Om de een of andere reden was ik er voor ik begon van uitgegaan dat ze pas op het einde bevrijd zouden worden, of helemaal niet. Maar the great escape was dus al halverwege. Na een paar bladzijdes begon ik me af te vragen of ik het een heel boek zou uithouden, dat schrijven vanuit de belevingswereld van een vijfjarige maar het went. Ik ben wel onder de indruk, ik vond het heel geloofwaardig en het las lekker weg, daar hou ik wel van :o

Ik weet nog dat ik dat inderdaad apart, die ontsnapping halverwege! Gaaf gedaan wel, maar ik kan me herinneren dat ik de tweede helft wel meteen minder spannend vond... :') Maar inderdaad, wel goed geschreven.

Ik vond het overigens niet zo raar dat ze middenin het boek ontsnapten. Sterker nog: ik ben er heel blij mee. Ik houd niet zo van auteurs die eindigen met een epische climax, of die hun verhaal niet afmaken. Emma Donoghue doet dat wel, ze laat Jack & zijn moeder ontsnappen en dán gaat ze nog eens vertellen hoe het hen in de buitenwereld vergaat. De zelfmoordpoging zag ik overigens wel aankomen maar ik vind het niet eens heel erg.

Ik had niet gedacht dat het ontsnapplan zou lukken, zeker niet toen Ouwe Nick nog naar Jack toe kwam toen hij gebeten werd door de hond. En ik vond de verwondering van Jack over de echte wereld mooi beschreven.
Ook fijn (zoals iemand anders ook al schreef) dat het boek geen open einde heeft. Het is een soort sprookje zo, en dat past helemaal bij dit boek.

Jack is dus ontsnapt en zijn moeder is ook weer bij hem. Omg, wat spannend <3 Wat bizar om zo te lezen wat er allemaal in dat vijfjarige koppetje van hem omgaat als hij voor het eerst buiten komt.
Overigens vind ik de schrijfstijl helemaal niet vervelend. Ik vind het juist heel goed geschreven, want ik denk dat het verhaal veel te zwaar zou worden als het niet vanuit Jack geschreven zou zijn. Ja, soms moet je dingen een paar keer lezen voordat je weet wat hij bedoelt (zoals met de zinsnede 'dan mag ik wat', dat duurde bij mij even voordat het kwartje viel), maar dat vind ik eigenlijk totaal niet storend.

Ik vond het heel tof geschreven, vanuit het perspectief van het jongetje. Soms is het zelfs frustrerend ('snap dat dan, gek kind!') en dat is heel goed gedaan in het boek. Het einde is open en toch ook weer niet. Het is duidelijke dé afsluiting van een periode, en dus ook van het boek.