Op welke leeftijd je eerste serieuze relatie?
 

Paar vraagjes waar ik benieuwd naar was :p

Op welke leeftijd hadden jullie je eerste serieuze relatie?
En wat houdt dat in volgens jullie?
Vinden jullie dat je eerste relatie/verkering ook een serieuze relatie kan zijn?

Ik heb nog nooit echt een serieuze relatie gehad. Bij mij duurde het nooit zo lang. Ik vind dat het echt serieus is als je lang bij elkaar bent en niet als je 10 jaar bent ofzo. En ja, de eerste relatie/verkering kan serieus zijn.

15
liefde, aandacht voor elkaar, veel praten, seks
ja, want we zijn nog steeds samen en krijgen een kind.

Ik ben nu voor het eerst echt verliefd moet nog kijken wanneer er relatie komt. ben trouwens 15 jaar

Ik was 17, het hield voor mij in dat je heel veel voor elkaar over hebt, graag bij elkaar bent, verliefd bent en dat iemand echt een significant deel van je leven wordt voor langer dan een maand of zo. En ja, dat was mijn eerste vriendje dus ik weet wel zeker dat dat kan. Het is alleen moeilijker omdat je niet weet hoe 'echt' het is als je niet het gevoel kan vergelijken met eerdere niet-serieuze relaties.

18. Gewoon heel veel van de ander houden. Veel samen willen zijn, met elkaar kunnen lachen, elkaar 100% kunnen vertrouwen, sex is neuken in een relatie bedrijf je liefde. Dit is mijn eerste (serieuze) relatie, en ik heb nu al 1 jaar en 4 maanden

In een relatie neuk je ook gewoon

19. De meeste 'relaties' onder de 16 zijn een kwestie van ookwillenwatderestheeft, jezelf voor de gek houden en op geen enkele manier liefde ervaren.

Ik was 17, en dat hield in dat ik niet alleen stapelverliefd was, maar hij ook en dat we alles deden om zo veel mogelijk in elkaars buurt te zijn. maar helaas was dat gevoel na 4 maand weg.

Op zich ging ik iedere relatie met een serieuze insteek in, maar van mijn eerste vriendjes wist ik eigenlijk al wel dat ze uiteindelijk niet zo goed bij me zouden passen, al wilde ik dat toen niet toegeven. Mijn (eerste en enige) serieuze relatie, waarbij ik wist dat dit ook lang kon duren, kreeg ik op mijn 18e.

:facepalm:

Mag ik een teiltje?

Jij hebt duidelijk nog nooit goed geneukt.

ot: Ik was vijftien toen ik mijn eerste vriendje had en op dat moment was dat heel serieus, want ik was echt wel heel verliefd op hem, wilde zoveel mogelijk bij hem zijn en heel veel met hem delen. Dat gevoel met vijf maanden over. Daarna heb ik nog een paar vriendjes gehad dat niet langer duurde dan max, 3 maanden en op mijn achttiende kreeg ik een relatie die een jaar duurde. Dat was in die zin serieus dat ik op dat moment heel bewust voor hem koos, ook al wist ik dat ik niet oud met hem zou worden. Toch hield ik op mijn eigen manier heel veel van 'm.
Mijn huidige relatie is heel serieus, we wonen samen en ik geloof niet dat ik ooit nog met iemand anders wil zijn dan met hem.
Wat serieus is, is afhankelijk van de definitie die je aanneemt.

17.
Dat je alles met elkaar kunt delen, dat je elkaar blindelings vertrouwt, dat je met elkaar kunt lachen en huilen, dat je er voor elkaar bent en niet meteen wegloopt voor problemen (als die ontstaan), dat er veel genegenheid en intimiteit is. :y
Ja hoor, zeker weten. :-) Ik heb nu meer dan anderhalf jaar met mijn vriend (hij is ook mijn eerste vriendje) en op dit moment zou ik niets liever willen dan de rest van mijn leven bij hem te blijven. :-) Je kunt natuurlijk nooit in de toekomst kijken, maar tussen ons zit het gewoon goed.

Ik heb geen niet-serieuze relaties gehad, daardoor was mijn eerste relatie ook mijn eerste seriueze. Serieus is in mijn ogen als je samen hebt besproken wat de toekomst plannen zijn en hoe je van plan bent om die te bereiken. Dus niet dat je bij elkaar bent alleen omdat het klikt en je ziet wel wat er gebeurt, het grotere geheel is belangrijker mijns inziens. Als ik een relatie aanga met iemand is dat omdat ik de rest van mijn leven met die persoon door wil brengen en hij met mij. Maar wel dat dat besluit (samen leven doorbrengen) pas ná de verliefdheid is genomen.

Ik was 15 toen mijn eerste relatie begon.


Bovenstaande geldt overigens alleen voor mij. Van ieder ander vind ik dat de relatie serieus is als ze die zelf zo bestempelen.

Mijn eerste echte relatie was toen ik 13/14 jaar was

Wat is dan in jouw ogen een echte relatie?

Dat is toch voor iedereen anders? Je kan een relatie als iets heel serieus ervaren als je 16 bent, terwijl dat voor de buitenwereld misschien niet zo serieus is.

