Ik wil het huis uit; wat te doen?
 

.

Hoe oud ben je? 18+?

Oké. Vanaf je achttiende heb je recht op een scholieren tegemoetkoming als je nog op het middelbaar onderwijs zit, maar die is als ik het goed heb maar 100/125 euro per maand. Wil je het financieel redden, zul je dus ontzettend ( te) veel naast je school moeten werken... Of er moet ook voor middelbaar scholieren een mogelijkheid zijn om bij te lenen, maar dat weet ik niet.

Lijkt me handig als je informatie inwint bij de vertrouwenspersoon op je school, als die het niet weet, weet die in ieder geval wel waar je heen zou moeten voor wat meer accurate informatie.

Middelbare scholieren kunnen inderdaad geen studiefinanciering bijlenen.

Ik betwijfel of hals over kop het huis uit gaan je van je depressie af zal helpen. Heb je problemen met je ouders? Mss is het een idee om via je huisarts therapeutische hulp te gaan zoeken?

Ik denk niet dat er uitkeringen en woonhulp zijn voor iemand onder de 18 die geen officiële diagnose heeft. Dus als je echt meent dat je dat nodig hebt, zou ik eerst een diagnose laten stellen. Zo'n instelling weet dan ook vaak de benodigde instanties en regelingen wel te vinden.

Ik zou inderdaad eens beginnen met een bezoekje aan de huisarts. Jij vindt wel dat je depressief bent, maar als je geen diagnose daarvan hebt kan het nog wel eens moeilijk worden om echt hulp te krijgen.

Bovendien lijkt het met voor een depressieve jongere van nog geen 18 jaar een uitermate slecht plan om op zichzelf te gaan wonen.

Als je jonger bent dan 18, ontvangen je ouders kinderbijslag. Dat is geld om jou te onderhouden, dus als je dit enigszins met je ouders kan bespreken, zou je kunnen vragen om de kinderbijslag zelf als een soort 'uitkering' te mogen ontvangen.
Ik denk alleen niet dat je het daarmee gaat redden.

Er zijn geen uitkeringen als je jonger bent dan 18, ook tot je 27e toe wordt dit door de overheid sterk beperkt. De enige uitkering die in de buurt komt is Wajong, maar daar heb je absoluut een diagnose voor nodig en depressie is zelden genoeg om deze uitkering toegewezen te krijgen.

Je geeft aan dat je er moe van bent en rust wil. Weet je dat op jezelf gaan, in welke vorm dan ook, behoorlijk wat verantwoordelijkheid met zich meebrengt en dat je zult moeten wennen aan een nieuwe vorm van leven en alles wat daarbij komt kijken? Dat geeft echt geen rust.
Als je zegt niet erg grote problemen hebt, kun je die beter actief aanpakken dan door je leven nu over een totaal andere boeg te gooien.

Onder de 18 zal je voor zoiets toch bij jeugdzorg terechtkomen die je dan richting T-team of Leger des heils of andere short stay fascility bonjourd..

Je hebt geen depressie, je baalt ergens van. Dat kan echt enorm kut zijn, maar een depressie is iets anders (er het beste van maken, zoals jij het noemt, is een teken dat het iets specifieks is dat naar is, en niet alles in totaal). Je financiële opties zijn erg beperkt, je bent beter af met samen net je ouders en je mentor of decaan in gesprek te gaan om het leefbaar te maken totdat je slaagt.

We hebben het goed in Nederland, maar er is niet zoiets als gratis geld waar je voor in aanmerking komt als jij van mening bent dat je het slecht hebt. Wil je iets, dan zul je er voor moeten zorgen dat dat (financieel) mogelijk is. Of je moet binnen criteria vallen die door de overheid of instanties zijn geformuleerd.
Met de informatie die je geeft, proberen een aantal forummers je advies te geven. Dat is niet slecht luisteren, maar een reality check. Je vroeg naar mogelijkheden, en zoals het verhaal nu ligt, zijn die er niet zomaar.

Zoals eerder gezegd: ga eerst eens naar je huisarts.

dat klopt voor je 18de heb je gewoon niet zo veel mogelijkheden, nogmaals via traject jeugdzorg kan je als 17+er dispensatie krijgen zodat je als 18jarige behandeld wordt echter dat gebeurt doorgaans alleen als je ouders overleden zijn of uit de ouderlijke macht zijn ontzet.

