is begeleid wonen leuk
 

heey,

ik denk erover na om te gaan begeleid wonen. nu ben ik alleen benieuwd naar de ervaringen. :rolleyes:

heb je daar wel voldoende vrijheid?
heb je daar wel wifi?
is het echt waar dat je heel veel geld eraan kwijt bent?
kortom: wil graag weten of de negatieve aspecten kloppen ivm financiele zaken en vrijheid
en afspraken

en is het leuk? :D

ik ben een persoon met een sociale fobie waar ik 50 % overheen ben gegroeid en heb borderline :facepalm:

mvg, dafuq ;)

je heb daar genoeg vrijheid in je proefmaand moet je 10 uur binnen zijn en weekenden mag je niet ergens logeren, na je maand proeftjid mag dit wel en mag je elke dag om 12 uur thuiskomen. je meot wel aanwezig zijn tijdens het avondeten al is het maar voor 10 minuten. verder dien ej een zinvolle dagbesteding te hebben,

Ik heb een vriend die begeleid woont (in Nederland hebben we het toch over?). Ik heb hem opgezocht in 2 verschillende huizen. Het eerste was heel afstands en vooral bewoond door personen met problemen met verslaving. Niet echt de meest fijne plek. Het eten werd geleverd door catering en zag er niet smakelijk uit. Kamers waren heel erg klein, ik was blij dat ik er alleen ben geweest om hem te helpen met verhuizen ^^. Daar was overigens internet, maar geen idee of dat draadloos was.
Het tweede was een stuk moderner en gezelliger. Zag er goed uit, verzorgd. Redelijk ruime kamers. Beurtrol met koken. Ook internet, maar weer geen idee wat betreft draadloos.

Beide plekken hadden echt een heleboel regels. Uren waarop je binnen moet zijn, geen alcohol of drugs, als je ergens heen wil en daar wil overnachten moet je dat aanvragen, zijn financiën werden beheerd, maar ik weet niet of dat voor iedereen geldt. Opstaan op bepaalde tijden, eten op bepaalde tijden.
Als je niet goed bent met regels en tijden en je daaraan houden, kun je wel eens een probleem hebben. Het is niet dat er geen uitzondering gemaakt kan worden ofzo, maar het is wel de bedoeling dat je je eraan probeert te houden, want voor jou, 10 anderen die het wel willen. De plaatsen liggen niet voor het oprapen.

Als je een eigen kamer hebt met internets kun je altijd WiFi aansluiten, neem ik aan.

Nee. Er zijn begeleiders en hopen strikte regels. De regels om te voorkomen dat wie daar komt afglijdt, de kunde van de begeleiders verschilt tussen enigszins capabel, tot zo incompetent dat borden je een proces aan zouden doen als je zei dat ze een bord voor hun hoofd hebben.

Voorbeeld: van iemand eisen dat diegene voor 18.00 een maaltijd voor zes personen heeft gekookt wanneer diegene om 17.05 buiten school staat en daarna een uur reistijd heeft, en bij herhaling niet inzien waarom dat niet kan, en het verdommen een alternatieve regeling af te spreken met als argument 'dit zijn de regels'.

De mensen die er zitten moet je ook rekening mee houden. Die komen daar niet omdat ze zo sociaal of geslaagd zijn. Het kan gebeuren dat die zo lastig voor je zijn dat ze echt een grote irritatie vormen.
Bijvoorbeeld: een figuur die het normaal vond om luidkeels op de badkamer te bonzen als hij erin wilde en iemand anders was aan het douchen. Niet eenmaal, niet tweemaal, nee, elke keer, net zo lang totdat hij erin mocht. De begeleiders deden er niets aan. Diezelfde was ook vrijwel constant verbaal agressief en begon dan ook te duwen en te trekken, iets dat ook allemaal maar moest kunnen. Leuk als je daar als meisje woont en de gozer blijkt ook geen grenzen te kennen. (y)

Een tweede huis zat vol rokende tienermoeders die de hele dag niets deden en overkwamen alsof ze eigenlijk al dood waren, maar het zelf nog niet wisten, met begeleiders die het ook allemaal niets kon schelen. De sfeer was genoeg om een aartsoptimist depressief te maken.
Zeer zeker.
Laten we het zo zeggen: er regelmatig op bezoek komen was al een drain op mijn humeur. Als ik er gewoond had weet ik vrij zeker dat ik in het eerste huis vanzelf iemand het raam uit had gegooid, en in het tweede vanzelf depressief was geworden.
Is dat wel slim om te doen dan? Wat mij bijbleef is dat je een verschrikkelijk dikke huid moet hebben om op zo'n plek te kunnen blijven. En als borderliners iets niet hebben...

In tegenstelling tot je familieleden zullen mensen daar ook niet vergevend zijn over uitbarstingen o.i.d., da's dan gewoon welkom in de grotemensenwereld.