Citaat:
Diamera schreef:
(Bericht 32358672)
Welkom! En nou ja, sommige ouders kunnen nou eenmaal wel een wat bredere blik gebruiken als het op bepaalde zaken aankomt. Ik ben blij dat je er in ieder geval positief tegenaan kijkt! :)
|
Dank je voor je reactie, Diamera. Misschien moet ik wat concreter zijn? Maar ik weet niet goed of ik daar nou een aparte discussie over zou moeten opzetten, of dat ik er hier over door moet gaan? Ik vind het eigenlijk ongepast om zo binnen te komen vallen, en meteen mijn stempel op de forums hier te drukken. Heeft ook te maken met die conservatieve kijk op bepaalde zaken, denk ik.... ;)
Laatst was er een bericht in de krant over een onderdirecteur van een middelbare school, die een leerling fysiek uit de klas had verwijderd. Die leerling had gevochten in de klas, en de docent had hem meerdere malen gevraagd de klas te verlaten. Misschien is dat hier al ter sprake geweest?
In elk geval pikte die jongen het niet, dat de onderdirecteur hem fysiek had verwijderd. En de vader van die jongen had een klacht ingediend bij de politie, waarna de politie die onderdirecteur wegens mishandeling had ingerekend.
Dat verhaal haalde zelfs de Tweede Kamer, en velen vonden dat de politie te ver was gegaan. Ik ga echter nog een flinke stap verder. Als mij zoiets was overkomen in mijn jeugd, en het was mijn ouders ter ore gekomen, dan had ik thuis nog een flink pak slaag op de koop toe gehad. Kan niet meer. Mag niet meer. Maar ik heb er persoonlijk niks aan over gehouden dat ik af en toe over de knie ging, toen. Ook nu weiger ik dat te beschouwen als een vorm van mishandeling. En ben ik er zelfs van overtuigd dat ik blij mag zijn dat ik in die tijd ben opgegroeid, en niet nu. Waarmee ik overigens niet zeg dat ouders hun kinderen vooral over de knie moeten leggen! Er zullen best kinderen zijn die daar een ernstig trauma aan overhouden. En nu het bij wet verboden is, liggen de kaarten wel anders dan toen. Toen was dat vrij gewoon.
Maar goed, over dat pak slaag gaat het mij dus niet. Wel over de houding, en het verwachtingspatroon van die leerling, die leraar, de ouder, de politie en leden van de Tweede Kamer, en wie zich er niet allemaal mee hebben bemoeid. Dit is maar één voorbeeld. Er zijn er meer, en er komen er steeds meer bij. Onder jongeren trof ik tot nu toe meer begrip voor die onderdirecteur, dan onder ouders. En dat was wat mij intrigeert.