Hallo, ik weet dat je er niet veel aan hebt, maar alsnog, zet door! stamp het schoolwerk er in, als dat thuis niet kan blijf dan na school op school of ga naar vrienden/familie, en mocht je door school die depressie krijgen, meld het de mentor of als het door andere leerlingen komt, zoals ik altijd doe, gewoon de waarheid vertellen.

Waar studeer je want het is neem ik aan de bedoeling dat je op je school blijft. Kun je niet met je ouders afspreken dat je de kinderbijslag krijgt en het geld wat ze normaal ook kwijt zijn als ze je thuis onderhouden. Je krijgt uitwonend het dubbele kinderbijslag en misschien als je een bedrag aan geld erbij krijgt en een bijbaantje neemt moet je toch een heel eind komen. Als je de zorgverzekering via je ouders houdt hoef je die pas te betalen als je 18 wordt en dan nog krijg je een grote korting daarop. Misschien dat er dan een mogelijkheid is. Wij zijn een crisisgezin waar je wel een tijdje tot rust kan komen maar het moet wel in de buurt zijn van je school anders kost dit weer een hoop geld extra.

Dat is gewoon gratis tot je 18e, ook als het niet via je ouders is. En daarna een flinke korting? Waar dan? Volgens mij krijg je op je 18e helemaal geen flinke korting op je zorgverzekering en anders wil ik wel eens weten waar je die vandaan haalt (of je moet zorgtoeslag bedoelen?)

volgens mij ben je gewoon een enorme aansteller, maargoed.

Ik ben een ze, maar vooruit.

Je vraagt om ons informatie en als het je niet naar de zin is, zeg je dat we niet goed luisteren. Als iemand praktische informatie geeft over het inwinnen van geld, ben je positief. Je hebt je keuze dus al gemaakt.
We zijn realistisch tegen je en dat is niet om je tegen te werken. Als het makkelijk was om vóór je 18e op jezelf te gaan, dan hadden veel jongeren dat al gedaan. In de praktijk valt het aantal jongeren op zichzelf vies tegen, dat heeft dus een reden.

Financieel: als je tegemoetkoming scholieren van DUO krijgt als je 18 bent, € 247,59 per maand (maar dat ligt aan het inkomen van je ouders). Zorgtoeslag € 88,- (beiden per 1 januari 2013). Stel dat je twee dagen per week een bijbaan neemt, € 450,- ofzo? Hiervoor krijg je geen huurwoning. Je zult dus altijd financiële ondersteuning nodig hebben van je ouders, maar als zij er al op tegen zijn dat je een bijbaan neemt, zullen ze je dan hierbij wel steunen?

Laat eerst een diagnose vaststellen, want ik denk dat de term depressie letterlijk erg zwaar op je drukt.

Dat ja. Als je echt depressief bent (en dat hoeft niet, want overeenkomen met symptomen die je bijvoorbeeld op internet leest, is te weinig, anders hadden er heel wat meer mensen kanker gehad of waren ze zwanger dan wel depressief geweest) moet je daarheen, je huisarts kan je dan weer doorverwijzen naar mensen die je verder kunnen helpen. Ik betwijfel trouwens ook of je depressief bent, omdat ik het helemaal niet raar vind dat je somber en ongelukkig bent op zo'n leeftijd, als je geen vrienden hebt en school zwaar voor je is. Als je niets in je leven hebt dat je echt leuk vindt en geen vrienden hebt, dan zou ik het vreemder vinden vinden als je je níet ongelukkig zou voelen.

Voor de dubbele kinderbijslag moeten je ouders dat wel willen. Als ze niet willen dat je uit huis gaat heb je een probleem want ze moeten om die kinderbijslag te krijgen wel aantonen dat ze veel kosten betalen als je uitwonend bent. Je krijgt het niet zomaar. Inderdaad is de zorgverzekering gratis tot je 18de en daarna kun je korting aanvragen (zorgtoeslag). Ik weet het niet precies maar dat is ongeveer een verschil van E 40,00 voor een basisverzekering. Dat hangt van de verzekering af die je neemt. Een crisisgezin is een gezin waar je tijdelijk kan verblijven tot de problemen thuis zijn opgelost of even tot rust te komen om daarna er weer volledig voor te gaan. De meeste gaan via Jeugdzorg zodat je zelf niet voor de kosten hoeft op te draaien . Eerst wordt er thuis dan naar je situatie gekeken en als het dermate slecht is dan gaan ze stappen ondernemen. Dat is dus niet echt makkelijk en er gaat heel veel tijd overheen want meestal gaan ze eerst hulp aan huis geven om de relatie tussen jou en je ouders te verbeteren. Die tijd heb je helaas denk ik niet omdat als je 18 wordt dit niet meer op gaat
Er zijn natuurlijk ook gezinnen die het particulier doen zoals ik maar dan moet je zelf de kosten kunnen opbrengen en dat is vaak erg moeilijk. Je huurt dan kamer en krijgt daar begeleiding bij . Als je zelf een bepaalde diagnose had gehad kunnen er opeens heel veel deuren opgaan maar gewone mensen rond die leeftijd zijn er helaas wat minder opties. Veel sterkte met zoeken

