vriendje
 

Haai,

Alweer een probleem:
Ik heb sinds 2 weken een vriendje waar ik super blij en gelukkig mee ben. Ik zit alleen met het probleem, dat men ouders het ongeveer onmogelijk maken dat ik kan afspreken met hem.. Mijn moeder weet het wel, en vind het ook leuk voor me enzo, maar als men vader er achter komt, dan ben ik echt zwaar de lul, en gaat hij me het verbieden enzo. Hij vind dat ik er te jong voor ben, en vertouwd het niet als ik nu al met een jongen heb.
Gister vroeg men vriendje dan, of ik volgende week vrijdag met hem naar de film wilde, Ik heb ja gezegt, en zei tegen hem, dat ik tegen men vader zou zeggen dat ik naar een vriendin ga. Men moeder weet dus wel dat ik met hem naar de film wil. Vanochtend was men moeder pissig op me, en zei ze dat ik niet naar de film mag, omdat ik dan weer lieg tegen men vader, etc etc. maar ik wil echt afspreken met hem, omdat het anders net lijkt dat ik niet met hem wil afspreken..
Ik heb echt een mega kutgevoel tegenover emn vriendje, en ik heb hem al verteld hoe het er thuis aan toe gaat, maar nog niet over: naar de film gaan,,
en nee het is abosluut onmogelijk om met men vader te gaan praten.
alvast bedankt

Nou, als het absoluut onmogelijk is om met je pa te praten dan kan je net zo goed gewoon gaan lijkt me.

Ik begrijp niet precies wat je van ons verwacht, als je stelt dat met je vader praten absoluut onmogelijk is. Wil je je vader overtuigen dat je vriendje ok is, of dat je oud genoeg bent voor een vriendje? Daarvoor zul je toch echt met je vader moeten kunnen praten... Wil je je moeder overtuigen dat het een goed idee is om tegen je vader te liegen?? :confused: ik snap niet wat je wilt.

Nodig je vriendje uit bij jullie thuis, wanneer je vader er ook is, zodat ze kennis kunnen maken met elkaar. Dat zal wellicht een stuk van het wantrouwen van je vader wegnemen. En praat eens met je moeder; uit je verhaal begrijp ik dat zij er geen problemen mee heeft dat je een vriendje hebt. Dan kan ze toch ook met je vader praten??

Ongehoorzaamheid kent geen tijd.

16 jaar en te jong voor een vriendje... Het moet niet gekker worden zeg. Gewoon gaan en genieten dat je een leuk vriendje hebt.

Ik zou eens met mijn moeder gaan praten. Je bent oud genoeg voor een vriendje.
Je mama kan dan met je vader gaan praten. Bij ons noemen we dat hem "voorbereiden" op nieuws xP
Je vader is waarschijnlijk overbezorgd, maar zal nu moeten leren je af en toe los te laten. Dit kan een moeilijke fase zijn voor de ouders.

Het idee van Jacky is ook niet slecht, nodig hem bij jullie thuis uit, zodat je vader hem kan "keuren" als ik het zo mag noemen, en dan kunnen jullie naar de film?

Is maar een idee.

Dank je ShySora! Maar men pa is echt fking kritisch! als hij hem niet mag, gaat hij me echt verbieden met hem om te gaan! :( ja men pa is sowiso overbezorgt,,, donders irritant is dat!

Zeg het gewoon tegen je vader, en vraag je moeder dan om je bij te staan. Ik vond het ook eng om mijn vader te vertellen dat ik een vriendje had want vaders willen altijd hun kleine meisjes beschermen. Daarom wil hij je waarschijnlijk ontmoedigen om een vriendje te nemen en zal hij het niet direct leuk vinden, maar als jij hem duidelijk maakt dat het echt een leuke jongen is waar jij blij van wordt dan zal hij uiteindelijk ook wel beseffen dat hij je best een beetje los mag laten. En als je denkt dat hij toch de tiran gaat spelen, vraag je moeder dan van tevoren of zij je bij wil staan met het vertellen aan je vader.

Ooohw, je pa is overbezorgd. Wel, praat met hem. Zeg zoiets als: Papa, hij is echt erg lief en zorgzaam. Toe mag ik? Het zou me zo gelukkig maken, please?
En als je mama dan nog een goed woordje doet, en als hij op bezoek komt, en hij komt zorgzaam over voor je vader, dan zal dat zeker wel lukken.
Het is normaal dat ouders bang zijn, maar maak hem duidelijk dat jij anders ongelukkig gaat zijn. En dat wil hij zeker ook niet. Wat vind je van dit idee?

klinkt goed, alleen is echt het probleem dat hij moeilijk is..
Hij gaat me echt verbieden hoe lief ik het ook vraag!
ik heb nog nooit met men vader kunnen praten
hij is altijd bezig met zen werk en als die eindelijk thuis is ie chaggie..

Kan je ma invloed hebben op je pa?

Allicht. Vrouwen zijn vaak de baas (y)

Nee, hoewel mijn moeder het dit keer echt met mij eens is. Mijn vader is absoluut degene die alles bepaalt en regelt. Hij negeert haar ook gewoon als hij het ergens niet mee eens is!

