Vruchtbaarheid
 

Hallo,

Ik wist niet precies waar ik dit bericht het beste kwijt kon, maar ik zit een beetje met een probleem. Mijn vriendin heeft laatst een MRI scan gedaan IVM met mogelijke onvruchtbaarheid aangezien zij nog nooit ongesteld is geweest (leeftijd = 17 jaar). En nu komen binnenkort de uitslagen binnen daarover en zullen we weten wat er aan de hand is en of ze ooit kinderen zal kunnen krijgen. Echter ben ik er bang voor dat als word aangetoond dat ze voor altijd onvruchtbaar zal zijn dat ze niet te troosten zal zijn, heb er al over nagedacht mocht het zo zijn hoe ik dan zou kunnen reageren maar ik kan nergens op komen waar ik haar mee gerust mee zou kunnen stellen aangezien dit een zeer ernstige zaak is :(

je kan er weinig aan veranderen, probeer haar gewoon zoveel mogelijk te steunen als het zo is. En anders is er geen probleem!

Dit is niet echt voor op seksualiteit lijkt me? Maargoed, probeer niet teveel van tevoren te bedenken wat je wel en niet gaat zeggen, want dat is voor haar ook niet prettig. Als de uitslag negatief is, kun je haar het beste op je eigen manier troosten. Dus door dingen te doen die je anders ook zou doen als ze verdrietig is.

dit past denk ik beter op lichaam en gezondheid en ik denk dat de kans ook groter is dat je daar serieuze antwoorden gaat krijgen, dus ik verplaats het topic even.

Verder maakt het niet zo veel uit wat je doet en zegt tegen je vriendin, als je maar lief bent en haar heel veel knuffelt als ze dat nodig vindt. In zo'n geval is luisteren belangrijker dan praten.

Sorry dat ik het in het verkeerde topic geplaatst had, had niet goed genoeg rond gekeken!

Ik blijf ook wel gewoon mezelf en ben er ook voor haar, maar ik vind het gewoon heel lastig en naar voor haar als het zo dadelijk uitkomt. Er zitten meerdere dingen tegen in haar leven die jullie niet allemaal hoeven te weten. Maar mocht het zo zijn dat ze echt onvruchtbaar is.. lijkt het me erg lastig om haar vrolijk te krijgen, lijkt met het gevoel alsof er een stuk van je vrouwelijkheid verdwijnt, en dus ben ik bang dat ze misschien depressief zal worden. En dat is dus iets wat ik probeer te voorkomen, hoewel ik er bijna van overtuigd ben dat dit in de eerste paar dagen onmogelijk zal zijn, en in die tijd zal ik haar ook extra steunen. Maar ik vind het lastig hoe ik er op moet reageren als de uitslag er is en ik heb geen idee hoe ik haar dan uit de put zou kunnen helpen.

Want dan kan ik wel lief zijn en haar steunen, maar ik denk dat ik haar niet mee uit de put (depressie) zou kunnen halen

als ze daadwerkelijk depressief raakt dan kan je haar daar ook niet uithalen, dan zou dan een psycholoog moeten doen. En als het echt slecht nieuws is dan is het ook niet erg dat ze daar een tijdje kapot van is. Het is een rouwproces. Dan moet je niet versnellen, maar daar moet je de tijd voor nemen en dan gaat het heel langzaam iets beter.

Maar wacht eerst de uitslag af en kijk hoe ze reageert, dan pas kom je erachter wat voor haar het beste werkt.

Het is ook niet jouw verantwoordelijkheid hoe je vriendin zich voelt hè. Het enige wat je kunt doen is zo lief mogelijk zijn, maar áls ze slecht nieuws krijgt moet ze daar zelf vrede mee krijgen.

Ik had geen idee dat ze bij 17 jarigen al onderzoek gingen doen.. 17 voelt helemaal niet zo heel erg oud (ik had meerdere klasgenoten die pas rond hun 16e ongesteld werden. Maar goed, da's verder niet relevant.

Wacht nou eerst de uitslag maar eens af. Zorgen maken kun je nog genoeg wanneer het werkelijk nodig is :)

^Mijn zus heeft op 15-jarige leeftijd hormoontherapie gehad omdat ze bleef groeien en niet ongesteld werd.

Wat betreft je vriendin: blijf haar vriendin, ga je niet heel gek gedragen opeens. MIsschien hakt het er direct in, misschien beseft ze het niet direct als ze onvruchtbaar blijkt. Zolang je met haar kan praten over hoe ze zich erbij voelt, kun je haar ook steunen. Het is groots en voor de een erger dan voor de ander, maar alsnog kun je genoeg dingen doen om oneindig gelukkig te zijn.

Ze is er al een langere tijd "down" over, aangezien ze bij eerdere onderzoeken weinig informatie hadden kunnen verkrijgen, en daardoor kregen we ook het gevoel dat er weinig kans is dat ze vruchtbaar is. Ik zie wel hoe het loopt, bedankt voor jullie reacties!

@Lorelei Dat doen ze wel vaker als ze al volgroeid zijn maar nog nooit gemenstrueerd hebben volgens mij.

Als ik zou horen dat ik onvruchtbaar was, zou ik ook wel een tijdje lang ontroostbaar zijn. Dat lijkt me een proces waar je ook gewoon doorheen moet, net als dat je bij het verlies van een belangrijk persoon ook door een rouwproces gaat. Het is niet zo dat dan van jou wordt verwacht dat jij iets zegt wat het allemaal oplost. Wel kan jij dingen zeggen die haar kunnen steunen. Dat je van haar houdt, dat ze bij jou mag uithuilen, dat het niet geeft als ze haar gevoelens laat zien, dat als ze afleiding wil dat ze dat moet zeggen en dat je dan probeert te helpen, etc.
Speel in elk geval niet de psycholoog, maar gewoon de vriend.

Uitslag is er, het betreft http://nl.wikipedia.org/wiki/Syndroo...ky-K%C3%BCster

Dat klinkt allemaal behoorlijk heftig. Ik hoop dat je vriendin het een beetje goed kan verwerken, sterkte voor haar en jou. grtz.

Ach wat naar Frikandel! Heel veel sterkte voor je vriendin en jou gewenst de komende tijd!

Een vriendin van mijn moeder heeft dit ook, maar ze heeft nooit kinderen gewild en voor haar was de klap ook minder daardoor.

Sterkte in ieder geval!