Inderdaad de zorgtoeslag. Het hangt er natuurlijk vanaf hoe dure verzekering je neemt maar het scheelt toch ongeveer
E 30,00 tot E 40,00

Oh, zorgtoeslag. Dat is geen korting!

Nu is de zorgtoeslag (maximaal) 70 euro. Met een zo minimaal mogelijke basisverzekering (met een vrijwillig risico van €500 bovenop het standaard eigen risico en geen aanvullende verzekeringen en even rondkijken) zit je op zo'n €72 à €73 per jaar, dit is volgend jaar (2013) ongeveer een gelijksoortig bedrag. Tegelijkertijd is het idee dat de zorgtoeslag omhoog gaat (Adore noemt €88, dat was ook mijn informatie - mits je niet teveel verdient, maar dat zal wel niet ;)) omdat het eigen risico omhoog gaat. Als je dus alle zorgkosten zelf betaald + een eigen risico van totaal €850 accepteert zou je (als alle plannen hiervoor doorgaan :P) per maand zelfs circa 15 euro kunnen overhouden op de combinatie zorgverzekering/zorgtoeslag. Je hebt dan alleen wel een probleem als er wél iets gebeurd dat ineens heel duur wordt, dus daar moet je dan wel iets voor verzinnen. :O En rekening houden met standaardkosten van bijvoorbeeld tandartsbezoekjes.

Als je echt depressief bent en daarvoor behandeld wordt/gaat worden dan zullen je zorgkosten wel stijgen en zou ik maar eens goed nadenken over je zorgverzekering :o

O ja, dat wel ja. Maar eigenlijk verwacht ik dat een psycholoog dan misschien wel kan helpen met inzien dat ze misschien niet het huis uit moet, maar aan x of y werken. Het huis uitgaan lijkt me alleen maar méér onrust en kopzorgen.

Nee, je hebt alleen maar gezegd dat je praat met 'een persoon' van de Jutters (waar wij niet van weten wat het is). Je geeft zelf aan geen diagnose te hebben.

Als die persoon van die organisatie daadwerkelijk vind dat jij uit het huis moet, dan zou diegene je ook het beste verder kunnen helpen. Als je daadwerkelijk depressief bent kun je niet op jezelf wonen, ten minste, dat lijkt mij niet. Al helemaal niet als je nog op jezelf moet gaan.

En dan roep je wel zo hard dat je hier niets mee kan, dat kan je wel. Je kunt eens anders gaan denken dan alleen maar 'mijn leven thuis is kut en dus moet ik het huis uit'. Ik zou nog maar eens goed met die persoon gaan praten.

Lieve schat toen ik 4 was is mijn moeder uit de ouderlijke macht ontzegd omdat ze (en ik citeer) zei: "ik heb geen kinderen en ik wil ze (mijn zus en ik) nooit zien anders breek ik hun benen"

Toen ik 16 was overleed mijn vader plotsklaps op 43 jarige leeftijd en moest mijn zus (toen 17) het zelf opknappen en ik kwam bij mijn oom te wonen.

Mijn oom overleed een jaar later aan strottehoofdkanker en in dezelfde tijd de reut aan oma's en opa's

Dus als je een bod in zieligheid wil doen dan kom je maar, máár ik heb dus altijd in die mallemolen van jeugdzorg, crisisgezinnen en weet ik wat gezeten en ik red mijn reet dus alleen sinds ik 16 ben, heb mijn opleiding afgemaakt (en dat wa godbeterd niet gemakkelijk), ik heb in stroomloze onverwarmde huizen geslapen met weken niets anders dan rijst en suiker.

dus je bent een jankert en ik blijf erbij.