Vaak genoeg

Nog niet vaak genoeg om te weten dat in een relatie niet de liefde bedreven wordt. Het is geen boquet boek :o

Mijn eerste 'echte' relatie had ik vanaf mijn 15e. Hij duurde bijna 3 jaar. Ik denk dat ik hem als serieus zie omdat het ook nog leuk en interessant was samen nadat de eerste 'spannend-vriendje-hihi'-gevoelens verdwenen waren. Daarvoor had ik weleens een 'vriendje', waar ik dan niet echt iets voor voelde en wat na een maand verwaterd was en na twee maanden dan op msn werd uitgemaakt. Dat vind ik dus niet serieus.

Dat vind ik nogal een boude stelling.


Mijn eerste relatie was toen ik bijna 17 was. We bleven ruim anderhalf jaar bij elkaar.

15. Het was heel makkelijk; we vonden elkaar gewoon heel erg leuk. Nu 12 jaar later vinden we dat nog steeds, inmiddels getrouwd en we hebben een kind.

Op welke leeftijd hadden jullie je eerste serieuze relatie? 19
En wat houdt dat in volgens jullie? Dat je alles deelt
Vinden jullie dat je eerste relatie/verkering ook een serieuze relatie kan zijn? jazeker, hier eerst alleen verliefd, toen verloofd, getrouwd en inmiddels ook 2 kinderen met mijn eerste echte liefde

Dat kan best, maar wat ik gezien heb aan relaties onder de 16 ongeveer, dat het weinig voorstelt, inhoudt, betekent in de zin van iets voor elkaar over hebben, bij elkaar passen, een toekomst hebben. Er zijn relaties onder de 16 die wel wat voorstellen en er zijn relaties van 16-jarigen en oudere mensen die heel weinig voorstellen. Ik benoem gewoon de trend dat de eerste zoveel activiteiten (wanneer iemand jong is) minder serieus zijn. Het is niet alsof ik iets nieuws of schokkends vertel. Het valt ook niet te beoordelen als boude stelling aangezien het geen stelling is en een algeheel beeld schetst, niets zegt over het individu.

Nog geen serieuze relatie gehad, heb wel een vriendin, maar dat is niet voor de lange termijn. Tja, het is leuk, het is schattig en lief, maar we weten allebei ook wel dat het niet voor eeuwig is.

Toen ik 13 was, heb ik voor het eerst een serieuze en lange relatie gehad. 2 jaar en ong. 3 maanden.
x

Ik heb vriendjes gehad met 11 jaar, 15 jaar, 17 jaar en 26 jaar. Die laatste was/is serieus, bij die anderen wist ik altijd wel dat het niet voor eeuwig zou zijn. Natuurlijk weet ik dat in mijn huidige relatie ook niet zeker, maar ik heb nu voor het eerst wel de gedachte dat het hem wel eens zou kunnen zijn. Dan pas is het serieus te noemen, naar mijn mening. Ik koppel het dus niet zozeer aan de lengte van de relatie.

Ik vind een relatie serieus als je met je vriend zou willen trouwen en een leven zou willen opbouwen.

Ik heb zo'n relatie, die duurt nu 3 jaar en is begonnen op mijn 15e.

Uit nieuwsgierigheid een vraagje voor de mensen die al hun hele leve lang bij een en dezelfde partner zijn: Hebben jullie nooit de behoefte gehad om met een ander dan je partner te vrijen, te zoenen, verliefd te zijn, samen te zijn? Niet omdat je niet van je partner houdt of hij/zij niet genoeg is ofzo, maar omdat je nieuwsgierig bent naar een ander.

Ik heb dat alleen gehad bij een jongen waar ik al mijn hele leven (ongeveer) een zwak voor heb. Maar in principe niet. Ik ben in 1 keer de goede tegengekomen en ik ben wel benieuwd naar hoe het zou zijn met iemand anders, maar ik vind het niet dramatisch dat ik daar misschien wel nooit achterkom. Omdat mijn vriendje heel goed voor me is en ik niks anders nodig heb denk ik. Dan krijg je die behoefte niet zo snel.

Ik had dat tijdens mijn eerste vriendje wel, hoewel ik heel erg dol op hem was. Dat is ook uiteindelijk grotendeels de reden dat we uit elkaar zijn gegaan.

Ik heb nooit echt die nieuwsgierigheid gehad, maar ik ben wel erg verliefd geweest op een ander een paar jaar geleden. Ik word erg snel verliefd, dus op zich zegt dat niets, ware het niet dat die ander ook duidelijk liet merken mij leuk te vinden. Dat was wel heel lastig hoor, want ik kon hem niet vermijden oid, ik zag hem regelmatig en hij zocht me ook op. Daardoor ontdekte ik wel dat ik echt niet meer wilde; verliefdheid/crush ok, maar zoenen/vrijen echt niet. Die verliefdheid vond ik overigens ook heel vervelend, ook juist omdat het dus wederzijds was (en hij was ook getrouwd). Uiteindelijk is het contact na twee jaar geeindigd, maar ik ben dus al die tijd (en ook daarna) echt verliefd geweest.
Mijn man begreep trouwens heel goed dat ik hier zelf ook niet blij van werd en nam me niets kwalijk. Ik ben er ook altijd eerlijk over geweest, ook wat betreft de wederzijdsheid.

Nee, nooit gehad. Ik voel me helemaal op mijn gemak bij mijn vriend en ik wil nu niks liever dan alleen met hem een leven en toekomst op te bouwen. :)