iets.... als zij zelf in haar hoofd gaat verzinnen ik raak hem kwijt, natuurlijk geef ik haar het recht omdat jij nu al twijfelt en dat voelt zij uiteraard ook.... liefjes zijn niet gek :evil: en daarom kun je dus het beste gewoon bellen als zij ook echt feiten heeft dat er iets niet klopt.

Je kunt het ook gewoon tegen haar zeggen ; je maakt het er niet makkelijk op voor ons beiden, ik hou van je en dat moet je weten, maar we moeten minder beladen praten om mij er niet bij onzeker te maken en ik raak er soms gefrustreerd van dat je je zo voelt, en ik weet dat je het niet met 'opzet doet' en ik weet dat je 'eraan werkt' maar laten wij over leuke dingen praten om de relatie gezond te houden. :y

en tuurlijk, zorgen horen altijd bij de relatie, maar niet verzuipen in onzekerheid, wat zij doet... ik heb het zelf ook, maar ik werk er ook hard aan en ben al op weg....:)

Ps: ben je bang dat zij veranderd? waarom? dat wil je toch juist graag?

Ik zal je eerlijk zeggen dat ik dacht dat ik dan misschien de kriebels zou hebben als ze helemaal niets stuurt. Maar dit in tegendeel. Ik vind het af en toe wel fijn, en zou me niet uitmaken als ze me een dag niet smst. Dit klopt dan toch eigenlijk al niet of wel? Ik zie wel dat ik met haar plezier heb als ze bij me is maar ze moet het altijd over de relatie hebben. dat frustreert me enorm, heb zoiets van ja als je er elke keer over begint dan gaat het ook niet beter he? Dus kijken hoe het vanavond gaat, dan zie ik haar weer. Maar als ik niet bij haar ben heb ik niet sterk de behoefte om steeds te vragen hoe het gaat. Gewoon omdat ik bezig met mijn werk, vrienden en wel meer dingen aan mijn hoofd heb. En dat over haar vertellen op subtiele manieren heb ik allemaal al gedaan. Dit is ook waarom ik nu op forums mijn verhaal doe. Ik heb een goed inlevingsvermorgen en kan goed open praten en heb een eigen mening. maar aangezien dit niet allemaal super veel heeft geholpen plaats ik het op dit forum.

oké je hebt al veel geprobeerd zie ik. dat is heel goed. :) het is idd goed dat je aan jezelf denkt. jij hebt er wel last van, dat is zeer goed te lezen. en wat maakt het, dat je wel plezier met haar hebt? als ze positief is, voel je je dan wel prettiger bij haar? zie je dan het feit waarom je voor deze meid gevallen bent?

kun je dat eens beschrijven, wat er zo leuk aan haar is? (je hoeft dat hier niet te plaatsen, gewoon voor je zelf nagaan) en dan kun je eens kijken of je nog steeds dat geluk kan (her)vinden.

Heeft zij wel sociaal contact buiten jou om? Misschien is dat wel heel verstandig.
dat ze iemand heeft om op te bouwen of terug te vallen als jij besluit om de relatie te verbreken (of misschien zij zelf). dan kan ze haar verhaal tenminste kwijt doen bij wat mensjes. en hoef jij er ook niet geconfronteerd worden momenteel, dan kan ze met anderen mensen praten, die staan altijd nog wat afstandelijker toe te kijken, weet je wel?

en je kunt ook nog altijd haar een telefonische consult aanraden, een therapeute die zich 24/7 bereikbaar stelt (uiteraard voor geld) om een cliënt raad te geven (moet daar wel een hele goeie reden voor zijn, dat het echt niet meer goed loopt of de persoonlijke problemen te heftig zijn of een diagnose bijvoorbeeld. zie namelijk aan je verhaal dat ze geen beperking heeft?) maar wil haar ook niet opdringen om een etiketje te gaan zoeken, dan wordt ze er misschien nog drukker van, maar het belangrijkste is ' er van af te raken '.

zij moet meer met haar eigen dingen bezig zijn. ze klampt zich vast aan jou omdat ze w.s.s niet veel geluk heeft in haar eigen sociale baan, ze zit 2 dagen in de w.k thuis, heeft dat ook een reden? heeft ze wel een opleiding gevolgd of een diploma gehaald? heeft ze wel zin om werk te zoeken? heeft ze wel dingen waar ze zich mee kan vermaken?

dat zijn goeie dingen om voor haar om te gaan zoeken.....

je zegt dat je een goed inlevingsvermogen hebt, en dat kan ik idd wel aan je merken. denk dat je ook genoeg haar verhaal hebt aangehoord aangezien ze het steeds blijft doen. misschien voelt ze je heel erg vertrouwd bij jou, dat is toch eigenlijk wel een goed iets? dat moet je wel weten.... er zijn ook meiden die zijn zo gesloten als weet ik wat. ;) maar daar is verder ook niks mee, maar je hebt het in alle mates. :y

hebben jullie het wel eens over wat jullie belangrijk vinden in de relatie? verschillen jullie daar veel van?

en ik geef je gelijk dat het idd niet helemaal klopt dat je haar niet mist na een dag smsen. misschien moet je gewoon eens voorstellen om 1 week niet te smsen om samen te oefenen ''om elkaar eens echt te missen en dan afspreken en er een top week van maken?'' dat maakt het al een stuk vrolijker van .

ze zal zich vast en zeker nog druk maken die week, maar ze zal kunnen uitkijken naar een doel... :p\

Edit: naja nou k nadenk is dat misschien ook niet heel erg effectief.ze zou daar juist wantrouwen door kunnen krijgen, maar misschien gewoon wat minderen, echt veel minderen, misschien om de dag smsen ofzo.

