en nu?
 

hee,
ik ben vaak opgenomen geweest in het ziekenhuis met enorme buikklachten (rechts onder) en ze hebben vele onderzoeken gedaan maar weten nog steeds niets,, ondanks ik best wel lang nu met enorme pijn klachten rondloop... ik zal even van het bregin vertellen.

ik kreeg op een dag enorme last van mijn buik, moest braken en had veel last van diaree.
mijn moeder had gezecht dat ik de volgende dag naar de huisarts zou gaan,, die dag heb ik me laten onderzoeken door de huisarts en die zei dat het iets weg had van griep....
naja dus ik weer met een zorg minder naar huis, gaat het de volgende dag steeds slechter,,mijn moeder weer terug gebeld naar de huisarts, kon ik gelijk door bloedprikken.. daar was niks uitgekomen en nog met veel pijn zat ik daar... echo en foto gemaakt bleek er een verdikking in de darm te zitten dus ze dachten appendix (blinde darm) geopereerd en al... 4 dagen ziekenhuis.... daarna nog niet beter had ik een bacterie campfylobacter,, ik werd 1 week behandeld met infuus met antibiotica en lag ook nog 1 week extra ter opsevatie in het ziekenhuis.. okee nog steeds veel pijn tussendoor ook nog paar dagen in het ziekenhuis gelegen...
ik kreeg uiteindelijk een darm onderzoek,, ik heb dus met een sonde van dat vieze sooi binnen gekeregen,, dus werd ik weer naar de operatie kamer gestuurd...
er zijn al veel dingen uitgesloten en ik zit nog steeds met helse pijn... en ze hebben er geen idee van wat het is... en nu?
iemand iedeee?
ik hoor het graag (y)

Vermoeden ze dat de pijn psychisch is of wil je ideeën over eventuele lichamelijke oorzaken? Als je het laatste wil kan je topic namelijk beter naar Lichaam & Gezondheid.

En verder: misschien een ander ziekenhuis proberen?

Ja zoiets... Ze denke beide kanten

Ik denk dat omdat je door het ziekenhuis al zo binnenstebuiten bent gekeerd, wij hier wat betreft de lichamelijke kant waarschijnlijk niet zo veel nieuws kunnen opperen.
Maar pijn hebben is natuurlijk niet het einde van de wereld (al voelt dat soms misschien wel zo). Er zit hier wel een aantal forum(st)ers die ook hebben moeten leren leven met pijn, dus wat dat betreft kunnen ze je wel vertellen hoe zij ermee omgaan. Misschien dat je daar wat aan hebt!

ja dat zou fijn zijn

Waarschijnlijk moeten ze rustig doorzoeken, er is veel uitgesloten, maar nog niet alles. Inderdaad kan pijn ook psychisch zijn (of worden), niet voor niets is wel eens geopperd dat er bij de huisarts ook een psycholoog moet zitten. Bij gebrek aan lichamelijke diagnose zou ik dat eens overwegen. Verder zou je, hoewel riskant, eens online kunnen zoeken naar wat jij vindt. Deze resultaten kun je op zijn minst bespreken. Mijn verloofde wist met wat zoekwerk wel wat ideeën op te diepen voor medicatie waar de huisarts niet aan had gedacht, en haar probleem was bijzonder zeldzaam, vandaar. Natuurlijk moet je het Internet ook weer met een korrel zout nemen. Als je toch wat tegenkomt dat wijst op dieetverandering is dat misschien wel te proberen? Misschien ben je stiekem kei-allergisch voor iets.

Ik hoop voor je dat het geen chocola is, want dat kun je inmiddels wel gebruiken... ;)

Volgens mij zijn er heel veel mensen die jaren hebben rondgelopen met een bepaalde aandoening, ondanks dat ze daarvoor vele malen grondig onderzocht zijn. Dus het kan van alles zijn; bij pijn rechtsonder zou je kunnen denken aan inderdaad een blindedarmontsteking of de ziekte van Crohn, maar nogmaals, het kan van alles zijn, en ik denk ook niet dat ik je daarin tips kan geven. Overigens zei mijn MDL arts wel dat dit soort klachten nooit 100% psychisch zijn, dus laat je zelf niet aanpraten dat je gek bent (dat hebben ze bij mij wel gedaan, met als gevolg dat ik een jaar lang onnodig heb rondgelopen met klachten).

