Afkeer van mensen
 

Het valt me steeds vaker op dat ik echt een hekel heb aan mensen in grote aantallen, en daarmee bedoel ik ongeveer meer dan 10. Mensen als individuen vind ik echt mega interessant (daarom studeer ik Psychologie) maar als ze met heel veel tegelijk zijn zie ik ze als één grote walgelijke bende. Al die individuen vormen dan samen één groep, en ik heb echt niet het gevoel dat ik daarbij hoor. Als ik bijvoorbeeld in de trein zit, die propvol is, zelfs in de gangpaden, krijg ik echt nare gedachtes, ik wil dan eigenlijk die personen die dicht bij me zitten/staan schoppen en slaan en neersteken enzo, uit mijn buurt krijgen zodat ik weer ruimte voor mij alleen heb. Ik wil ze op afstand houden. Dat doe ik natuurlijk niet, want ik ben eigenlijk heel lief. Maar die neiging..als ik die mensen hoor, zie en ruik, voel ik niets anders dan pure afkeer. Klinkt een beetje alsof ik een psychopaat ben...is er iemand die dit herkent?

Dat maakt je echt geen psychopaat hoor. :D

Ik heb ook een ontzettende hekel aan mensen. Maar bij mij gaat het nog een stukje verder, ik houd namelijk niet van onder de mensen zijn. En er zijn ook maar een paar mensen met wie ik langer dan een paar uur in een ruimte wil zitten, want na een tijdje krijg ik dan weer heel erg de behoefte om alleen te zijn. Dit heeft overigens niets met die mensen persoonlijk te maken, want ik vind de meeste mensen die ik ontmoet heel aardig. Maar ik ben gewoon niet zo sociaal. ;) Dit merken de meeste mensen gelukkig niet, want ik ben wel heel open en spontaan wanneer ik sociaal "moet" doen.

In het geval van grote massa's mensen, tja, daar kan ik ook niet goed tegen. Het ligt er wel aan in welke setting. Als ik er zelf voor kies, zoals bijvoorbeeld een festival, dan kan ik er goed mee omgaan, maar wanneer ik "gedwongen" word dan word ik ontzettend paranoïde en geïrriteerd. :D Natuurlijk wil ik ze op afstand houden en ik ben altijd erg blij als ik dan weer thuis ben, maar tja, je leert ermee leven.

Het enige dat ik niet herken is de neiging ze iets aan te doen, want de enige neiging die ik heb is keihard wegrennen. ;)

Heb ik ook, maar dan ook met individuen. Volgens mij zijn er zat mensen die zich niet echt comfortabel voelen in grote groepen.

Ik hou ook niet van massa's. Ik zal ook altijd proberen te vermijden om het ov te nemen op een uur dat er veel mensen op zouden kunnen zitten. Ik vermijd ook dat ik in een weekend naar een stad ga om te winkelen of boodschappen doen in de supermarkt als het niet noodzakelijk is. Als Duitsland of België een feestdag hebben, dan zie je mij niet in Nederlandse steden en voor ik naar de Ikea ga, controleer ik of er niet iets speciaals te doen is.
Festivals kan ik aan. Meestal omdat de sfeer wat relaxter is en niets echt moet, daarnaast zijn er toch wel wat rustigere plekjes te vinden, ik zal ook niet snel vooraan staan bij een band tenzij ik die echt heel graag van heel dichtbij wil zien.

