Hebben schokkende beelden zin om mensen bewuster te maken?
 

Naar aanleiding van een discussie op mijn facebook, is het misschien interessant om het hier er ook eens over te hebben.
Ik heb een paar dierenliefhebbers op FB die ten stelligste geloven dat ze de wereld kunnen veranderen door af en toe met de meest ranzige foto's te gooien. En dan heb ik het niet over een stapel met dierenlijken, maar over blood and gore opgeblazen blubberresten van wat eens een dierenhoofd was. Na een opmerking van mij dat opkomen voor dieren een goeie maar mensen aan het kotsen brengen geen goeie zaak is, krijg ik de vriendelijke boodschap dat mensen bewuster moeten worden over schrijnende toestanden en dat ik ze nog altijd kan verwijderen als vriend (het blokkeren van statusupdates kennen ze blijkbaar niet).
Ik probeer dan uit te leggen dat ze het tegengestelde bereiken, als ik iemand ga blokkeren vanwege zulke foto's, dan bereik je mij totaal niet meer. Als ik zo'n foto zie, is mijn eerste reactie het snel weg te klikken, ik weet niet waarover het gaat, wat ik ertegen kan doen en ik heb ook de behoefte niet meer om er naar op zoek te gaan.

Ik ontken niet dat er dierenleed is, ik weet dat er gruwelijke dingen gebeuren, maar dat je niet geconfronteerd wil worden met een bloederige massa, wil niet zeggen dat je je kop in het zand steekt. Ik heb de vergelijking gemaakt met kinderporno, je hoeft geen kinderporno te hebben gezien om te weten dat het bestaat en dat het afschuwelijk is. Ze hebben ook niet de lijken van de slachtoffers van Dutroux hoeven te tonen om te benadrukken hoe vreselijk het was. En een lichtere vergelijking: wie heeft verkankerde longen op een pakje sigaretten nodig om te weten dat het ongezond is?

Iemand zei dan nog: maar als we 1 persoon kunnen overtuigen dat hij/zij geen pels meer koopt, dan zijn we blij. Mijn reactie: als tegenover die ene persoon die pels laat liggen 10 anderen staan die afkerig zijn geworden om meer te leren over dierenleed, hoe blij kan je dan nog zijn?

Dus, lang verhaal kort: denken jullie dat het tonen van schokkende beelden mensen sneller zal doen nadenken over bepaalde dingen of heeft het een averechts effect?


Mochten er spel- of typfouten voorkomen, gelieve die te negeren, typen op een tablet is niet handig, verbeteren nog minder.

Ik denk niet dat daar een algemeen antwoord op te geven is. Waarschijnlijk is een mond vol rottende tanden minder goede reclame voor Marlboro dan een stoere cowboy. Desalniettemin denk ik dat veel van die awareness campaigns, vooral op sociale media, weinig nut hebben en vooral dienen om te laten zien hoe betrokken de mensen die dat soort nonsens posten wel niet zijn. Misschien is het een goed idee om een awareness campaign te beginnen op Facebook met schokkende plaatjes van depressieve mensen die zelfmoord hebben gepleegd nadat ze doorhadden dat hun awareness campaign niet geholpen heeft.

Ik ben met Schrödinger en wil speciaal de aandacht vestigen op de passage

Jij moet echt je FB homies een keer gaan herzien.

Verder ben ik na zoveel jaar internet wel wat gewend eigenlijk. Ik kijk dan ook niet meer echt op van schokkende plaatjes.

Grijpen naar shockerende middelen kan een uiting zijn van onmacht en frustratie. DIT MAG TOCH NIET GEBEUREN!! En omdat alle boosheid en machteloosheid die het kwaad (dierenleed, hongersnood) bij de persoon losmaakt érgens heen moet gaat dat richting de omgeving.

Ik heb dat nu ook een beetje met die spierziekte-posters ("Ik ben al overleden" ofzo, staat erbij). Dat moet mij ook shockeren in het worden van donateur. Maar shockeffect leidt ertoe dat de luikjes dichtgaan en raakt dus uitgewerkt. Mensen zijn er toe in staat schouderophalend langs een verkrachting te lopen, als het 'normaal' is geworden.

Behalve je extreem boos maken om iets kan je ook alles doodrelativeren en nergens verantwoordelijkheid voor nemen. Dat is het andere uiterste.

Klopt ook wel, aandacht vragen voor hoe goed ze bezig zijn (Simon, ik heb de blog gelezen) maar als het foto's met puppyoogjes en slechte teksten of compleet nutteloze petities zijn, scroll ik daar zonder problemen langs. Bepaalde beelden springen er echter uit en of je nu aanzien wil krijgen of iets bespreekbaar maken, ik snap echt niet dat je kan denken daar iets mee te bereiken, zeker niet als je dan nog mensen gaat aanmoedigen je te verwijderen.
Ik geloof het ook, ja. Eerst had ik zoiets van, ach, 1meer of minder stoort me niet, maar de laatste tijd is de ergernis behoorlijk gegroeid en zou ik best eens kunnen gaan snoeien.

En tja, ik geloof ook niet dat dat is wat ze willen bereiken ^^ oh een doodgknuppelde zeehond, pfff I've seen worse.

Dat zijn ook dingen die ik begrijp. Ik heb zelf gisteren nog een status gepost over domme mensen die in het donker fietsen. Tekst dus. Ik geloof niet dat ik meer mensen had bereikt als i een foto van een doodgereden fietser had gepost.

Trouwens:

Erg grappig filmpje Schrodinger. :) Overigens geloof ik best in het effect van symbolen en symbolische acties, maar niet iedere actie is even treffend. En natuurlijk zijn de meeste mensen die er aan deelnemen weinig ondernemend (zoals die LiveAid concertgangers, die komen toch vooral om Will Smith te zien). Maar als een symbolische actie goed is bedacht en op het juiste moment in gang wordt gezet kan er heus wel een impact zijn. Misschien dat er maar 5 mensen zich er bewust van worden, maarreh Rome wasn't build in 1 dag.

Ook zijn genoeg mensen 'bewust' van het leed maar halen ze daar gewoon de schouders bij op.

Volgens mij stelde onderzoek ook wel vast dat gore plaatjes op sigarettenpakjes ook niks uithalen. Zodra het vies is, komt er een blokkade en denk je niet meer aan de inhoud. Het is dus vooral geschreeuw. De reclames van ALS vind ik trouwens een hele andere categorie.

Waarom? Hoe zie jij dat?

Dat valt niet in de categorie goor en liever niet kijken. Het is een geheel nieuwe methode on aandacht te krijgen. Als er honderd plaatjes van dode katten langskomen denk je nog steeds iew, weg ermee. Als alle patiëntenverenigingen dit gingen doen is er gewoon geen care meer.

Nee, dat begrijp ik. Het zou bijvoorbeeld in dezelfde categorie vallen als ze niet enige tijd voor, maar een paar maanden na het overlijden de foto zouden maken. ;)

Maar toch komt het op mij over als een vorm van shockeren, subtieler, maar toch.