Cynische, sarcastische zakken. Hoe ga je met ze om?
 

Dus, hoe ga je met cynische, sarcastische zakken om? Van die mensjes die je een beetje af gaan zitten zeiken met geen goeie bedoeling en sarcastische opmerkingen maken. (Voor als je niet weet wat cynisch betekend.) :D

Negeren; niet op reageren en vooral niet opzoeken.
Dit zeggen ze ook over het opvoeden van kinderen; goed gedrag belonen, bij slecht gedrag het kind negeren/geen aandacht geven.
Als genoeg mensen dit doen merkt de persoon dat zijn gedrag zijn sociale netwerk verkleint.

Gaat dit over Reverend?

En als je iemand niet aardig vindt, om wat voor reden dan ook, moet je niet al te veel aandacht aan die persoon schenken en je eigen leven leiden. Vooral wel laten zien dat je sociale skills hebt. Dan komt het meestal wel goed.

Probeer eerst eens te zien of de mensen wellicht toch een goeie bedoeling hebben of in elk geval gewoon iets relevants/waars aandragen ;)

Als je na die check tot de conclusie komt dat degene tegenover je vervelend doet en totaal niets bijdraagt, dan moet je het naast je neer leren leggen. Wat bij mij helpt is dat ik weleens bedenk 'goh, wel zonde als je hier je 'geluk' uit moet halen', en dan vind ik het jammer voor die persoon.

Maar.. Soms (en dat gevoel heb ik hier ook) gaat het gewoon om terechte kritieken. En omgaan met kritiek (of dat leren) is iets heel anders dan omgaan met cynische sarcastische zakken zonder goede bedoelingen.

Niet zo huilen om wat anderen van je vinden.

Misschien kun je werken aan je eigen zelfvertrouwen?

Mwah gaat niet echt om zelfvertrouwen, ik heb het syndroom van asperger en het is soms wat moeilijk met mensen te communiceren. Ik ben er nu achter dat dit dus blijkbaar ook op internet plaatsvind, heb dit nog nooit eerder meegemaakt maar ik denk dat het komt omdat heel wat personen hier best wel intelligent zijn en waarschijnlijk juist goed zijn in communiceren.

Bij deze, mijn excuses voor enige niet-nette of beledigende inhoud.
Ik had dit niet als bedoeling en heb dat ook nooit gehad.

Naja, dat hoort ook een beetje bij dit forum. Sommige mensen zitten hier al jaren en er zijn ook heel wat mensen elkaar irl kennen. Kijk maar eens naar topics van andere users, daar zie je dezelfde opmerkingen. Het ligt niet aan jou persoonlijk, want niemand kent je in het echt, maar aan het type topics die je opent en de manier waarop je dingen verwoord (en daarmee bedoel ik al je topics over meisjes). Trek het je niet aan (Y)

Ik praat hier over dingen met mensen om van te leren :P

Dan leer je meteen dat niet iedereen reageert zoals jij wilt (y)

Jeuzus ik sta dus bekend om al die topics ._. ok die start ik dus nooit meer haha.

Dat wist ik al wel, ik wil júist dat mensen anders reageren. Zo leer ik er júist van.

Hoe verwijder ik topics? :D
Deze is niet meer nodig en hoeft eigenlijk ook niet meer op gereageerd te worden.
Alleen door *oma* of andere forumbazen.

Dat kan niet, dan moet je een topic openen op M&M, maar daar is dat forum niet echt voor bedoeld.

Ik weet niet of je erom bekend staat, maar WHO CARES

Who cares om wat, snap hem niet

Je topics.

Precies. Misschien kun je al die topics wel heel goed gebruiken om eens te zien hoe mensen écht iets bedoelen bij online communiceren. ;) Je bent niet de enige die een beetje moet wennen aan hoe mensen zich online gedragen en hoe dingen worden bedoeld.

Oh zo, ja klopt who cares.

:D

Ik heb vaak het gevoel dat het sarcasme/cynisme meer zelfbescherming is dan iets anders. Als het toch om Reverend gaat, zou ik me er niet toe laten verleiden om hem een softie te maken, dat gaat denk ik niet lukken. Met veel andere mensen overigens ook niet. Ik zou het gewoon een beetje laten, want inderdaad, who cares. Uiteindelijk worden de sarcastische, cynische zakken er ook niet wijzer of gelukkiger van.