Als ik toch in een situatie kom waarbij er veel mensen zijn, dan voel ik iets gelijkaardigs. Ik krijg dan het gevoel om te gaan schreeuwen en met dingen gooien en mensen gewoon weg te duwen. Ik voel de irritatie en woede en frustratie zich achter mijn ogen ophopen. Als ik toch in een stad ben op een zaterdag, dan 'ren' ik bijna overal tussendoor en ik word helemaal gek als mensen de doorgang blokkeren. Al helemaal als er kinderen bij betrokken zijn. Een schreeuwend of dreinend kind maakt de situatie nog tien keer erger. Oude mensen die met rollators zich op een zaterdag tussen de drukte gaan mengen, wil ik gewoon slaan. Je bent met pensioen verdomme, je kunt elk moment van de week gaan, waarom nu terwijl de rest van de wereld ook moet?
Wachtrijen bij de kassa zijn dan ook niet mijn favoriete bezigheid. Wachten ben ik al niet goed in, laat staan dat er mensen bij betrokken zijn, laat staan dat die ook nog eens moeilijk gaan doen met een bedrag van 150 euro betalen in maaltijdcheques van 3 euro. Ik ben diegene die de selfscan heeft uitgevonden dan ook oneindig dankbaar.

Dus wat mij betreft is het niet abnormaal en maakt het je zeker geen psychopaat. Zolang je je kunt beheersen en niet mensen in het wilde weg gaat neermaaien, kan het niet echt kwaad ^^ Het is vooral voor jou vervelend. Mijn advies is de situaties zoveel mogelijk proberen te vermijden. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

Al zijn er, zoals Reverend zegt, ook wel individuen die dat bij me naar boven halen.

Hier ben ik het helemaal mee eens. Ik heb het precies zo. :D En natuurlijk zijn er veel personen die ik niet kan uitstaan en mensen met wie ik absoluut niet wil praten, maar dat komt vooral omdat ik ze niet interessant vind en daar gewoon geen zin in heb. Maar met een enkel persoon of een klein groepje (al dan niet irritante) mensen kan ik het wel uithouden, als het niet te lang duurt. Echte massa's echter, omg.. dan kan ik soms ook wel gillen, maar dat doe ik niet omdat ik anders teveel aandacht trek en dat is nu juist wat ik niet wil. :p

Wat Mutant zegt idd. Behalve het gedeelte over kinderen.
Ik heb ook dat als ik bijvoorbeeld in de kroeg ben en het is superdruk, zo dat je van alle kanten wordt aangeraakt door iemand, maar de muziek is leuk en de sfeer is leuk en ik ben aangeschoten en blij, dan vind ik het juist heerlijk en voel ik me juist beter doordat er zoveel mensen zijn. Dat je je echt één voelt met die mensen.
Maar ook dan kan dat ineens omslaan en sluit ik mezelf even op in een wc-hokje of ga naar buiten om even alleen te kunnen zijn.
Gillen is inderdaad ook iets wat ik op zo'n moment heel graag wil doen. Gewoon gillen en om me heen slaan.

Ik bedoelde trouwens niet dat ik serieus denk dat ik een psychopaat ben hoor:P Alleen om duidelijk te maken dat die moordlustige gedachten misschien niet heel gezond zijn. Maar ik ben verstandig genoeg om me in te houden, dus niet gestoord:)

juist als ik in een grotere groep ben, voel ik me alleen.
gewoon doordat ik niet het gevoel heb dat ik bij die mensen hoor.
of het nu op school is (buiten mijn klas om,) of tijdens een festival.

en als ik dan echt alleen ben, voel ik me ook alleen. snap mezelf soms niet :p
het beste is gewoon als ik met 2 tot 4 mensen ben. dus zo gesoord is het helemaal niet :D

Ik herken dit ook.
Wat ik juist irritant vind is hoe de mens in nature inelkaar zit.
Van nature is de mens egoistisch, het denkt alleen maar aan zichzelf.
Een mens is zijn hele leven bezig met zichzelf, en als iemand bezig is voor een goed doel, is dat waarschijnlijk een poging om een goed imago te scheppen.
In de middeleeuwen hingen we elkaar op en staken we elkaar in brand, het zit nog steeds in ons alleen zit het nu meer in de geest, meestal in de vorm van licht sadisme (genieten als iemand bijv. word ontslagen).

Als ik in de bus zit heb ik hier geen last van, waarom weet ik niet.
Alleen pas als het heel druk is zodat ik moet staan ;p

Nee hoor. Hoe kom je daarbij?

