Blind of doof?
 

Stel, je bevindt je in een situatie waar je moet kiezen: je gehoor of je zicht behouden, beiden is onmogelijk, waar zou je voor kiezen?


Dit is een vraag waar ik in het verleden vaak over heb nagedacht, geen idee waarom, en ik vond ze ook ontzettend moeilijk om te beantwoorden. Intussen denk ik wel dat ik een antwoord heb voor mezelf heb, maar ik ben nieuwsgierig naar wat andere mensen zouden kiezen en waarom.

Ik zou kiezen voor mijn zicht. Ik roep vaak dat ik niet zou kunnen leven zonder muziek en het lijkt me afschuwelijk nooit meer dingen te kunnen horen, maar ik heb het idee dat je met zicht veel zelfstandiger en onafhankelijker in het leven kunt staan. Als je blind bent, kun je niet zomaar ergens naar toe zonder dat je op de hoogte bent hoe de situatie daar is, lijkt mij. Als je verdwaalt, als er iets verandert, als je in een vreemde omgeving naar het toilet moet, als er een stoeptegel los zit, als er een enthousiaste hond op je afspringt, een auto die niet stopt voor het zebrapad, je kunt nergens op reageren of je voorbereiden. En ja, je gehoor is scherper en je kunt situaties inschatten die wij ons niet kunnen voorstellen, maar ik denk dat dat toch beperkt is.
En dus zou ik liever nooit meer muziek horen en wel mijn zelfstandigheid behouden dan muziek kunnen luisteren en gebonden zijn.

Doof!
Ik zou echt niet kunnen leven zonder zicht , en je kan nog comuniceren met gebaren liplezen je kan nog lezen een boek ofzo tv kijken met ondertiteling , en als je blind bent er geen mogelijkheid om door iets nog tv te kunnen kijken of plaatjes op internet.. en ik heb zo hekel aan niks zien , altijd al gehad ook met spelletjes waar je je ogen dicht moet doen.

Hier ben ik het helemaal mee eens. Ik zou ook voor doof kiezen.

Mmmm ik weet het niet. Vergeet niet dat het voor een dove veel moeilijker is om sociale contacten te hebben dan voor een blinde!

Dove kunnen nog door dingen comuniceren , en blinde kunnen niet door dingen weer iets zien.

Hoeveel mensen ken jij die gebarentaal kunnen?

Pfoe ik ben liever doof, dat scheelt me een hoop slaapproblemen als ik weer eens last heb van omgevingslawaai. En als ik dan wil communiceren kan ik het altijd opschrijven.

Ik heb zelf vroeger het alfabet geleerd om stiekem te communiceren op school :cool:

Maar weinig inderdaad. Maar de meeste dove mensen kunnen wel liplezen en desnoods kun je schrijven. Daarbij, als je mensen leert kennen en ze gaan tot je contacten behoren, zullen ze vanzelf wel gebarentaal willen gaan leren.

Pfoe, dat vind ik een lastige. Ik denk dat ik uiteindelijk toch liever doof dan blind ben om de redenen die hierboven allemaal genoemd zijn. Ik houd erg van muziek luisteren en maken maar aangezien ik toch niet naar het conservatorium ben gegaan zal doof zijn me minder beperken dan blind zijn.

:D Ik had op de basisschool met een vriendinnetje zelf een gebarentaal ontwikkeld. Terug van vakantie zaten we een paar uur in de trein en we deden net of ik doof was. De mensen tegenover ons zaten me heel lief knikkend en glimlachend aan te kijken, maar toen we bijna bij de eindbestemming waren begonnen we gewoon te praten en die mensen keken ons echt stomverbaasd/betrapt/raar aan :D

Zou het niet weten ,, ik ga het ook niet vragen aan iedereen ,, en ik heb zelf nooit een dove gezien of ontmoet ofzo... mensen schreeuwen het ook niet van het dak .. welke talen ze kunnen.

Ik wou zelf gebaren taal leren maar ben het allemaal vergeten wat ik heb gezien .. leek me zo wat de makkelijkste taal het is teminste iets xd

Muziek vind ik geweldig. Nooit meer een bas horen, dat zou jammer zijn, maar het is wel zo makkelijk om slles te kunnen zien. Weinig dingen houden je tegen om naar buiten te gaan als je doof bent. Je moet beter opletten d.m.v. zicht, maar da's makkelijker dan niets kunnen zien, lijkt me.

Ik wil dus mijn zicht behouden.

ik wil ook mijn zicht behouden. Met zicht kun je alleen op pad en je redden met gebaren en liplezen.

Of ik zonder muziek zou kunnen weet ik niet, maar doof kun je i.i.g. nog dingen ondernemen in t leven, denk aan werken etc. Blind wordt 't een stuk moeilijker..

Ik ben muzikant van beroep, en hoewel het kut zal zijn om geen muziek meer te kunnen lezen en alles op gehoor te moeten leren zal ik in eerste instantie liever blind worden dan doof. Er zijn meer succesvolle blinde muzikanten dan dove. Maar het zal wel weer onmogelijk zijn om de opera in te gaan omdat het een gesamtkunstwerk is. Eigenlijk zou ik sowieso niet meer volledig kunnen doen wat ik graag wil. En van de andere kunsten kan ik ook enorm genieten en muziek kan ik ook in mijn hoofd luisteren door de muziek te lezen, dus in dat opzicht zou ik waarschijnlijk uiteindelijk inderdaad kiezen voor mijn zicht.
En dus toch liever doof zijn. Maar ik w en ik er gewoon vanuit kan gaan dat ik zangeres-actrice kan worden.

Ik vind muziek heel fijn om te luisteren, maar ik denk dat ik dat makkelijker zou kunnen missen.
Ik stop liever met muziek luisteren dan met tekenen en met doofheid red je jezelf makkelijker zelfstandig dan met blindheid volgens mij.

