Avondklok ! ?
 

Hallo,

met mn ouders heb ik steeds gedoe over hoe laat ik thuis moet zijn. Ik heb al 1,5 jaar op mezelf gewoont en ben 20 en heb nu zoiets van; dat beslis ik zelf wel.
Mn ouders echter, willen dat ik doordeweeks op een 'redelijke' tijd thuis kom en ze wakker maak, anders kunnen ze niet goed slapen. Volgens mij bedoelen ze met redelijk een uur of twee. In het weekend kom ik vaak rond vier uur thuis maar ik ben ook wel eens om half 8 ofzo thuisgekomen ('s ochtends, *kuch*). Naar mijn idee is het vooral een gedoe omdat mn ouders problemen hebben met de persoon waar ik dan bij ben. Ik zie er geen kwaad in (ik hoef ook niet vroeg op trouwens) want ik vind t gewoon leuk en zij hebben er ook geen last van als ze t "objectief" konden bekijken. Volgens mn ouders kennen ze zat anderen van mijn leeftijd die bv zelfs in t weekend om 3 uur thuis moeten zijn. Volgens mij zijn er zat studenten die tot 7 uur sochtends uit gaan (en ik zit alleen maar bij iemand thuis, ik zuip niet achtelijk veel en gebruik geen drugs en ik rook niet..).

Nu is mijn vraag dus; zijn er andere studenten die thuiswonen en rond een bepaalde tijd thuis moeten zijn?

Groetjes..

Je ouders huis, je ouders regels :) Je bent 20, als het je niet bevalt, ga je ergens anders wonen. Tenminste, dat zou ik hebben als je mijn kind was.

Tja, dat is het gevolg van weer bij je ouders gaan wonen, vrees is..

Ik heb tijdens mijn studententhuis bij mijn ouders gewoond en had geen avondklok. Wel moest ik bij vertrek naar huis (midden in de nacht) even een smsje sturen en moest ik m'n moeder altijd even melden dat ik thuis was gekomen. Dat was inderdaad omdat ze anders niet goed kon slapen (lees: ze schrok om het kwartier wakker met de gedachte 'Ze is niet thuis, er is wat gebeurd!!')
Toen ik het huis uit was, was dat stuk direct over. M'n moeder kon weer normaal slapen en logischerwijs kon ik zelf m'n regels gaan stellen.

Ik blijf soms hele weekenden weg en heb mijn ouders nooit horen klagen, oftewel, het maakt ze geen reet uit of ik nou dood ben of niet :p

Om het gedoe steeds te voorkomen is het misschien handig om duidelijke afspraken te maken. Bv. door voordat je ergens naar toe gaat, te zeggen hoe laat je thuis zult zijn en je daar dan ook aan te houden, en als de plannen veranderen ze daarover op te bellen voordat ze slapen. Je bent dan wel in principe volwassen, maar voor je ouders blijf je hun kind en als je later thuis bent dan ze verwachten gaan ze zich nu eenmaal zorgen maken.

Daarvoor hoef je trouwens niet eens iemands kind te zijn. Als mijn vriend zegt dat hij verwacht om twee uur thuis te zijn en om drie uur is hij er nog niet en hij heeft niet gebeld of gesmst, ga ik me ook zorgen maken. Zo werkt dat nu eenmaal als je in één huis woont met mensen die om je geven, het is ook gewoon beleefdheid om daar rekening mee te houden.

Ik heb ook een tijdje bij mijn moeder gewoond nadat ik een paar jaar uit huis was. In het begin was dat lastig maar toen zijn we gewoon rond de tafel gaan zitten en hebben we eerst alle frustraties eerlijk uitgesproken (zonder vervelend te worden, maar gewoon eerlijk en vriendelijk verteld wat ons dwars zat), en toen hebben we gewoon heldere afspraken gemaakt over hoe om te gaan. Als het voor elkaar duidelijk is wat jou en je ouders dwars zit, kun je ook wat begrip voor elkaar opbrengen en kom je sneller tot een consensus.

Dus ben gewoon duidelijk over wat je wil, wat je gaat doen en wat je dwars zit, en ben ook bereid om naar je ouders te luisteren.

Hmmm. t enige wat ik zou kunnen huren is een studentenhuis-kamer en daar heb ik nog minder zin in. En ik wil zelf ook eerder thuiskomen aangezien mn vriend er heel vroeg uit moet maar t is gewoon heel leuk en dan loopt t uit.. En dat niet kunnen slapen vind ik onzin, toen ik op mezelf woonde ben ik ook een keer snachts door heel de omgeving gaan lopen wat zij ook niet weten. Heb ik ook maar niet gezegd, maar als je op jezelf woont kun je toch ook al dat soort dingen doen waar ze zich ook niet constant zorgen over maken?? toen ben ik ook niet in 7 sloten tegelijk gelopen. ^^ tuurlijk is het hun huis, maar ik zie niet in hoe ze er last van hebben, erop nagehouden dat mn vader die persoon niet mag en een urenlijstje bijhoudt (in zn hoofd) hoe vaak ik bij hem ben en hoe vaak bij mn vriend.