Maar dat egoïsme komt voort uit de natuurlijke behoefte om de eigen overlevings- en voortplantingskansen te vergroten. Ik zie niet in hoe het vermoorden van andere mensen in de trein bijdraagt aan mijn voortplanting:P - tenzij ik alle mooie vrouwen vermoord, maar zo specifiek zijn die neigingen niet.
Die ideeën moeten toch een doel hebben? Want eigenlijk heeft elke vorm van gedrag een biologische verklaring.

Egoïstisch gedrag is dus eigenlijk niet egoïstisch - het gaat om de voortplanting van de soort.
Ik kraam onzin uit. Ik heb werkelijk geen idee waar ik het over heb.

Ik heb ook verschrikkelijk de pest aan mensen, in veel gevallen. Niks irritanter dan mensen die domweg in de bar met hun hand op de bar gaan slaan en dan 'AJAX AJAX AJAX' roepen, hoe dom wil je zijn? Je moet toch wel verdomd retarded zijn na 99 keer 'pssst, meisje!' geroepen te hebben en dan ineens denken dat een meisje de 100ste keer wel omdraait, naar je toeloopt en je vol op de bek pakt? Niks zo irritant als iemand die een pleurislange kassa rij ophoudt omdat het stikkertje echt zei dat het 56 cent kost, niet 57 cent zoals de kassa zegt. Iemand die denkt een gesprek van 5 minuten nog wel even af te maken in een deuropening verdient een verdomde trap en de mensen die 3 vrachtwagen gaat inhalen door 1 kmpu sneller te rijden op een tweebans mag ook best eens een ram van achteren krijgen. Die tuthola die het echt niet vind kunnen dat haar recente ex vriendje al weer met suzanna bezig maar zelf lekker al weer met 2 jongens naar bed is geweest wint ook de hypocriet prijs van het jaar, helaas kan de productie het aantal prijzen niet bijhouden want god wat komen zulk soort domme logica toch vaak voor.

Mensen zijn over het algemeen strond vervelend, ik begrijp prima waarom elk welk denkend land vuurwapens verbied, de drempel van stupiditeit wordt dermage vaak overschreven dat de nederlandse populatie nog maar 9 miljoen zou izjn als die dingen gewoon gekocht konden worden en zo'n 3 miljoen daarvan zou dan vast zitten voor doodslag.

TS, Je weet zeker dat je geïnteresseerd bent in het individu en daarom psychologie studeert? En niet om jezelf te begrijpen?

Ik herken het eigenlijk niet, en heb je dan i.p.v. een afkeer van mensen eigenlijk gewoon niet ene afkeer van drukte? Dus dat je je daarin ongemakkelijk voelt? Want dat komt wel vaker voor, en hoe je je verhaal brengt komt op mij een beetje over als een overdreven huilverhaal.

Het is gewoon het over-analyseren van alledaagse problemen.

Dat denk ik ook.

Rustig.

Dat mensen hier een hekel hebben aan mensen in het algemeen. Zoiets kan ik echt niet begrijpen, waarschijnlijk zit je dan sowieso niet echt goed in je vel. Dat je niet van grote groepen houdt vind ik begrijpelijker. Maar zoveel maakt het niet uit, zolang je alleen dit soort gedachtes hebt.

Onzin. Sommige mensen functioneren gewoon beter/prettiger zonder al teveel andere mensen. Wat maakt dat je mensen moet mogen?

Dat slaat nergens op hoor. Over het algemeen mag ik veel mensen best, maar ik vind het gewoon niet fijn om bij mensen in de buurt te zijn; op die manier heb ik een "hekel" aan mensen. Dus persoon X kan nog zo leuk, lief, aardig en gezellig zijn, maar dan wil ik er nog geen tijd mee besteden. Dat is verder niets persoonlijks.

En natuurlijk zijn er ook gewoon heel veel vreselijke mensen.