Relatie met ouders
 

Ik heb hele lieve ouders die alles voor mij over hebben en hel veel van mij houden. Ik ga ongeveer eens in de maand, of eens in de anderhalve maand een weekend naar huis. Vooral mijn moeder kan me dan enorm irriteren. Ze praat me twee dagen de oren van mijn kop over de meest onzinnige dingen. Ik word er eigenlijk gewoon gestoord van. Met mijn vader krijg ik vaak slecht contact omdat hij in zichzelf is. Ik ga naar huis omdat ik mijn ouders wel wil zien, maar vooral omdat ik mijn vader af en toe mis. Helaas kan ik dus niet goed met hem communiceren (of hij met mij) en is mijn moeder de overaanwezige factor die dat nog moeilijker maakt. Ik probeer wel op rustige toon aan te geven bij mijn vader dat ik het leuk vind om wat met hem te doen, maar dat wordt niet echt enthousiast ontvangen. Ik probeer mijn moeder af te remmen in haar gedrag want ik wil niet twee dagen lang bij haar in de buurt zijn en dan volledig opgefokt naar huis gaan. Daar pikt ze ook niets van mee. Gevolg is dan dat ik chagrijnig en kattig ga doen, wat haar alleen nog maar meer aanspoort om aandacht te vragen. Ik probeer niet uit te vallen tegen haar maar soms lopen de frustraties wat hoog op. Toen ik nog thuis woonde werd ik beschermd opgevoed en alles werd voor mij gedaan, waardoor ik vooral dat soort dingen echt heel vervelend vind.

Het gaat al zo sinds ik 2.5 jaar op kamers woon en het zorgt ervoor dat ik niet langer dan 1.5 dag thuis kan zijn en soms met een heel naar gevoel weer terug ga naar huis. Ik ga al weinig naar huis maar toch mis ik mijn ouders heel soms. Als ik er dan ben wil ik eigenlijk zo snel mogelijk weer weg. De reistijd is echter 2.5 uur dus ik blijf meestal wel slapen, hoewel ik dat beperk tot 1 nacht. Ik vroeg me af of er meer mensen zijn die dit ervaren en hoe jullie hier dan mee omgaan.

Vertel je moeder duidelijk dat je er niet op staat te wachten om allerlei onzinnige verhalen aan te horen van haar als je thuiskomt. En praat met je vader erover en probeer wat meer tot hem te dringen , misschien gewoon even vragen waarom die zo in zichzelf is of waarom die zo ongeinteresseerd doet , misschien heeft hij dat nog nooit gezien.

Laat je in die maand dat je niet bij je ouders bent nog wel wat horen? Ik kan me namelijk voorstellen dat je moeder je ontzettend heeft gemist en daarom steeds blijft praten. Misschien kun je voor je naar je ouders gaat al telefonisch een afspraak met je vader maken om een dagje samen iets te doen of ergens heen te gaan? En je moeder, leer haar te mailen, kan ze al haar verhalen kwijt en dan kun je er af en toe op reageren. Hopelijk heeft ze dan minder praatmateriaal als je een keer weer bij hun over de vloer bent.

Het is wel een beetje herkenbaar. Het is niet zo dat mijn moeder bijzonder veel kletst, maar ze slaat wel helemaal op tilt in die zin dat er cake/taart wordt gebakken voor bij de koffie, 's ochtends bakt ze broodjes af, 's avonds kookt ze precies datgene wat ik lekker vind en ze verontschuldigt zich veel omdat ze niet mee kan, 'gezellige dingen' (winkelen, samen koken, wandelen) doen. Ik voel me daar vaak ongemakkelijk bij en heb zoeits van 'doe maar normaal, het huis hoeft niet op z'n kop te staan al sik er ben.'

Heb je je moeder wel eesn gevraagd waarom ze zo veel kletst? Deed ze dat ook al toen je nog thuiswoonde? Dan is er niets in haar gedrag veranderd, maar is jouw manier van kijken er naar veranderd. Als ze dat neit deed, kun je misschien eens vragen 'goh mam, ik heb het idee dat je zenuwachtig bent als ik hie rben, je kletst zoveel en dat ben ik niet van je gewend.' Ze pikt het misschien niet meteen op, maar het zou kunnen dat het haar wel aan het denken zet. Ik ging (toen we nog een hond hadden) vaak mee als mijn vader met de hond ging wandelen. Daarnaast zou je hem misschien een keer jouw kand op kunnen halen? Mijn vader is helemaal muziekgek, als er hier een keer een leuk bandje speelt/festival is/iets andesr leuks, vraag ik hem offie mee gaat. Dat zou jij misschien ook kunnen doen?

Mijn ouders zijn gescheiden dus als ik naar mijn ouders ga, moet ik altijd kiezen naar welke ik ga. Misschien kun je ook eens proberen om met alleen je vader af te spreken wat te gaan doen? Mijn moeder is nooit zo superspraakzaam, maar ik kan me wel voorstellen dat ze je gewoon erg mist en ze graag gezellig met je wil doen. Als je vader ook zo oncommunicatief is met je moeder zal ze misschien ook gewoon behoefte hebben aan iemand om mee te praten en wanneer jij er dan bent, denkt ze misschien van, "YES EINDELIJK DIE NAAR ME LUISTERT ENZO JAAH" en draait ze een beetje door. Ik zou zeggen, vraag eens of ze het leuk zou vinden als jullie zo nu en dan eens belden naar elkaar en dan zijn haar verhalen misschien wat beter behapbaar.