Ik kan wel aan je denken...
 

Ik kan wel aan je denken...

Aan jou kan ik voor eeuwig denken,
bij jou kan ik voor eeuwig zijn.
Zolang mijn hart niet kleiner word,
en mijn ogen gesloten zijn.

Van jou wil ik voor eeuwig houden,
en van jou wil ik altijd zijn.
Maar zonder jou kan ik niet leven,
en zonder jou zal het geen leven zijn.

Ik wil aan je denken,
zoals je aan de bloemen doet.
Maar bloemen zijn mooi,
en bloemen zijn altijd goed.

En ik wilde je wel schrijven,
hoe graag ik je wil zien.
Maar ik kan nooit zeggen wat ik voel,
dus hou ik het op misschien.

Aan jou kan ik voor eeuwig denken,
als mijn hoofd tussen mijn handen ligt,
en ik je enkel aan kan kijken,
met mijn ogen dicht.

hoe je het ook begint, of weet ik je, je weet altijd tot een goed einde te komen, knap dat je dat zo goed kan...

En ik wilde je wel schrijven,
hoe graag ik je wil zien.
Maar ik kan nooit zeggen wat ik voel,
dus hou ik het op misschien.

als je die schrijft, dit is zeggen wat je voelt...

Dat is slechts mijn onzekerheid en ongevoeligheid tegenover hem en tegenover mijn emoties, ik kan schrijven maar zou het nooit durven te zeggen...