hoe kom ik eroverheen???
 

hallo...

ik ben 2.5 jaar samen met mijn vriend, maar voor ik mijn vriend überhaupt kon, woonde mijn buurjongen nog naast me, we hebben een aantal maandjes wat met elkaar gehad, toen het uitging bleven we gewoon vrienden/buren we gingen altijd samen met de hond wandelen, omdat dat voor mij gewoon leuk was om te doen tot we naar het weitje gingen naast de straat waar ik woon. daar is zo een heuveltje en ik lag daar heel vaak in het gras en als we met de hond waren wandelen ging ik er liggen en die buurjongen kwam naast me liggen maar niet op die dag, hij deed al best wel raar die dag, we zouden gaan lopen met de hond, maar ik stond al buiten klaar en hij kwam maar zonder hond hij vertelde dat de hond ziek was en dat hij nu niet mee kon en dat we maar even onder ons 2 gingen lopen. ik vond het goed, ik ging weer op mijn vaste plek liggen achter de heuvel, ik dacht dat hij naast me kwam liggen maar in plaats daarvan ging hij op me liggen ging me betasten en zoenen dit was iets wat ik niet wilde en ik liet het ook duidelijk merken dat ik het niet leuk vond, ik kreeg geen lucht, ik sloeg hem met mijn vuisten op zn rug, toen hij mijn polsen in het gras drukte, zodat ik nergens naar toe kon, ik kon niet onder hem vandaan kruipen (maar aangezien ik bruine band in judo heb) kon ik me ze leggen dat 1 van mn benen tussen zijn benen te recht kwamen. hij bleef maar doorgaan en hij had mijn broek al los gemaakt, en wilde die uit trekken, toen kwam ik zover dat ik mijn been kon buigen zodat mijn knie zijn edele delen zou raken en van me af zou gaan zodat ik naar huis kon rennen, gelukkig werkte het en ik was ook zo thuis, ik ben meteen onder de douche gekropen omdat ik me vies voelde, ik heb het niemand durven vertellen,
Toen ik mijn vriend leerde kennen was het heel moeilijk om hem te vertrouwen, ik heb hem ook eens gesmst(omdat hij op een internaat(vrijwillig) zit ivm zijn opleiding in belgie) met de vraag hoe ik kon weten dat hij mij niet alleen zou gebruiken voor de seks enz... hij was hier heel erg boos en verdrietig om, ik heb hem toen(wel persoonlijk) uitgelegd waarom en wat er gebeurd was dit was ruim 1 jaar later. nu zijn we bijna 4.5 jaar verder en ik zit er nog mee , als ik die oude buurjongen nog tegenkom ben ik bang, boos en heel verdrietig. ik heb al eens gesproken met een psycholoog maar ik weet niet hoe ik dit kan vergeten... mijn vriend en ik zijn nu al bijna 2.5 jaar samen en heel gelukkig maar dit staat mij nog in de weg, hierdoor ben ik enorm afgeremd in het seksleven met mijn vriend, ik durf heel veel dingen dus niet te doen.

Help me!!!

Je vriend is een ander persoon dan de buurclown. Besef dat. Je kan niet het hele mannelijke geslacht verantwoordelijk houden voor de grillen van één verliezer.

dat is ook zo, ik besef dit ook. maar door dat voorval ben ik heel onzeker over mezelf. en dat zit mij dwars,

Maar waarom ben je zo onzeker over jezelf? Van wat ik hier nu lees heb je een hele nare ervaring gehad met een jongen die je, ondanks dat je hem vertrouwde, iets gaars flikte. Ondanks dat je waarschijnlijk fysiek in het nadeel was, heb je je groot gehouden en hem van je af geworsteld.

Vervolgens heb je een nieuwe vriend gekregen waar je ondertussen ruim 2 jaar mee samen bent en die ook nog eens een prima dude blijkt te zijn.

Voor zover ik het kan zien, heb je juist alle reden om zeker van jezelf te zijn. Je bent weerbaar en alles is op z'n pootjes terecht gekomen. Relax!

ik ben ook zo dankbaar dat mijn vriend niet zo is maar wat er gebeurd is met die andere jongen durf ik mij niet helemaal te geven zeg maar als je snapt wat ik bedoel, en ook als ik die jongen tegenkom zie ik weer alles voor me... en dat wil ik niet meer... :n ik wil hem tegenkomen en gewoon met een opgeheven hoofd langs em kunnen lopen zonder me ook maar iets van die gebeurtenis te herinneren.
Ook durf ik niet alles te doen met mijn vriend, we hebben afgelopen week nog een serieus gesprek gehad over dat ik bang ben om dingen te doen(op seksgebied). :confused:

Misschien teruggaan naar de psycholoog? Het lijkt me dat je voor jezelf moet leren hoe je dat voorval een plekje geeft en het niet de rest van je (seks)leven laat beïnvloeden. Ik denk dat de psycholoog je daar het best bij kan helpen.

na 1 jaar bij een psycholoog gezeten te hebben wou die me doorsturen naar een psychiater. ik heb er niks aan gehad om 1 jaar lang 104 gesprekken van zeker 2 uuur lang dus 208 uur gesproken te hebben over die ene jongen en het enige wat hij zei was laat het verleden voor wat het is en kijk naar wat en wie je nu hebt.

maar mischien is dat niet eens zo'n slecht advies. reverend heeft het al heel mooi gezegd. je kan juist trots zijn op je eigen dat je sterker was dan hem en hoe het nu verder met je is gegaan.
en je hoeft ook niet opeens alles te doen/durven op bepaalde gebieden. breidt het gewoon rustig uit en zorg gewoon rustig aan dat je je comfortabel voelt in dat soort situaties.

