Scholieren.com forum

Ik vind het iets minder, eigenlijk. :O Maar ik ben ook een stuk kritischer en alles. :P

Je bent niet slecht, maar je bent ook geen vergevorderde poëet - vrij normaal, dus. Dat zorgt ervoor dat je dingen nog niet optimaal opschrijft en het bij jou, denk ik, nog meer is van 'dit zegt mijn gevoel, dit schrijf ik op' terwijl je om een gevoel óver te brengen, het anders moet aanpakken.

Vergelijk het met een weerbericht tegenover een stukje uit een roman. Beide willen je op een bepaald moment vertellen dat het gaat regenen, het weerbericht geeft daar duidelijk informatie over, de roman schetst een beeld. Het weerbericht is superhandig als je wilt weten wat voor weer het is, maar de roman kan je het daadwerkelijk laten beleven. En op dit moment is jouw gedicht nog meer een weerbericht dan die roman. Ik weet dat het regent, maar ik voel me er weinig bij betrokken.

Om iets over te brengen, zijn een paar dingen belangrijk. Ten eerste: wees origineel. Je hoeft niet hele gekke dingen op te schrijven, maar als je opschrijft wat iedereen al kent, doen mensen alleen aan 'o ja, dit ken ik' en is het moeilijker om ze te verrassen, als het ware te laten schrikken van 'ja, dit is óók een manier om het te zeggen!'

Ten tweede (en dit vind ik zelf heel belangrijk :O) gebruik beelden! Schets je omgeving. Zeg niet van die standaardinformatie 'er is morgen 80% kans op neerslag, naarmate het later wordt neemt deze kans iets toe en in Groningen kan het zelfs onweren', maar laat de regen daadwerkelijk vallen en koud en verschrikkelijk nat zijn. Dus - in jouw geval - liever niet 'dit gevoel maakt me blij', maar beschrijf hoe het vóelt. Hoe je tintelingen in je buik voelt alsof je teveel cola hebt gedronken, hoe je niet meer weet wat je gegeten hebt maar wel de kleur van zijn sokken, dat soort dingen. Met een beetje geluk weet je zelfs betere omschrijvingen te verzinnen, want ik kom er even niet helemaal op (:D).

Hoewel, hoewel, genoeg voorbeelden natuurlijk. In dit topic bijvoorbeeld, zul je er vast een aantal vinden.

Spoiler

Een kleine selectie:

Citaat:

Alwien schreef: (Bericht 27317406)

Liefste,

Op deze dag zo grijs als haring schrijf ik je een brief waarin het waait
en meeuwen door de wind gedragen cirkels maken in de haven
touwen ijzer hout en letters blauw en wit en netten tonnen plastic
zakjes palen containers apparaten waar ik niks van snap masten
vlaggen ramen schepen overal vandaan overal geweest en ik hoef
nergens om te vragen. Alles is hier al

en jij kent de zee jij vaart op haar jij vecht met haar om wat zij missen
kan - elk schip dat hier nu ligt wordt een schip waar jij op was elke
meeuw die hier nu vliegt een meeuw die jij ook zag en ik hou van
jou geloof ik en ik weet het trouwens zeker maar wat ben ik blij dat jij
al een beminde hebt want alles is hier al en ik hou zo van verlangen
en ik hou zo van alleen zijn en ik hou zo van het denken dat het zou
kunnen als het kon.

Tjitske Jansen

(uit: Het moest maar eens gaan sneeuwen,
Amsterdam: Podium, 2003. p. 10.)

Citaat:

=zwart wit= schreef: (Bericht 27321990)

uit internationaal
Octavio Paz/

Op zijn Spaans valt de dag kordaat in
Een gerucht van bladeren en vogels zwelt aan
een voorgevoel van zee of vrouwen
De dag zeurt aan mijn hoofd als een idee-fixe
Aan het hoofd van de wereld zeurt halsstarrig de dag
Licht overspoelt alles
zingt op de terassen
doet de huizen dansen
onder de koele handen van de lichte klimop
ontwaakt de muur en recht zijn torens op
En de stenen laten hun kleed vallen
En het water ontbloot zich en springt op uit zijn bed
naakter nog dan water
en het licht ontbloot zich en spiegelt zich in het water
Naakter nog dan een ster
en het brood breekt open en de wijn stroomt
en de dag stroomt over het languit liggende water
Zien horen tasten ruiken poreven denken
Lippen of aarde of wind tussen zeilboten
Smaak van de dag die verglijdt als muziek
Geluid van licht dat een meisje bij de hand houdt
en midden op de dag naakt achterlaat
Niemand kent haar naam of weet wat ze hier zocht
Als een weinig water strekt ze zich naast me uit
De zon staat er even bij stil
Het licht siepelt tussen haar benen
Mijn blikken omringen haar als water
en zij baadt erin naakter dan water
zoals het licht heeft zij geen eigen naam
zoals het licht verandert zij met de dag van gedaante

David Avidan/ Langzaam stijgt de straat

Citaat:

lapzwans schreef: (Bericht 27322085)

Dit

Van alles wat ik schreef
zijn dit het minste woorden
En tel ze na, het zijn er
nog te veel: zelf hou ik van
mijn mond vol tanden,
het aaien van dit blad, de
woordenschat van mijn
twee handen, het stokken
van mijn adem als ik zeg
dat ik je hier niet kan
vertellen wie of wat ik
voor je ben, omdat papier
me in de weg zit, en ik
het juiste woord niet ken

(Bart Moeyaert, Verzamel de liefde p. 9)

Citaat:

Ekleor schreef: (Bericht 29643939)

