mijn weg een beetje kwijt
 

hallo,
Heb me net geregistreed hier en weet nog niet helemaal hoe het allemaal werkt... maar ik wil graag mn verhaal kwijt!
Ik ben een heel normaal meisje. 100% Fries, Gymnasium- goede cijfers, Sport veel (oa hockey en zeilen), grote kennissen kring en leuke vrienden, lieve ouders en we wonen gezellig in een dorpje buiten en stad in friesland. Maar (ja je voelt hem al aankomen) ik ben niet gelukkig. Ik weet dat er heel veel mensen zijn die grote problemen hebben en ik ben me er dan ook heel erg van bewust dat waar ik last van heb iets kleins is in vergelijking met hen, maar toch. Ik heb al een hele tijd last van sombere buien (begon ong. een jaar gelden na een lang periode van ziekte en afwezigheid). Normaal gesproken ben ik vrolijk, spontaan en leuk gezelschap. En ik weet niet of het de puberteit is ofzo, maar ik zit niet lekker in mn vel. haal geen energie en voldoening meer uit de dingen die ik doe en ben lusteloos. Ik mis vaak de energie om dingen te gaan doen en als ik iets (leuks) doe (met iemand) dan voelt het alsof ik een soort toeschouwer ben die van de buitenkant toekijkt. Het klinkt allemaal erg depressief enzo, maar dat valt wel mee hoor :) alleen ik voel me gewoon opgesloten in mn huidige leefomgeving. Geld is niet echt een probleem dus mn ouders hebben ook al aangeboden om bijv. een uitwisseling te doen, maar school staat daar niet achter. Heeft iemand tips ?? ik wil hier zooo graag uitkomen en mezelf weer voor de volle 200% zijn zoals ik eerst altijd was. kusjes.

Gaat vanzelf wel over. Hoop ik voor je.

Als je denkt dat het ligt aan de dingen die je nu doet, zou ik maar dingen proberen te bedenken die je wel energie en voldoening geven.

Als je de zin om iets te doen een beetje kwijt bent , dan moet je is een keer met tegenzin iemand opbellen en wat afspreken. wie weet pakt dat goed uit.. Ik heb soms ook wel is sombere periodes gehad en kwam er uit.

Waarom was je ziek en waarom was je zo veel afwezig?
Doe je de sporten die je nu doet uit jezelf of ben je er op gegaan, omdat het vanuit je omgeving normaal was om daar op te gaan?
Gaat het goed op school? Ben je tevreden over de keuzes die je op dat vlak gekozen hebt?

Volwassen worden... voor mij was dat al een soort van midlife crisis. Toen werd ik al geconfronteerd met zingevingsvraagstukken.

Mischien heb jij hetzelfde ? ;p

Misschien is het tijd om te zoeken naar dingen waar je wel voldoening uit kan halen. Er zijn vast wel dingen die je wél kan waarderen.

Dat toeschouwer zijn, heb je dat nooit eerder gehad? Was het ernstig dat afwezig zijn van school en dat ziek zijn? Zou je zeggen traumatiserend?

Ik weet niet of die vragen te ver gaan, boeit me ook niet :P, je mag antwoorden als je dat zelf wil. Ik kan je met deze informatie geen oplossing bieden.

Misschien gaat alles zo makkelijk, waardoor je leven niet meer uitdagend is geworden.
Het zou kunnen..
Zet duidelijke doelen die je heel graag zou willen bereiken.
En maak een stappenplan of zoiets.
Hopelijk gaat het over.

Hoi probeer voor jezelf na te gaan wat je eigenlijk wil, en dan bedoel ik, iets wat je zelfs zou willen doen, maar als je als een kudde dier achter de groep aan loopt, en je iets doet bijvoorbeeld een sport, om er maar bij te horen, terwijl je niet echt van die sport of activiteit houd, ja, dan maak je het jezelf alleen maar moeilijk, als je iets wil doen, vooral in je vrije tijd, is het wel handig als je er zelf helemaal honderd procent achter staat in wat je doet, of wil gaan doen, ik bedoel als je gaat zeilen, maar je houd diep in je hart niet echt van zeilen, dan neem je niet alleen maar jezelf, maar ook de anderen in de maling, ik bedoel durf jezelf te zijn, je moet niet iets gaan doen wat geweldig lijkt, of heel cool staat, nee je doet iets omdat je het zelf ook vindt, je voelt jezelf een toeschouwer omdat je dingen sporten of andere activiteiten doet, waar je zelf niet helemaal achter staat, ofwel je wordt dan geleeft, zo heet dat, en daarom voel jij jezelf opgesloten, en zolang je in het zelfde patroon doorgaat, zal er niks veranderen, dat opgesloten gevoel dat je hebt verdwijnt alleen, als je de stap durft te zetten, door in je vrije tijd, activiteiten te doen waar je zelf helemaal achter staat, je eigen keuze maken, daar begint het mee, voor jezelf bepalen wat je leuk vind, of niet, of waar je aan mee wil doen of niet. en als je een activiteit probeerd en je vind het toch niet jou ding, dan moet je niet er mee doorgaan, maar ga op zoek naar wat anders wat je wel leuk of fijn vind om te doen.(y)

Het kan dan heel gezellig zijn in "het dorp", er is alleen niks te beleven als er geen elfstedentocht is...
Fantastisch dat je ouders die uitwisseling aangeboden hebben, ze denken echt met je mee !
Boeie dat de school er niet achter staat, wie weet wat er nou beter is voor jou dan je ouders en jezelf?
Ik denk dat je echt even uit de cirkel moet waar je in zit, wat beter dan een uitwisseling? Nieuwe mensen, nieuwe uitdaging.

Ja, kijk eens verder dan alleen het dorp waar je woond, nieuwe mensen, *O*