Achtervolgingswaanzin
 

Hallo allemaal,
Dit afgelopen jaar is er veel veranderd in mijn leven. Mijn moeder heeft kanker gekregen waardoor mijn thuissituatie natuurlijk veel ingewikkelder is geworden, mijn oma is overleden en ik ben een tijdje gestalkt door de telefoon. Ik werd om de 5 minuten opgebeld en als ik "Hallo?" zei werd er vrijwel meteen opgehangen. Ik weet niet of deze voorgaande gebeurtenissen er echt toe doen, maar het stalken misschien wel. Ik ben onlangs verhuisd, maar op mijn vorige woning had ik het ookal regelmatig, en ik heb steeds last van achtervolgingswaanzin. Als ik mijn fiets uit de box haal moet ik met een trap naar beneden en er zijn veel deuren en hoeken, ik heb voortdurend het idee dat er elk moment iemand achter een deur vandaan kan komen of om een hoek staat. Als ik naar school fiets kijk ik ook steeds achter me. Verder heb ik steeds het idee dat er iemand achter me staat, waardoor ik dus vaak achter me kijk en waardoor ik dus weer niet voor me kan kijken en dan heb ik het gevoel dat er iemand voor me staat. Zelfs nu ik dit schrijf achter mijn laptop zit ik voordurend achterom te kijken, waar een kast met spiegeldeuren staat en dat blijkt achteraf misschien niet de beste beslissing. Mijn vraag is of ik last heb van achtervolgingswaanzin, dat leek mij namelijk wel, maar is dit wel mogelijk omdat ik mezelf er bewust van ben? Ik heb af en toe echt het gevoel dat ik gek aan het worden ben. Ik heb ook al op internet een test gedaan of ik last heb van paranoïde schizofrenie, ik kreeg als resultaat dat ik het in de toekomst zou kunnen ontwikkelen. Zijn er meer mensen die dit hebben, iemand met dit kennen of idee hebben wat het nou precies is?
Groetjes, Sarah.

Het is niet zo gek dat je bang bent achtervolgd te worden, als je een tijdlang gestalkt bent! Gestalkt worden kan best heftig zijn. Als er dan ook nog iets anders naars gebeurt, zoals dat je moeder ziek wordt of je je grootmoeder verliest, dan is het helemaal niet vreemd dat je je op zo'n angst vastzet. Het is ook geen schande als je naar de huisarts gaat voor een verwijzing naar een psycholoog. Niet omdat je gek bent, maar omdat je er zelf last van ondervindt. Bovendien zou je best baat kunnen hebben bij hulp bij de verwerking van je situatie, want dat lijkt me wel de angst uitvergroten. Sterkte ermee in elk geval!

wat fizzle zegt,
zeker gezien alles wat je nu aan je hoofd hebt is een hulpverlener geen overbodige luxe.
misschien dat medicijnen ofzo je ook wel kunnen helpen, om het ff wat rustiger te houden in je hoofd ofzo. Die heb ik eerst ook gehad en ze waren best fijn, alleen had ik een te hoge dosis nodig voor effect en toen kreeg ik teveel last van bijwerkingen, maar dat is per persoon en per medicijn anders natuurlijk.

Ik kan me voorstellen dat dit erg beangstigend voor je kan zijn en ook erg vermoeiend. Ik denk dat je het beste naar je huisarts kunt stappen, zoals hierboven ook al wordt aangeraden. Het lijkt me erg moeilijk om hier in je eentje iets aan te doen. Ga vooral ook niet op internet dingen opzoeken, maar zorg dat je je huisarts spreekt die je van goede informatie voorziet en je eventueel door kan verwijzen naar een psycholoog.