Ik zie t niet meer zitten.
 

Ik wil dood, ik heb het idee dat niemand ook maar iets om me geeft. Altijd sta ik er alleen voor. Ik voel me zo kut. Er is maar 1 manier waarop ik mijn verdriet weg krijg, en dat is door mezelf dingen aan te doen. Dingen die altijd blijven. Ja, of er voor zorgen dat alles weg gaat door mezelf daadwerkelijk om het leven te brengen. Maar dat durf ik dus niet. Ik weet niet hoe ik verder moet. Ik kan het niet meer.

Probeer te praten met een vertrouwenspersoon. Die mensen hebben een beroepsgeheim. Mocht je nog verder in de put zitten ga dan naar een psycholoog. Ook die mensen hebben een beroepsgeheim en helpen echt. En stop met jezelf te verwonden. Je moet even door deze periode heen. Als je er eenmaal doorheen bent zul je spijt hebben van alles wat je jezelf hebt aangedaan. Je moet even doorzetten, je kunt het wel!

Ik snap het gevoel van niks meer in je leven zien zitten, ik heb die tijd ook gehad. Heb namelijk een ziekte die niet meer weg gaat. Dit vind ik erg vervelend en dit zorgt voor grote problemen. Je wilt niet weten hoe erg ik me heb gestrest.
Maar wat mij het meeste pijn doet, is verhalen zoals dit lezen. Mensen die het zelfde hebben doorgemaakt zoals ik.
Je moet geloven in jezelf, en ik geef om je. Mischien klinkt dit ongeloofwaardig...maar echt waar!
Als jij jezelf wat aan doet, doe je mij ook verdriet...hou dit in je achterhoofd. Ik weet hoe zwaar je het heb.

Bedankt allebei! Ik zal er zeker wat mee proberen te doen..

Je familie geeft toch wel om je? Tantes Ooms, en nog veel meer mensen uit je familie houden wel van je!

Accepteren dat je er alleen voor staat.

Veel mensen liggen psychisch in een kronkel omdat ze eenzaam zouden zijn of hun vrienden niet echt om ze zouden geven. Hoe sneller je accepteert dat je andere mensen ook niet nodig hebt, hoe makkelijker je met het gevoel wat je nu ervaart kan leven.

Bedankt, ik zal het proberen.

Waar ik trouwens niet mee wil zeggen dat je niet moet proberen om vrienden te krijgen. Vrienden en familie zijn altijd goed, maar uiteindelijk zal je je eigen boontjes moeten doppen. (Y)

Ik vind dat je daar best gelijk in hebt ja. Uiteindelijk sta je er toch alleen voor.

Ik ben het met veel dingen wat je zegt eens, maar dit is net een te depressieve 'waarheid' is. Alsof je er vanuit gaat dat niemand ooit een goede vriend(in) gehad heeft en dat dus niet bestaat

Dat je in principe alleen staat is iets anders dan dat goede vrienden niet kunnen bestaan. 'Ik' blijft altijd enkelvoud en naar mijn idee moet je zélf je leven kunnen regelen en kunnen bestaan en niet dat zodra vriend of vriendin X de deur uitgaat dat je in elkaar zakt als een ellendig hoopje omdat je niet zonder hem/haar kan. Ik zou dat overigens ook niet trekken, als iemand niet functioneert zonder mij en aan mijn hangt en alles, dan wil ik alleen maar heel erg hard wegrennen.

Wat niet wegneemt dat samen dingen doen leuk is, dat het met vrienden leuker is dan zonder, maar ze zijn in wezen niet nodig. Ik denk dat het ook beter is voor je vriendschappen als je erin gaat met de houding 'ik heb jullie niet nodig, maar ik wil jullie wél, want jullie maken mijn leven leuker' in plaats van 'ik heb jullie nodig en ik moet alles doen om jullie te behouden en te voorkomen dat jullie weggaan' enzo.

Mooi omschreven(Y)

Waar schrijf ik dat?

Probeer gewoon vaker de deur uit te gaan en mensen ontmoeten, dit zorgt voor zelfvertrouwen.

Dat is t nu juist. Ik durf mensen heel lastig onder ogen te komen, en ik zit dus liever online. Ik wil mensen niet onder ogen komen, dat vind ik gewoon.. Moeilijk.

Maar je bent niet alleen !
ik heb dat ook wel, maar ik dwing mezelf om onder mensen te komen.
Eerst is het wel moeilijk, maar achteraf heb je er wel plezier aan.
Maar probeer je nooit te fel te hechten aan mensen, dat kan wel tegenslaan, maar geniet gewoon van ieder moment.
Er zijn vele mensen die het moeilijk hebben om vrienden te maken en daarom zijn er juist mensen nodig die de eerste stap zetten. (;

Als je thuis blijft zitten wordt het niet makkelijker.
Heb je een bijbaantje? Doe je aan sport? Andere hobby's?

ik weet bijna niet waar ik moet beginnen...
ten eerste is een mens een sociaal dier, het heeft andere mensen nodig of ie het nou wil of niet. alles wat wij gebruiken is verbouwt, verscheept, geverfd, verkocht door andere mensen. wij zijn zelfs in staat andermans gevoelens te delen, denk aan bijv. soaps waarom zijn die populair?, denk aan de wereldwijde reacties op zelfmoordmeisjes en jongens, denk aan deze reacties: tonen die niet medeleven en advies? is de drang om andere mensen te helpen en geholpen te worden niet een van de grootste drijfveren van dit forum? dus nee ik geloof absoluut niet dat amy er alleen voor staat

natuurlijk is heeft dit systeem ook zijn keerzijde, het meevoelen met een succesvol persoon is veel fijner dan het meevoelen met een onsuccesvol persoon. ook valt er meer te leren van 'succesvolle' personen en is het dus strategisch gezien veel beter om zulke personen te "bevrienden". daar is het brein zeer berekend. het is helaas zeer inaccuraat gezien mensen instaat zijn hun gedrag aan te passen en te misleiden. en als je gewoon niet goed bent in het aanpassen van je gedrag dan kom vanzelf buiten het systeem . gelukkig is het zo dat dit dierlijk instinct afzwakt naarmate je ouder (volwassener) wordt.

en dan ben ik het heel erg oneens met de stelling van reverend; "dat je andere mensen ook niet nodig hebt" . Amy, jij hebt andere mensen nodig maar je mag nooit vergeten dat ze jou ook nodig hebben. jij bent als mens even waardevol als ieder ander mens, jij kan evenveel bereiken als ieder ander mens. het is alleen een kwestie van doen en willen. daarom moet je iets dat je wil niet ontkennen, als je van het eenzame gevoel af wil dan moet je er iets aan doen en niet doen alsof je niemand nodig hebt.

met andere woorden: accepteer niet dat je niemand nodig hebt, accepteer dat iedereen elkaar nodig heeft.