ik kan de bomen niet meer zien door het bos..
 

allo meiden en jongens,

ik dacht ik maak een topic aan omdat ik niet meer weet hoe dingen te moeten overzien. wat niet zo leuk is en gewoon vreselijk eng. mijn ouders willen me namelijk niet meer thuis hebben. omdat ik heel heftig reageer, en als mama niet leuk reageert bv. als ik in een bui zit dat ik mezelf iets wil doen, dan wordt ze alleen maar bozer. wat begrijpelijk is of course, ze wil haar dochter niet kwijt. en ik vind het leven ook prachtig, ik wil niet dood. maar ik wordt gewoon gek van emoties vaak.

anyways, mijn moeder en ik hebben hele heftige gesprekken op whatsapp. mijn moeder zegt dat ik haar verschrikelijk heb neergezet bij de hulpverlening. want ja ze heeft mij geschopt en geslagen, en daarom is ze een mishandelaar omdat ik het verteld heb. Maar dat is ze niet, maar het maakt het niet goed wat ze gedaan heeft.

Ik merk dat zelfs deze post nergens op slaat, maar degelijk ook wel , omdat het wel gebeurd is.

Ik zit nu bij mijn vriendin 3 uur van school, ik weet geen woonplek te vinden, moet op een korte termijn. ik ben erg angstig en voel me niks waard , ik moet morgen reizen met de trein, en wordt nu al misselijk van alles.

Ik wil een knuffel van me moeder, en dat ze zegt dat alles goed komt, mijn vriendin knuffelt me wel heel veel, maar ik ben in zo'n state dat ik niks meer kan overzien...

Hoe kan ik met zo'n complex hoofd leven? Zonder een filter? die alles relativeerd?

Mama zegt ''je bekijkt het maar'' en ik gil en stamp alles bij elkaar, hoe kan ik nou anders doen als het een automatisch iets is?

Ik wil veranderen, ik wil VECHTEN. Ik wil LIEFDE VOOR IEDEREEN. Ik ben geen rot mens, ik ben gevoelig, maar mama is er zat van zegt ze, ze vind het maar raar dat ik de ene keer zus ben, en de andere keer zo.

Ik heb een grote dosis zelfhaat, door me omgeving die dit steeds vult, ik moet weg, maar aan de andere kant wil ik niet weg, ik wil liefde... en dat alles weer goed is..

Dit is nou echt een voorbeeld van een kut situatie waar ik mezelf helemaal gek maak met de emoties en zowat wel kan flauwvallen en gillen en helemaal gek wordt panisch ziek hysterisch..

Hellp...

Ik heb de indruk dat je ouders moeilijk kunnen omgaan met je autisme en andere stoornis en dat ze je slaan uit een gevoel van machteloosheid. Als je weer thuis wil gaan wonen zal je denk ik met je ouders via de huisarts eens moeten gaan praten met een therapeut. Misschien dat ze dan wat beter op je autisme kunnen reageren. Je zegt zelf al dat je geen rotmens bent en dat geloof ik ook wel. Maar als je je thuissituatie wilt verbeteren moeten jij en je ouders daar veel moeite voor doen. Sterkte en een knuffel.