Twee nachten

als alle mensen op de wereld
echt allemaal en tegelijk
dezelfde kant op lopen
tolt de aarde dan
iets sneller rond
en mijn hoofd wat minder
ik wil dat graag
omdat ik veel te lang moet wachten
tot ik je overmorgen weer zal zien
ik weet
twee nachten duurt twee nachten
maar het lijken er wel tien

Hans Andreus

Citaat:

Dingaantouwtje schreef: (Bericht 30035344)

Coldturkey

nu deze nacht diep in mij zakt
zweef ik langs de grenzen
van dit land; mijn hand heeft geen gewicht
mijn spiegelbeeld krijgt geen gezicht;
ik ben mager onder mageren
en wat ik hoor, wat mij ook drijft
dit blijft in deze zwart verlichte nachten
mijn adagium:

fuck de stenen in de straten
niemand hoeft mij nog te dragen
ik leef op lijnen en dein langs graten
de tijd staat stil, maar het wordt later

--
is uit het perspectief van een Junkie, van de Stadsdichter van Leeuwarden.

Citaat:

Geel schreef: (Bericht 32386755)

Een titel hoeft niet

Hier zit ik dan onder een boom
aan de oever van een rivier,
op een zonnige morgen.
Een nietige gebeurtenis
die niet de geschiedenis ingaat.
Het zijn geen veldslagen en pacten
waarvan de motieven worden onderzocht,
of gedenkwaardige tirannenmoorden.

Toch zit ik aan de rivier, dat is een feit.
En nu ik hier ben,
moet ik ergens vandaan zijn gekomen
en daarvoor
op nog vele andere plaatsen zijn geweest,
net zoals veroveraars van landen
voor ze aan boord gingen.

Zelfs een vluchtig ogenblik heeft een rijk verleden,
een vrijdag voor een zaterdag,
een mei die aan juni voorafging.
Het heeft zijn eigen horizons,
even werkelijk als in de veldkijkers van bevelhebbers.

De boom is een populier die hier al jaren wortelt.
De rivier is de Raba die langer stroomt dan vandaag.
Het paadje is niet eergisteren pas
door de struiken gebaand.
Om die wolken te kunnen verjagen,
moet de wind ze eerst hierheen hebben gewaaid.

En hoewel in de buurt niets groots gebeurt,
is de wereld daardoor nog niet armer aan details,
niet minder gefundeerd, niet zwakker gedefinieerd
dan toen volksverhuizingen haar in hun greep hielden.

Niet alleen geheime komplotten worden in stilte gehuld,
niet alleen kroningen gaan van een gevolg van oorzaken vergezeld.
Rond kunnen niet alleen de jubilea van opstanden zijn,
maar ook de omspoelde steentjes aan de waterkant.

Dicht en verstrengeld is het borduursel van
de omstandigheden. De steken van de mier in het gras.
Het gras dat aan de aarde is genaaid.
Het golfpatroon waardoor een twijgje wordt geregen.

Het is zo gegaan dat ik hier ben en kijk.
Boven me fladdert een witte vlinder in de lucht
met vleugeltjes die alleen van hem zijn
en over mijn handen vliegt zijn schaduw,
geen andere, niet zomaar een, alleen de zijne.

Wanneer ik zoiets zie, verlaat me altijd de zekerheid
dat wat belangrijk is
belangrijker is dan wat onbelangrijk is.

Wislawa Szymborska (vert. Gerard Rasch)

Om maar eens een paar voorbeelden te geven. Niet dat je zomaar dat kan schrijven - of dat je dat hoeft - dat is niet echt aan iedereen besteed en vergt uren van schrijven (en schrappen, vergeet het schrappen niet! :bloos:) Maar het geeft een idee van wat ook kan. "Een stip op de horizon" zoals Rutte dat misschien zou uitdrukken.

Nou ja, dat dus. Wat je nu schrijft is nog vrij veel van wat rijmt op het woord dat ik al eerder gebruikte, terwijl (zie gedichten onder spoiler) taal móói laten klinken, op zoveel manieren kan en volrijm daarvoor zeker niet per se nodig is. Het kan, maar het kan je ook enorm belemmeren en je laten kiezen voor woorden en beelden die minder mooi zijn, puur omdat ze rijmen. Voor sommige mensen werkt rijm, voor mij niet, en ik vind gedichten die niet aan volrijm doen vaak prettiger.

Specifieker ingaand op je gedicht vallen me nog twee dingen op:

"Jij woont verweg ik dichtbij"

en:

"Misschien komt mijn gevoel uit"

Vooral die eerste vind ik een beetje gek. :bloos: Waar woont hij verweg en jij dichtbij? Niet van elkaar, want dat kan niet, jullie wonen even ver uit elkaar, maar waarvan wél is ook niet echt duidelijk. :O

En 'gevoel uitkomen' klinkt alsof je een voorgevoel hebt. Volgens mij bedoel je iets anders. Ik heb ook heel sterk het idee dat ik het ook wel eens zo heb opgeschreven, maar eigenlijk bedoelde 'ik ben gewoon verliefd op je en ik wil dat je ook verliefd op mij bent en dat we heel erg verliefd op elkaar kunnen zijn en elkaar intens liefhebben en in elkaar gekronkeld in slaap vallen en staarwedstrijdjes doen en giechelen en zoenen tot de zon opkomt' wat toch iets anders is dan een gevoel dat uitkomt.

Ennnnnn, welkom op DoP! *O* Ik ben benieuwd wat je verder nog gaat schrijven en of je iets met mijn verhaal kan en wellicht ooit nog een gedicht schrijft over de kleur van zijn sokken of weet ik veel wat. :p