Polymeer
 

Poly = meerdere
Meer = deel

Dus een molecuul met meerdere delen. Waarom wordt dit geassocieerd met een chemisch element?

Ik liep een keer bij een ziekenhuis mee en mocht een plak/cement middel vasthouden. Na een tijd werd het hard en werd het zelfs warmer! De anesthesiemedewerker vertelde mij dat het een polymeer was, ik vond dat heel vreemd in de oor klinken.

Een eiwit is ook een polymeer, nietwaar? Maar dat is dan niet chemisch.

Een polymeer is een molecuul. En kan dus nooit een element zijn.

Een polymeer bestaat uit een lange keten monomeren die aan elkaar zitten. Het ontstaan van een polymeer kan je zien als een reactie.als deze reactie exother is komt er inderdaad wamrte vrij.


Dat het harder wordt is ook logisch, want de molecullen worden steeds langer en kunnen dus lastiger bewegen.

Een eiwit is inderdaad een polymeer (een condensatiepolymeer). De monomeren zijn aminozuren (binas 67C) .
Tijdens de reactie ontstaat water.
Dit is wederom een reactie, en dus ook chemisch.

Waarom dacht jij dat het niet chemisch zou zijn?

Ik dacht juist wel dat de stof die ik vasthield chemisch was, alleen wist ik niet waarom hij het steeds een polymeer noemde.

Toen ik iemand vroeg die veel van de scheikunde weet of een polymeer per definitie ook chemisch is, antwoorde hij nee.

Polymeren ontstaan doordat een groot aantal identieke moleculen (bijvoorbeeld etheenmoleculen) met elkaar reageren. Het molecuul waaruit een polymeer is opgebouwd wordt een monomeer genoemd. Een polymeer is een thermoplast als het is opgebouwd uit een molecuulketen, waarbij de moleculen door vanderwaalskrachten en eventueel door waterstofbruggen bijeen worden gehouden. Een polymeer is een thermoharder als het is opgebouwd uit een molecuulnetwerk, waarbij de moleculen door atoombinding bijeen worden gehouden. Thermoplasten vervormen boven een bepaalde temperatuur (het zogenaamde verwekingspunt), terwijl thermoharders niet vervormen bij verwarming, maar wel direct in de gewenste eindvorm gebracht dienen te worden.

Het zal er vooral om gan dat wat je daar in je handen had, niet per se een polymeer was, maar een combinatie van stoffen die op dat moment een polymeer aan het vormen was.

De warmte die vrij kwam bij het vormen is wat je toen voelde (exotherme reactie)

Elke stof is overigens chemisch :) Alleen hier had je dus ook nog eens te maken met een chemische reactie.
Of bedoel je: chemisch = uit een fabriek, organisch = gemaakt in de natuur.
Want in dat geval zijn eiwitten en sommige suikers inderdaad "niet-chemische" polymeren.

waarschijnlijk omdat het in organismen gebeurt en dus biologisch zou zijn
klinkklare onzin natuurlijk

Chemisch in de zin van uranium e.d. jongens! ;)

Mathfreak, dank u voor de toelichting. Maar is een polymeer per definitie een deel dat chemisch is in de zin van uranium?

4beta, dat er een reactie gebeurt klinkt logisch. Maar als stof a en b beide polymeren zijn en beide hebben verschillende eigenschappen dan kun je toch niet beide reacties uit elkaar halen enkel door ze polymeer te noemen? Dan noem je ze bijvoorbeeld a-polymeer of b-polymeer. Wat die meneer mij vertelde verwarde mij omdat ik een andere definitie had van polymeer: een molecuul bestaande uit meerdere reekse moleculen/deeltjes wat niets te maken had met het feit dat het hard/warm werd.

"Maar is een polymeer per definitie een deel dat chemisch is in de zin van uranium? "

Nee!
een polymeer is een molecuul dat is opgebouwd uit meerdere monomeren.
Welke atomen er in die monomeren zitten maakt niet uit. (om het even simpel te houden)
(en je zei zelf ook al dat eiwit een polymeer is!)

Er ontstaat alleen warmte als de polymerisatie reactie endotherm is. Verder bestond het eerst uit 2 stoffen:
monomeer-1(M1) en monomeer-2(M2)

deze reageren vervolgens tot een polymeer:
M1 + M2 --> ~M1=M2=M1=M2~ + Energie

Waarom is dit dan een polymeer? Omdat het opgebouwd is uit monomeren.

Wanneer had die beste man voor het laatst scheikunde gehad?

Bedoel je de anesthesiemedewerker?

Bedankt voor je uitleg trouwens, ik snap het nu helemaal. En je begrijpt nu ook waarop ik doelde: chemisch als in kernchemie zoals uranium splijten e.d.

Je kunt polymeren onderverdelen naar eigenschappen. Er zijn dan drie soorten polymeren namelijk thermoplasten,thermoharders en elastomeren. De polymeren worden bijeengehouden door zwakke moleculaire interacties(dipool,H-bruggen,Van der Waals krachten etc etc) maar er zijn ook covalante bindingen(crosslinks) mogelijk,het aantal covalante bindingen bepaald welk soort polymeer is. Veel crosslinks verhinderen beweging van de polymeerketen,dat zijn dus thermoharders, ze vervormen niet. Gemiddeld aantal crosslinks dann zijn het thermoplasten of elastomeren. Het verschil tussen thermoplasten en elastomeren is dat thermoplasten boven een bepaalde temperatuur permanent vervormen en elastomeren niet(ze zijn elastisch).

ik snap je vraag niet; een polymeer is gewoon een keten van monomeren... al het andere wat je noemt heeft niet persé betrekking op polymeren.

Vraag: Is een polymeer per definitie een chemisch iets zoals uranium (dat je splijt om energie te verwekken).

Je hebt daar zojuist antwoord op gegeven, dus ik dank u zeer. :)

Hij wordt steeds leuker :)

Nog ff zeuren over de begrippen. Kernsplijting is weer geen scheikunde/chemie (chemische chemie). In waarschijnlijk het eerste hoofdstuk van een scheikunde boek wordt gedefinieerd wat wel en wat geen scheikunde is. Iets met atomen die het zelfde blijven, maar in verschillende combinaties verschillende moleculen vormen.

Tijdens splijting blijven die atomen juist niet gelijk.

Ik bedoelde inderdaad die anesthesiemedewerker.