Wat nu?!
 

Hee allemaal.
Ik heb even een nieuw account aangemaakt omdat ik niet wil dat mijn vrienden/familieleden iets over mijn relatieproblemen lezen.
(Sorry voor het lange verhaal. Als je liever niet alles leest kun je alleen de laatste 2 alinea's lezen)

Ik ben 18 en heb een vriend van 20. We zijn nu anderhalf jaar samen en tot een maand of 2/3 geleden liep alles op rolletjes. Ik vertrouwde hem volledig en was ook helemaal mezelf.
Maar ja, niemand is perfect en ik heb ook wel eens buien. Daar kan hij niet zo goed tegen. De eerste keer dat ik dat merkte was 2/3 maanden terug. Hij begon mijn persoonlijkheid te bekritiseren en zei regelmatig dat hij aan onze relatie twijfelde. Dat heeft mijn zelfvertrouwen doen wankelen, sindsdien ben ik onzeker en ik begon jaloerse trekjes te krijgen.

Die onzekerheid en jaloezie is verder gevoed door het feit dat hij ineens niet meer wilde bellen. We wonen 150 km van elkaar af en moeten het dus veel van onze telefoon en de pc hebben. We hebben allebei Skype, een webcam en microfoon en we maakten daar eerst dagelijks gebruik van. Opeens gaf hij aan het niet meer te willen en nu spreken we elkaar nauwelijks nog als we elkaar een tijdje niet zien. Hier heeft hij geen duidelijke reden voor gegeven.
Hij werkt fulltime en heeft een auto. Eerst reed hij regelmatig heen en weer voor een dag en een nacht, tegenwoordig vindt hij het te duur/te veel moeite om heen en weer te gaan voor 2 nachten. Ik zou zelfs nog heen en weer gaan voor een middagje, ondanks dat ik geen baantje heb en geen vast inkomen.

Afijn, ik zit zelf op een chatsite omdat ik dat gezellig vind. Hij weet dat van me en vindt het voor zover ik weet prima.
Gisteren was ik daar ook en sprak hij me ineens aan. Hij had ook een account gemaakt. Ik was verbaasd, het voelde ook niet erg prettig aan (hij heeft op zijn profiel niets staan over dat hij een vriendin heeft) maar ik vind niet dat ik hem dat kan verbieden als ik het zelf ook doe.
Toch bleef het knagen en ik had het er met een nicht over. Zij bood aan een nepprofiel te maken om hem te "testen". Ik twijfelde, maar ging met mijn stomme hoofd toch akkoord, terwijl ik het iets vreselijk achterbaks vind. De jaloezie nam de overhand.

Dus, nepprofiel gemaakt, hem berichtjes gestuurd. Beetje zitten uitdagen. Het kwam erop neer dat hij niet zou vreemdgaan, maar haar wel beter wilde leren kennen. Want, zo zei hij letterlijk, "je weet maar nooit en mijn vriendin is niet het enige leuke meisje".
Dat zat me al vreselijk dwars en ik had al spijt dat ik eraan begonnen was. Maar ik hoorde daarstraks van mijn nicht dat hij uit zichzelf weer contact zoekt met het meisje van het nepprofiel. Dat steekt nog meer, aangezien ik de hele dag niets van hem heb gehoord. Hij zoekt haar dus wel op, maar zijn eigen vriendin niet.

Nu heb ik een paar opties.
1. Alles eerlijk opbiechten en hem vragen waarom hij er zo op in ging.
2. Mijn mond houden over het chatten en hem alleen confronteren met het Skypen en het afspreken.
3. Gewoon zwijgen en me er overheen proberen te zetten.

Wat vinden jullie er van, en wat zouden jullie doen?

Klinkt als hoofdpijn. Doe jullie allebei een plezier en maak er snel een einde aan want als het na anderhalf jaar al zo gaat (van beide kanten) hoef je geen waarzegger te zijn om te kunnen voorspellen dat het negatief gaat aflopen.

Duidelijke taal en dat heb ik zelf ook overwogen. Maar ik hou nog steeds veel van hem en wil het ook niet zomaar opgeven.

Dat zie ik, en dat kan ik ergens ook wel begrijpen. Maar als je in zo'n vroeg stadium van een relatie al nichtjes in moet zetten om hem (enigszins terecht blijkbaar) in de gaten te houden zou ik me vast klaarmaken voor een ongelukkige afloop.

Desalniettemin kan het nooit kwaad even met hem om de tafel te zitten en even -goed- te praten over hoe en wat. En dat stukje over je nichtje zou ik even voor jezelf bewaren.

Klinkt logisch. Een goed gesprek was eigenlijk sowieso al mijn plan. Ik kan altijd nog opperen dat ik me er beter bij voel als we die chatsite uit ons leven bannen.

Natuurlijk, maar de kern van het probleem is niet de chatsite. Het is de afstand in combinatie met het wantrouwen en het gebrek aan moeite van zijn kant om jou te bezoeken waar ik me meer om zou bekommeren. Als daar aan de weg is getimmerd kan je altijd nog de futiliteit van chatsites opperen.

Je hebt gelijk. Dankjewel, dit is erg duidelijk. Daar was ik aan toe.

Dat met dat gechat lijkt me een veel kleiner probleem dan het feit dat hij op je uitgekeken lijkt. Dumpen dus.

Op me uitgekeken. Hm, ja. Maar niet zonder een goed gesprek en duidelijkheid.

als ik dat zo lees heeft hij er gewoon geen zin meer in. Hij vindt jou in ieder geval duidelijk niet zo leuk als jij hem, en daar hoef je natuurlijk geen genoegen mee te nemen.

Dat durf ik maar moeilijk onder ogen te zien. Maar ja, ik kan ook moeilijk blijven vasthouden aan een sprookje.

Gewoon inderdaad even een goed gesprek met hem voeren en probeer realistisch te zijn, als hij niet eens de moeite neemt om jou op te zoeken en je niet wil spreken via skype enzo, het klinkt niet bepaald als een ideale relatie. Natuurlijk hou je wel van hem en wil je niet zomaar opgeven, maar er zijn ook zeker wel betere jongens voor je dat dit figuur. Veel sterkte, in elk geval.

Ik zou het zeer waarschijnlijk meteen uitmaken, want ik zou hem niet meer vertrouwen; hij is blijkbaar al op zoek naar een "beter" iemand. Dan ga je toch niet zitten wachten tot hij die vindt en je dumpt?

Maar goed, als je toch met hem wilt praten, zou ik hem overal mee confronteren, óók zijn gesprekken met dat nepmeisje, want dan had ik sowieso niet voor me kunnen houden (en zo wel, dan was ik ermee blijven rondlopen).

Tja, je kan best nog even wachten met hem confronteren omdat het pijn doet als het uitgaat, maar het lijkt me nog veel pijnlijker als over een tijdje blijkt dat hij misschien wel vreemd is gegaan met een ander. Wat heeft het nou voor zin om je nu rot te blijven voelen over een jongen die geen moeite in je steekt?