Angst voor intimiteit met iemand
 

Hoihoi!

Ik heb de laatste tijd gemerkt dat ik een soort angst heb om intiem te zijn met iemand. Aan de ene kant lijkt het me/ vind ik het fijn maar tegelijk heb ik een soort benauwd gevoel of zo. Ik heb niet zo veel ervaring, ik heb bijvoorbeeld nooit een vriend gehad of gezoend of iets dergelijks, maar dat lijkt me wel superfijn! Maar toch ook weer niet.. Is het gewoon spanning of is het echt een angst? Zijn er mensen die dit herkennen of kunnen verklaren? Ik vraag me af waardoor het komt en of ik er iets aan kan doen.

Gr

Ik denk dat deze spanning een fantastisch product is van een beginnende neerwaartse spiraal. Je wilt in principe iets, maar bent onzeker, waardoor de kans dat je er aan begint kleiner wordt, waardoor je geen ervaring opdoet, waardoor je onzeker wordt, waardoor de kans... enzovoorts. Je onderschrift spreekt wat dat betreft ook boekdelen; als je 'bereikte doelen' als 'te lage lat' ziet, lijkt het er op alsof je bijzonder veel van jezelf eist, met de daarbij volgende onzekerheid of je het uberhaupt kan (als je het zeker weten zou kunnen, is je lat dus te laag?) waardoor je de spanning om het goed te willen doen eigenlijk alleen maar versterkt.

Ik weet niet hoe fel overtuigd je bent van je eigen onzekerheden / benauwde gevoel. Dat maakt voor mij het verschil tussen een spanning en een echte angst. Dus, hoe erg is het?

Ik denk dat ervaring fijn is. Maar het is geen prioriteit, want iedereen moet er ooit aan beginnen, zonder ervaring. Ervaring komt pas met de keren dat het goed én slecht is gegaan. Dat je van jezelf weet van 'oké, dit is goed en dit is niet goed'. Dat je echt weet wat je zoekt en dat baseert op je eigen gevoelens, in plaats van wat bijvoorbeeld romantische kwijlfilms je wijsmaken.

Waarom heb je nog geen vriend gehad? Houd je over het algemeen van controle op de situatie hebben? Hoe belangrijk vind je (het gebrek aan) ervaring wat betreft intimiteit? Heb je er gedetailleerde voorstellingen van of is het juist 'buiten bereik' qua gedachten?

Of je er iets aan kunt doen: ja, natuurlijk. Je bent op dit moment echt geen verloren zaak hoor ;) Ik denk dat het wel belangrijk is om eerlijk naar jezelf te kijken, waar liggen je sterke punten, hoe kijk je tegen het geheel aan en ben je bereid om het risico te nemen dat je een keer op je bek gaat. Dat gaat namelijk, net als met leren fietsen, ongetwijfeld een keer gebeuren. En daarna nog eens. Da's klote, tot je hebt leren fietsen en je alle valpartijen van eerder eigenlijk niet meer zo goed weet, omdat die valpartijen niets zeggen. Wanneer je eenmaal zelf kunt fietsen, is dat hetgene wat telt.

Je hebt nog nooit gezoend of iets anders, maar je hebt wel een angst? Klinkt eerder als een nervositeit. Je hebt er wel zin in, maar weet niet helemaal hoe het zal zijn, of je het goed doet, of de ander jou leuk vindt, wat je allemaal kan verwachten.

Ik denk dat je je er nu niet te druk over moet maken. Mocht je een date hebben en jullie willen beide zoenen, maar jij kapt het herhaaldelijk af uit angst, dan kun je je echt gaan druk maken over hoe je het kan verhelpen. Nu is het maar in 't wildeweg je zorgen maken over iets waar je ook nog nauwelijks in kan oefenen ;)

Zoek een vriend die veel ervaring heeft en die de leiding durft te nemen. Als je het echt zo spannend vindt, is het wellicht handig eerst te oefenen met iemand voor wie je niet zo veel gevoelens hebt, dan zitten die gevoelens in ieder geval niet in de weg. Heb je een dominante vriend in wie je verder niets ziet? Vraag hem dan je hierbij te helpen. Succes (y)

Heb je al iemand met wie je intiem wil zijn dan? Anders kan ik me goed voorstellen dat het je maar een raar idee lijkt. Vond ik ook totdat ik iemand vond waar ik intiem mee wilde zijn. Toen was het niet eng meer maar vooral leuk en spannend.

Gewoon een keer doen en dan is de angst weg.

Bedankt voor jullie reacties!

Nee, ik vind het ook niet zo erg dat ik geen ervaring heb. Ik denk dat komt vanzelf wel en ik heb dan ook geen haast daarmee. Ook de drang om het goed te willen doen heb ik niet echt. Natuurlijk is het fijn en leuk als het (min of meer) goed gaat, maar het is niet vreemd als dat de eerste keren wat gestuntel is, dat weet/snap ik. (Dat onderschrift komt trouwens uit een liedje waarmee ik bedoel dat je altijd meer uit het leven kan halen. Niet perse veeleisend dus, ik vind het gewoon een mooi stukje.)


Volgens mij had ik iets meer/ betere informatie moeten geven.
Ik heb twee keer met een jongen gedate. Ik vind hem superlief, hij is leuk en lijkt helemaal mijn type, het klikt goed en we hebben veel geknuffeld. Hij zegt mij ook heel erg leuk te vinden enzo. We hebben ook een aantal keer gekust maar meer ook niet. En ik had toen dus het gevoel van misschien komt er wel meer, en daar kreeg ik dus een vreemd gevoel bij. Het lijkt me heel fijn maar toch moest ik er niet aan denken. Het voelde zo tegenstrijdig, wat wil ik nou?? Ik kan niet goed plaatsen waar dat gevoel vandaan komt en waarom ik t niet over me heen kan laten komen. Zo van, als het komt, dan komt het.

Op basis van wat je nu zegt denk ik 'gewoon proberen'. Ik zie eigenlijk geen andere mogelijkheid.

Grassprietjes, ben jij het ermee eens als ik dit topic verplaats naar Psychologie? Daar zullen ze meer met betrekking tot je angst advies geven dan met betrekking op relaties in het algemeen, dus ik denk misschien dat ie daar beter past.

Grassprietjes? :o Dat is toch een van de mama's?