Hier heb ik zelf ook vaak over nagedacht, en ik kwam altijd tot de conclusie dat ik toch liever doof zou zijn dan blind. Blind zijn heeft zoveel nadelen, je hebt niets meer aan alles om je heen. je computer, tv, etc.. wat heb je dan nog aan het leven? En ik zou het best interessant vinden om gebarentaal te leren.

De doven die ik ken hebben me uitgelegd dat een blinde beter op de hoogte is van info op een station dan een dove. Een dove krijgt namelijk niks van mededelingen mee. En dat is in heel veel situaties zo, dat de blinde een voorsprong heeft. Daarbij kan een blindengeleidehond een blinde veel meer helpen dan een signaalhond een dove. Ik ga dus voor blind, hoewel ik het dan wel jammer vind dat ik mijn geliefden niet kan zien. Maar dat is meer emotioneel dan echt belangrijk. Blinden mengen zich ook beter in de normale gemeenschap dan doven, omdat normale mensen daar minder tot niet mee kunnen communiceren. Een blinde heeft dus ook veel eerder aanspraak.

Maar ik ben waarschijnlijk bevooroordeeld met mijn opleiding gebarentaal en dus vooral veel info van meer dan 100 doven gekregen. Ik ken maar 3 blinden, die zijn alle drie liever blind dan doof, dus niet echt representatief.

Het feit dat mensen eerder een dove dan een blinde uit de weg gaan trekt me toch over de streep om een voorkeur te hebben voor blindheid.

Liever doof. Als blinde ben je volgens mij alle zelfstandigheid kwijt die je als dove nog wel hebt. Je kunt niet gewoon even de stad in want elke nieuwe situatie is gevaarlijk. Ik zou het echt vreselijk vinden niets meer te horen, maar minder vreselijk dan niets meer kunnen zien.

Ik weet het eigenlijk serieus niet. Aan allebei de kanten zitten veel nadelen en het liefste zou je er natuurlijk geen een kiezen. Ik neig meer naar doof toe, maar ik heb van mezelf al hele slechte ogen: dan zou ik dus als ik later oud ben waarschijnlijk doof en blind zijn. Dat wil ik absoluut niet.

Pfwa, het sociale aspect is niet echt iets dat me zou afschrikken. Ik spreek nu ook bijna niemand en ik voel me niet alleen of eenzaam.

Sowieso zou ik als dove in principe nog kunnen larpen, als blinde lijkt me dat heel erg lastig.

Dat probleem heb ik ook, maar heb ik niet in de overweging meegenomen.

Dit is niet echt een boeiende vraag, hier heeft iedereen eens over nagedacht en iedereen komt tot de conclusie, dat met doofheid echt meer te bereiken is dan met blindheid.

Ja, ik heb ook zoiets. Als ik kon kiezen tussen 100% zicht of 100% gehoor, dan zou ik voor zicht kiezen, maar als ik moet kiezen tussen de ogen die ik nu heb en de oren die ik nu heb... Nou, dan zou ik waarschijnlijk nog steeds voor mijn ogen kiezen maar de keuze wordt dan toch een stuk moeilijker.

Zicht.
Ik wil kunnen horen wat achter mij zit. Aan het geluid weet ik dat er aanwezigheid is. Ookal kunnen dingen muisstil me benaderen. Niet alles heeft die vaardigheden. Mijn oren zijn voor mij mijn ogen op mijn achterhoofd.

Muziek is mijn vriend. Hij is mijn gezelschap als ik alleen ben. Ik kan hem overal meenemen en hij is er in verschillende tonen. Hij beïnvloed mijn stemming of geeft mijn emotie meer kracht. Die extra hulp om mij met emoties rijk te maken wil ik niet kwijtraken.

Wekkers zijn mijn onbekende vrienden. Ze weten waarneer ik wakker moet worden zodat ik vanuit mij droom in werkelijkheid kom. Belangrijke zaken zal ik niet missen ookal maakt hij toch lawaai. De lawaai die ik nooit meer zal horen.

Omgeving is wat ik elke dag hoor. Ik hoor mensen op terrassen babbelen. Of iemand aanstekelijk lachen. Ik hoor de vogels fluiten. Ik hoor koeien loeien. Ik hoor vuur knetteren. Iemand die me roept op een afstand. Een kennis.
Het geluid van de omgeving geeft de sfeer weer. Kleine dingen die ik niet wil missen.

Zonder geluid is mijn leven een film zonder geluid. Ik voel mijn hart bonken van spanning of geluk.
Maar die stilte is voor mij dodelijk. Ik zal bij de beslissing erg twijfelen. Zicht is voor mij heel belangrijk. Maar als ik echt moest kiezen. Dan behoudt ik mijn gehoor.
Of ik uiteindelijk ook de goede keuze heb gemaakt kan ik alleen weten als ik zo'n keuze echt moet uitvoeren.

Laat mij een dag proef-blind zijn en een dag proef-doof en laat me dan maar de keuze maken:p

Het is weekend, ga je gang :)

Ik moet vanmiddag en morgenmiddag werken, ik denk dat mijn baas me niet geblinddoekt of met oordopjes wil zien lopem^^

Ik hoop natuurlijk dat ik nooit voor zo'n keuze kom te staan want het liefst wil ik geen van tweeën missen. Ik zou toch liever mijn zicht willen behouden omdat ik dan nog wel opties heb om mijn werk te kunnen doen wat ik met heel veel plezier doe. Ik zou mijn muziek en sociale contacten ontzettend missen maar denk dat je als dove ook nog zelfstandiger door het leven kan gaan (al zijn er altijd uitzonderingen zoals een blind meisje wat ik laatst op tv zag).