Klaar mee.
 

Voor de mensen die me vorige bericht hebben gelezen, het gaat niet goed meer.
Vandaag ben ik m´n voetbal shirt kwijtgeraakt, me vader zegt dat ik niet meer hoef te leren, en dat ik nu een baan moet gaan zoeken, dat ik elke dag na schooltijd moet gaan werken, en dat ik m´n voetbal of andere dingen zelf moet betalen. Jullie zouden nu mischien denken, zo erg is het niet...maar op de manier hoe hij het zei...Ik ben er echt klaar mee. Heb nergens meer zin in, heb alleen maar verdriet. Ik begin steeds onzekerder te worden...Ben vreselijk ongelukkig. wat moet ik nu doen.:( ~15jaar

Een voetbal kopen?

@ reverend wat is dat nu weer... Hij heeft echt hulp nodig...

@ tiara voeg dan zelf iets toe.


Welk topic gaat het om? Je kan niet verwachten dat iedereen hier onthoudt wat mensen in het verleden hebben gepost.

Op een 1 of andere manier ben ik het vakre met je eens heel vreemd ;S

On : Misschien moet je uitleggen (samenvatting) hier neer zetten van dat andere topic?
namelijk geen idee wat er in stond

Volgens mij dit: http://forum.scholieren.com/showthread.php?t=1871928

Ja, nou ja blijkbaar moet ik nu voor mijn eigen geld zorgen...hij zegt dat ik hem op zn zenuwen werkt enzovoort...

Zeg tegen je vader dat het echt niet normaal is dat een 15-jarige (minderjarige) voor zijn eigen eten moet zorgen. E.t.v. kun je ook met je klassenleraar praten want werken naast school dat kan natuurlijk niet altijd..

Er staat nergens dat hij voor zijn eigen eten moet zorgen. Wél dat hij voor zijn eigen voetbalspullen moet zorgen, en dat kan ik best begrijpen. Niet elke ouder zit te wachten op dure sportspullen moeten kopen. Zeker wanneer zoonlief een deel ervan kwijtraakt.

Wil je verandering, dan zul je toch echt een volwassen gesprek aan moeten gaan: wat krijg je wel en wat niet? Waarom krijg je iets niet? En wat kan je doen om dat te veranderen?

ojaa sorry ik had het verkeerd gelezen $

maar idd wat Lusi zegt klopt! Ik snap (als ik je vorige bericht erbij betrek) dat dit je vader natuurlijk ook frustreerd :$

Ja dat begrijp ik, maar het dit is niet de eerste keer. Hij word altijd woedend, ik moet altijd weer gezeik aan horen, kan nooit iets terug zeggen.

Dan wacht je tot hij een keer niet woedend is en probeer je met hem te praten over wat je dwars zit.

Als k he vorige topic lees vind ik dit egenlijk wel een goeie van je vader. Misschien leer je dat je moet werken voor dingen en niet alles kan komen aanwaaien. Ik snap het probleem eigenlijk ook niet. Je voert nooit iets uit en nu moet je dat wel gaan doen en word je onzeker? Wees niet zo'n mietje een zoek gewoon een baan, geloof me, van je eigen geld verdienen gaat er heel wat onzekerheid weg.

Je wilde niet leren, deed geen ruk op school, snap dus ook niet waarom je er een probleem van maakt dat je vader zegt dat je niet meer hoeft te leren.

Waar staat dat hij geen ruk op school doet?:$... Kan ook aan mij liggen hoor xp

Dit ligt inderdaad aan jou, je hebt blijkbaar het andere topic niet gelezen.
En zoals die zelf ook al aangaf in het andere topic is die lui, doet niks en wilt niks, ook al zegt die 'de wil is er', die is er niet anders deed je het wel.

Je bent gewoon een lamme zak en zal wss van een uitkering gaan leven, ik kan me prima in je vader vinden en had zeker hetzelfde gedaan.

Heey lag inderdaad aan mij :$ sorry...
Heb hem nu wel gelezen...

Dankje x

(y)

Na het lezen van je vorige topic kan ik je vader enigszins begrijpen. Als je echt niks doet met je leven kan dat voor een ouder heel teleurstellend zijn. Die willen immers dat je je ontwikkeld, het beste uit jezelf haalt.

Ik heb zelf op de middelbare school ook nooit wat uitgevoerd, haalde alles eigenlijk met gemak. En hoewel ik er nu achteraf best om kan lachen, aangezien ik de vervolgopleiding heb gedaan die ik wilde doen, was het op dat moment eigenlijk helemaal niet leuk. Je doet niks, waardoor je jezelf nutteloos gaat voelen, wat er vervolgens in resulteert dat je nóg minder gaat doen. Zo kom je in een vicieuze cirkel terecht en het is echt aan jezelf om daar uit te stappen. Gaan werken is daar zeker een goede mogelijkheid toe. Dit geeft je energie, je komt meer onder mensen en krijgt dus meer sociale contacten en het geld dat je verdient geeft je meer verantwoordelijkheidsgevoel. In dat opzicht kan ik je vader dus volkomen begrijpen.

Om je daartoe te forceren gebruikt je vader misschien wat overtrokken maatregelen, maar ik kan vanaf hier te situatie moeilijk beoordelen. Misschien is het ook wel zo erg dat zoiets nodig is. Maar de keuze blijft aan jou; wil je jezelf beter gaan voelen en uit dat luie leventje komen of wil je hier bij ons blijven klagen over hoe rot je je voelt en er vervolgens niets aan doen om het beter te maken?

The choice is all yours.

Ik begrijp je vader. Je vader werkt (neem ik aan) de hele week zodat jij te eten krijg, naar school kan gaan, kan voetballen, en jij bent voor alles te lui om te doen. In dit soort gevallen had er van mij nog best dienstplicht mogen bestaan.

Dat je vader je aan het werk wilt zetten moet je blij mee wezen, misschien dat je dan nog een keer iets doet. Hij zegt het waarschijnlijk alleen maar voor jouw eigen bestwil, zodat je een keer wat met je leven gaat doen.

Ja hmm okeey... Hij kan mischien wel wat meer doen... Maar mischien is er meer... Je zou ja.. Ik vind in iedergeval wel dat sommige reacrties wel ver gaan met dat geschelt... Hij zag zelf al in dat er iets moest veranderen... Gaat al de goeie kant op toch al is het een beetje ?