Wie was er doodsbang
 

Een vraag aan de mensen van dit forum:
Wie waren er allemaal enorm angstig op het moment dat je je eerste zoen kreeg(/gaf)? Wil je er dan misschien ook een leuke beschrijving van willen doen hoe het plaatsvond?

Ik zal beginnen:
Ik begon mijn eerste "date" dat ik gewoon bij haar langs ging en we zouden wat natuur bekijken. Ik had me mentaal totaal niet voorbereid dat er iets speciaals zou gaan gebeuren die dag. Nadat we daar naartoe waren gefietst waren we beetje moe van de reis, en gingen dus op een bankje zitten met een mooi uitzicht. Op een gegeven moment ging zij met haar hoofd op mijn schouder. Ik begreep dit, maar werd wel beetje zenuwachtig. In mijn hele leven had ik tot dan toe zo goed als geen persoonlijk contact met een meisje, en dit was wel heel speciaal.
Later ging het over in knuffelen, en opeens, ik weet niet meer hoe, keken we elkaar diep in de ogen. Ik was toen enorm aan het trillen. Het was zo overweldigend maar zo geweldig op hetzelfde moment. En logisch vervolg: daarna zoenden we.

Ik zal graag weten wat jullie ervaringen hierin zowel zijn

Ik was niet per se doodbang voor de zoen, ik was doodsbang in het algemeen. De zoen zag ik niet helemaal aankomen en gaf hij mij.

Niet doodsbang, alleen verheugd en blij :)

Aan het eind van de avond ging hij weg, we waren al heel de dag samen geweest. En toen zoende hij mij.

Ik was niet bang, ik vond het vooral spannend en leuk enzo. Maar goed, ik was dan ook 17 en het kwam niet bepaald vanuit het niets, ik was er wel aardig klaar voor.

Pff, ik ben wel eens zo nerveus geweest dat ik die keer überhaupt niet gezoend heb :D Ik vond die jongen heel leuk maar hij maakte me onwijs zenuwachtig en hij maakte de move niet. De jongen die me uiteindelijk voor het eerst zoende wist dat het mijn eerste zoen zou zijn en hij stelde me op mijn gemak. Ik vond het nog steeds spannend, maar het was niet meer eng.

Ik was wel superzenuwachtig. Ik ging de hele tijd mijn hoofd wegdraaien. Dus dan lagen we naast elkaar en dan ga hij me een kusje op mijn mond in de categorie 'nog net geen tongzoen' en dan draaide ik mijn hoofd weer weg omdat ik niet meer durfde. En dan weer terug. En dan weer weg. Volgens mij heb ik dat echt een kwartier volgehouden. <3 :D

Ik denk trouwens dat als ik nu weer zou gaan zoenen, dat ik dat trouwens gewoon weer zou doen. :P Of in ieder geval heel zenuwachtig zijn en dan verschrikkelijk uitstellen en op het moment dat ik denk 'oh hij wil zoenen' eerder maken dat ik wegkom/draai. Misschien ook niet, maar ik kan me heel goed voorstellen dat ik wel heeel veeeel vlindertjes zou voelen. Dat zou ik trouwens niet 'doodsbang' noemen, want echt angst is het niet, gewoon zenuwachtig en onzeker over wat te voelen en wat te gebeuren.

We waren 12.
We speelden op de Wii met zijn oudere zus.
We waren 10 dagen samen.
Toen zijn zus eindelijk de kamer verliet, wist ik dat het ging komen. Veel herinner ik me er niet meer van, maar wel dat ik zeer zenuwachtig was, de kus was overigens helemaal niet lekker ofzo.
Hij was een wasmachine :(
Toen ik naar huis fietste, realiseerde ik me dat ik een kauwgom in mijn mond had, dat er ook in was terwijl we onze eerste kus hadden. Ik beloofde mezelf deze kauwgom voor de rest van mijn leven bij te houden, als aandenken :D
Maar goed, ik ben blij dat ik de datum nog weet: 25 april 2007

Geen idee waar de kauwgom nu is, trouwens.
Het is immers al 5 jaar geleden.

Dat was voor mij op hockeytoernooi, toen ik 15 was. Ik was niet bang, vond het wel leuk. Was ook een van de eerste keren dat ik aardig aangeschoten was.

ja ik was doodzenuwachtig. Maar toch functioneerde ik nog gewoon :)

Jammer en zelfs zielig genoeg te aangeschoten om te herinneren hoe het precies was.