Ik heb zelf helaas dus wel wat ervaring met erge pijnen, ook met maag/buikpijn. Het helpt voor mij meestal wel om een warme kruik te nemen en om te proberen zo veel mogelijk te ontspannen. Dus rustig, naar de buik toe ademen. En verder hou ik mezelf altijd voor dat het 'maar' pijn is. En dat is soms wel moeilijk, zeker als je niet weet wát er precies mis is. Daarom kon ik de pijn in mijn knie, na een fout tijdens een operatie, beter verdragen dan de buikpijn, ook al was de pijn in mijn knie vele malen erger. Maar daarbij was ik niet zo bang, omdat ik wist waar de pijn vandaan kwam. Sindsdien weet ik dat pijn ook voor een groot deel angst is en probeer ik, wanneer ik pijn heb, dus heel bewust niet bang te zijn.
En ik probeer er verder gewoon niet te veel aandacht aan te besteden. Ik ga meestal net zo lang door met wat ik aan het doen was, tot het echt niet meer gaat, en dan ga ik even zitten/liggen. En als het dan weer wat zakt, ga ik weer verder, want afleiding en een beetje positiviteit willen ook nog wel eens helpen :) '

Sterkte ermee;)

@vlindertje07 ja dat met een warme doek/kruik doe ik al, maar dat helpt niet veel, ik ben idd veel bezig met afleiding zoeken maar soms schiet de pijn heftig omhoog... dus dan leiden er wel weer dingen onder...

@grimm ik ben bij een psycholoog onder behandling geweest, ze dacht alleen maar dat ik gek was, tot dat ze op een gegeven moment vroeg ''hoe vind je het wat ik nu doe?'' waarop ik antwoorde ''ik voel me hier genept.. en je zeurt teveel van het goeie'' agja het is hier bij gebleven ik wou die ''dude'' ook nooit meer zien, maar ja door die psycholoog zijn alle behandelingen stop gezet omdat zei denkt dat ik ontzettend lieg... wat niet zo is.. want ik kan alleen de pijn voelen en niet iemand anders!

Dat kan ik me voorstellen. Jeetje zeg, wat lastig! Ik denk dapper doorzoeken en verder hopen dat je de dagen een beetje doorkomt!

dankjewel.. ik ga contact opnemen met een ander ziekenhuis hopelijk vind die wel een oorzaak

Jeetje wat een nare psycholoog dat soort lui moeten gewoon echt een schop onder de bakkes krijgen:mad:, iemand met zoveel pijn lekker laten lijden.

Veel geluk nog meid en je komt er wel doorheen;)

Je zou inderdaad wel verwachten dat de psycholoog de cliënt een beetje steunt. Een schop onder/op zijn bakkes gaat dan wellicht wat ver ;)

second opinion eisen!!

het zou misschien kunnen dat je ergens allergisch voor bent. gluten, lactose-intolerantie, niet goed tegen vlees kunnen. mijn zus heeft een jaar geleden opeens weer last kregen van een lactose-intolerantie (ze is 23). ze had hier als baby last van maar is daar toen overheen gegroeit. je zou kunnen kijken of familieleden wel eens last hebben van hun verteringsstelsel.

krijg je wel goede pijnstillers van je huisarts?

Nou wat zou jij doen als je naar de psycholoog gaat je verhaal doet en hij/zij vind dat je alles uit je duim zuigt. Ga je naar het ziekenhuis en blokkeert die psycholoog de boel.
En dan zit je maar thuis met hartstikke veel pijn omdat ze je niet geloven .

Dat doe je toch niemand aan?

Nou ja, nou ja, wat zou ik doen... dat mag ik hier helemaal niet posten! ;) Maar serieus, kijk, bijzonder vervelend maar ik zou het toch eerder zoeken in een andere psycholoog die wél luistert en maar eens begint met het idee dat je wel eens gelijk zou kunnen hebben. Dat de huidige psycholoog zoals nu beschreven een beetje een koekenbakker is, zou voor mij niet een reden zijn om die frustratie om te zetten in 'BAM OP ZUN BAKKES'. En dat terwijl ik van oorsprong een Brabo ben!

Allergiën zouden het best kunnen zijn. Zijn er dingen uit de familie die toepasbaar zijn?