zelfmoord, snijden, ...
 

heey , ik ben een meisje van 15 en ik ben het eigelijk allemaal gewoon beu! ik denk nu al meer dan een maand aan zelfmoord.. er zijn wel wat redene voor zoals;ik kan tegen niemand echt vertellen wat ik voel want als ik over iets begin voelt het direkt alsof ik die persoon verveel. een maand geleden werd het me allemaal eve teveel en ik was zo kwaad en depressief dat ik mezelf ben beginnen snijden (wat ik nog altijd doe). ik heb ook teveel stress, ik heb er zelfs psoriasis door gekregen ( is een huidziekte die niet te genezen is ) heel me hoofd staat nu dus vol met rode plekken en van die witte schilfers en die beginnen nu ook te verspreiden op mijn lichaam en HET JEUKT VERSCHRIKKELIJK! thuis is het ook niet bepaald gezellig, ik heb een oudere broer die veel slimmer is dan mij en mijn ouders verwachten dat ik ook zo slim ben omdat ze denken dat ik dat ben, als ik dan slecht punte heb denken ze gwn dat ik niet hard genoeg leer. zelfs op school vergelijken alle leerkrachten mij met mijn broer echt ik word er gek van! er zijn nog zoveel meer redenen die ik kan opnoemen.. morgen krijg ik op school men rapport en ik ben eiglk gwn bang want ik weet dat ik op een paar vakken een onvoldoende zal hebben en mijn ouders zullen maar weer eens teleurgesteld in me zijn.. ik kan er echt niet meer tegen en ik wil het allemaal ook niet meer.

Meisje toch...ik zit eigenlijk ook in dezelfde situatie als jij. Snijden, het allemaal zat zijn. Alleen zit ik er al langer in dan een maand. Een maand is eigenlijk ook kort. Misschien is het gewoon eventjes een periode wat echt bij de puberteit hoort? Kan bes. Maar begrijp me niet verkeerd, ik wil het niet op de puberteit afschuiven. Het enige wat je kan doen is met iemand op school gaan praten. En snel hulp zoeken voor het snijden, voordat het een verslaving wordt.

PLEEG GEEN ZELFMOORD
Als ik stress heb ga ik altijd een leuke comedy film kijken :)
Maar ik smeek het je ga jezelf niet snijden dat is echt #*(!@#!@
Vies mesje in je arme snijden wauw... Moet er niet aan denken.

- Wat kan je tegen niemand vertellen?
- Waarom zou je dan jezelf snijden?
- Het is maar een rapport.

Toughen up.

Ik lees dit nu wel allemaal, maar weet nog steeds niet hoe jij bent en wat er echt aan de hand is. Ik heb zelf ook veel momenten gehad tot op de dag van vandaag dat ik het gewoon zat ben allemaal. Maar ik wil eerst zoeken naar oplossingen voordat ik zo'n grote beslissing neem als zelfmoord, lijkt ook een beetje onmogelijk eigenlijk. de tips die ik voor je heb en ikzelf ook volg zijn, denk aan de positieve dingen in je leven die heeft iedereen wel!, mediteren maakt je kei rustig, volg je hart in echt ALLES als je op dat moment zin hebt in iets dan doe je dat ook gewoon, haal alles uit 't leven wat eruit te halen valt, overwin je angsten om er spanning in te brengen, doe iets goeds voor iemand maak mensen blij daar krijg je een ongelofelijk mooi gevoel voor terug, zie zelfmoord als iets egoistisch en niet als optie!

hoop dat ik je hier genoeg mee geholpen heb, het leven is zo leuk he.. en het is jammer dat jij dat niet ziet, sterkte ermee en je komt er wel! ;)

Jij kan beter uit dit soort topics blijven.

ach eigenlijk ben ik het er wel mee eens met wat reverend zegt. ik lees hier nou niet bepaald iets uitzonderlijks het klink meer als het standaard gepuber.

Zwak jullie.

Het lijkt me handig om in dit topic te vermelden wat het probleem precies is. Blijf lekker zelf weg uit het topic als je alleen maar kan klagen.

Zertab, Reverend is hard maar vertelt wel to the point.. Het is niet zwak, maar als je serieuze antwoorden wil kan je die krijgen, maar dan moeten we eerst de achterliggende info weten om beter te kunnen inleven in je situatie ipv dan dat je alleen zegt dat je depressief bent:/

Reverend heeft wel een punt natuurlijk. ;) Het is maar een rapport en je krijgt er waarschijnlijk nog meer en één rapport is natuurlijk niet gelijk het einde van je leven. De TS moet leren om dingen wat positiever te benaderen.

Wat heb je zelf al geprobeerd om te veranderen? Hulp te zoeken? Met vrienden te praten? Je gedachten opschrijven?

Zelf geen ervaring als je slechte punten hebt, en je ouders stellen te hoge eisen?

