Wil jij later kinderen?
 

Vertel. *O* Liefst met toelichting waarom enzo.

Ik zit erg in dubio. Gevoelsmatig wil ik erg graag kinderen. Het lijkt me geweldig om zoveel te houden van iemand, en je eigen kind op te voeden, groot te zien worden, alle fases weer te doorlopen (spelen, Sinterklaas, nou, noem allemaal maar op).

Verstandelijk gezien twijfel ik erg. Ik ben pessimistisch over de wereld en het leven zelf, dan zou het nogal egoistisch zijn om daar wel een kind in te willen laten opgroeien. Daarnaast vraag ik me af of ik de stress en de drukte wel aankan, of ik niet gigantisch spijt ga krijgen als ik geen tijd meer voor mezelf heb.

Ik wil overigens kinderen rond m'n 28e/29e, áls ik ze wil, ik wil liever geen al te oude moeder worden. Dus ja, dat wordt nog wat, als ik eenmaal die leeftijd heb (en hopelijk een man, want dat moet je ook maar afwachten).

Ja, want kinderen zijn tof.

Nee. Toelichting volgt mss, maar iig NEE! *rilt*

Op dit moment sowieso echt nog niet, dat is allemaal zoveel gedoe en alles. Qua financiën, huisvesting, verzorging. En dan maar hopen dat je kind op het RECHTE pad blijft en geen bioscopen gaat beschieten.

Maar als ik eenmaal 50 ben, en ik heb nog geen kinderen, dan zal ik vast spijt krijgen als ik het niet gedaan heb, dus ik zal er wel aan moeten, OOIT. Het worden dan wel awesome kinderen, met awesome namen en awesome karaktertjes en talent en creativiteit! ...Van de moeder in kwestie, uiteraard.

Ik wil kinderen, maar wel over een paar jaar pas, rond mijn 30e?

Laat maar komen, die koters.

Maar goed dat ik geen priester ben met dit statement.

Ik heb er één en daar blijft het bij!

Ja, twee of drie. Omdat de wereld meer goede mensen nodig heeft.

Ja. Omdat het me tof toch lijkt wat voor kinderen we zouden krijgen en het opvoedenaspect. Het enige nadeel wat ik er aan zie is het minder tijd voor jezelf-aspect.

Sowieso :Y. Volgens mij praktisch het enige wat ik al weet sinds ik klein ben. :D Het liefst denk ik ook nog wel als ik vrij jong ben. Klaar met studeren wel, dus dan wordt het snel richting de 26/27. Maar dat lijkt me dan een prima leeftijd (Y)

Absoluut. Ik heb ook al jarenlang een behoorlijke hormonale reactie op baby's :o Ik weet heel erg zeker dat ik moeder wil worden :)

Wat lastiger is, ik ben de laatste maanden me heel erg bewust van mijn gezondheid en vaak vraag ik me heel serieus af of ik wel sterk genoeg ben voor een zwangerschap en daarna maandenlang slapeloze nachten. Van die gedachte word ik best bang. Als ik hopelijk kinderen (of wellicht gewoon maar één kind) krijg, zal dat met een man moeten zijn die 200% achter mij staat en me vooral heel veel helpt. Zoals het er nu voor staat zou ik niet 24 uur per dag voor een kind kunnen zorgen.

Je overweegt toch überhaupt niet aan zoiets te beginnen zonder dat je er zeker van bent dat je wederhelft voor 200% achter je staat? :D

Ja nee uiteraard niet :d Maar ik bedoel dat ik niet leuk huisvrouwtje kan spelen terwijl manlief hele dagen werkt en 's avonds geen zin/energie heeft om voor de kiddo's te zorgen. Ik wil heel graag ook werken, hoewel ik weinig uren kan maken (laten we zeggen, tussen de 10 en 20 uur per week), helemaal niet als ik daarnaast voor een kind moet zorgen. Daar zullen dus goede afspraken over gemaakt moeten worden.

Meestal valt slapeloze nachten wel mee hoor. eerste 6-8 weken slapen ze nog niet door, maar worden ze 1a 2 keer in een nacht wakker voor voeding. Daarna slapen ze gewoon door.

Als ik mijn ouders mag geloven was mijn broertje een drama 's nachts, huilbaby eersteklas. Dit natuurlijk geheel in tegenstelling tot ondergetekende, ik was een voorbeeldig kind :D

Haha ok nou ja ik spreek in mijn eigen ervaring met mijn dochtertje van nu bijna 3. Maar die sliep na 5 weken braaf door, en daarvoor was het 1x rond 3 uur snachts voeden.... Maar je kan het natuurlijk minder treffen! Urenlang uitslapen is wel uit den boze natuurlijk, en zonder lieve oppas oma en opa kun je wat minder vaak de kroeg in natuurlijk

Nee, die krengen zijn duur.

lol ja, dat gaat misschien zo bij 1 op de 100? kinderen zo.