Dan moet hij eens wakker worden geschud lijkt me?

Nou ja, als hij je moeder negeert, kun(nen) jij (jullie) hem ook negeren, toch? Meteen een goede gelegenheid om dit onderliggende probleem aan te pakken. Als hij altijd met zijn werk bezig is, heeft hij geen idee wat er speelt, dat scheelt sowieso al. Dan kan het je overdag niet verboden worden ;) Moet hij niet minder gaan werken om gewoon eens te zien wat er zich thuis afspeelt, in plaats van alle energie in de zaak/het geld te steken en dan chagrijnig thuiskomen?

Compromisloze houdingen vragen om list en bedrog.

Mijn ouders vonden me op mijn 16e ook te jong voor vriendjes en zeker voor met hen naar de bioscoop te gaan. Compromis was dat ze bij mij thuis op bezoek mochten komen, dan mochten we in een andere kamer (geen kamer met een bed overigens) gaan zitten ^^. Voor mij was het ook onmogelijk om met hen te praten toen daarover om er verandering in te brengen. Pas toen ik 17 was en al een tijdje serieus met iemand samen was, mocht ik meer dingen doen.
Ik denk niet dat het slim is om veel achter de rug van je vader om te doen. Als hij er achter komt dat je liegt, ben je het vertrouwen dat hij in je heeft, helemaal kwijt en dan kun je wel vergeten om in de nabije toekomst nog dingen van hem gedaan te krijgen. Kun je niet eens een hypothetische vraag aan je vader voorstellen? Pa, stel dat ik een vriendje zou krijgen, wat mag ik dan en wat niet?

Niet vragen maar mededelen. Vervolgens gewoon gaan. Het is maar een bioscoop, geen orgie. (En al was 't wel een orgie, als jij daar heen wilde dan hadden ze je niet kunnen tegenhouden.)

Tegen je vader zou ik het voorlopig niet vertellen om de redenen die Uitzicht noemt.

Bij mij thuis wordt er gepraat. Al sinds kind had ik inspraak in wat er gebeurde. Het nemen van huisdieren, een nieuwe wagen, en zo, werd door ons allemaal besproken.
Laat je vader weten dat het voor JOU en je MAMA erg belangrijk is dat jullie ook inspraak hebben in het gezin. Jij moet gelukkig worden, en je vader gaat ongerust zijn, maar hij moet weten dat zijn kleine meisje volwassen wordt. En een vriendje krijgt. Kijk, het is simpel, of je kan eerlijk met hem zijn, of je doet het later achter zijn rug om. Zeg hem dus dat het erg belangrijk voor je is, en zeg hem dat je hem begrijpt, maar dat hij zich geen zorgen moet maken.
Praat zeker hierover met je mama. Als je vader je steeds dingen verbied, en je niet met hem kan praten, zal je vertrouwen in hem afnemen. En je papa moet er rekening mee houden dat hij niet alleen woont en leeft, en dat jij ook graag gelukkig wilt zijn. Praat eens goed met je mama, of met een begeleider op school?



Ze is 16, als ze het bovenstaande doet, denk ik dat ze problemen kan krijgen met haar ouders. Maar als haar vader echt moeilijk blijft doen, denk ik dat het uiteindelijk hierop zal uitdraaien. (hoewel ik dit wel afraad)

ShySora, echt bedankt!!
maar op een een of andere manier, vertrouwt papa mij minder dan men breor en zus,
komt omdat ik ander soort hobbie en vrienden heb, maar ik heb echt hele lieve en leuke
vrienden, alleen roken en drinken die mega veel, dus dan denken ze dat ik dat ook allemaal doe
oke ik drink, maar wel redelijk met mate, en niet vaak. en ik rook niet.
ik vind het echt heel erg dat ik zo weinig met men papa kan praten, ik mis dat echt!
men moeder vind het ook echt erg, want ze gunt het mij allemaal heel erg..

Je moet tegen je vader zeggen, wat jij hier tegen ons zegt.

Nouja, als ze verwacht dat haar ouders haar echt het huis uit kunnen zetten dan moet ze inderdaad gehoorzamen. En zo snel mogelijk verhuizen. Maar het hele 'wij verbieden je om!!1!11' werkt op een gegeven moment alleen zolang je dat zelf accepteert. En ze is absoluut niet onredelijk in haar wens op haar zestiende een vriendje te hebben en met 'm naar de bioscoop te mogen, dus 'je hoeft het niet te accepteren' lijkt me hier een geldig advies.

Ik had in die situatie m'n ouders een onbegrijpende blik toegeworpen en was gewoon alsnog gegaan.

De meisjes die op hun veertiende jongens pijpten in de bosjes kwamen daar overigens nooit mee in de problemen, want dat vertelden ze gewoon niet. Je hebt geen meldingsplicht, he.

Daar ben je toch puber voor? :confused: Ook ouders hebben opvoeding nodig, want zij hebben nauwelijks een controlerend iets dat ze vertelt of ze het wel goed doen of niet. Daarom moet je in geval van onredelijkheid tegengas geven. Daarmee begin je met redelijkheid en wanneer dat bij de volwassenere partij niet aanslaat kun je altijd onredelijk doen. Later lach je er om.