En waarom ben je niet doorgegaan naar de psychiater? Misschien helpt dat wel :)
Volgens mij heb je ook geen aangifte gedaan tegen die buurjongen, waarom niet?

Of je doet alsnog aangifte of verteld iedereen in de buurt wat ie heeft geflikt. Dan heeft hij niet zo'n leuk leven meer en maybe verhuist ie dan wel, kom je hem niet meer tegen ook. Of nog iets grover.. Dat ie "per ongeluk" een keer tegen de vuist van je vriend oploopt.. Hmm maybe toch niet zo'n goed idee.. maar wel verleidelijk.. Als ik zo'n verhaal lees dan krijg ik altijd neigingen als: hem een keer onverwachts een zak over z'n kop trekken en in een busje of kofferbak pleuren. Eens goed laten zweten dat stuk ongeluk! ;)

Iig: Take care! Zo te horen ben je een powerfull woman! Go gilrl!

Zoiets heb ik ook ooit meegemaakt... Ik ben het nog steeds niet vergeten maar probeer er niet meer aan te denken, ik denk gewoon dat die jongen die dat toen deed gek was ofzo, en dat hij de enige was die dat ooit zou doen.. Dat helpt vaak bij mij

ik denk er ook zo min mogelijk aan, ik ga niet meer naar dat weitje toe, ik kom hem gelukkig niet meer zo vaak tegen hij is gelukkig verhuisd hij woont wel nog in het zelfde dorp.
maar door deze nare 'ervaring' ben ik 'seksueel geremd' ik durf eigenlijk geen initiatief te nemen en mijn vriend niet te pijpen... ik wil ook altijd als we seks hebben dat het echt pikdonker is en altijd een deken over me heen...

Waarom eigenlijk? Ik snap aan de ene kant wel dat je er last van hebt, maar aan de andere kant... waarom heb je remmingen bij je vriend, die nooit zoiets bij je zou doen en jou gewoon lief behandelt? Hij zou je nooit iets dwingen te doen en is alleen maar lief voor je op seksueel gebied? Je weet ook wel dat je het seksueel aspect (wat heel belangrijk is voor de man) van je relatie nogal beperkt door de beperkingen die jij opstelt?

Is het misschien niet een idee om je helemaal te laten gaan en kijken hoe dat bevalt?

hallo schaapje,

Dat je hier nog steeds last van hebt, is niet zo gek. Je bent in feite aangerand en als je je niet zo goed verweerd had, was het waarschijnlijk nog erger afgelopen. Dat is niet niets. Jammer dat je bij die psycholoog niet zoveel baat hebt gehad.

Wat misschien een tip is, is om hier eens met een seksuoloog over te praten. Dat is iemand die echt speciaal is opgeleid om dit soort problemen te behandelen en die je waarschijnlijk beter zal begrijpen dan een gewone psycholoog. Je kunt daarvoor naar een seksuologenpraktijk, maar veel gemeenten organiseren voor jongeren ook een apart seksuologisch spreekuur, waar je vaak zonder afspraak en zonder verwijzing van de huisarts, anoniem terecht kan. bovendien is dat gratis. Dit wordt volgens mij Sense genoemd. Als je daarop googled kun je er wel meer over vinden.

Verder is het belangrijk dat je geen dingen gaat doen op seksueel gebied die je (op dit moment) nog niet wilt of aankan. Ik begrijp uit je verhaal dat je eigenlijk vindt dat je een beetje tekort schiet, en dat je daarmee zit. Ik kan me voorstellen dat je dat zo voelt,maar het is niet jouw schuld dat het op dit moment zo loopt. Je hebt er niet om gevraagd dat dit is gebeurd en ik kan me niet voorstellen dat je vriend je dit kwalijk neemt. Zou ik tenminste niet doen als je mijn vriendin was. Het is wel belangrijk dat je hierover goed met hem blijft communiceren.

Ik hoop dat je wat aan mijn adviezen hebt. In ieder geval wens ik je heel veel sterkte;)

groetjes,

Redguard

Heel hartelijk dank voor je adviezen! En ja ik heb idd het gevoel dat ik te kort schiet. Maar van mijn vriend hoef ik geen dingen.te doen die ik nog niet wil doen. We praten hier best vaak over en hij zegt ook steeds dat hij het graag eens wil mee maken maar pas als ik er ook aan toe ben ( we zijn elkaars eersten).
Maar ik ga zeker eens googlen... Dankjewel !!!

Oke, ik ben blij dat je er wat aan hebt:) Ik las trouwens dat je vriend in Belgie op een internaat zit. Woon je zelf ook in Belgie? Sense is namelijk iets Nederlands. Ik weet niet of ze in Belgie ook zoiets hebben.

groetjes

heey,

Nee we wonen allebei in nederland, om precies te zijn in zuid limburg, maar hij gaat in belgie naar school voor zijn opleiding

Groetjes,

oke:) Dan wens ik je verder veel sterkte en ik hoop dat je ermee verder komt;)

groetjes