Ik weet het echt nog niet of ik kinderen wil. Ik heb helemaal geen speciaal gevoel bij baby's enzo. Iedereen roept altijd tegen me: 'je klok gaat vanzelf tikken!!!!1!1`1!!!' Dus daar wacht ik dan maar op.

Vast wel. Ooit. In de verre toekomst.

Tegen mij zeggen ze dat ook al 10 jaar, maar hier is dat gevoel er ook niet. Ik wil absoluut geen kinderen. Ik ben erg gesteld op mijn vrije tijd en moet er niet aan denken om minimaal 18 jaar ergens aan vast te zitten. :p

Maar de grotere reden: ik heb nooit moeder willen worden. Mijn moeder wist het al toen ze 4 was. :o Ik heb die wens nooit gehad. En als het gaat om kinderen vind ik sowieso dat je alleen kinderen moet "nemen" als je het écht wil. Je moet er niet je schouders bij ophalen en denken "ach, waarom ook niet?" en alleen al om die reden wil ik het sowieso niet.

Ook krijg ik geen speciale gevoelens bij baby's of kinderen, tenzij je irritatie ook meerekent. ;) Soms is er een leuke uitzondering, maar over het algemeen moet ik er vrij weinig van hebben. Ik kan mezelf ook niet zien als moeder, ik heb er nooit over gedroomd of mezelf gezien met een kind op m'n arm..

Nope, dat wordt hem niet.

Nee, om de simpele reden dat ik niet fulltime voor kinderen wil zorgen. Verder vind ik kinderen wel erg leuk, maar ik hoef er zelf niet zo zeer een.

Toevallig was ik laatst wel na aan het denken over zaaddonatie (een kennis van me heeft het gedaan en wordt volgende maand pappa), en dat wil ik eventueel nog wel overwegen, indien het goede vrienden betreft, en ik dan af en toe pappa op afstand kan zijn en het Kind kan meenemen naar mijn ouders. Dat vind ik namelijk wel een beetje jammer, ik ben enig kind, en mijn ouders krijgen dus waarschijnlijk nooit een kleinkind en dat gun ik ze wel.

Klinkt als een goed doordacht plan, Martin (Y).

Ja, dan neem ik het kind gewoon mee naar de Efteling en Disneyland enzo (y) en de ouder(s) zorgen er voor. Geen kosten, mijn studeerkamer hoeft geen kinderkamer te worden, maar wel zo nu en dan met LEGO spelen en een excuus om in het sprookjesbos te mogen.

Dan ben je dus eigenlijk gewoon een soort van suikerpapa die de kinderen verwent maar zich niet bemoeit met de opvoeding? Goede oplossing. (Y)

Ja, maar dan moeten het wel echt ouders zijn die ik ook goed ken en waar we ook heldere afspraken mee hebben gemaakt. Niet iedere willekeurige lesbo mag aankloppen. ;)

Shit -o-

Laten we dat maar niet doen, kleine feube

Ik ben er anders van overtuigd dat wij hele mooie kinderen zouden kunnen maken hoor :p

Ik denk niet dat ik kinderen wil. Sowieso is mijn gezondheid nogal een issue. Zoals ik er nu bij hang gaat het sowieso niet. Bovendien slik ik medicijnen waarbij ik de neuroloog heb moeten zweren dat ik niet zwanger was/kon zijn/ momenteel wilde worden en deze medicijnen slik ik hoogstwaarschijnlijk ook de rest van mijn leven. Ik moet zeggen dat ik ook niet echt behoefte heb aan kinderen. Mijn broer heeft twee kleintjes en ik vind het echt super om op ze te passen, maar écht 24 uur, 7 dagen per week... pfff. Als ik bejaard ben zal ik het wel missen, maar goed, ik verwacht eerlijk gezegd toch niet dat ik de 65 zal halen. Ooh en ik heb ook geen vriend (of vriendin) en dat hoef ik voorlopig ook niet.

Nee. Er lopen al zeven miljard mensen op de wereld rond en ik wil niet dat het er mede dankzij mij nog meer worden. Adopteren zou ik misschien ooit wel willen als mijn financiële/relationele situatie daarnaar is en ik dan graag een kind zou willen. Maar voorlopig wil ik dat heel graag niet. :o

Nee, komende jaren zeker niet. Blijf liever de leuke oom, een eigen kind lijkt me vooralsnog verschrikkelijk.