Ik apprecieer het dat je zo uitgebreid antwoord en probeert te helpen, allereerst bedankt voor dat. Ik zal je even het grote plaatje vertellen. Zij heeft niet echt veel vriendinnen, hoewel ze nu wat meer klasgenoten heeft waar ze mee omgaat. Ze is weer een nieuwe studie begonnen (andere niet afgemaakt). Alleen ik zeg ook tegen haar dat ze gewoon wat af moet spreken. Dan zegt ze ja we spreken binnekort af. Geen concrete dag, dus ik geef haar aan dat ze gewoon harde afspraken moet maken dan weet je ook waar je aan toe bent. Als ik zeg tegen iemand ja volgende week doen we dat oke? Dan komt er volgende week nog niets van, terwijl als ik zeg ga je zaterdag mee, dan komt dat al veel beter over. Verder is ze echt een 'vaders-kindje'. Vader lijkt wel heilig af en toe waar ik me dood aan irriteer. Vader is rond de 56, denkt alles beter te weten en staat altijd klaar voor zijn dochter. iets teveel, hij houd haar rekeningen en alle betaal adminstratie bij. Vind ik een beetje raar?! Je bent 19 jaar. Dat is de periode dat je op je eigen benen moet leren staan. Daarbij legt haar vader van haar geld ook nog een deel voor haar weg omdat het de feestdagen zijn? Toen ik dat hoorde ging ik helemaal denken wat dit voor situatie was. Vader word nooit boos op haar, ook niet toen ze een schuld van 600 euro had door een creditcard die ze zelf had aangevraagd in het begin van de relatie waar ze ineens mee kwam .Vind het niet zo gek dat ze zo snel elke keer haar vader belt als ze iets niet weet. Zelfs haar vader belt voor informatie naar haar school wat ze zelf ook kan doen. beetje raar. Zulke dingen bedoel ik met zelfstandigheid. Ze is nu wel werk aan het zoeken, daar laat ik haar gang in gaan, ik vraag zelfs niet meer of ze nog gaat werken want dan krijg ik 'je bent mn vader' opmerkingen weer. Dat boek heb ik al gesloten. Ik bedoel dus dat ze meer dingen moet doen die ze leuk vind, waar ze plezier in beleeft en niet zo op mijn schouder hangen. Als zij wegvalt, weet ik zeker dat ik overeind blijf, omdat ik in mijn vorige relatie al een hel beleeft heb. Ik denk dat zij zal vallen. Ook als ik even weg ben, plots, en ik kan niet reageren dan denkt ze gelijk dat ze iets verkeerds heeft gezegd. Wat meer zelfvertrouwen mag wel vind ik. Wat vind jij hiervan?

In mijn vorige relatie ging ik altijd met mijn vriendin opstap, samen, en kwamen we daar mensen tegen aangezien we indezelfde stad woonden en de meeste mensen wel kenden. Nu is mijn huidige vriendin wonend in een andere stad. Haar vriendinnen heb ik nog niet echt gezien ofzo en de vriendin van mijn vriend is niet haar type zegt ze. Ik heb het idee dat ze alleen dingen met mij wil doen, terwijl ik dingen in een grote groep ook leuk vind.

PS: via een goeie vriend ben ik erachter gekomen dat ze steeds bij hem zeurt op facebook over onzekerheid etc omdat hij dat ook heeft meegemaakt in zijn relatie. Niet iets waar ik jaloers op ben ofzo, maar hij irriteert zich er aan. Ook niet echt tof voor mijn vrienden denk ik zo......

Wat wel grappig is (nouja, grappig, je snapt me wel). is dat ze wel aangeeft tegen jou dat je niet haar vader mag zitten spelen. dan reken er maar op dat ze dat gedoe met haar vader ook niet altijd even waardeert. :D

natuurlijk is het lief van haar vader, maar dat is ook iets waar ik mij dood aan kan ergeren.
Je eigen dingetjes regelen op je 19e moet inderdaad gewoon kunnen. Weet zeker dat ze op ten duur dat ook wel gaat inzien dat ze niet altijd pappie wilt vragen. dat zegt al veel meer dat ze best afhankelijk is, maar eigenlijk daar ook aan wil werken.

stappen zijn dus duidelijk;
*eerst beginnen met eigen financiën, slaat misschien nergens op nu, maar dat is toch een stapje zelfstandigheid.
*eigen werk regelen, niet iemand anders laten bellen gewoon zelf regelen!
*zelf tandarts regelen, dokter afspraken etc.
*inderdaad hard zijn in de afspraken, dat is ook nog eens goed ook! :D
duidelijkheid..... (y)

Wat ik er van vind ? Natuurlijk moet zij meer zelfvertrouwen kweken, haar glas stroomt vol van onzekerheden ! en anderen zien haar als een halfleeg glas... :(
dat moet toch niet?

hey ik typ zo het verhaal ff verder, moet even verhuizen... lol

Ok dan wacht ik even af haha!