Tja, het is wellicht niet wat je graag wilt horen, maar vaak is het wel zo dat je de dingen die nu vreselijk en onoverkomelijk lijken, over een tijdje in een heel ander licht ziet en dan is het ineens allemaal niet zo erg meer. De puberteit speelt daar een grote rol in. Niet om de problemen van TS nu te bagatelliseren, maar naast dat snijden en/of zelfmoord plegen nu niet bepaald een oplossing is, is het ook wel heel erg drastisch. Ik ken natuurlijk je verhaal verder niet, maar wat betreft de problemen die je hier hebt neergezet, ben je écht niet de enige hoor. Het is allemaal vervelend enzo, maar niet het einde van de wereld, nee, en je kan zelf een hoop doen om de situatie te verbeteren. Dus wat heb je idd al geprobeerd n (bv. met je ouders praten of met een hulpverlener)..? Wat voor positieve dingen kun je hier tegenover stellen?

Enneh, een beetje relativeren kan nooit kwaad. ;)

Ik denk dat iedereen wel eens een slecht(er) rapport heeft gehad en dat ouders daar niet blij mee zijn, maar om dan meteen aan AM en ZM te gaan doen is een beetje overdreven, vind je zelf ook niet?

Het zou een mooie dag zijn als mensen zouden stoppen met verminking vanwege een papier met wat nummertjes er op. Ouders stellen wellicht hoge eisen, maar die laten ze zó varen als ze weten wat er werkelijk speelt. Uiteindelijk maken die rapporten ook geen zak uit.

heey , ik ben een meisje van 15 /thread

Wow, denk je er al een maand aan? Die ene maand is belangrijker dan je overige 14 jaar en 11 maanden? Wtf, grow a pair and fucking deal with it. Onvoldoendes halen op school is echt de allerbeste reden die ik OOIT heb gelezen om zelfmoord te plegen, holy shit

De volgende is 'een dag eerder herfst dan normaal' of 'pepernoten al medio augustus in de supermarkt'.

Jongens kom op. Hier help je de TS niet mee. Relativeren kan goed zijn maar dat bereik je niet met zulk soort opmerkingen of adviezen.

Het is een meisje van 15, ze heeft hier idd geen kut aan. Voor haar kan het voelen alsof alle vastigheid opeens onzeker wordt, en dus wél het einde van de wereld is. Hoe iemand iets ervaart kun je niet veranderen. Wel kun je zeggen: 'joh wat kut dat je je zo voelt, maar besef wel dat je gevoel je misleidt. Het is niet het einde van de wereld, just keep breathing'.

Oké:

- Je ouders houden van je en willen niet dat je begint aan één van je voorstellen.
- Scholen en leraren doen belachelijk hun best om je over te laten gaan, die zullen je blijven steunen
- Er is nog geen mens die me naar mijn (eind-)cijfers heeft gevraagd.
- Ook als je blijft zitten vergaat de wereld niet: dan is het komend jaar alvast wat bekendere koek.

Daar erger ik me ook kapot aan ja, ´t is dat ze ook bier verkopen.

OT: Als je nu blijft zitten, gaat het volgend jaar waarschijnlijk wel makkelijker. Denk positief!

Er komt ook veel op je af. Logisch dat je daar bang van bent geworden. Ik ken je thuissituatie natuurlijk niet, maar als die lastig is en op school komt er veel op je af.. Dat kan ook ontzettend veel zijn aan je hoofd. Je kan er het gevoel van krijgen dat je overspoeld raakt. Dat er geen einde aankomt. Je stukje klinkt heel erg alsof je ergens voor wil vluchten. Alsof je die vlucht ook alleen lijkt te maken. Ben heel benieuwd waar je zo bang voor bent en of er iemand is met wie je kunt praten.

Komt in het nieuws: ''15 jarig meisje pleegt zelfmoord wegens onvoldoendes''
Goud :)

In ieder geval, wees duidelijk tegenover je ouders dat je niet de talenten van je broer bezit, maar je eigen. Die moet je natuurlijk vinden en ontwikkelen. Wees duidelijk dat je niet hetzelfde bent als je broer (wie wilt er nou zo'n verschrikkelijke nerd zijn?!?) en zelfs streeft hem op verschillende punten (behalve intellect) te verslaan.

Ja, zeik je broer af :y Dan nemen ze je een stuk serieuzer.

afzeiken gaat inderdaad niet helpen.
maar mischien een goed gesprek houden met je ouders waarin jezelf kan vertellen dat je niet hetzelfde bent als je broer en dus op sommige punten slechter scoort dan hem en op sommige beter en ook aangeeft dat je het nogal moeilijk vind als ze je telkens blijven vergelijken met hem kan best een goed begin zijn om eraan te werken en het te veranderen.

Het lijkt me verstandiger jezelf helemaal los te koppelen van je broer en zijn leven, je bent niet hetzelfde en ga het dan ook niet hebben over waar je beter of slechter in bent dan hij.