Wie post er ff dat stukje uit idiocracy, dat het hoogopgeleide stel uiteindelijk nooit een kind neemt door weloverwogen argumenten en dat de hillbillies er op los batsen, met stupificatie van het volk tot gevolg :cool:

Ik wilde altijd al kinderen en nu heb ik er 1, het bevalt uitstekend; ik wil er sowieso graag nog eentje en misschien twee *O*

En waarom? Mja, het is gewoon heel leuk :P Zelfs met gebroken nachten en geen tijd voor mezelf. Ik zit nu ook met een slapend kind op schoot te forumen, heerlijk gewoon :D

Minimaal 3. Maar daar zitten nogal wat haken en ogen aan, dus voor nu nog maar even niet. ;)

Ja, en mijn vriend wil ze ook graag, maar mocht een van ons een gigantische trap onder zijn carrierereet krijgen van het een of ander en heel succesvol worden dan ben ik bang dat het erbij inschiet. Dat zou ik echt jammer vinden.

+ dit:

http://s3.amazonaws.com/theoatmeal-i...ces4/kids1.png

http://s3.amazonaws.com/theoatmeal-i...ces4/kids2.png

hahaha echt grappig dit die plaatjes!

Ik wil wel kinderen, denk ik. Het lijkt me heel leuk om een kind op te voeden, al denk ik dat ik er tot na de kleutertijd niet zo kapot van zal zijn. Ik hou niet heel erg van kleine kinderen, maar als ze ouder zijn, tsjonge. Dan heb je gewoon een mens dat een combinatie is van jezelf en de persoon waar je (als het goed is) enorm veel van houdt dat almaar groter wordt. Dat lijkt me mooi. :) Al wil ik wel wachten tot ik in een stabielere levensfase zit, na mijn studie, vaste baan en op z'n minst samenwoon met mijn vriend.

Ik wilde iets gaan zeggen maar toen las ik dit:

dus QFT.

Nee. Ik vind sommige kinderen best leuk, als ze gaan lachen als ik gekke bekken trek, of als ze mij hun lolly aanbieden nadat ze 'm afgelebberd hebben of zoiets. Maar langer dan een dag of wat moet ik ze niet hebben, denk ik. Laat staan zo'n jaar of minstens 18.

Dat ook wel een beetje. Kinderen zijn niet goed voor de wereld/het milieu, de wereld is niet per se goed voor kinderen en of kinderen goed voor mij zijn of ik voor hen betwijfel ik ook.

En ik moet er niet aan denken dat ik ergens begin 20 al koters zou hebben. :| Eigenlijk zou ik pas op mijn 40e een kind willen ofzo. Misschien ben ik tegen die tijd een beetje volwassen en gekalmeerd en op m'n plaats en kan ik mezelf prima in de hand houden en ook nog wel een wezentje erbij. Beetje onhandig wel qua vruchtbaarheidsspul en downsyndroom.

En oja, mocht ik ooit ervan overtuigd raken dat mijn genen eigenlijk beter zijn dan gemiddeld en dat dat eigenlijk niet kinderloos verloren mag gaan, dan kan ik altijd nog eicellen doneren. Beetje jammer wel dat dat volgens mij niet een heel geweldig proces is. Eigenlijk had ik een man moeten zijn met m'n donaties en m'n 'als ik kinderen wil dan pas heel heel laat'. :( En dan had ik ook een huisvrouw kunnen zoeken en had ik niet hoeven bevallen of wat dan ook.

In principe ben ik met mijn kwaliteit genen natuurlijk moreel wel verplicht om kinderen te nemen, maar ik wil ze niet, en ik zou ook niet weten waarom ik ze zou moeten willen. Voor gezelschap zijn katten sowieso veel geschikter, en die krijsen niet.

Als je gewoon zaaddonor wordt, worden je briljante genen wel gebruikt :p

Ja, wellicht. Het nadeel daarvan is dat al die Nobelprijswinnaars dan later heel veel moeite gaan steken in het achterhalen wie hun biologische vader is, en dan komen ze mij lastig vallen.

:D(Y) Natuurlijk.

Ik hou van elmer omdat hij het meent <333 niks geen gespeelde arrogantie. Ook geen misplaatste arrogantie.

Maar goed, dat is natuurlijk offtopic. Ik moet wel zeggen dat soms een speciaal gevoel krijg als ik schattige baby's zie, maar als ik dan zie wat voor duivels het worden na een jaar, anderhalf jaar, dan pas ik. Zie bijvoorbeeld de aflevering generatie 2010 van 2 weken terug, wat een verschrikking dat gejank en dat eigen willetje :s

Het maakt me eigenlijk niet zoveel uit, maar als het dan moet laat ik alleen tan2 spange bitches voor mij werpen.