Ik kan de zon zien met mijn ogen dicht...
 

Ik kan de zon zien met mijn ogen dicht...


Het is nog vroeg en de regen valt,
met flinke spetters op het raam.
Het is nog koud, want beneden,
staat de kachel nog niet aan.

En het is donker, als je je ogen opend.
Dat moet, omdat de wekker gaat.
En het word kouder als je peinzend,
Je warme bed verlaat.

Het is nog vroeg, om kwart voor zeven,
en ik ben net aangekleed.
Ik loop naar binnen en zie je zitten,
Je zegt dat je het niet meer weet.

Je zet het raam open, en de regen valt,
met flinke spetters op je gezicht.
Dan kijk je mij aan en je zegt:
Ik kan de zon zien met mijn ogen dicht.


Diezelfde week vloog hij van de 8e verdieping

tja, kweet hier niet goed mee wat ik erop moet zeggen eigenlijk. Ik vind het gedicht wel goed, maar kan er verder eigenlijk niet echt iets van zeggen. Beetje triest, en dat is de situatie ook als het meegemaakt wordt...