Hun huis, hun regels. Daar moet je nu eenmaal mee leven, en ik vind dat ook heel normaal. Als ik nu bij mijn ouders ben dan hou ik me ook aan hun regels met betrekking tot thuis zijn en dingen laten weten terwijl ik, als ik in mijn eigen kamer ben, dat ook niet doe met huisgenoten.

hmm okee. Alleen vroeg ik me dan ook af in hoeverre anderen die tijd krijgen opgelegd. Ik had eigenlijk gedacht dat bijna niemand zich aan een avondklok hoefde te houden.
En aan de andere kant, als je ouders je nog graag lang thuishouden (dat hoeft natuurlijk niet altijd zo te zijn) zijn dat soort beperkingen niet handig. Maar thuis heeft ook wel een hoop voordelen. Heb je voor jezelf trouwens dan ook een soort grens als je wel op jezelf woont?

Groetjes, Vimi

Dat klopt, als je op jezelf woont kun je dat soort dingen doen zonder dat ze zich zorgen maken. Maar dat is niet relevant, want je woont niet op jezelf. Als je nu 's nachts niet thuis bent, weten ze dat je niet thuis bent, en als ze je al wel thuis hadden verwacht, gaan ze denken dat er een enge reden is waarom je nog niet thuis bent.
Is het nou echt zo veel moeite om ofwel van te voren te zeggen hoe laat je thuis zal zijn en je daaraan te houden, ofwel even te bellen als het uitloopt? Je vindt, neem ik aan, dat je volwassen genoeg bent om jezelf te redden. Gedraag je dan ook als een volwassene.

Ik heb geen grens thuis. Als in, niet bij mijn ouders. Als ik naar huis wil ga ik naar huis, of dat nu om 1 uur is of om 7 uur :P

Doordeweeks? Grow up !...
Ik stem ook voor de optie; "je ouders hebben huisregels, respecteer die of verlaat het nest".

Groetjes, hookee

Ik had geen avondklok meer sinds ik 17 was, maar dat betekende niet dat ik zomaar kon gaan en staan waar ik wilde. Mijn ouders wilden niet dat ik doordeweeks middenin de nacht thuis kwam (ook niet toen ik studeerde) en ook niet alleen naar huis in de weekends. Aan uitgaan in het weekend zat geen grens, maar ze zouden het niet erg hebben gewaardeerd als ik bijv. zondags laveloos op de bank lag. Doordeweeks gaf ik ook gewoon tijdig aan (smsje, van tevoren doorgeven) of ik 's avonds thuis at (of niet) en ik vertelde vaak waar ik heen ging. Daar tegenover stond dat ik gewoon een baan in mijn studiestad nam waarvoor ik pas 21u thuis was, dat soort dingen, want die vrijheid kreeg ik gewoon.

Als je meer je eigen leven wil leiden, moet je de volwassenheid opbrengen dit met je ouders te bespreken. Zij hebben denk ik ook geen zin meer om je steeds op regels te wijzen en je 'op te voeden'. Als je 20 bent en je voelt je volwassen genoeg zoals je zelf zegt, gedraag je er dan naar. Dat betekent communiceren. Het is hun huis, jij bent hun zoon. Je kunt ze best tegemoetkomen.

Zoals al wordt gezegd heb je je te houden aan de regels van je ouders zolang je bij hun in huis woont. Dat wist je zelf natuurlijk ook al. Dat betekent echter niet automatisch dat hun regels redelijk zijn. Ik mocht ongeveer vanaf mijn 16e zelf bepalen wat ik deed en hoe laat ik thuiskwam, maar dat kwam denk ik meer omdat mijn ouders wel wisten dat ik het niet te bont zou maken doordeweeks. Dat je ouders, nu je studeert, zich nog met jouw tijden bemoeien vind ik niet gezond. Mijn ouders kijken wel een beetje afkeurend als ik woensdagochtend om 7 uur thuiskom, maar ze doen er verder niets aan. Aan de ene kant omdat ze weten dat ik dit niet met regelmaat doe, en aan de andere kant omdat je je kind op een bepaald moment los moet gaan laten. Je bent oud genoeg om zelf te beslissen wat je doet. Uiterlijk na de middelbare school lijkt het me gepast om hiermee te stoppen als ouder.

In het weekend hoefde ik eigenlijk nooit op een bepaald tijdstip thuis zijn, zolang ik maar niet over straat zwierf maar ergens 'binnen' was. Dus cafe, vrienden, clubhuis maakte allemaal niet uit. Het enige wat mijn ouders wilden weten is waar ik naar toe ging en of ik het laat zou maken of niet.

Ik mocht het zo laat maken als ik zelf wou. Met één voorwaarde: de volgende dag uiterlijk rond 12:00 uur weer opstaan en niet mopperen over vermoeidheid of een kater o.i.d. Gelukkig ben ik een matige drinker en heb ik dus bijna nooit last gehad van een kater.