Ik ben ook een "Aspie" net als jij (ik heb op 18 maart 2003 de diagnose gekregen), dus ik kan me wat dat betreft wel voorstellen dat communiceren met anderen soms problematisch voor je kan zijn. Ik heb zelf, voor ik de diagnose kreeg, ook wel eens met bepaalde communicatieproblemen te maken gehad (vooral op het seksualiteitsforum), maar dankzij de dignose is het me gelukt om beter met dat soort dingen om te gaan.

Waarom dankzij de diagnose? Je snapt dan beter hoe je verschilt met mensen zonder Asperger?

Inderdaad. De denk- en belevingswereld van iemand met een vorm van autisme is een andere dan die van een neurotypisch iemand, ofwel iemand met een "normale" hersenfunctie. Mensen met een vorm van autisme zijn in sociaal opzicht als het ware kleurenblind doordat ze dingen anders (lees: niet-neurotypisch) interpreteren. Voor iemand met een vorm van autisme is het gedrag van een NT'er soms net zo raadselachtig als omgekeerd. Vanaf 1990 tot aan de diagnose wist ik alleen dat ik een sociale handicap heb omdat ik moeilijk contact maak met anderen, maar niemand vertelde me wat die handicap dan precies inhield omdat er geen specifieke benaming werd gegeven. Pas toen ik op 18 maart 2003 via een psychiater bij het RIAGG de diagnose van het syndroom van Asperger kreeg, en het dus eindelijk specifiek benoemd werd, had ik eindelijk de gelegenheid om het hoe en waarom van mijn eigen functioneren ten opzichte van anderen beter te kunnen begrijpen.

Geen idee of dit voor jou geldt Mathfreak, maar Aspie's kunnen ook gerichter aan de slag met Theory of Mind training, waarmee je geholpen wordt te begrijpen wat niet natuurlijk komt. Want inderdaad, 'gevoelsblindheid' (nadrukkelijk géén afwezigheid van gevoelens!) is lastig om sociale situaties te interpreteren, vooral wanneer dit met meer mensen tegelijkertijd is, omdat je (ik in ieder geval) wilt letten op alle interacties. Bij één-op-één loopt er maar één lijntje, maar bij drie mensen heb je al drie lijntjes, en met tien mensen zou je theoretisch gezien 45 verschillende interactieparen kunnen hebben. Dat aanvoelen en bijhouden is behoorlijk vermoeiend. Met TOM-training kun je o.a. daarmee beter om leren gaan.

bij sarcasme hoor je geen emotie of juist teveel emotie

Ik heb niet echt erg veel moeite met contact zoeken verder of zo, ik zeg vaak dingen die een andere heel anders opvatten dan ik de bedoeling bij heb. Soms begrijp ik dingen verkeerd en ik ben ook best wel langzaam van begrip maar ik ben niet "gevoelloos" dat is volgens mij niet eens een symptoom van het syndroom van asperger. Maar ja ik word vaak verkeerd begrepen of mensen begrijpen mij niet.

Mensen met Asperger kunnen zich in bepaalde gevallen belachelijk goed aanpassen aan bepaalde situaties, maar niet aan alles. Je hoeft niet helemaal asociaal of gevoelloos te zijn om Asperger te kunnen hebben ;) Niet dat ik je nu in een diagnose wil praten, maar wat je zegt over dingen verkeerd begrijpen of dat je denkt dat je langzaam bent, dat zou wel een indicatie kunnen zijn. Heb je ooit een deskundige gevraagd?

Uhm, ik heb al een diagnose en alles gehad?
Er is niks specifieks uitgekomen, ja dat ik asperger heb, maar verder niet.
Ik werk gewoon aan mezelf door van me fouten te leren, ik las ook dat de meeste zogenoemde "Aspie's" rond de leeftijd dat ze volwassen worden meestal helemaal van het syndroom af zijn omdat ze er vaak aan werken vanaf het begin dat hen word verteld dat ze het syndroom van asperger hebben. Hiervan word ik ook zekerder dat het me ooit zal lukken van al me communicatie problemen af te komen en alleen maar zal profiteren van het feit dat ik Asperger heb.
Oh ja met helemaal af bedoel ik van de negatieve dingen af.

Oh, dan heb ik je verkeerd gelezen, excuses!

Ja, zou goed kunnen dat je jezelf op sociaal vlak goed ontwikkeld. Je zult denk ik er altijd wel wat van blijven merken, maar voor andere mensen kan het gewoon lijken alsof je 'normaal' bent :p Komt helemaal goed. :cool: