Golven
 

De zee
als ogen van jou
met tranen
en buien
van eb en weer vloed

Buien
gestuurd door wind
ik ben de wind
die jouw golven doet schuimen
ik ben de traan die jouw laat huilen

Golven
breken op het strand
als woorden
in een wolk van mist
jouw golven rollen naar de diepte
en ik zal de zwemmer zijn
die in het donker verdrinkt

Ik vind het grappig dat de strofen steeds iets langer worden. :) Verder vind ik het een mooi gedicht, hoewel ik wel mooiere gedichten van jou heb gelezen.