We hebben inderdaad geen idee wat er aan de hand is, behalve dat je denkt dat je depressief bent. Vandaar dat het ook niet zo heel gek is dat we er niet zo zeker van zijn dat uit huis gaan écht de beste beslissing is. Het is niet alsof er genoeg mensen van jouw (/onze) leeftijd zijn die allemaal drama met hun ouders hebben (want puber) en zich heel alleen voelen en overschatten hoe erg het écht is en onderschatten hoe moeilijk en lastig het is op jezelf te gaan wonen. "Ik wil het huis uit" is makkelijker gezegd dan gedaan.

Waar woon je ? Ivm de duur vh vinden ve kamer.

Nee ik zeg dat je ouders hebt die je niet eens het huis uit willen en je dus prima even tot je 18de kan wachten en zo niet ga je naar jeugdzorg, dat laatste vertel ik je nu voor de 3e keer, die kunnen je in een crisisopvang plaatsen echter dat is nauwelijks een betere situatie hoe "slecht" jij het ook denkt te hebben.

Verder kan niemand hier iets zinnigs zeggen want je legt je situatie niet eens uit behalve dat een of andere pipo van jutters (wat is dat uberhaupt) je een depressie aanlult en je wat moeite hebt om op school te concentreren zoals zon beetje 70% van de jongeren.

En ja het gaat nu prima met me afgezien van een belachelijke schuldenlast door al het verhuizen en de daarmee gepaarde administratieve chaos, en natuurlijk af en toe het intens missen.
Maar bedankt, al snap je hopelijk dat het niet mn punt was om hier een beetje aandacht te gaan trekken, ik zit nu al heel wat jaren op dit forum en ik heb nog nooit de noodzaak gevoeld met mn verleden te gaan gooien om een punt te maken, nu wel, zo erg overdrijf je je situatie of zo slecht leg je de situatie uit.

Je kan het oneens zijn wat je wilt maar puur de logica volgend zijn er mensen die veel meer nood hebben dan iemand die in ieder geval de optie heeft om thuis te wonen en denkt depri te zijn en alle tijd die instellingen en crisisgezinnen aan jou besteden wordt per definitie niet aan een ander besteed.
En nogmaals meestal is een crisisopvang geen betere plek om tot rust te komen, heel het gedoe wat daarbij komt kijken leidt je alleen maar meer af van je schoolwerk.

Dat antwoord is meermaals gegeven; verdomd weinig, zo weinig zelfs dat het zelf bijna geen optie is zonder dat er een rechter aan te pas komt.

Ehm je denkt misschien van niet maar over 4 jaar kijk je daar waarschijnlijk anders tegenaan.

Je geeft me een beetje het gevoel van een kind van 12 die heel hard roept "ik ben geen kind meer ik kan dat allemaal zelf wel"

:') Ik heb er zelf de nodige ervaring mee. Geloof me, toen ik er last van had was ik verre van in staat om op mezelf te wonen.

Als je daadwerkelijk depressief bent is het behoorlijk moeilijk om echt goed voor jezelf te zorgen, waarom zou je ook? Zo zat het ten minste bij mij. Dan heb je echt geen zin om eten te gaan koken en om de was te doen en om dingen te regelen. Als je dat allemaal nog prima kan dan betwijfel ik of er een diagnose depressief aan te pas komt :P.

Geen herhaling van standpunten/argumenten meer nu van beide kanten. Nieuwe punten blijven welkom (y)

Ah dan is dat geen probleem in ieder geval.

Euh ik ben van huis weg gegaan toen ik er 20 was, nu ben ik er 24.
Het beste wat je kan doen is al eens opzoek gaan naar een studentenkot dat betaalbaar is en het eventueel bespreken met je ouders.
Let wel op, als je all1 gaat wonen sta jer ook wel all1 voor.. het eten zal niet meer klaar staan als je thuis komt ( dat is hetg1 wat ik het meeste mis)
Je bent je eigen baas maar je kan wel je ding doen.

Grtz :)

Misschien is het trouwens verstandig om te beginnen met het maken van een overzicht hoeveel je denkt nodig te gaan hebben. Alleen dan kan je bepalen of de inkomsten die men noemt, ook genoeg zijn om van te kunnen leven.
En heb je zicht op je inkomen uit werk? Hoeveel is dat per maand?
Zijn je ouders verder bereid te tekenen voor een huurcontract?

Ik zou zeggen, probeer het uit te houden tot je 18e verjaardag. Maar dat is waarschijnlijk makkelijker gezegd dan gedaan.